Μια εξομολογηση στο νουμερο ενα site για αντρες oneman ,του Σταύρου Καραΐνδρου για όλες εκείνες τις συμβουλές που έδινε στη γυναίκα του και τελικά έπρεπε να έχει δώσει στον εαυτό του που τα σπαει!!!
H συγχωρεμένη η μάνα μου, μού έλεγε πάντα “θα μεγαλώσεις, θα κάνεις παιδιά και θα σε δω τότε”. Πόσο αληθινό. Η μοναδική φράση που θυμάμαι συνέχεια, σε κάθε τι που κάνω και σε κάθε τι που δεν κάνω και αφορά τον πιτσιρικά.
Όταν γεννήθηκε, πέρυσι τέτοια εποχή, προετοίμαζα τη γυναίκα μου για τον τρόπο που θα του συμπεριφέρεται. Της έλεγα πόσο καταπιεστικές και πόσο υπερπροστατευτικές μπορούν να γίνουν οι μανάδες και της ζητούσα, σε σημείο… απειλής, να μην ακολουθήσει αυτό το παράδειγμα (ναι, το παιδί μπορεί να ζήσει και χωρίς ζακέτα).
Ένα χρόνο και κάτι μετά, κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέπτη και αναρωτιέμαι πόσο… μαμά έχω καταντήσει. Ο φόβος μη γίνει καταπιεστική η γυναίκα μου, μού γύρισε μπούμερανγκ. Της αφαίρεσα το (μεγάλο) άγχος για το παιδί και το μετέφερα πάνω μου. Όλο. Σε σημείο που να βάζω χέρι γιατί το παιδί είναι ιδρωμένο και το παράθυρο του σαλονιού ανοιχτό (πράγματα που συνήθως οι άνδρες δεν τα προσέχουν μέχρι το παιδί να αρρωστήσει και να τρέχεις στον παιδίατρο σαν παλαβός ψάχνοντας, στη συνέχεια, στα φαρμακεία την αντιβίωση).
Εγώ δεν χρειάστηκε να πάθω για να μάθω. Εμαθα πριν πάθω και… παθαίνουν οι γύρω μου. Εντάξει, δεν είμαι τόσο χάλια. Δεν κυκλοφορώ με Betadine σαν την Κατακουζίνα, ούτε καθαρίζω το παιδί με οινόπνευμα κάθε φορά που το ακουμπά κάποιος (true story σε άλλη οικογένεια -ευτυχώς που υπάρχουν και αυτά τα παραδείγματα για να παίρνω θάρρος…). Θα του πλύνω, όμως, αρκετές φορές τα χέρια μέσα στην ημέρα, θα του βάλω ένα λεπτό μπουφανάκι όταν πάμε έξω (κι ας έχει 32 βαθμούς και ο μπαμπάς στάζει από τον ιδρώτα), θα του βάλω καλτσάκια όταν επιστρέψω από τη δουλειά αργά το βράδυ και τον δω ξεσκέπαστο (και σε αυτό έμοιασε στον μπαμπά). Εντάξει ρε παιδιά, να μη κρυώνει το παιδί.
Τι κάνει η σύζυγος για όλα αυτά; Γελάει και προσπαθεί να με καταλάβει. Και ευτυχώς πολλές φορές με βάζει στη θέση μου. Και μου υπενθυμίζει αυτά που της έλεγα πριν γεννήσει. Ναι, τόσο εύκολα την πατάς και τόσο εύκολα κάνεις τα λάθη που ήθελες να αποφύγεις.
Βέβαια, υπάρχουν και χειρότερα από αυτά. Να είχα κάνει κόρη, ας πούμε. Οπως ο αδερφός μου που όταν βγαίνουν για περπάτημα μαζί, φορά τα γυαλιά ηλίου -κι ας είναι έξω βράδυ- και με ύφος Terminator φροντίζει να ξεκαθαρίσει σε κάθε υποψήφιο γαμπρό… δημοτικού ότι η μικρή δεν είναι διαθέσιμη. Ούτε τώρα ούτε σε 30 χρόνια.
Τελικά ρε μάνα είχες δίκιο. Κι εκεί ψηλά που θα με βλέπεις θα ξεκαρδίζεσαι με τα καμώματά μου. Και είμαι σίγουρος ότι θα φωνάζεις στο εγγόνι σου να βάλει ζακέτα…
