Λίγες ημέρες έχουν περάσει από την είδηση του φρικιαστικού εγκλήματος που «πάγωσε» το πανελλήνιο, με έναν πατέρα αστυνομικό, ο οποίος στραγγάλισε με τα ίδια του τα χέρια το επτάχρονο κοριτσάκι του, βυθίζοντας σε πένθος βαρύ την οικογένειά του.Και ενώ εκείνος έχει ήδη προφυλακιστεί και η γυναίκα του προσπαθεί να συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί, μετά το σοκ που την οδήγησε εσπευσμένα στο νοσοκομείο, η μητέρα του κατηγορουμένου για τη δολοφονία της κόρης του λύνει τη σιωπή της και αποκαλύπτει ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για όλα όσα συνέβαιναν τον τελευταίο χρόνο στο σπίτι του γιου της, με τον οποίο είχε τη δυνατότητα να μιλήσει μόλις ένα λεπτό στο τηλέφωνο, όπως μας λέει μιλώντας στο protothema.gr.
«Δεν ξέρω πως το έκανα μάνα, δεν ξέρω, δεν ήμουν καλά, δεν καταλάβαινα τι έκανα»… Αυτά είναι τα λόγια που εκείνος είπε στη μάνα του, την 70χρονη γυναίκα που δεν μπορεί να βρει δύναμη για να συνειδητοποιήσει το κακό που βύθισε σε δυστυχία το σπίτι της.
«Πάει το εγγονάκι μου, πάει το αγγελούδι μου, ας μου δώσει δύναμη ο Θεός να μπορέσω να το αντέξω αυτό το χτύπημα. Ο γιος μου σκότωσε το ίδιο του το παιδί… Δεν υπάρχει μεγαλύτερο χτύπημα από αυτό, είναι σα μαχαίρι να μου έχει σκίσει την καρδιά μου, είναι σα να έχω πεθάνει εγώ» λέει η 70χρονη γυναίκα και ξεσπά σε κλάματα.
Γυρνά το χρόνο πίσω και θυμάται την τελευταία συνάντηση με το γιο της και την οικογένειά του πριν από περίπου ένα μήνα, όταν τους είχαν επισκεφτεί στο σπίτι τους στη Χαλκιδική.
«Αυτοί έρχονταν αραιά και που, αλλά πάντως έρχονταν, εγώ δεν πήγαινα σπίτι τους, μακριά είναι, δεν ήθελα να μπαίνω και ανάμεσά τους, προτιμούσα να είμαι διακριτική. Ήταν ένα πολύ αγαπημένο ζευγάρι κοντά δέκα χρόνια μαζί, ουδέποτε είχαν προβλήματα και ας λένε οι άλλοι διάφορα τώρα… Τα παιδιά ήταν ευτυχισμένα. Όλα πήγαιναν καλά. Κάνανε μία οικογένεια, ο γιος μου το λάτρευε το κοριτσάκι του. Μου ελεγε μάνα καλύτερα την κοράκλα μου παρά τρεις γιους να είχα. Ζούσε και ανέπνεε για τα παιδιά του»…
Όμως… «δυστυχώς τον τελευταίο χρόνο τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν ξαφνικά. Έβλεπα ότι η συμπεριφορά του γιου μου δεν ήταν ίδια όπως παλιά. Τον έβλεπα μονίμως στενοχωρημένο και σκεπτικό όταν ερχόταν εδώ στο χωριό για να μας δει. Καταλάβαινα ότι κάτι συνέβαινε, αλλά πάλι δεν ήθελα να πω κάτι για να μην παρεξηγηθώ και μπω ανάμεσα στο ζευγάρι. Έλεγα προβλήματα θα έχουν, ζευγάρι είναι, δεν πειράζει. Λίγο καιρό αργότερα θα με έπαιρνε ο ίδιος τηλέφωνο για να μου πει ότι δεν ήταν πολύ καλά. Είχε πολύ άγχος, κάποια μορφής μελαγχολία και αυτό τον είχε αλλάξει και στη συμπεριφορά του. Έγινε πολύ απόμακρος από όλους. Λέω στη νύφη μου, σε παρακαλώ να έχεις λίγο το νου σου στον άντρα σου, να σταματήσεις να δουλεύεις, να φροντίσεις να πάτε σε γιατρό να ξεκινήσει θεραπεία, να παίρνει τα φάρμακά του, μαζί πρέπει να είστε για να το ξεπεράσει. Τι άλλο να της έλεγα;».
«Περνά ένα σημαντικό διάστημα, μιλάω μαζί τους στο τηλέφωνο και μαθαίνω τυχαία από τον ίδιο μου το γιο ότι τελικά η νύφη μου δούλευε κανονικά, δεν σταμάτησε ποτέ και δεν είμαι και καθόλου σίγουρη αν εκείνος έπαιρνε ή όχι τα φάρμακά του. Της τηλεφωνώ. Της λέω πως κατά τη γνώμη μου με άρρωστο άντρα στο σπίτι σε αυτή την κατάσταση δεν είναι καλή ιδέα να μένουν τα παιδιά μόνα μαζί του. Εκείνη μου είπε ότι όλα πάνε καλά. Λίγο μετά μιλάω με το γιο μου. Μου τηλεφωνεί και με κλάματα μου λέει πως η γυναίκα του θέλει να τον χωρίσει, να πάρει τα παιδιά και να φύγει, διότι δεν άντεχε άλλο την κατάσταση. Παθαίνω σοκ. Προσπαθώ να τη μεταπείσω.
Εκείνη μου λέει ότι κουράστηκε και πως δε βλέπει να γίνεται κάτι με το γιο μου, δεν βλέπει να τα καταφέρνει εκείνος να γίνει καλά. Της ξαναλέω, στήριξέ τον, μείνε κοντά του, εγώ είμαι εδώ, θα σας στέλνω εγώ χρήματα… Την τελευταία φορά που τους είδα ήταν πραγματικά αγνώριστος. Σε πολύ κακή ψυχολογική κατάσταση. Που να φανταστώ τι θα ακολουθούσε» λέει η 70χρονη γιαγιά και ξεσπά σε λυγμούς.
