Ένας ακόμη πα-ΤΕΡΑΣ!Αληθινη ιστορια

Μου αρέσει να γραφώ… Μου αρέσει ακόμη περισσότερο όμως, να γράφω αληθινές ιστορίες…
Δεν είναι όλες όμως πασπαλισμένες με νεραϊδόσκονη. Μιλούσα με μια φίλη..Είχα καιρό να ακούσω νέα της..Είχε παντρευτεί και είχε γίνει μαμά! Από μικρή αυτό ήθελε και χάρηκα πολύ για εκείνη! Ζει σε μια επαρχιακή πόλη και έκανε με λίγα λόγια την ζωή που από μικρή ήθελε να κάνει…

Την θυμάμαι να είναι το χαμογελαστό κορίτσι της παρέας. Από τότε είχε διάφορα προβλήματα με κάποιους συγγενείς της και περισσότερο με τον πατέρα της, αλλά πάνω στην τρέλα και στην ανεμελιά, δεν έδινε και πολύ σημασία.. Δεν είχε γίνει μάνα ακόμα και έτσι δεν μπορούσε να ταυτιστεί με εκείνον, όπως πλέον αποκαλεί τον πατέρα της… Τα χρόνια όμως πέρασαν και άρχισε να βλέπει τα πράγματα από την διαφορετική πλευρά τους.. Δεν μπορούσε να συγχωρεί πια τα λάθη του.. 

Πήρα την άδειά της και έτσι μπορώ να σας γράψω για αυτά που έχει περάσει… Μπορεί βέβαια να μην είναι θύμα βιασμού ή ξυλοδαρμού( η ίδια) από εκείνον, αλλά η ιστορία της με άγγιξε και ήθελα να την μοιραστώ μαζί σας.

Οι γονείς της χώρισαν, όταν εκείνη ήταν μικρή, κάπου εκεί γύρω στα 6-7… Την είχε επηρεάσει έντονα, άλλωστε και ποιο παιδί δεν το επηρεάζει ο χωρισμός των γονιών του; Τότε δεν καταλάβαινε και πολλά όμως.. Στρατολογούνταν κατά κάποιο τρόπο από τα σόγια όπως η ίδια λέει. Μεγαλώνοντας όμως  κατάλαβε πως ο πατέρας της, δεν ήταν αυτός ο οποίος ήξερε. Δεν απαντούσε στα τηλεφωνήματά της σχεδόν ποτέ, δεν ερχόταν ποτέ να την δει και γενικότερα είχε καταλάβει πως δεν νοιαζόταν και τόσο για αυτή! Θυμάται χαρακτηριστικά,  να τον έχει πάρει με απόκρυψη από το κινητό της μαμάς της, όταν ήταν 13 χρονών και να του λέει πως, θέλει αν μπορεί να την παίρνει έστω και μια φορά την εβδομάδα τηλέφωνο για να λένε τα νέα τους, και εκείνος της απάντησε πως έχει σοβαρότερα προβλήματα να σκέφτεται απ το να σκέφτεται το πότε θα πρέπει να την πάρει τηλέφωνο… Πάγωσα όταν το άκουσα αυτό! Μα πως μπορείς να λες τέτοια κουβέντα στο παιδί σου; 

Μια μέρα θυμάται την μαμά της να γυρίζει στο σπίτι με κολάρο και μελανιές στο σώμα.. Την ρωτάει τι έπαθε και εκείνη της απαντάει πως τράκαρε με το αμάξι. Βγαίνει όμως στο δρόμο και βλέπει το αμάξι άθικτο.. Δεν μίλησε, είχε καταλάβει..άλλωστε της ερχόντουσαν μνήμες..Ήξερε πως δεν ήταν η πρώτη φορά.. Οι γονείς της είχαν διάφορους λόγους για να τσακώνονται.. Ένας από τους σημαντικότερους ήταν ο δεύτερος γάμος της μητέρας της. Εκείνος, δεν ήθελε να βάλει η μάνα της άλλον άντρα στο σπίτι μέχρι να γίνει η ίδια 18 χρονών.. Από ζήλια και όχι από αγάπη προς τα παιδιά, όπως η ίδια λέει.. 

Μετά από μια βδομάδα, μαθαίνει πως η μαμά της θα πρέπει να υποβληθεί σε μια χειρουργική επέμβαση.. Δεν άντεξε και την ρώτησε τι ακριβώς είχε συμβεί.. με κλάματα στα μάτια η μητέρα της ψέλλισε ‘’ ο πατέρας σου’’.. το μυαλό της θόλωσε.. ενώ το ήξερε, η επιβεβαίωση της ταρακούνησε όλο της το σύμπαν.. σηκώνει το τηλέφωνό της και τον παίρνει.. είχε 2 χρόνια να το κάνει.. ‘’ Για εμένα πέθανες’’ του λέει και το κλείνει.. για ένα χρόνο περίπου κράτησε η ανάρρωση της μητέρας της αν και όπως ήταν δεν θα ξαναγίνει ποτέ, όσες έχουν κάνει εγχείρηση στον αυχένα θα καταλάβουν λέει…

Πέρασαν τα χρόνια και μαθαίνει από 3ους πως ο πατέρας της παντρεύτηκε και χώρισε σε χρόνο ντε τε και πως η μοίρα του είχε χτυπήσει την πόρτα με άσχημα νέα. Είχε καρκίνο.
Κάτι μέσα της, μαλάκωσε, κάτι άλλαξε.. Ένιωσε πως ίσως ήταν η τελευταία τους ευκαιρία..

