Μπορεί να με θεωρείτε τυχερή μερικές μανούλες που εργάζομαι,άλλα ειλικρινά αυτό που θα είχα περισσότερη ανάγκη είναι να έχω χρόνο για το παιδί μου.
Μου λείπει πολύ και νομίζω πως ότι και να κάνω,δε μπορώ να αναπληρώσω με τίποτα,το χρόνο που περνάει χωρίς εμένα
Προσπαθώ να την έχω κοντά μου όσο περισσότερο γίνετε μέσα στη μέρα
Έχω ζωγραφιές της,φοράω τα βραχιόλια που εκείνη μου έφτιαξε,χαζεύω φωτογραφίες
της στο κινητό μου και τελικά η αλήθεια είναι ότι νιώθω πολύ λίγη σα μάνα.
Άσχημο συναίσθημα αλλά αληθινό !
Όταν μια μαμά λείπει 13 ώρες τη μέρα από το παιδί της,όταν δεν μπορεί να είναι εκεί τις στιγμές που πραγματικά την χρειάζεται, ειλικρινά δεν ξέρω αν το παιδί μεγαλώνοντας τη θεωρήσει ποτέ ικανή μητέρα.
Θαυμάζω τις μητέρες που είναι σπίτι,και με όλο τους το είναι αφιερώνονται στα παιδιά τους.
Οι αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων,έχουν μυρωδιές από φαγητά της μαμάς.
Δε θα ξεχάσω ποτέ , πως γουργούριζαν τα στομάχια μας όταν άρχιζε να μοσχοβολάει η κουζίνα φαγάκι!
Η όταν γυρνούσα από το σχολείο και μάντευα από τις μυρωδιές στο διάδρομο!
Περιμέναμε τη μαμά να φωνάξει το σύνθημα “Ελάτε τρώμε”
για να τρέξουμε στο τραπέζι !!!
Αυτές τις αναμνήσεις ήθελα να χαρίσω και γω στο παιδί μου …
Και άλλες πολλές
Σε μια συζήτηση με μια φίλη μου μου είπε ότι είμαι παράλογη,αλλά ξέρω δεν είμαι!
Το μόνο που δεν ξέρω;
Αν θεωρούμε αχάριστη και ρομαντική σε αυτή την εποχή που τα πάντα υπολογίζονται με ευρώ,
Επειδή έχω την
ΑΝΑΓΚΗ να πάω ΕΓΩ το παιδί μου στο σχολείο,να φάει το μεσημέρι σημερινό φαγητό και όχι από το βράδυ ξαναζεσταμενο,να περπατήσω μαζί της στη βροχή,να μάθει από εμένα τα μυστικά της καλής κολοτούμπας και της σφεντόνας.
Να μπορούμε να παίξουμε ως αργά το βράδυ χωρίς να έχω το άγχος του πρωινού.
Να μιλάω μαζί της χωρίς κανένας να με διακόπτει και χωρίς να τρέχει το μυαλό μου σε
άλλα δέκα πράγματα όταν μου απευθύνει το λόγο .
Να μπορώ την ώρα που κλαις και μου λες μη φύγεις μαμά,να κλείσω την πόρτα και σου πω όχι μωρό
μου ,δε θα φύγω δε θα πάω πουθενά σήμερα!
Δεν θελω να περιμενεις την Κυριακη ολη την εβδομαδα!
Να ξέρετε ότι οι μαμάδες που είστε σπίτι κουράζεστε πιο πολύ από εμάς τις εργαζόμενες .
Το πιστεύω ακράδαντα,αλλά οι στιγμές που ζείτε είναι μοναδικές.
Συνεχίστε να παλεύετε από το σπίτι,και αφήστε εμάς να λέμε περί κούρασης σωματικής.
Το μεγάλωμα των παιδιών εξολοκλήρου από τη μάνα είναι η πιο δύσκολη δουλειά του κόσμου.
Και ξέρω γιατί αδιαφορείτε σε όλα αυτά τα σχόλια του τύπου:
Καλά όλη μέρα σε ένα σπίτι με τα παιδιά είσαι?
Δε βαριέσαι να κάθεσαι όλη μέρα σπίτι
Είσαι τυχερή που είσαι σπίτι και ξεκουράζεσαι
Αδιαφορείτε γιατί δεν σας πτοούν αυτά τα σχόλια!
Εσείς μεγαλώνετε παιδιά!
Θα μου πείτε και οι δίκες μου, εμείς τι μεγαλώνουμε ντομάτες;
Ναι αλλά όχι εξολοκλήρου δυστυχώς!
Ένα κόμπο έχω σήμερα από το πρωί στο λαιμό
Και θέλω απλά να σου ζητήσω συγνώμη μωρό μου.
Συγνώμη που δεν είμαι η τελεία μαμά για ένα τέλειο παιδί όπως εσύ.
Συγνώμη που καμιά φορά που γυρνάω κουρασμένη και μου λες πάμε να παίξουμε μαμά σου λέω θα παίξουμε αύριο…
Συγνώμη που τις φορές που κλείνουν τα ματάκια σου από τη νύστα ενώ με περιμένεις να γυρίσω από τη δουλειά ,και σε μαλώνω για να κοιμηθείς…
Συγνώμη για όλες εκείνες τις φορές που ήσουν άρρωστη και γω αντί να κάτσω μαζί σου πήγα στη δουλειά.
Να ξέρεις όμως πώς όλες αυτές τις στιγμές που είμαι μακρυά σου,η ψυχή μου,η καρδιά μου,όλο μου το είναι είναι δίπλα σου.
Και για μια ζωή θα είναι.
Ζω για αυτά τα λαμπερά κατάμαυρα μάτια,για αυτή σου τη μουρίτσα που κάθε μέρα γίνεται και πιο όμορφη.
Είσαι το λατρεμένο μου παιδάκι,το κοριτσάκι μου.
Σαγαπω κορίτσι μου.
