«Το ξέρω ότι αυτό που λέω θα σοκάρει πολλούς γιατί αυτός είναι ο γιος μου τον οποίο αγάπησα, μεγάλωσα και υπερασπίστηκα για μισό αιώνα περίπου. Όμως αν γυρνούσα το χρόνο πίσω, θα προτιμούσα να μην τον είχα γεννήσει. Είμαι 69 ετών και ο σύζυγός μου 70 και θα γιορτάσουμε την χρυσή επέτειο του γάμου μας τον επόμενο μήνα. Ήμασταν μαζί από παιδιά και παντρευτήκαμε όταν εγώ ήμουν 19 και εκείνος 20.

Γέννησα ένα χρόνο μετά τον Άντριου και οι δύο μας ανυπομονούσαμε να αποκτήσουμε άλλο ένα παιδί για να ολοκληρωθεί η οικογένειά μας. Εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχαν τα μέσα ώστε να ξέρουν οι γονείς για τυχόν γενετικές ανωμαλίες του εμβρύου όμως εγώ είχα την αίσθηση ότι κάτι πηγαίνει στραβά. Τελικά τον Ιανουάριο του 1967 έφερα στον κόσμο τον Στέφαν. Μετά από λίγες ημέρες τον παρατήρησα και είδα πως ήταν μικρούλης με αμυγδαλωτά σχιστά μάτια, επίπεδη μύτη κα μια γραμμή στις παλάμες των χεριών του. “Είναι μόγγολο. Έτσι δεν είναι;” αναρωτήθηκα. Είναι σοκαριστικό, αλλά έτσι αποκαλούσαμε τα παιδιά με σύνδρομο Down.

Ήμουν η μόνη που είχα επισημάνει πως έχει πρόβλημα το παιδί μου. Για το λόγο αυτό προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου πως κάνω λάθος. Λίγους μήνες μετά ο Στέφαν αρρώστησε κα άκουσα τον γιατρό στο νοσοκομείο να τον αποκαλεί “μογγολάκι”. Τότε άρχισα να αισθάνομαι τύψεις και να ρίχνω ευθύνες στον εαυτό μου.

Όμως μετά από τόσα χρόνια, κανείς δεν αμφισβητεί πως αγάπησα και προστάτεψα  τον Στέφαν. Όμως πιστεύω πως αν δεν τον είχα γεννήσει οι ζωές μας θα ήταν πιο απλές και εμείς θα ήμασταν πιο ευτυχισμένοι και λιγότερο ταλαιπωρημένοι…» σημειώνει η ίδια ενώ προσθέτει πως αυτό που την ανησυχεί περισσότερο είναι τι θα απογίνει ο ίδιος αν εκείνη πεθάνει…

Stay…tuned…Γραφτείτε στη σελίδα μας στο Facebook για να ενημερώνεστε για νέες δημοσιεύσεις γιατί δεν τελειωσαμε εδώ! 

 

 

Πατηστε ΕΔΩ και ελατε στην πιο ομορφη παρεα με συνταγες και κατασκευες για παιδια