ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ.ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

“Αυτά που θα περιγράψω παρακάτω είναι η αληθινή μου ιστορία.

Το μαύρο κεφάλαιο της ζωής μου.

 Σε ηλικία 19 ετών φυλακίστηκα για 14 μήνες για ναρκωτικά …ναρκωτικά που προοριζόταν για προσωπική χρήση, καθώς ήμουν  τοξικομανής.”

 

 

 

Κατάφερα ύστερα από  προσωπική προσπάθεια,χωρίς τη βοήθεια κανενός, να βγω από αυτό το  βάλτο.

 Έχω κάνει τη δική μου οικογένεια, έχω δυο παιδάκια 4 και 5 χρονών και έχω  πει ένα μεγάλο  αντίο σε όλα αυτά που έζησα.

 

Όταν με προφυλάκισαν ήρθε ένας αστυνομικός και μου είπε στα κρατητήρια,

” μικρέ ελπίζω να είσαι στο 5% που θα μπει μέσα και θα βγει καλύτερος.”

 

Είχε δίκιο. Ίσως το ποσοστό να είναι ακόμη πιο μικρο.

Με τη φυλακή δε σωφρονίζεσαι γιατί μαθαίνεις τα πάντα. για αυτό και οι περισσότεροι όταν θα μπουν μια φορά, θα ξαναμπούν και θα ξαναμπούν και θα ξαναμπούν.

 

Εκεί μέσα είδαν τα μάτια μου πάρα πολλά.

Τόσα που δε φαντάζεστε καν

 

Υπάρχουν συμμορίες,υπάρχουν ρουφιάνοι της υπηρεσίας,τοκογλύφοι που μπορεί να ξεμενες από τσιγάρα, να σου έδιναν 2 πακέτα με  όρο  όταν θα αγοράσεις, να τους επιστρέψεις 5 πακέτα.

Ναρκωτικά φουλ,όσα θες δεκάδες τρόποι για να τα περνάνε .

Ο πιο απλός ?από τους ίδιους τους υπάλληλους.

Ακόμη και έμποροι

που έκαναν κουμάντο από μέσα έξω με ένα απλό τηλεφώνημα.

 

 Τι να πρωτοθυμηθώ?

 μαχαιριές,ξύλο,κρεμασμένοι είτε από μόνοι τους είτε με το ζόρι.

 

Όσο για τη καθημερινοτητα?

Στις 7 και μίση άνοιγαν οι πόρτες τον κελιών για να προαυλιστουμε.

Στις 12 μας ξανακλειδωναν στα κελιά. Στις 3,30 ξαναανοιγαν μέχρι τις 9.00, όπου παραμεναμε κλειδωμένοι μέχρι την άλλη μέρα το πρωί.

 

 

“Το χειρότερο από όλα;

το κλακ κλακ  που ακουγόταν από τον υπάλληλο που

ξεκλείδωνε

και κλείδωνε τις πόρτες.

Τον άκουγες από μακρυά αυτό το

θόρυβο

μέχρι να έρθει ο αριθμός του κελιού σου

για να σου ανοίξει.”

 

 

Στην αρχή περίμενα με ανυπομονησία το κελί για να βγω έξω.

Ύστερα από κάποιο διάστημα όμως, δεν μου έκανε αίσθηση να βγω έξω. Που να πάω;Μερικά μετρά παραπέρα;

Πάλι κλειδωμένος. Πάλι στη φυλακή. Πάλι με τα ίδια άτομα

 

Ίσως να είχα πάθει κατάθλιψη.

 

Ο μόνος λόγος που έβγαινα, ήταν για να κάνω γυμναστική και για να πάρω τους δικούς μου τηλέφωνο , να μην ανησυχούν.

 Ήμουν παιδί.Η μάνα μου ειδικά, δεν μπορούσε να το πιστέψει ότι είχα πάει φυλακή.

 

 Για να την κάνω να νιώθει καλύτερα, της έλεγα

“Εντάξει ρε μαμά κι ο Κολοκοτρώνης ήταν ο μεγαλύτερος ήρωας στην Ελλάδα

 άλλα κι αυτόν φυλακή τον έβαλαν”

 

Εμάς τους ναρκομανείς όταν θέλαμε να δουλέψουμε, για να μειώσουμε τη θητεία μας ,μας έδιναν τα χειρότερα πόστα.

