Με λενε Ι. Είμαι 21 ετών και έχω ένα κοριτσάκι 17 μηνων. Δεν είμαι παντρεμένη, ζούμε όμως σαν παντρεμένοι με τον άντρα μου με τον οποίο έχουμε διαφορά 27 χρονια.
Στην αρχή ολα ήταν πολύ όμορφα. Στα 18 μου τον γνώρισα, περναγαμε τέλεια. Όμως όταν μάθαμε για την εγκυμοσύνη μετά από 1 χρονο, το όνειρο άρχισε να διαλύεται.. Είχε αλλάξει 180 μοίρες σαν να ημουν με αλλο άνθρωπο. Αυτος έχει και 2 παιδιά από τον προηγούμενο γάμο σε εφηβική ηλικία, τα οποία με αγαπάνε πολύ και είμαστε σαν φίλοι. Τελος πάντων τα παιδιά του δεν ήταν ποτε το πρόβλημα. Το πρόβλημα ήταν αυτός.
Μόλις γέννησα ημουν παρατημένη στο σπίτι με το μωρό και γενικά βοηθεια δεν υπήρχε, η μητερα μου δεν ηθελε να με βοηθάει… Ολοι μου έταζαν βοηθεια και μόνο βοηθεια δεν είδα.
Εδώ και ένα χρονο όταν το μωρό άρχισε δλδ να μεγαλώνει άρχισαν οι καυγάδες χωρίς λόγο σε τέτοιο σημείο που ήθελα να φύγω από το σπίτι, όμως δεν έφευγα λόγω οικονομικού. Πλέον έχουμε φτάσει στο σημείο να του μιλάω και να μην απανταει σχεδόν ποτε, όταν με ρωτάει κατι εγώ όμως πρέπει να απαντάω. Να με υποβαθμίζει στον κοσμο και να λέει «Ποια νομίζεις πως εισαι;» ή «Τι έχεις κανει εσυ μέχρι τώρα;» Αυτό εμενα με έχει απομακρύνει αρκετά… Τώρα που θα πάω τη μικρη βρεφονηπιακό θα βρω δουλειά για να φύγω από το σπίτι και να συντηρώ το παιδι μόνο εγώ, έτσι κ αλλιως λείπει όλη μέρα, δεν θα μου φανεί μεγάλη η αλλαγη.
Δείτε ακόμη: Έγινα κι εγώ μαμά, ρε μάνα και δεν προλαβαίνω πια να αρρωστήσω.
Όμως οταν φύγω δεν θέλω να έχει σχέσεις με το παιδι… Όχι πως μέχρι τώρα είχε.. απλώς απέκτησε την κόρη που ηθελε…
Πηγή: eimaimama.gr
