Όταν τελειώσαμε το πρωινό μας , τα παιδιά μου σηκώθηκαν και άρχισαν να τρέχουν σε κάθε γωνία του σπιτιού.
Ο σύζυγός μου από την άλλη στρογγυλοκάθησε στο καναπέ μαζί με το μωρό, και εγώ ενώ έβλεπα αυτή την εικόνα τον άντρα μου με το μωρό να χαχανίζει στην αγκαλιά του χαμογέλασα και άρχισα να καθαρίζω την κουζίνα. Στη κουζίνα νιώθω οτι περνάω το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου καθώς όλη μέρα πλένω πιάτα, τα σκουπίζω , μαγειρεύω,ετοιμάζω τα γεύματα, τρώμε, καθαρίζω και όλα πάλι από την αρχή.
Και ενώ άρχισα πάλι το καθάρισμα, το χαμόγελό μου εξαφανίστηκε. Εκείνη τη στιγμή άρχισα να σκέφτομαι ότι αν όλοι έβαζαν ένα χεράκι να καθαρίσουμε τη κουζίνα, θα μπορούσα πιο γρήγορα να έχω τελειώσει και θα αράζαμε όλοι μαζι. Δεν θα ήταν καλύτερα, αναρωτιόμουν, αν τα παιδιά μου μάθαιναν οτι όλοι πρέπει να συνεισφέρουν στο καθάρισμα και όχι μόνο η μαμά; Δεν θα ήταν πιο λογικό, αναρωτιόμουν, το καθάρισμα να ήταν όλων αρμοδιότητα;
Δείτε ακόμη:Πόσες δουλειές κάνει κάθε πρωί μια μαμά;
Κάπως έτσι το πήρα απόφαση και άρχισα να φωνάζω τα παιδιά μου να με βοηθήσουν με τις δουλειές.” Παιδιά δεν έρχεστε να καθαρίσουμε το χαμό στη κουζίνα ώστε να περάσουμε μετά το χρόνο μαζί και να παίξουμε κανένα παιχνίδι;;”
Δεν άκουσα καμιά απάντηση.
Ο σύζυγός μου, τότε κατάλαβε την αγανάκτηση μου και σηκώθηκε από τον καναπέ με ένα αναστεναγμό, και άρχισε να παρακινεί τα παιδιά να με βοηθήσουν: «Έλα παιδιά, ας βοηθήσουμε όλοι τη μαμά να καθαρίσει!”
Και έτσι απλά κατάλαβα, οτι μια φαινομενικά αθώα δήλωση που κατάφερε με κάποιο τρόπο να παρακινήσει τα παιδιά μου, μου δημιούργησε τόσες ενοχές! έχουμε περάσει ένα απαίσιο μήνυμα στα παιδιά μας, πραγματικά απαίσιο!!!. Δεν είναι σωστό να συσχετίζουμε την καθαριότητα του σπιτιού με”τη βοήθεια” προς εμένα.
Δείτε ακόμη: Γιατι οι μαμάδες δεν τελειώνουν τις δουλείες ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!!!!!
Αναγνωρίζω οτι ο κλήρος για το καθάρισμα του σπιτιού πέφτει σε μένα καθώς είμαι στο σπίτι. Και στην πραγματικότητα αυτό δεν με ενοχλεί καθόλου. Το να είσαι μαμά στο σπίτι και να έχεις να κάνεις τόσες δουλειές στο σπίτι δεν θεωρείται για μένα ”λιγότερη δουλειά” από κάποια άλλη. Είμαι στο σπίτι και φροντίζω τα παιδιά μου και αυτό με κάνει πραγματικά ευτυχισμένη!!!Παρόλα αυτά δεν σημαίνει οτι επειδή είμαι μάνα το να κάνω δουλειές είναι μόνο δική μου δουλειά.
Κάθε οικογένεια είναι διαφορετική, και κάθε οικογένεια χωρίζει τους ρόλους και τις ευθύνες διαφορετικά. Αλλά στο σπίτι μας, τυχαίνει να εργαζόμαστε και εγώ και ο σύζυγός μου με πλήρες ωράριο και βγάζω τα ίδια λεφτά με το σύζυγό μου, ενώ μένω στο σπίτι με τα παιδιά. Για να μπορώ όμως να τα προσαρμόσω όλα έπρεπε να περιορίσω κάποιο πράγματα και αυτό είναι το καθάρισμα σε καθημερινή βάση.