Το επόμενο πρωί πήρε ένα ταξί και πήγε να τον δει στο νοσοκομείο.. Δεν την έδιωξε όπως εκείνη πίστευε, αντιθέτως της φέρθηκε σαν να μην είχε συμβεί ποτέ τίποτα.. Καρκίνος στο ανοσοποιητικό.. Το σπίτι του έπρεπε να απολυμανθεί! Βοήθησε σε όλα, τον στήριξε όπως κάθε κόρη θα έκανε για τον πατέρα της. Έμεινε σπίτι του, του μαγείρευε του καθάριζε, τον έκανε να αισθάνεται πως έχει οικογένεια. Είχε μια σχέση τότε εκείνος, και έκαναν και αρραβώνες.. ¨Όλα πήγαιναν καλά, μέχρι που έγινε καλά, ξεπέρασε τον κίνδυνο και σε ένα μήνα ήταν το δικαστήριο για τον ξυλοδαρμό.. Προσπαθούσε να την πείσει να πάει στο δικαστήριο να τον υπερασπιστεί γιατί όπως ο ίδιος έλεγε, η μητέρα της,  της έλεγε ψέματα.. 

Δεν θα το έκανε ποτέ αυτό. Δεν θα μπορούσε να σταθεί απέναντι στην μητέρα της γιατί εκείνη τα έζησε και ήξερε, απλά τα είχε θάψει όλα γιατί πίστευε σε μια δεύτερη ευκαιρία στη σχέση τους… Όλα όμως άλλαξαν, εκείνος άρχισε να κουράζεται με την παρουσία της και εκείνη έφυγε από κοντά του, αλλά όχι και από τη ζωή του.

Το δικαστήριο έγινε και εκείνος κέρδισε γιατί παρουσίασε ψεύτικα στοιχεία.. έβαλε και κάποιο αγαπητό πρόσωπο της μητέρας της να μιλήσει υπέρ του, με αποτέλεσμα η μαμά της να θέλει να σταματήσει η δίκη και ας γινόταν ότι ήθελε… 

Η φίλη μου αρραβωνιάζεται, και σύντομα έρχεται ο γάμος και το πρώτο παιδί!! Ο πατέρας της, κλασικά όπως λέει,  είχε χωρίσει από την τότε αρραβωνιαστικιά του, και διατηρούσε σχέση με μια άλλη γυναίκα..
Προσπαθούσε να τον έχει από κοντά.. Είχε πλέον ένα παιδί και ήθελε να έχει σχέσεις, έστω και κάποιες ελάχιστες με τον παππού του.. 

Για διάφορους λόγους, με την σύντροφό του δεν είχαν καλές σχέσεις.. Εκείνος ποτέ δεν υποστήριξε την κόρη του μπροστά της.. μόνο στο τηλέφωνο την υποστήριζε, όταν εκείνη δεν θα ήταν μπροστά.. Μέχρι που ένα  βράδυ, εκείνος την παίρνει τηλέφωνο και της λέει πως θέλει να της ζητήσει μια χάρη.. και της λέει χαρακτηρίστηκα:

ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝ ΠΕΘΑΝΩ ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΕΡΘΕΙΣ!!

πως μπορείς να πεις στο παιδί σου αυτό το πράγμα;; ότι και έκανε, είναι το παιδί σου.. η μικρή σου κόρη…
Δεν ήταν έκπληξη για εκείνη λέει, άλλωστε να εντυπωσιάσει την σύντροφό του ήθελε και τίποτα παραπάνω! 
Νιώθει καλύτερα τώρα πια.. μου είπε πως για καλό της έγινε ότι έγινε, γιατί αυτός ο άνθρωπος, δεν θα έπρεπε να υπάρχει στη ζωή της και πόσο μάλλον στη ζωή του παιδιού της.. υποσχέθηκε στον εαυτό της πως ότι και αν γίνει, δεν θα ξανά ασχοληθεί με αυτό τον κύριο. Δεν είναι πατέρας λέει αυτός αλλά
 πα-ΤΕΡΑΣ!!  Μόνο πόνο ήξερε να σκορπάει και τίποτα παραπάνω.. άνθρωπος του συμφέροντος..χωρίς αισθήματα.. κενός.. 
Ας μην ανακυκλωνόμαστε σε οποιαδήποτε σχέση.. Είτε αυτή είναι ερωτική είτε συγγένειας.. Δεν αξίζουν όλοι οι άνθρωποι μια δεύτερη ευκαιρία… 
…..και δεν αξίζουν όλοι να λέγονται γονείς!!!