 

 

Ένα διάστημα νοσηλεύτηκα στη ψυχιατρική κλινική του κορυδαλλού για να μου δώσουν φάρμακα για τα στερητικά.

Εκέι,ερχόντουσαν άνθρωποι που είχαν κάνει φόνο, και για να μην καταδικαστουν σε ισόβια, πλήρωναν το γιατρό, αρκετές χιλιάδες ευρώ, για να τους δώσει ένα χαρτί που θα έλεγε ότι είναι τρελοί.

Το λεγόμενο 36αρι.

Βεβαία οι γιατροί, με κάτι χάπια και κάτι ενέσεις, τους έκαναν σα ζόμπι.

Εμείς τους λέγαμε κομοδίνα .

Υπήρχαν άνθρωποι, που τους πηγαίναν για μπάνιο μια φορά την εβδομάδα, γιατί δεν είχαν,

καμιά αίσθηση του εαυτού τους .

ούτε τουαλέτα δε πηγαίναν τα κάναν πάνω τους και όλα αυτά, για να βγουν λίγα χρονιά νωρίτερα.

 

 Το θέμα όμως είναι, σε τι κατάσταση βγηκανε.

 

Ο λόγος που γλίτωσα ήταν γιατί δε ταιριαζα, με αυτούς εκεί μέσα.

Όλοι στη ζωή μας κάνουμε λάθη.

Άλλοι τα πληρώνουν σε μεγάλο βαθμό τα λάθη τους κι άλλοι στο ελάχιστο.

 

 

 

Κι όμως. όταν πέρασα τα κάγκελα και μπήκα μέσα, είδα ότι αμέσως άνηκα σε μια και μόνο κατηγορία.

Αυτή του φυλακόβιου.

 

 

Όταν ένας άνθρωπος πάει φυλακή, πάει κι όλη του οι οικογένεια.

Και αυτοί, φυλακή βγάζουν μαζί του..

 Γιατί κι αυτοί εκεί είναι συνέχεια.

 Για να τον επισκεπτονται .

συν τα σχόλια τα απαξιωτικά, από γνωστούς ,γείτονες ….

Ο γιος τους ο φυλακοβιος…

Φανταστείτε ότι πότε δεν είχα ξαναδώσει δικαίωμα στην αστυνομία

 Για το οτιδήποτε.

Βέβαια θα μου πείτε και τότε γιατί πήγες μέσα ρε μεγάλε;

 

Τα ναρκωτικά που βρήκαν ήταν του φίλου μου που ήμουν μαζί του όταν μας έπιασαν.

Επειδή  ήξερε ότι θα φυλακιζόταν γιατί οι αστυνομία  τον παρακολουθούσε καιρό, είπε ότι τα είχαμε μαζί.

Οι αστυνομικοί μου εξήγησαν ότι ήξεραν πως είναι δικά του και επίσης ότι ήξεραν πως είναι σεσημασμένος.

Μου ζήτησαν να υπογράψω ότι πουλούσε ναρκωτικά  και θα  πήγαινα σπίτι .,

Εγώ όμως αρνήθηκα και έτσι πήγα και γω φυλακή.

 

Στο δικαστήριο παραδέχτηκε την αλήθεια , αλλά πλέων ήταν αργά.

Την είχα τελειώσει τη ποινή μου.

Την είχα σημαδέψει την ζωή μου .Βέβαια αυτή μου η κίνηση εκτιμήθηκε εκ των έσω .

όχι ότι με αφορούσε και τόσο η γνώμη τους, αλλά τουλάχιστο με βοήθησε στο να επιβιώσω .

Με σεβόντουσαν μέχρι και ισοβίτες πάρα το νεαρό της ηλικίας μου.

 

 

Ο βασικός λόγος που καταστρεφονται οι περισσότεροι , είναι γιατί δε  κατηγοροποιουντε οι κρατούμενοι ανάλογα με το αδίκημα,

και μπορεί να χρωστάς στο ΙΚΑ και να σε βάλουν στο ίδιο κελί με δολοφόνους και βιαστές.

Άρα όταν είσαι τόσες ώρες με αυτούς θα γίνεις ένα μαζί τους.

θα ακούσεις τις ιστορίες τους, για ποιον λόγο μπήκαν μέσα,όπως επίσης και τα όνειρά τους..

