Καλησπέρα, με λένε Γιάννη και είμαι 28 ετών.Εδώ και ένα χρόνο παντρεύτηκα και έχω ένα κοριτσάκι 6 μηνών.
Ξέρω ότι όλοι θα με κρίνετε άσχημα για αυτά που θα πω,και λίγοι θα μπείτε στη θέση μου.
Στη πραγματικότητα δεν ξέρω αν θέλω να είμαι μπαμπάς. Με τη γυναίκα μου παντρευτήκαμε γιατί έμεινε εγκυος.
Δεν είναι ότι δεν την αγαπούσα ,απλά δεν υπήρχε περίπτωση να παντρευτώ μαζί της αν δεν είχε μείνει εγκυος γιατί είμασταν μόνο οχτώ μήνες μαζί.
Μου έχουν έρθει όλα μαζεμένα. Στα ξαφνικά κλείστηκα στο σπίτι,όλοι οι φίλοι μου βγαίνουν διασκεδάζουν και γω πρέπει να δουλεύω απο το πρωί μέχρι το βράδυ για να μπορέσουμε να τα βγάλουμε πέρα.
Με τη γυναίκα μου τσακωνόμαστε συνέχεια. Γιατί θέλω να βγαίνω,γιατί δεν δίνω σημασία στο μωρο,γιατί θεωρεί οτι τα κάνει όλα μόνη της.
Μα τι να κάνω αφού δεν έχω ιδέα από μώρα.
Αυτό το μωρό δεν είναι οτι δεν το αγαπάω αλλά νιώθω οτί δεν του αξιζω για μπαμπάς του γιατί νιώθω τελείως άχρηστος και δε μπορώ να κάνω αυτά που κάνουν οι άλλοι μπαμπάδες.
Σκέφτομαι να χωρίσω τη γυναικά μου και να της δίνω διατροφή και ότι άλλο θέλει γιατί αισθάνομαι βάρος και μόνο βάρος, αλλά από την άλλη σκέφτομαι πως το παιδάκι αυτό πρέπει να έχει μια αντρική παρουσία μέσα στο σπίτι έστω και ετσι.
Ζητάω τη συμβουλή σας τι να κανω; Πως γίνεται να μη θέλω να είμαι μπαμπάς ; Το μόνο που θέλω είναι να τρέξω μακρυά και να εξαφανιστώ!