Πράγμα που σημαίνει το καθάρισμα έχει αλλάξει από το να γίνεται κατά τη διάρκεια των «αόρατων» ωρών της ημέρας, ώστε ο σύζυγός μου να γυρίσει από τη δουλειά και να έρθει σε ένα σπίτι πεντακάθαρο , και γίνονται στις ώρες που περισσεύουν την ημέρα και τη νύχτα και τα Σαββατοκύριακα, ακόμη και με οικιακή βοηθό που προσέλαβα όταν είχα βρεθεί σε πραγματικά απελπιστική θέση
Και έτσι έχει γίνει φανερό σε μένα ότι:
1. Υπάρχουν πολλές δουλειές που συνεχίζονται να πρέπει να γίνουν μέσα στο σπίτι.
2. Έχω εκπαιδεύσει τα παιδιά μας να σκέφτονται οτι ο καθαρισμός του σπιτιού είναι δική μου δουλειά!
Δείτε ακόμη:Μαμάδες, πρέπει να αφήνετε τους συντρόφους σας να κάνουν δουλειές στο σπίτι!
Θέλω να μάθω τα παιδιά μου οτι η φροντίδα του σπιτιού είναι σημαντική και δεν είναι μόνη δική μου υπόθεση, αλλά όλων!
Είναι δύσκολο, γιατί δεν θέλω να ακούγεται υπερεκτιμημένο, και νομίζω ότι η σύγκριση και η αντιπαράθεση για κάτι τέτοιο είναι χαμένο παιχνίδι σε ένα γάμο. Αλλά έχω επίσης συνειδητοποιήσει ότι είναι επικίνδυνο, ειδικά με δύο συζύγους που εργάζονται,να χειριζόμαστε τις δουλειές γύρω από το σπίτι ως «βοήθεια προς τη μαμά », αντί απλώς να κάνουν όλοι οτι πρέπει.
Κάθε φορά που ζητάω από το σύζυγό μου να βάλει πλυντήριο “για μένα” , λέω στα παιδιά μου να μαζέψουν το σαλόνι “για μένα” ή έμειναν σιωπηλοί όταν ο σύζυγός μου έβαλε τα παιδιά να καθαρίσουν το πάγκο της κουζίνας”για” μένα, ‘αισθάνομαι λίγο σαν να παραλείπω τα καθήκοντά μου ως μαμά. Ωστόσο από την άλλη πραγματικά, δεν θέλω να μεγαλώσω τα παιδιά μου και να πιστεύουν ότι οι δουλειές του σπιτιού είναι άνευ αξίας, ή ακόμη να μην τους νοιάζει να κάνουν δουλειές γιατί θα ξέρουν οτι θα βρούν όλα έτοιμα από τη μαμά τους.
Θέλω τα παιδιά μου να συνειδητοποιήσουν ότι η φροντίδα του σπιτιού μας, είναι σημαντική, και όλοι πρέπει να συνεισφέρουμε. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο θα χαιρόμουν αν ο άντρας μου καθάριζε το μπάνιο για να με ξεκουράσει και να το έβρισκα καθαρό, ή τα παιδιά μου να μάζευαν τα δωμάτια τους ενώ δεν τους το χα πει!
Έτσι, δεν θα είχα κανένα θέμα αν με άφηναν μόνη μου να μαζέψω το χάος από τη κουζίνα.
Η συγκεκριμένη αντίληψη πρέπει να αλλάξει, Αυτό δεν είναι μόνο για εμένα ή τον σύζυγό μου ή για το γάμο μας. Πρόκειται για την ανατροφή των παιδιών μας ως ενήλικες. Πρέπει να πάρουν από εμάς το παράδειγμα οτι οι οικογένειες εργάζονται μαζί. Δεν είναι για το ποιος-κάνει-τι ή για τους ρόλους ή ακόμη και για την ισότητα των φύλων. Στο μυαλό μου, έρχεται ένα αρκετά απλό γεγονός της ζωής οτι σαν μια οικογένεια: πρέπει να είμαστε όλοι μαζί σε αυτό.
Μερικές ημέρες, αισθάνομαι οτι αυτή είναι μια μάχη που δεν πρόκειται να την κερδίσω και δεν έπρεπε καν να τη αρχίσω, αλλά από την άλλη παραμένω σταθερή στην πεποίθησή μου ότι τα παιδιά δεν καθαρίζουν το σαλόνι ή σκουπίζουν το πάτωμα για τις μητέρες τους, και ο άντρας ή ο σύντροφος δεν βάζει το πλυντήριο “για” μένα – τα κάνουμε όλα ο ένας για τον άλλο, επειδή είμαστε οικογένεια.
