Αρκετά πια με την αγένεια και την απρέπεια!

daddy cool team

Είναι αλήθεια ότι η ποιότητα της ζωής μας εξαρτάται από τους ανθρώπους που επιλέγουμε να ζούμε.

Άρχισα να το συνειδητοποιώ μετά τα 50 χρόνια μου είναι η αλήθεια. Έπρεπε να περάσει μισός αιώνας ζωής για να αρχίσει να «πιάνει ο σπόρος» που είχε «φυτέψει» ο αείμνηστος πατέρας μου όταν πήγαινα ακόμη στο δημοτικό σχολείο. «Να διαλέγεις ευγενικούς και ήρεμους ανθρώπους στη ζωή σου» μου είχε πει, αλλά τι να καταλάβω τότε.

Δεν με βοήθησε και το επάγγελμα της δημοσιογραφίας με τόση παράνοια, νεύρα και ανοησία που διακατέχει την πλειονότητα όσων συνεργάστηκα. Δεν με βοήθησε και αυτή η κοινωνική «ζούγκλα» χωρίς κανόνες και ίχνος αξιοπρέπειας που ζούμε όλοι μας αναγκαστικά, ιδιαίτερα την τελευταία πενταετία της κρίσης.

Ας είναι. Άργησα αλλά τα κατάφερα. Άργησα αλλά το κατάλαβα. Άργησα αλλά αυτό ήταν. Πήρα στροφή. Μόλις αντιλαμβάνομαι αγενή και άξεστο άνθρωπο φεύγω. Απομακρύνομαι. «Την κάνω». Πώς το λένε αλλιώς.

Διακόπτω σχέσεις με γνωστούς, συναδέλφους, συναθλητές, γείτονες. Ακόμη και συγγενείς ή φίλους. Απαιτώ ευγένεια ακόμη και από τη συντροφική μου σχέση. Δεν «παραγνωρίζομαι».

Ψωνίζω μόνο από μαγαζιά με ευγενικούς υπαλλήλους και φυσικά ευγενικά «αφεντικά». Δεν ξαναπερνάω ούτε «απ έξω» από μαγαζιά που ξέρω ότι ο υπάλληλος ή το ‘αφεντικό» δεν θα σου πει καλημέρα ή ακόμη χειρότερα θα είναι «ξινισμένη». Δεν θα σου πει ευχαριστώ όταν τον πληρώσεις γι αυτό που αγόρασες. Δεν θα ξαναφήσω φιλοδώρημα σε απρεπείς σερβιτόρους που δεν είναι χαμογελαστοί ή σέβονται τα 50 λεπτά ή το ένα ευρώ (παλιές 350 δραχμές αν θυμάστε) που θα αφήσω από το υστερημά μου γιά τον κόπο του. Σταμάτησαν να βάζω βενζίνη στο πρατήριο που έβαζα δεκαετίες γιατί δεν άντεχα να πληρώνω και να μη μου λένε ευχαριστώ. Και ευτυχώς λίγα μέτρα παρακάτω εδώ και μήνες στο άλλο πρατήριο όλα τα παιδιά είναι ευγενέστατα και όχι δήθεν. Ακόμη και για τα 5 ευρώ βενζίνη στη μηχανή λένε ευχαριστώ. Δεν ξαναπάω στην ταμία του σούπερ μάρκετ με τα «κατεβασμένα μούτρα», αλλά προτιμώ να περιμένω σε άλλη ουρά περισσότερο για να δω μια ευγενική φυσιογνωμία από την κυρία πίσω από το ταμείο.

Μπορώ να σας πω δεκάδες παραδείγματα της καθημερινότητας που άλλαξαν προς το καλύτερο τη ζωή μου. Κάντε το κι εσείς. Κάντε το πρώτο βήμα. Στον πρώτο που θα βρείτε τη μαγκιά να πείτε «φτάνει πια» θα έχετε κάνει το μεγάλο βήμα για τη νίκη της ψυχής σας.

Όχι άλλη αγένεια. Όχι άλλη απρέπεια. Όχι άλλη καφρίλα στη ζωή μας. Μην το επιτρέπετε.

Ευτυχώς υπάρχουν γύρω μας ακόμη ευγενικοί άνθρωποι. Απλώς πρέπει να τους ψάξετε.

Του Αργύρη Κωστάκη