Ο πρώτος καιρός μια μαμάς με το νεογέννητο παιδάκι της είναι πολύ σημαντικός. Είναι οι στιγμές που οι δυο τους θα μάθουν ο ένας τον άλλο, θα δεθούν και θα δημιουργήσουν τις βάσεις για τη σχέση της υπόλοιπης ζωής τους. Ειδικά οι πρώτες ημέρες μετά τη γέννηση του μωρού είναι καθοριστικές, όχι μόνο για την ψυχολογία, αλλά και για την υγεία μητέρας και νεογέννητου.
Γι’ αυτό άλλωστε και οι εργαζόμενες γυναίκες δικαιούνται και παίρνουν άδεια λοχείας, η οποία διαρκεί περίπου 6 μήνες. Συχνά, όμως, αρκετοί εργοδότες παραβιάζουν το δικαίωμα αυτό των μαμάδων και τις καλούν για δουλειά πριν το τέλος της άδειάς τους.
Μία νέα μαμά, η οποία πίστευε, ότι θα ζούσε τις πρώτες μέρες με το μωράκι ήρεμα, χωρίς το άγχος της δουλειάς ένιωσε μεγάλη έκπληξη, όταν το αφεντικό της της ζήτησε να επιστρέψει στη δουλειά μια μόλις εβδομάδα μετά τη γέννηση του μωρού της.
«Το τηλέφωνο χτύπησε όταν ήμουν στο αυτοκίνητο και οδηγούσα μαζί με την μαμά μου για το νοσοκομείο, όπου μας περίμενε η νεογέννητη κόρη μου στη Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών (ΜΕΝΝ). Ήταν από τη δουλειά και το μόνο που σκέφτηκα ήταν, ότι θα ήθελαν να με ρωτήσουν πώς είμαι και πώς εξελίσσεται η υγεία της μικρής μου. Ξαφνιάστηκα, όταν άκουσα την ερώτηση του αφεντικού μου από το άλλο ακουστικό, ο οποίος ήθελε να περάσω από το γραφείο για να εκπαιδεύσω την αντικαταστάτριά μου (η κόρη μου γεννήθηκε έναν μήνα νωρίτερα από το προβλεπόμενο και δεν είχα προλάβει να εκπαιδεύσω την καινούρια κοπέλα, την οποία δεν είχαν βρει τότε!)», γράφει η νεαρή μαμά και συνεχίζει.
«Η δουλειά είχε μείνει κατά πολύ πίσω και θεώρησε σωστό να μου ζητήσει να επιστρέψω στο γραφείο αμέσως μετά τη γέννηση του παιδιού μου. Μετά από μία καισαρική τομή, την οποία το σώμα μου προσπαθούσε να ξεπεράσει, με ένα μωρό στην εντατική και μια καταρρακωμένη ψυχολογία. Εύχομαι να μπορούσα εκείνη τη στιγμή να του πω όλα όσα ήρθαν στο μυαλό μου, αλλά συγκρατήθηκα. Το μόνο που έκανα ήταν να κλείσω το τηλέφωνο και να ξεσπάσω σε κλάματα.
Μου είπε με κοφτά λόγια: “Αφού η μικρή είναι στο νοσοκομείο μπορείς να περάσεις”
Ίσως, μπορούσα να δείξω περισσότερη κατανόηση στο αφεντικό μου αν δεν είχε παιδιά. Μα έχει. Και έχει περάσει και αυτός τα ίδια με το μωρό του. Αλλά δεν ήταν έτσι. Οπότε πώς μπορεί να μου ζητά κάτι τέτοιο και πώς όλες οι νέες εργαζόμενες μαμάδες θα ξεπεράσουν τα όσα συμβαίνουν μετά τον τοκετό και τη γέννηση του παιδιού τους, αν ακόμα και εκείνοι που γνωρίζουν τι παιρνούν δεν δείχνουν καμία κατανόηση;
Πρέπει να αναφέρω, ότι η εταιρεία μου ήταν “πολύ μπροστά” σε αυτά τα θέματα και βοηθούσε τις νέες μαμάδες. Είχαν ακόμα και πρόγραμμα ασφάλειας για τα νεογέννητα. Στα χαρτιά, λοιπόν, ήταν άψογοι. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν τα πήγαιναν και τόσο καλά με το θέμα “νέα μαμά”. Και νομίζω πολλοί εργοδότες και πολλές εταιρείες έχουν ίδια αντιμετώπιση στις νέες μαμάδες.
Ευτυχώς, όμως, υπάρχουν και πολλές εταιρείες και οργανισμοί που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα με σύνεση και κατανόηση, πλέον. Εργοδότες που αναγνωρίζουν τα όσα συμβαίνουν στο σώμα και το μυαλό μιας μαμάς όταν εκείνη γεννά ένα μωράκι και σίγουρα αυτές οι εταιρείες επωφελούνται από αυτήν την πολιτική τους.
Αν αναρωτιέστε τι έκανα στην περίπτωση του αφεντικού μου, μάθετε, ότι δεν πήγα. Έστειλα απλώς ένα e-mail στο οποίο έγραφα, ότι δεν μπορούσα να περάσω από το γραφείο, αλλά θα ήμουν πρόθυμη να βοηθήσω τηλεφωνικά. Τηλεφώνησα και βοήθησα χωρίς δάκρυα και δεν ξαναμίλησα ποτέ γι’ αυτό το θέμα με το αφεντικό μου. Αν και νομίζω αδίκησα όλες τις εργαζόμενες μαμάδες ή όσες εργαζόμενες γυναίκες θέλουν να γίνουν μαμάδες στο μέλλον.
Γι’ αυτό γράφω και αυτό το κείμενο, ελπίζοντας να μην ακολουθήσει καμιά άλλη μαμά την δική μου συμπεριφορά. Ας συνεχίσουμε τη συζήτηση και τις διεκδικήσεις για τις νεές μαμάδες, τότε ίσως η κόρη μου -ένα υγιέστατο 5χρονο κορίτσι σήμερα- θα έχει ένα καλύτερο περιβάλλον εργασίας, το οποίο θα στηρίζει τον εργαζόμενο και – κυρίως – τον άνθρωπο.
πηγή: scarymommy.com
