Είμαι ένας άνθρωπος που ανέκαθεν προτιμούσα τις πράξεις από τα λόγια.
Όταν λοιπόν μου ζητήθηκε να γράψω λίγα λόγια για την εμπειρία μου ως δότρια, σκέφτηκα ότι θα προτιμούσα να ξαναζήσω τη διαδικασία συλλογής Μυελού των Οστών, η οποία πρέπει να σας τονίσω ήταν πολύ πιο εύκολη, ανώδυνη και ακίνδυνη απ ότι φανταζόμουν, παρά να βρω τις κατάλληλες λέξεις για να εκφράσω τα συναισθήματα που με κατέκλυσαν πριν και μετά τη μεταμόσχευση.
Δείτε επίσης: Παιδιά με πρόγραμμα ενηλίκων και γονείς που παλιμπαιδίζουν
Όταν με ειδοποίησαν ότι είμαι συμβατή με έναν ασθενή, θεώρησα πως θα υποβληθώ σε μια απλή ιατρική επέμβαση. Στην πορεία όμως συνειδητοποίησα ότι δωρίζοντας μυελό των οστών δεν δωρίζω μόνο λίγα από τα αιμοποιητικά μου κύτταρα. Δίνω ζωή, χαρά, ελπίδα και αισιοδοξία για το μέλλον.
Συνειδητοποίησα επίσης ότι η σχέση δότη-λήπτη δεν είναι μονόπλευρη. Είναι αμφίπλευρη γιατί ταυτόχρονα έγινα και εγώ λήπτης εκτίμησης, σεβασμού και αγάπης. Μέσα από αυτήν την “απλή ιατρική επέμβαση” αναθεώρησα τις πραγματικές αξίες της ζωής μου και επιβεβαίωσα για άλλη μια φορά ότι το να δίνεις είναι πιο σημαντικό από το να παίρνεις.
Δυστυχώ όμως, το συναίσθημα που με κατέκλυσε φεύγοντας από το νοσοκομείο ήταν μια απέραντη λύπη. Λύπη γιατί τα δωμάτια στο “ΕΛΠΙΔΑ” παραμένουν γεμάτα με παιδιά που περιμένουν απεγνωσμένα να βρεθεί ένας συμβατός δότης. Λύπη γιατί υπάρχουν πάρα πολλοί συνάνθρωποί μας που δε γνωρίζουν ότι θα μπορούσαν να βοηθήσουν. Και τέλος λύπη γιατί υπάρχουν άνθρωποι που ενώ γνωρίζουν ότι μπορούν να βοηθήσουν, θεωρούν ότι δεν τους αφορά.
Δείτε επίσης: Ο λόγος που ο καρκίνος μπορεί να περάσει στην πρώτη θέση των αιτιών θανάτου στην Ελλάδα
Κι όμως! Η δωρεά μυελού των οστών μας αφορά όλους. Δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να μας διαβεβαιώσει ότι αύριο δε θα είναι τα παιδιά μας, οι συγγενείς μας, οι φίλοι μας, εμείς οι ίδιοι που θα ψάχνουμε για έναν συμβατό δότη.
Θα ήθελα να μπορούσα να βοηθήσω άμεσα όλα αυτά τα παιδιά. Δεν έχω αυτή τη δυνατότητα. Αυτό όμως που μπορώ να κάνω είναι να σας παροτρύνω να γίνετε κι εσείς εθελοντές δότες μυελού των οστών. Και εάν το αποφασίσετε, μη σταματήσετε εκεί. Ξεκινήστε τη δική σας μικρή ή μεγάλη εκστρατεία ενημέρωσης. Έτσι, θα μπορέσουμε να συμβάλλουμε όλοι μαζί στη δημιουργία μιας τράπεζας εθελοντών δωρητών που θα μας κάνει περήφανους.
Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω την κυρία Βαρδινογιάννη και όλους τους ανθρώπους του συλλόγου “Όραμα Ελπίδας” για την ευκαιρία που μου έδωσαν να προσφέρω ένα τόσο σημαντικό δώρο ζωής. Εύχομαι η προσπάθεια σας να έχει τη μεγαλύτερη δυνατή ανταπόκριση στο συντομότερο δυνατό χρόνο.
Δείτε επίσης: «Ξύπνα, αυτό δεν είναι αγάπη. Ένας καρκίνος κολλημένος πάνω σου είναι.»
Η ευχαριστήρια επιστολή των γονέων προς τη δότρια
Είναι πραγματικά δύσκολο να μπορέσεις να κάνεις λόγια και να γράψεις σε χαρτί πώς αισθάνεσαι. Αυτό γίνεται ακόμα δυσκολότερο όταν πρόκειται να απευθυνθείς σε κάποια που προσέφερε στο ίδιο σου το παιδί κάτι μοναδικό, την δυνατότητα της επιβίωσης.
Αισθάνεσαι την ανάγκη να πεις “Ευχαριστώ”, μα είναι τόσο λίγο! Νιώθεις τόσα πολλά συναισθήματα, ελπίδα, χαρά, ευγνωμοσύνη, ηρεμία, αγάπη, δέος, ανακούφιση, ευχαρίστηση. Μας δώσατε την ελπίδα της ίδιας της ζωής. Την χαρά ότι οι άνθρωποι νοιάζονται για τους άλλους. Η ευγνωμοσύνη που αισθάνεται όλη μας η οικογένεια δεν περιγράφεται. Την αισθανόμαστε κάθε φορά που κοιτάμε τον γιο μας στα μάτια.
Την ηρεμία να γνωρίζουμε πως έχει μέλλον.
Αγάπη, γιατί η ενέργεια σας αυτή δείχνει ανιδιοτέλεια και μεγαλείο ψυχής.
Ανακούφιση ότι τα δύσκολα πέρασαν.
Το δώρο σας είναι μοναδικό. Μακάρι όλοι οι Έλληνες να κάνουμε το ίδιο γιατί πραγματικά το χρειαζόμαστε.
Σας ευχαριστεί όλη μας η οικογένεια.
Με εκτίμηση οι γονείς του.
Πηγή: cancergr.blogspot.com
