Κοιτάζω τα χεράκια του! Μουτζουρωμένα με μαρκαδόρο. Τα νύχια μαύρα, έπαιζε με τα χώματα πριν. Λερωμένα χεράκια και συνάμα τόσο καθαρά! Μόνο δίνουν. Αγάπη, αγκαλιές, χάδια, ό,τι κρατάνε και το ζητήσεις θα στο δώσουν! Κάποιες φορές χτυπάνε ή σπρώχνουν, αλλά δεν το κάνουν για να σε πονέσουν. Απλά προσπαθούν με λάθος τρόπο να επικοινωνήσουν αυτά που σκέφτεται το μυαλό. Τα παίρνω στα δικά μου χέρια! Απαλά , μικρά, ζεστά, πολύ ζεστά .Το άγγιγμά του φτάνει ως την καρδιά μου και την ζεσταίνει, την ηρεμεί! Η μυρωδιά τους με μαγεύει! Όταν με αγκαλιάζουν αυτά τα χέρια, έχω το κόσμο όλο!
Δείτε ακόμη: Ποια είναι η πιο γνώριμη μυρωδιά των παιδικών μας χρόνων;
Υπάρχουν χέρια πολύ όμορφα. Περιποιημένα με υπέροχα νύχια, τα θαυμάζουν όλοι. Υπάρχουν και τα άλλα που είναι άγρια με μαύρα νύχια και νιώθεις τέλεια όταν σε χαϊδεύουν γιατί ξέρεις πως είναι έτσι για να είσαι εσύ καλά! Υπάρχουν χέρια που σε κρατάνε γερά για να μην πέσεις. Αλλά και εκείνα που μόνο που σου πιάνουν τον ώμο ξέρεις πως είναι εκεί για εσένα. Είναι και εκείνα που θα πέθαινες για ένα άγγιγμα τους, για μια αγκαλιά όπως αυτά που ερωτεύτηκα πριν χρόνια.
Υπάρχουν και αυτά που λατρεύω. Αυτά που δημιουργούν! Ξεχωρίζουν αυτά τα χέρια, ξεχωρίζουν οι κινήσεις τους. Λεπτές, σταθερές, αρμονικές. Χέρια ποτισμένα με μεράκι .Όσο πιο ταλαιπωρημένα είναι, τόσο πιο αξιοθαύμαστα τα έργα τους. Είναι και αυτά τα υπέροχα, ρυτιδιασμένα γεμάτα ρόζους που κουβαλούν σοφία χρόνων! Έχουν δουλέψει, έχουν αγκαλιάσει, έχουν στηρίξει και οι εμπειρίες είναι βαθιά χαραγμένες πάνω τους! Και μην ξεχνάμε τα χέρια που κάνουν θαύματα, που σώζουν ζωές. Αυτοί που τα έχουν, έχασαν χρόνια από τις δικές τους ζωές για να σώζουν άλλες. Μυρίζουν Θεό αυτά. Ιερά χέρια!
Δείτε ακόμη: Αυτή η μαμά παραδέχεται ένα πράγμα για το δεύτερο παιδί της που όλοι οι γονείς θα ταυτιστούν
Είναι και αυτά που σε κρατάνε από τη στιγμή που γεννιέσαι και για όλη σου τη ζωή. Μεγαλώνεις στην αγκαλιά τους. Όταν πέφτεις είναι πάντα εκεί για να σε σηκώνουν. είναι πάντα ανοιχτά, πάντα πρόθυμα, πάντα γενναιόδωρα. Ξεχειλίζουν αγάπη αυτά! Τα χέρια των γονιών.
Όμως υπάρχουν και τα άλλα! Αυτά που παίρνουν, παίρνουν και δεν χορταίνουν ποτέ. Αυτά που ζητούν χωρίς να δώσουν. Αλλά και αυτά που δίνουν ξύλο, πόνο! Που σημαδεύουν σώματα και ψυχές και τα σημάδια τους είναι ανεξίτηλα. Που όσο καθαρά και περιποιημένα και να δείχνουν είναι βρόμικα και τρομακτικά! Δεν θέλεις να σ’ αγγίζουν, ούτε να σε χαϊδεύουν. Το χάδι τους είναι κρύο, απόμακρο. Η αγκαλιά τους άδεια!
Γιε μου, μην σε νοιάξει ποτέ αν χέρια σου δεν είναι και τόσο περιποιημένα ή καθαρά! Αν όσο και να τα τρίβεις δεν φεύγει η μουτζούρα ή αν είναι άγρια σαν γυαλόχαρτο. Μην ντραπείς ποτέ αν η δουλειά σου είναι τέτοια που τα λερώνει. Οι έντιμες δουλειές είναι οι πιο καθαρές και δεν τα βρωμίζουν ουσιαστικά. Να θυμάσαι πως με τα χέρια μπορείς να κάνεις υπέροχα πράγματα. Να είσαι περήφανος γι’ αυτά και μην ξεχνάς πως τα χέρια είναι φτιαγμένα για να ΔΙΝΟΥΝ! Σαν των παιδιών, γενναιόδωρα! Περιποιημένα ή όχι πρέπει να δίνουν και τότε είναι πάντα καθαρά, πάντα όμορφα και η καρδιά πάντα γεμάτη. Μην διστάσεις να τα χώσεις και μες τα σκατά ακόμη, αν είναι να βοηθήσεις κάποιον. Να είσαι περήφανος για τα χέρια σου και αν κάποιος σε προσβάλει γι’ αυτά μην θυμώσεις. Δείξ’του και εκείνου το δρόμο για να έχει γεμάτη καρδιά.
Μωυσίδου Χρύσα
