Πρόσεχε τον άνθρωπο που κάνει υπομονή

“Πρόσεχε τον άνθρωπο που κάνει υπομονή. Μια μέρα θα σου βάλει ένα Χ μεγαλύτερο από το Εγώ σου”.

Μεγάλη κουβέντα, την είδα σε μιά ανάρτηση στο Facebook.

Η υπομονή… Μια λέξη που μας φέρνει στο μυαλό τις ηλικιωμένες γυναίκες που ανέχονταν πολλά ίσως κι ένα χαστούκι ή μια βρισιά, ίσως την καταπίεση χρόνων, ίσως την παραμονή σε ένα γάμο από προξενιό, κάτι σαν μια ζωή στο περιθώριο της ζωής, χωρίς γλέντι, χωρίς χαρά, πάντα με φόβο.

Ας αλλάξουμε την εξήγηση του λήμματος. Υπομονή = συλλογή δύναμης, ικανότητα αναμονής προκειμένου να είναι στρατηγικό το χτύπημα, προετοιμασία αλλαγής διατηρώντας την ψυχραιμία, απαλλαγή από τον βρασμό ψυχής, αποφυγή βεβιασμένων αποφάσεων και πράξεων, απόρριψη του ενδεχομένου να δώσεις μια στην καρδάρα με το γάλα και να το χύσεις όλο παρά την προσπάθεια που έκανες να το μαζέψεις.

Λένε για σένα ? “Κάνει υπομονή και δεν μιλάει…”

Θέλεις να φύγεις από τη δουλειά? “Τι να κάνει, κάνει υπομονή…”.

Σκέφτεσαι να χωρίσεις? “Μπορεί να κάνει κάτι άλλο εκτός από υπομονή?”

Αντικαταστήστε τώρα τη λέξη υπομονή….

Λένε για σένα? “Μαζεύει δυνάμεις…”

Θέλεις να φύγεις από τη δουλειά? “Προετοιμασία αλλαγής διατηρώντας την ψυχραιμία”.

Σκέφτεσαι να χωρίσεις? “Αποφυγή βεβιασμένων αποφάσεων και πράξεων”.

Αν το ξαναδιαβάσετε, ποιος έχει τη δύναμη στα χέρια του τώρα?

Αυτός που κάνει υπομονή.

Αυτός που περιμένει την κατάλληλη στιγμή.

Αυτός που είναι κερδισμένος γιατί δεν τον υπολόγισες και υποτίμησες τη δύναμή του.

Α ναι! Έτσι σίγουρα πονάει το Χ που θα σου βάλει.

Δεν είναι τυχαίο που συγκαταλέγεται στις αρετές. Δεν είναι τυχαίο που όπως όλα τα ταλέντα, δεν την έχουμε όλοι.

Δεν είναι τυχαίο που καλλιεργείται όπως η γνώση και η παιδεία.

Είναι ένα ξεχωριστό γνώρισμα, που κάνει τους ανθρώπους να διακρίνονται όταν τη χρησιμοποιήσουν σωστά.

Κι ας μας θεωρήσει κάποιος αδύναμους όταν την εξασκούμε.

Κι ας μας πουν “α καλά…απορώ, εγώ στη θέση σου…”

Κι ας μας πουν “Υπομονή κάνεις ή είσαι δειλός? Μήπως φοβάσαι το ξεβόλεμα?”

Είναι τόσο εύκολο να ρίξουμε την καρδάρα με το γάλα. Κι όχι μόνο εύκολο αλλά θα εκτόνωνε εξαιρετικά εύκολα και γρήγορα όλη την οργή μας, όλη τη συσσωρευμένη λύσσα μας, όλη την τσαντίλα μας, όλα μας τα νεύρα.

Ναι.

Στιγμιαία.

Μετά θα μέναμε να κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα, πράγμα που δεν ωφελεί καθόλου (παροιμία την οποία βρίσκω σοφή).

Ναι θα μου πείτε, αλλά πόσο ωφελεί, να μαζεύουμε καταπιεσμένο θυμό?

Σε καμία περίπτωση δεν προτείνω αυτό.

Αυτό που πάει σετ με την υπομονή, είναι η οχύρωση. Οχύρωση ενάντια στις προσβολές, οχύρωση ενάντια στο σπάσιμο νεύρων, οχύρωση ενάντια στο κουτσομπολιό, οχύρωση-οχύρωση-οχύρωση.

Πώς λένε ότι στο ζευγάρι ο τρίτος μπαίνει όταν του κάνουμε εμείς χώρο? Το ίδιο ισχύει και για τις περιπτώσεις όπου δοκιμάζεται η υπομονή μας.

Δεν μιλώ για καρτερία, για στωικότητα, αυτό είναι ίσως πιο κοντά σ’ αυτό που περιέγραψα πιο πάνω με τις γυναίκες που αποδέχτηκαν τη μοίρα, το Κισμέτ τους και έσκυψαν το κεφάλι.

Άλλο προτείνω. Τον προγραμματισμό, την οργάνωση της αντίδρασης.

Τελείως διαφορετικό.

Έχουμε λοιπόν 3 βήματα για την Αντίδραση : Το ένα είναι η υπομονή όπως είπαμε, το δεύτερο είναι η οχύρωσή μας ώστε να μείνουμε ανεπηρέαστοι κατά το διάστημα που οργανωνόμαστε κι αν θυμάστε να προσθέσετε και το τρίτο, έχετε κερδίσει. Χαμογελάστε όσο καιρό το κάνετε αυτό, κάνει τους άλλους να ανησυχούν!

brightsideofmom.gr/