Δεν είναι ότι έχουμε μείνει στο 1950, αλλά μπορεί κανείς να το πει με βεβαιότητα: ακόμα και στις πιο προοδευτικές οικογένειες του 2020 η μαμά είναι κατά κανόνα ο άνθρωπος που φροντίζει για όλα. Φταίει η φύση της μητρότητας, φταίει η κοινωνική νόρμα; Είναι το «όλα περνούν από τα χέρια της μαμάς/ νοικοκυράς/ συζύγου» χαρακτηριστικό της ελληνικής οικογένειας κληρονομικό, φορεμένο απ’ τους παππούδες μας και τους παππούδες τους;
Όπως και να ‘χει, στο μέσο σπίτι, ο άνθρωπος που φροντίζει για όλα είναι η μαμά. Ακόμα και στις περιπτώσεις οικογενειών με μπαμπάδες συμμετοχικούς και απαλλαγμένους από ανόητα, αναχρονιστικά ταμπού που απαγορεύουν στο φύλο τους να πιάσει καμιά σκούπα, τελικά αν κάποιος έχει όλες τις απαντήσεις και τις λύσεις, αυτός είναι η μαμά.
Αυτό το κείμενο, λοιπόν, είναι αφιερωμένο στις μαμάδες –εμάς, τις μαμάδες μας, τις γιαγιάδες μας, τις μαμάδες στη Μελβούρνη, την Κοπεγχάγη, το Οχάιο και οπουδήποτε αλλού. Σε όλες τις μαμάδες που είναι κάτι σαν παντοδύναμοι φύλακες της μαγικής συνταγής που τους κρατάει όλους υγιείς, ταϊσμένους, οργανωμένους, καθαρούς και εν ζωή!
1. Το «Τι να πρωτοπρολάβω η έρημη, δυο χέρια έχω!» τώρα δικαιώνεται! Οι μαμάδες που φροντίζουν για όλα, έχουν -αν μη τι άλλο- κερδίσει ένα πράγμα: είναι πλέον εντελώς σίγουρες ότι οι μαμάδες τους δεν ήταν ούτε τρελές, ούτε γκρινιάρες. Ήταν κουρασμένες. Κουρασμένες απ’ τις δουλειές και τις ευθύνες και τις σκέψεις.
2. Δεν ξέρεις τι έφαγες χτες, ούτε τι ακριβώς ψάχνεις στο ψυγείο και το άνοιξες, αλλά θυμάσαι απ’ έξω το πρόγραμμα του σχολείου της κόρης σου, όλες τις εξετάσεις που πρέπει να κάνει ο άντρας σου τον επόμενο μήνα και πόσα ακριβώς λεφτά χρωστάτε στα κοινόχρηστα.
3. Το να περνούν όλα από τα χέρια σου, πρακτικά σημαίνει ότι υπάρχουν δουλειές που αν δεν κάνεις εσύ, δεν θα κάνει κανείς! Τα παιδιά και ο καλός σου θα πάρουν τα σκουπίδια και θα τα πάνε ως τον κάδο, αλλά αν δεν είχες εσύ βγάλει τη σακουλίτσα, δεν την είχες δέσει, δεν την είχες τοποθετήσει δίπλα στην πόρτα και δεν είχες υπενθυμίσει στον πρώτο που έφυγε απ’ το σπίτι να πάρει και τα σκουπίδια, θα έπρεπε να βρουν μόνα τους τον δρόμο προς τον πλησιέστερο κάδο.
4. Και μιας και πιάσαμε τη λίστα με τα πράγματα που αν δεν κάνεις εσύ, δεν θα κάνει κανείς, αισθανόμαστε την ανάγκη να προσθέσουμε:
-Το χαρτί υγείας που, αν τελειώσει, τέλειωσε και κανείς δεν ασχολείται να το αλλάξει.
-Την μπουγάδα που είναι απλωμένη, όλοι το ξέρουν, τη βλέπουν κι όμως, όταν πιάσει βροχή, κανείς δεν σηκώνει τον πισινό του απ’ τον καναπέ να πάει να τη μαζέψει.
