Άραγε ειμαι υπερβολικά ευαίσθητη και γκρινιάρα η όντως ειναι δύσκολα;

daddy cool team

Ειμαι η μαμα Ε. Θελω να μοιραστώ μαζι σας τις δυσκολίες μου.

Παντρεύτηκα στα 25 απο κεραυνοβολο έρωτα και αμέσως έμεινα έγκυος στο πρωτο μου παιδάκι… Αφου γεννήθηκε η κορη μου, αποφασίσαμε με τον σύζυγό να ανοίξουμε δική μας δουλειά με ενα αρκετο μεγαλο δάνειο… Εναν ξενώνα σε δικο μας οικόπεδο σε τουριστικό χωριο.

Εγινε και ο συζυγος έλειπε τα καλοκαίρια, απ’ το πρώτο κιόλας της κορης μας. Δύσκολο πολυ να χωρίζει η οικογένεια μας, διοτι καθε καλοκαίρι φευγει με τα παιδια και εγω μενω πισω, διοτι δουλευω..

Ας ερθω στο σήμερα… Τωρα με δυο παιδια, εργάζομαι σχεδον ολη μερα, το μικρο ειναι 1,5 και ακομα θηλαζει (που σημαίνει ξυπναει τουλάχιστον 2 φορες το βραδυ) γυρνώντας σπιτι εχω μαγείρεμα, δουλειές, χωρις καποια βοήθεια εκτος του συζύγου που και αυτος ποσα να κάνει και με εναν μισθο, διοτι ακομα ξεχρεωνουμε τα δάνεια για την δουλεια μας… Πλέον δεν εχω χρονο ουτε παραμυθι να διαβασω στα παιδια μου… Καλαααα για μενα αστα, με το ζορι μπάνιο και να προλάβω να κοψω τα νυχια μου που λεει ο λογος…

Γενικα ειμαι καθεεεε μεραααα εξαντλημένη καθε μερα ομως… Και αναρωτιέμαι πολλες φορές, ειμαι εγω υπερβολικά ευαίσθητη και φαίνομαι γκρινιάρα ή οντως ειναι δυσκολα τα πραγματα;;