Η λέξη καλοκαίρι για εμένα είναι συνώνυμη με τη λέξη ευτυχία…
ήλιος, θάλασσα, παρέα, οικογενειακές ξέγνοιαστες στιγμές, διακοπές…
Οι υπόλοιπες εποχές στο μυαλό μου είναι απλά, περίοδος αναμονής!
Ω ναι! Είμαι καλοκαιρινός τύπος, το ομολογώ!
Μη μου πείτε ότι οι ωραιότερες παιδικές σας αναμνήσεις είναι γύρω από ένα τζάκι θα τρελαθώ!
Γιατί εγώ, αυτά που θυμάμαι πιο έντονα είναι οι ατέλειωτες βουτιές μου, τις βόλτες με τα ποδήλατα, το κρυφτό που παίζαμε μόλις ξεκινούσε η δύση του ηλίου, τη μάνα μου που τσίριζε σα τρελή να με μαζέψει (μαμά σε αγαπώ!) και εννοείται την απαραίτητη στάση στο περίπτερο για το καθημερινό μου παγωτό!
Όλες αυτές τις αναμνήσεις προσπαθώ με νύχια και με δόντια να τις αποκτήσει το παιδί μου. Θέλω και εκείνη, όπως και εγώ, όταν μεγαλώσει και κοιτάξει πίσω στα παιδικά της χρόνια, να φέρνει στο μυαλό της μόνο όμορφα πράγματα. Πιστεύω όλες οι μαμάδες αυτό θέλουμε να καταφέρουμε! Για αυτό δεν παλεύουμε;
Η μαμά μου δεν με άφηνε να φάω παγωτό πριν να τελειώσει το σχολείο. Μεγαλώνοντας κατάλαβα το γιατί. Δημιουργούσε αναμνήσεις!
Κάθε χρόνο, (μέχρι το λύκειο παρακαλώ) την τελευταία μέρα του σχολείου, με έπαιρνε από το χέρι και πηγαίναμε μια βόλτα οι δυο μας. Προορισμός μας το παρκάκι της γειτονιάς μας για το πρώτο μου παγωτό. Πετούσα από τη χαρά μου! Καθόμασταν σε ένα παγκάκι και τρώγαμε παρέα, το θρυλικό lollipop, που δεν υπάρχει άνθρωπος της γενιάς μου που να μη το έχει λατρέψει!!!
Φέτος σκέφτηκα να κάνω το ίδιο με τη μικρή.
Η Ηρώ βέβαια, είχε φάει ήδη αρκετά μέχρι να κλείσουν τα σχολεία, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν χοροπηδά από τη χαρά της -όπως όλα τα παιδιά άλλωστε- στη θέα του αγαπημένου της παγωτού!
Υπάρχει άλλωστε παιδί σε αυτόν τον πλανήτη που να μην τα λατρεύει;
Πόσο μάλλον όταν αυτό συνδυάζεται με μια παιχνιδιάρικη διάθεση! Εδώ εγώ και τρελαίνομαι!
Φτάνοντας στο περίπτερο, έκανε τη κλασική της βουτιά στο ψυγείο! Αν μπορούσε θα χωνόταν και μέσα ως άλλος πιγκουίνος της Μαδαγασκάρης χιχιχι!
Βούτηξε 2 παγωτά και προσπαθούσε πολύ ώρα να αποφασίσει πιο να διαλέξει ή μάλλον να με πείσει ότι ΠΡΕΠΕΙ να πάρει και το καρπουζάκι και τη μπανανούλα (γαλύφω σα το πατέρα της!) Γιατί και τα δυο είναι υγιεινά! Τελικά πήρε την μπανανούλα της και συμφωνήσαμε το καρπουζάκι θα το φάει άλλη μέρα (μπανανούλα =
pirulo jungly, καρπουζάκι=
Pirulo Watermelon στη γλώσσα της Ηρώς!)
Εγώ τι άλλο, Lollipop! Το αγαπώ αυτό το παγωτό. Από μικρή τρελαινόμουν για τη γεύση της λαχταριστής γρανίτας με το σιροπάκι της φράουλας… Αν και μου χαμογελούσε και άλλη μια γρανίτα πορτοκάλι, με πιο funky εμφάνιση και με αμέτρητα καραμελάκια που «σκάνε» στο στόμα μετατρέποντας την απόλαυση του παγωτού σε ένα διασκεδαστικό παιχνίδι (σλοουρπ)!!!
