Kάτια Ζυγούλη: Τα παιδιά μου έχουν βγάλει τον καλύτερο και το χειρότερο εαυτό μου

Στο περιοδικό People μίλησε η Κάτια Ζυγούλη για τα χρόνια του modeling, την απόφασή της να αφιερωθεί στα παιδιά της, αλλά και τη σχέση ζωής με τον Σάκη Ρουβά. Με δικά της, λόγια, λοιπόν.

Τον πρώτο καιρό που ξεκίνησα το μόντελινγκ, υπήρχαν μέρες που δεν είχα χρήματα, αλλά δεν στενοχωρήθηκα ούτε μια στιγμή. Είναι από τη μία αυτό που λέει η λογική σου και από την άλλη αυτό που λέει η ψυχή σου, το ένστικτό σου, μια καθοδήγηση από μέσα σου. Θυμάμαι πως έψαχνα στο τζιν ή το μπουφάν για ψιλά. Αλλά ακόμα κι αυτό το διασκέδαζα.

Το μόντελινγκ, όταν το κάνεις επαγγελματικά, έχει πολλή μοναξιά. Μόνο μόνος σου είσαι. Αλλά έμαθα να το διασκεδάζω, γιατί το αξιοποιούσα θετικά. Διάβαζα πάρα πολλά βιβλία. Λένε πως τα μοντέλα δεν διαβάζουν, αλλά ξέρεις πόσο έχω διαβάσει; Κι έβρισκα πάντα το κέντρο μου, γιατί έχεις άπλετο χρόνο με τον εαυτό σου. Δεν θα έρθει κάποιος να σου πει «είσαι στενοχωρημένη, πάμε για έναν καφέ;». Είσαι στενοχωρημένη; Λύσ’ το. Ψάξε τι σου φταίει και άλλαξέ το.

Πριν κάνω παιδιά, έλεγα πως, αν έρθει η ώρα να κάνω –γιατί δεν ήταν και στόχος–, θέλω να τα μεγαλώσω εγώ. Ήθελα το παιδί μου να το πιάσω εγώ, να το δημιουργήσω, τότε έτσι το είχα στο μυαλό μου. Όταν ήρθε βέβαια το παιδί, ήταν μεγάλη έκπληξη! Και τεράστια αλλαγή στη συνέχεια. Από εκεί που ήμουν ένας άνθρωπος που έμπαινε τρεις φορές την εβδομάδα στο αεροπλάνο, ξαφνικά έμεινα σπίτι. Μεγάλο ταξίδι η μητρότητα.

Είναι ακραίο αυτό που θα πω, αλλά σε μένα τα παιδιά έχουν βγάλει και τον καλύτερο και το «χειρότερο» εαυτό μου. Αν κάτσεις και το σκεφτείς, πέρα από το πρακτικό, να τα ταΐσω, να τα κοιμίσω, να τα μεγαλώσω σωστά, να τα διαβάσω, αν αποστασιοποιηθείς και κοιτάξεις τον εαυτό σου, λες «πριν ήμουν η Κάτια, μετά έγινα η μαμά Κάτια». Και βλέπεις πόσο διαφορετικό είναι από πολλές απόψεις. Για μένα το βασικό είναι να συμφιλιωθούμε με τα συναισθήματά μας, σε όλες τις φάσεις της μητρότητας. Και ως εγκυμονούσα είσαι μέσα στη χαρά που έρχεται το μωράκι, αλλά υπάρχουν και στιγμές που ψάχνεσαι… «τι γίνεται τώρα;». Κρατώντας το νεογέννητο είσαι τρισευτυχισμένη, αλλά υπάρχουν και στιγμές που οι καταστάσεις σε αγχώνουν. Στιγμές μόνο. Αλλά όταν έρχονται αυτές οι στιγμές, πρέπει να έχεις δώσει και λίγο χώρο στον εαυτό σου, να μη λες «είμαι εγώ σωστή μαμά που μου δόθηκε αυτό το δώρο και σκέφτομαι έτσι;». Να μην έχεις ενοχές. Αυτό ήταν ένα κομμάτι που το παρατήρησα πολύ και με βοήθησε να απενοχοποιήσω τα συναισθήματά μου. Όσο ευτυχισμένη είσαι, άλλο τόσο μπορεί κάποιες στιγμές να νιώθεις πιεσμένη. Είναι λογικό, γιατί είσαι και άνθρωπος, ειδικά στο πρώτο παιδί που δεν έχεις εμπειρία.

Είναι αλήθεια πως ο Σάκης από πολύ νωρίς με παρακινούσε να επιστρέψω στη δουλειά. Ο Σάκης βλέπει πιο ξεκάθαρα τα πράγματα και είναι πολύ υποστηρικτικός. Ακόμα και την απόφασή μου να δοθώ τόσο πολύ και να μπω σε αυτό το «ταξίδι» της μητρότητας το υποστήριξε, το σεβάστηκε και το εκτίμησε. Το έζησα όπως το είχα στο κεφάλι μου, λίγο υπερβολικά, αλλά δεν μετανιώνω. Γενικά, δεν είμαι των άκρων. Αλλά αν παθιαστώ με κάτι, παθιάζομαι. Αν νιώθω πως κάπου υπάρχει ουσία, θέλω να τη φτάσω.
πηγη