H μητρότητα είναι ο πιο ωραίος πόνος στην καρδιά…

daddy cool team

Η μητρότητα είναι ο ωραιότερος πόνος στην καρδιά…
Είναι 11:57 μ.μ. Το κεφάλι μου ακουμπά το μαξιλάρι και οι κραυγές σου ακούγονται στην ενδοεπικοινωνία.

Είναι μια διαφορετική νύχτα, αλλά όλα είναι ίδια.

Τα μακρύ σου πόδια κουνιούνται από πάνω, καθώς τα χείλη σου τρεμοπαίζουν καθώς θηλάζεις και συνειδητοποιώ πόσο επώδυνο είναι όλο αυτό.

Μου λείπουν οι νύχτες που ήσουν τόσο μικρό που χωρούσες ολόκληρο μέσα στην αγκαλιά μου και ταυτόχρονα ανυπομονώ για τις νύχτες που θα κοιμάσαι συνεχόμενα και θα μπορέσω να ξεκουραστώ επιτέλους.

Μου λείπουν οι μέρες που χωρούσες στον μικρούλι υπνόσακο σου – εκείνον τον τυρκουάζ που είχα πάρει όσο ήμουν έγκυος ακόμα – αλλά ταυτόχρονα ανυπομονώ να μεγαλώσεις και να φορέσεις τα παπούτσια σου, που στα πήρα 2 νούμερα μεγαλύτερα!

Μου λείπουν οι μέρες που έτρωγες και λέρωνες όλον τον τόπο, μέχρι και τα μαλλιά σου, αλλά ταυτόχρονα ανυπομονώ για τις μέρες που θα τρώμε όλοι μαζί ποπ κόρν βλέποντας οικογενειακή ταινία.

Μου λείπουν οι μέρες που σε είχα στο βρεφικό κάθισμα αυτοκινήτου, αλλά ταυτόχρονα ανυπομονώ για τις μέρες που θα πηγαίνουμε μαζί για ποδήλατο!

Αυτό το πράγμα της μητρότητας, είναι ένας πολύπλοκος ιστός της λαχτάρας για το παρελθόν, που ζει στο παρόν και προσεύχεται για το μέλλον. Και για να είμαι ειλικρινής, μερικές φορές δεν φαίνεται να τα εξισορροπώ και τα τρία.

Στην ανάμνηση μου για το τι ήταν και την πρόβλεψη του τι θα γίνει, ξεχνάω να αναγνωρίσω το τώρα, το οποίο πάντα μου φαίνεται ως μια «δύσκολη φάση».

Δεν θέλω να χάσω αυτή τη στιγμή όμως.

Δεν θέλω να είμαι τόσο απασχολημένη με τις αναμνήσεις ή τα όνειρα μου, ώστε να χάνω το τώρα.

Δεν θέλω να χάσω την καμπύλη των δακτύλων ου γύρω από τον αντίχειρά μου, ή τον τρόπο που τα πόδια σου κλωτσούν αφηρημένα καθώς θηλάζεις στη μέση της νύχτας.

Δεν θέλω να βγω από το κρεβάτι απόψε – δεν ήθελα να έρθω στο βραδινό σου κάλεσμα για φαγητό. Αλλά το έκανα και αυτή τη στιγμή είμαστε μαζί – και υπάρχει κάτι μαγικό γι ‘αυτό.

Έτσι λοιπόν ναι, η καρδιά μου πιθανότατα πάντα θα θυμάται και το μυαλό μου θα κοιτάζει πάντα προς τα εμπρός, αλλά εγώ θα προσπαθώ να απολαμβάνω κάθε στιγμη μαζί σου.

Και απόψε, νομίζω ότι θα μείνω εδώ μαζί σου για λίγο περισσότερο.

Επιμέλεια για το babyradio: Θωμαΐδου Ευθυμία Ζωή