Όλοι την ξέρετε κι όλοι, κατά βάθος, την έχετε αγαπήσει.
Είναι όλα όσα δεν μπορείτε να είστε εσείς.
Είναι όλα όσα της χρεώνετε κι ίσως λίγα παραπάνω.
Είναι όλα όσα δε θα είστε εσείς ποτέ.
Είναι εκείνη.
Είναι εκείνη που αποκαλείς άσχημη χωρίς να έχεις σκεφτεί ποτέ πως κάθεται και κλαίει μπροστά στον καθρέφτη της κάθε φορά που προσπαθεί να γίνει αυτό που θέλεις εσύ. Είναι εκείνη που αποκαλείς χοντρούλα και παρόλο που χαμογελάει, μέσα της ξέρει πως το βράδυ θα βγάλει ό,τι έφαγε γιατί εδώ και δέκα χρόνια παλεύει με τη βουλιμία κι εσύ δεν το ξέρεις.
Είναι εκείνη που λες ανώριμη χωρίς να ξέρεις πως έχασε την αθωότητα της όταν στα 18 της έχασε τον πατέρα της και μπήκε απότομα στον κόσμο των μεγάλων. Είναι εκείνη που λες τρελή γιατί κατά βάθος τη ζηλεύεις που προσπαθεί να διατηρήσει την παιδικότητα και την ανεμελιά της σ’ έναν κόσμο που κυριαρχεί η σοβαροφάνεια. Είναι εκείνη που ίσως να είναι τρελή για σένα ή να είναι τρελή απ’ τη φύση της, όμως μόνο κάτω απ’ την ομπρέλα της τρέλας είναι ο εαυτός της.
Είναι εκείνη που εσύ λες κλαψιάρα, επειδή κλαίει παραπάνω ή με το παραμικρό, χωρίς να ξέρεις πως έτσι εκφράζει τα συναισθήματά της και κλαίει για να μην πληγωθείς. Προτιμάει να κλαίει εκείνη, παρά κάποιος άλλος. Είναι εκείνη που λες αδύναμη κι ας μην ξέρεις πως παλεύει για την οικογένεια και τους δικούς της ανθρώπους κάθε μέρα και με κάθε τρόπο από μικρό παιδί. Εκείνη που λες κοριτσάκι κι ας μην έχεις διανοηθεί τον πόνο που μπορεί να κουβαλάει απ’ την απώλεια ενός γονέα, τη συμπεριφορά ενός συντρόφου, το bullying που δέχτηκε στο λύκειο, την απώλεια φίλων. Εκείνη που λες βολεμένη, ενώ στην πραγματικότητα κρέμεται από ένα τεντωμένο σκοινί.
Εκείνη που λες πριγκίπισσα, αλλά αν παρατηρήσεις τα χέρια της θα δεις τις πληγές απ’ τα βάρη της δουλειάς. Αν παρατηρήσεις τα γόνατα ή τη μέση της θα εντοπίσεις τις μελανιές. Εκείνη που λες υπερβολική γιατί δεν μπορείς να διαχειριστείς το μέγεθος της αγάπης ή της εκτίμησης που μπορεί να δείχνει προς το πρόσωπό σου. Είναι εκείνη που λες ψεύτρα γιατί δεν αντέχεις την αφοπλιστική ειλικρίνεια με την οποία περιβάλλονται τα λόγια ή οι πράξεις της. Είναι εκείνη που θα πεις πρόστυχη επειδή φόρεσε μια κοντή φούστα ή μια ψηλή μπότα, χωρίς να ξέρεις πως έχει μάθει να δίνει την καρδιά της σε κάθε ευκαιρία κι όχι το κορμί της.
Είναι εκείνη που θα πεις ανώμαλη επειδή έχει μάθει να βλέπει και να αγαπάει το φως μέσα σε καθετί σκοτεινό, χωρίς να ξέρεις πως όταν χρειάστηκε κάποιον να την αγαπήσει ή να τη βγάλει στην επιφάνεια, εκείνη ήταν ολομόναχη. Εκείνη που θα πεις χαζογκόμενα επειδή συναναστρέφεται με άντρες, χωρίς να ξέρεις πως κάποτε πληγώθηκε τόσο πολύ απ’ τις φίλες της που μόνο ο κολλητός της κατάφερε να τη συνεφέρει.
Εκείνη που θα πεις δεδομένη χωρίς να ξέρεις πως τίποτα στη ζωή της δεν είναι δεδομένο κι έχει μάθει να παλεύει για καθετί όταν αγαπάει ή όταν θέλει κάποιον στη ζωή της. Εκείνη που θα πεις κακιά κι ας μην έχεις φανταστεί πως αναγκάστηκε να φορέσει αυτή τη μάσκα γιατί κάποτε εκμεταλλεύτηκαν τόσο την καλοσύνη της που οι πληγές δεν έχουν κλείσει. Εκείνη που θα πεις γεροντοκόρη επειδή είναι μόνη της κι ας μην έχεις ενδιαφερθεί να μάθεις πόσο έχει πονέσει στην αναζήτησή της να βρει έναν άνθρωπο που να βαδίσει δίπλα της.
Εκείνη που, στο τέλος, θα την πεις άνθρωπο γιατί είναι γεμάτη από αδυναμίες, αγάπη, πάθος και δύναμη. Γιατί κατάφερε να σταθεί στα πόδια της παρά τις αντιξοότητες. Εκείνη που στο φινάλε θα σου χαμογελάσει με τόση λάμψη και θα πάρει το δρόμο του γυρισμού μόνη.
Γι’ αυτό πρόσεξε πριν την κρίνεις. Γιατί σαν κι εκείνη δε θα βρεις ποτέ!
Σαν κι εκείνη δε θα γίνεις ποτέ!
Εκείνη είναι εγώ…
Photo credit: fineartamerica
Πηγή: thebluez.gr