(Λεμε τώρα, γιατί οι  περισσότεροι σκεφτοντουσαν να βγουν για να κάνουν άλλο αδίκημα πιο πετυχημένο χωρίς να τους πιάσουν)

 

Εκει είναι σχολείο και μαθαίνεις πολλά. Πολλά παράνομα πράγματα όμως.

 θα ήθελα να σας πω ότι είμαι πολύ τυχερός .Δεν με πείραξε κάνεις και ούτε έδωσα το δικαίωμά η την αφορμή, πείτε το όπως θέλετε  να με ενοχλήσει κάποιος.

χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και οι υπόλοιποι είχαν την ίδια μοίρα.

Άλλοι δεν άντεχαν καν την φυλακή και μόλις έμπαιναν έκαναν απόπειρα  αυτοκτονίας.

Το σκέφτηκα  κι εγώ στην αρχή .

Έχω μάθει στην ζωή μου να αγωνίζομαι και να προσπαθώ, με όση δύναμη έχω…Και έχω πολύ δύναμη

 πιστέψτε με….

 

Όταν βγήκα,

ήταν δύσκολο να ξεφύγω γιατί δε με άφηναν. Προσπάθησαν να κρατήσουν επαφές μαζί μου.Και έπρεπε να  εξαφανιστώ από όλους. Έτσι και έκανα.

 Έχασαν τα ίχνη μου κι έτσι, έχοντας πάντα κάποιον διπλά μου ,για αρκετά μεγάλο διάστημα, μπόρεσα και επανενταχτηκα στην κοινωνία.

 

Ευχαριστώ πολύ αυτούς τους λίγους που είχα πλάι μου στις δύσκολες στιγμές,και ευχαριστώ το θεό, που μου έδινε την δύναμη να συνεχίζω αυτό που είχα βάλει στόχο.

Να γίνω ένας κάλος άνθρωπος.

 

θέλετε να μάθετε και το αστείο της υπόθεσης?

 

Όταν κάνεις αίτηση στον ΟΚΑΝΑ, παίρνεις αριθμό προτεραιοτητας,

-που μπορεί να περιμένεις και

5-6 χρόνια μέχρι να έρθει η σειρά σου- πράγμα λίγο δύσκολο,

Γιατί πολύ απλά μπορεί να μην ζεις μέχρι τότε.

 

Όταν με έπιασαν, έκανα αίτηση στον ΟΚΑΝΑ για να απεξαρτηθώ.

 Δυο χρόνια μετά και ένα αφού είχα βγει, με πήραν τηλέφωνο για να πάω!

 Είχαν αργήσει όμως πολύ.

Πλέων είχα πάρει τις αποφάσεις μου.

 Ήξερα μόνο εγώ πως μπορούσα να βοηθήσω τον εαυτό μου.

Όσο καιρό ήμουν στη φυλακή, παρακολουθούσα το “18 άνω”

και έμαθα πως μόνο όταν το θες πραγματικά κόβεις.

Δεν ήθελα να πάρω υποκατάστατα.

Δεν ήθελα να είμαι εξαρτημένος από τη μεθαδόνη.

Δεν ήθελα να γίνω ναρκομανής με χαρτί.

Ήθελα να απεξαρτηθώ.

 

 

 

 

Μου έκλεισαν πολλές πόρτες όταν βγήκα από τη φυλακή.

Παιδικοί φίλοι, συγγενείς, ακόμη και οι γονείς μου πίστευαν ότι θα ξαναμπλέξω.

Περάσαν τουλάχιστον πέντε χρόνια μέχρι να αρχίσουν να με εμπιστευονται και να αναθεωρήσουν αυτά που έλεγαν για μένα.

Με πολλές εξετάσεις αίματος και ούρων σε ανύποπτο χρόνο.

Παρακολουθηση των κινήσεων μου και της συμπεριφοράς μου.

το ήθελα πολύ όμως και για μένα και για την οικογένεια μου.

 Να τους κάνω να γελάσουν και πάλι και να νιώσουν υπερήφανοι για μένα, έστω και λίγο καθυστερημενα.

 

Είχα πει μια κουβέντα στην μητέρα μου όταν βγήκα .

Ύστερα από έναν έντονο διάλογο για το τίποτα, μου είπε “πάλι τα ίδια άρχισες;”

Εννοούσε φυσικά ότι ξανά έμπλεξα.

Της απάντησα κατηγορηματικα.