-Το τι θα μαγειρέψεις είναι ένα ζήτημα που απασχολεί εσένα και μόνο εσένα. Θα απασχολήσει και τους άλλους, αν έχεις φτιάξει μπάμιες.
-Η οικογένειά σου έχει μπερδευτεί: νομίζει ότι τα τραπέζια μαζεύονται μόνα τους ή ότι τα πιάτα παίρνουν μόνα τον δρόμο για το πλυντήριο πιάτων.
5. Απ’ τα χέρια σου περνάνε πράγματα που κυριολεκτικά δεν είναι καθόλου δική σου δουλειά! Εντάξει, το να φοράνε καθαρά ρούχα τα παιδιά σου ή να είναι τακτοποιημένο το σπίτι σου σε αφορά. Όμως, τα γενέθλια του πεθερού σου και το τι δώρο θα του πάρετε, η εργασία για την Πληροφορική και το ραντεβού του καλού σου στον καρδιολόγο, είναι ευθύνες που ο καθένας θα όφειλε να έχει υπό τον προσωπικό του έλεγχο!
6. Σου ‘χει κληροδοτηθεί ο άχαρος ρόλος του «κακού αστυνομικού»! Στο συμβόλαιο που υπέγραψες δεν έλεγε κάτι τέτοιο και δεν έχεις καταλάβει πώς βρέθηκες να είσαι απ’ αυτές τις μαμάδες που τους έχουν όλους «σούζα», δυσκολεύονται να χαλαρώσουν και διαρκώς αγχώνουν τον κόσμο με υπενθυμίσεις και πανικό. Η πικρή αλήθεια είναι ότι δεν φταις. Γιατί, τα παιδιά πρέπει να κοιμηθούν μια λογική ώρα.
Και, ναι, είναι σημαντικό και το παιχνίδι. Και, ναι, ο μπαμπάς δεν τα βλέπει πολύ και θέλει να παίξουν. Όμως, πρέπει να κοιμηθούν, γιατί αύριο θα είναι κουρασμένα κι αν αυτό είναι κάτι που μπορεί να σκεφτεί και να εφαρμόσει μόνο η μαμά, τότε -κρίμα!- σε εκείνην πέφτει και ο κλήρος να το εφαρμόσει.
7. Όταν όλα περνούν απ’ τα χέρια σου, καταλήγεις να θεωρείσαι ή/και να γίνεσαι γκρινιάρα και υποχόνδρια. Όσο περισσότερες «εξουσίες» συγκεντρώνονται στα χέρια της μαμάς-βασιλιά του σπιτιού, τόσο περισσότερο θα αυξάνει και ο απολυταρχισμός της. Αν εσύ είσαι η μόνη που ασχολείται με το πώς φαίνεται το σαλόνι, τότε μοιραία το ριχτάρι που όλο πέφτει θα σ’ εκνευρίζει περισσότερο απ΄ ότι τους άλλους.
Αν εσύ έχεις σφουγγαρίσει το μπάνιο κι έχεις ξεκολλήσει τρίχες των μαλλιών της κόρης σου απ’ την μπανιέρα, τότε εσύ θα διαμαρτυρηθείς για την ακαταστασία και τα νερά. Αν εσύ βάζεις μια ζωή τα πιάτα στο πλυντήριο, τότε, ναι, θα σου ανεβάζει την πίεση το να τα βλέπεις βαλμένα με τον λάθος τρόπο.
8. Αν είσαι η μαμά που φροντίζει για όλα, πρέπει να το παραδεχτείς: το ψιλοαπολαμβάνεις. Ή μήπως…
Κατά γενική ομολογία, το να «φορτώνεσαι» με δουλειές και ευθύνες τριών, τεσσάρων, οκτώ ανθρώπων δεν μπορεί να είναι ευχάριστο. Όμως, μήπως αντλείτε χαρά από την πλήρη εποπτεία και την εξουσία σας στο σπίτι; Και μήπως, δυσκολεύεστε να αναθέσετε ευθύνες γιατί η τελειομανία σας, σας μπαίνει εμπόδιο;
Πηγή: mama365