Φτάσαμε στο πάρκο και καθίσαμε σε ένα παγκάκι. Αρχίσαμε να μιλάμε για διάφορα θέματα και μπορεί να σας ακουστεί παράξενο, αλλά εκεί συνειδητοποίησα πόσο πολύ μεγάλωσε η Ηρώ. Λες και όλη η πρόοδος και η εξέλιξη της, έγινε εκεί μπροστά μου όταν συζητούσαμε!
Και εκεί μου έσκασε τη βόμβα, που άφησε και εμένα παγωτό!
Μου λέει ‘’ Θα με αγαπάς για πάντα μαμά, ακόμα και αν κάνεις και άλλο παιδάκι;’’… Η Ηρώ, δεν μου το ‘χει ρωτήσει αυτό, ποτέ ξανά με τόσο σοβαρό ύφος!
Εγώ συνέχεια την ρωτάω αν η καρδούλα της νιώθει το πόσο την αγαπάει η μανούλα και εκείνη μου απαντάει πως το νιώθει και έτσι θεωρούσα δεδομένο πως ξέρει πόσο την αγαπώ.
Έπρεπε να σκεφτώ κάτι γρήγορα γιατί τα ματάκια της ήταν γεμάτα αγωνία και περίμεναν την απάντηση μου. Γενικώς καλό είναι να χρησιμοποιείτε απλά παραδείγματα όταν μιλάτε με τα παιδιά, σας κατανοούν καλύτερα.
«Ποιο είναι το αγαπημένο σου παγωτό;» τη ρώτησα.
«Το καρπουζάκι ή μήπως η μπανανούλα; Μπορείς να διαλέξεις;»
«Με τίποτα, μαμά, είναι τα αγαπημένα μου και τα δύο»
«Έτσι και εγώ καρδούλα μου, αν κάνω και άλλο παιδάκι δεν θα μπορώ να σας ξεχωρίσω γιατί θα είστε και τα δύο τα παιδάκια μου, θα σας αγαπώ πάρα πολύ και τα δύο…»
και εκείνη τη στιγμή το κοριτσάκι μου άπλωσε τα χεράκια της πάνω μου και με έκανε να λιώσω!
Ελπίζω να κατάλαβε το πόσο την αγαπώ, και πως ότι και αν συμβεί στο κόσμο, αυτό δεν αλλάζει!
Όταν γυρίσαμε σπίτι, με περίμεναν απίστευτες δουλειές! Ο Χρήστος καθόταν στο μπαλκόνι και η Ηρώ πήγε να του κάνει παρέα.
Κάποια στιγμή μπήκε ο μπαμπάς με πονηρό ύφος και κάτι πήρε από το καταψύκτη. Ως άλλη Μάτα Χάρη πήγα στα κρυφά να δω τι κάνουν.
Η σουρλουλού ήταν τυχερή! Της είχε και άλλο παγωτό ο μπαμπάς! Τρώγανε τη γρανίτα που σε κάθε μπουκιά αμέτρητα καραμελάκια «σκάνε» στο στόμα! Γελούσανε και η μικρή είχε ξετρελαθεί από τη χαρά της με το παιχνίδι με τα μπαλάκια. Έφυγα σιγά σιγά μη με δούνε και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου να απολαύσω την ηρεμία της στιγμής!!!
Ελπίζω παρ’ όλες τις δουλειές και τις υποχρεώσεις μας, να είναι ένα από τα πιο ανέμελα καλοκαίρια το φετινό και να χαρούμε το παιδί μας όσο περισσότερο γίνεται!
Για αυτό κορίτσια κοιτάξτε να ευχαριστηθείτε το καλοκαίρι, να ρουφήξετε όλες τις όμορφες στιγμές με τα παιδιά σας και φτιάξετε όμορφες, πολύ όμορφες αναμνήσεις! Πάρτε ένα παγωτό και κάντε απλά μια βόλτα με τα παιδιά σας στη παραλία, είναι τόσο απλό, θα γεμίσει τις μπαταρίες σας!
Οι αναμνήσεις τελικά είναι η δύναμή μας..
Η βόλτα στο πάρκο με την κόρη μου, η μυρωδιά του καλοκαιριού, το δροσερό αεράκι της παραλίας, η αλμύρα στο σώμα, μα και φυσικά το αγαπημένο μου παγωτάκι είναι τα πράγματα που μου θυμίζουν πόσο τυχερή είμαι που ζω στη Ελλάδα…
Γιατί τα απλά πράγματα στη ζωή μας, είναι και τα καλύτερα!
