Ύπαρχει ένας πατέρας…. ο πατέρας του παιδιού μου και του ωφείλω την ευτυχία του

Kαλημέρα σας…Με αφορμη τη θεματολογία της ομάδας σας θα ήθελα να σας δωσω το παρακάτω κείμενο μου γιατι το βρίσκω αναγκαίο να τιμησουμε τους μπαμπάδες.Όλο κ πιο συχνά διαβάζω άρθρα(οχι σε εσάς) κ ξεσπάσματα γυναικών που μιλούν για την ανεπάρκεια του “σωστού μπαμπά”.Κείμενα που υποτιμούν,κατηγορούν κ προσβάλουν το ανθρωπο που καλως ή κακως έγινε πατέρας των παιδιών τους.Ας αφήσει κάποια στιγμή η Ελληνίδα μάνα το χόμπι του ευνουχισμού στην άκρη κ ας επιτρέψει στα παιδιά της να κρίνουν παρουσία ή απουσία του πατέρα …

Μάθετε πριν να είναι αργά πως υπάρχουν κάποιοι πατεράδες,

που γίνονται τα πόδια της μάνας όταν εκείνη αδυνατεί να τα κινήσει,γίνονται τα χέρια της όταν τα δικά της δεν μπορούν να ταίσουν το παιδί της..γίνονται φωνή όταν η δική της σβήνει,γέλιο κ παιχνίδι όταν εκείνη αδυνατεί από τον πόνο να παίξει μαζί του….

γίνονται ιστορίες για να καταλάβει ένα παιδικό μυαλουδάκι τι σημαίνει αγάπη,σεβασμός…

Γίνονται “Ηρωες” στα παιδικά μάτια….

Υπάρχουν πατεράδες που πιστεύουν στην αξία της γυναίκας που διάλεξαν να γίνει μητέρα των παιδιών τους ,ακόμη κ αν εκείνη μερικές φορές είναι για μέρες ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι.

Υπάρχουν κάποιοι πατεράδες που κουβαλούν την καρδιά της γυναικάς μέσα στα σπλάχνα τους και αυτό ΠΑΝΤΑ θα είναι υπέρ αρκετό για να κάνει το παιδί τους ευτυχισμένο…
Ύπαρχει ένας πατέρας….

ο πατέρας του παιδιού μου και του ωφείλω την ευτυχία του!!
Ε. Παυλιδου