Αν ξαναμπλεξω είμαι άξιος της μοίρας μου.

Δεν θα φταις εσύ σε τίποτα.

 θα πρεπει να με ξεγράψεις από γιο σου.

θα είμαι άξιος της μοίρας μου.

Και πράγματι το εννοούσα αυτό που έλεγα.

 

Πίστευα και το πιστεύω μέχρι και σήμερα ότι ο θεός μου έδωσε παράταση  ζωής.

 

Ίσως να μην ζούσα αυτή την στιγμή αν δεν είχαν έρθει έτσι τα πράγματα,χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ήταν και ότι καλύτερο να πάω φυλακή για να καταφέρω να απεξαρτηθώ.

Πάνε 14 χρόνια από τότε που βγήκα κι όμως.

Μέχρι και σήμερα μου σκαν εικόνες στο μυαλό.

 

Όταν έγινε το εφετείο πριν τρία χρόνια περίπου (στην Ελλάδα ζούμε !),

Η δικηγόρος μου είπε ότι δεν χρειαζόταν να παραστώ και άπλα να της κάνω μια εξουσιοδοτηση .

 

Εγω είπα όχι. Θέλω να έρθω, να με δουν και να τους πω ότι όλοι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή!

Πήγα σε πολλά δικαστήρια και πέρασα πολλή ταλαιπωρία.

 Αναβολή στην αναβολή.

 Τη μια απεργούσαν οι δικηγόροι. Την άλλοι οι δικαστές, την άλλοι δεν έφτανε

 ποτέ η υπόθεση μου στον αριθμό που είχα..

Τελοσπάντων, πήγα και ποια ήταν η απάντηση τους;

 

Ατιμώρητος. Δεν τιμωρείτε η πράξη μου .Το μητρώο μου δεν λερώθηκε ,η φυλακή όμως φυλακή.

 

Η απόφαση, ήταν και  η δικαίωση μου.

 για να προχωρήσω.

Όσοι με κοιτούσαν περίεργα στην αρχή και όσοι δεν με πίστεψαν, πλέων

έρχονται να μου μιλήσουν με χαρά.

 Δεν τους θέλω εγώ τώρα δίπλα μου.

 

θα το κλείσω λίγο απότομα γιατί με πήραν τα κλάματα και δεν θέλω άλλο να τα σκέφτομαι.

Σας ζήτω συγνώμη.

Και οι άντρες κλαίνε ναι, δεν είναι ντροπή.

 

Ελπίζω να μην το πάθει ποτέ κάνεις σας.

 Είναι φρικτό να μην μπορείς να αναπνεύσεις.

Να μη μπορείς τρέξεις ελεύθερα.

Να σε κλειδώνουν σε ένα κελί με  20 άτομα.

 

Έχουν γεμίσει η φύλακες στην Ελλάδα.

Για αυτό λένε συνεχεία ότι θέλουν να κάνουν αποσυμφόρηση.

Πλέων αρκετοί κοιμούνται μέχρι και στο πάτωμα, για αρκετό καιρό μέχρι να αποφυλακιστει κάποιος και να πάρουν το κρεβάτι του..

 

 Ένιωσα καλύτερα που τα είπα ,άλλα αυτά δεν μπορείς να τα ξεχάσεις μόνο να τα προσπεράσεις.

 

Κάποια στιγμή όταν μεγαλώσουν τα παιδιά μου,θα τους εξηγήσω το μεγάλο κακό που σου κάνουν τα ναρκωτικά και που μπορει να καταλήξεις.

Όσο για τη φυλακή;

Ακόμα ψάχνω το τρόπο πως να τους πω πως ο μπαμπάς ήταν κάποτε φυλακή.

Τα μυαλουδάκια τους πως θα το πάρουν;

Τα παιδιά ξέρουν έτσι και αλλιώς πως οι κακοί μπαίνουν φυλακή.

 

Το ξέρω ότι έκανα κακό στον εαυτό μου που έπαιρνα ναρκωτικά, τιμωρούσα τον εαυτό μου, ενώ έπρεπε να τιμωρήσω

 άλλους.

 

Ευχαριστώ που με ακούσατε.

 

Εάν θέλετε μπορείτε να μας στείλετε και σεις την ιστορίας  σας στο email [email protected] η σε προσωπικό μήνυμα  στη σελίδα μας στο facebook