Η δημοσιογράφος που κλείστηκε σε ψυχιατρείο, για να κάνει ένα συγκλονιστικό ρεπορτάζ

Δε δυσκολεύτηκε καθόλου να πείσει τους ειδικούς για την ψυχική της αστάθεια. Έκλεισε δωμάτιο σε ένα φτηνό ξενοδοχείο, αλλά αρνήθηκε να μείνει εκεί. Ούρλιαζε ότι φοβόταν τους ξενοδόχους κι ότι ήταν όλοι τους τρελοί. Την επόμενη μέρα, ήρθε η αστυνομία να την περιμαζέψει.

Όταν την πήγαν στο δικαστήριο, προσποιήθηκε ότι είχε αμνησία και επαναλάμβανε μηχανικά ότι δε θυμόταν τίποτα. Το «άγριο, κυνηγημένο ύφος της» ξεγέλασε όσους γιατρούς την εξέτασαν, οι οποίοι δήλωσαν ότι ήταν «ξεκάθαρα παράφρων».

Την έκλεισαν στο Φρενοκομείο Θηλέων του Μπλάκγουελ, όπου έμεινε για 10 μέρες.

Έζησε από πρώτο χέρι την τραγική ζωή των γυναικών που έμεναν στο φρενοκομείο. Το φαγητό ήταν ελάχιστο, λίγο πλιγούρι, χαλασμένο κρέας και βρώμικο νερό. Οι πιο επικίνδυνοι ασθενείς ήταν δεμένοι όλοι μαζί με σχοινιά. Τους υπόλοιπους, τους ανάγκαζαν να κάθονται με τις ώρες σε ξύλινα παγκάκια, χωρίς καμία προφύλαξη απ’ το κρύο. Οι νοσοκόμες έβριζαν όποιον τολμούσε να κουνηθεί και χτυπούσαν όποια γυναίκα παράκουγε τις εντολές τους.

Οι ασθενείς ζούσαν μαζί με αρουραίους, σκουλήκια και τις ίδιες τους τις ακαθαρσίες. Όταν τις έπλεναν, το νερό ήταν παγωμένο και

Η Μπλάι έγινε μέχρι και γραμματόσημο!

τις άφηναν να στεγνώνουν στα κρύα δωμάτια.

Μιλώντας με τις άλλες έγκλειστες γυναίκες, η Μπλάι συνειδητοποίησε, ότι πολλές ήταν ψυχικά υγιέστατες, όπως κι η ίδια. Αλλά ήταν θέμα χρόνου να τρελαθούν, απ’ τις συνθήκες που επικρατούσαν στο φρενοκομείο.

«Τι άλλο, εκτός απ’ τα βασανιστήρια, θα μπορούσε να οδηγήσει κάποιον στην τρέλα, πιο γρήγορα από αυτή τη μεταχείριση; Θα ήθελα οι ειδικοί γιατροί που με έκλεισαν εδώ, να πάρουν μία υγιή γυναίκα, να την βάλουν να κάτσει ακίνητη για 14 ώρες, να μην της επιτρέπουν να μιλήσει ή να κουνηθεί, να μην την αφήνουν να διαβάσει ή να μάθει ότι συμβαίνει γύρω της, να της δίνουν σάπιο φαγητό και να την κακομεταχειρίζονται, και να δουν πόσο καιρός θα περάσει μέχρι να τρελαθεί. Μέσα σε δύο μήνες θα ήταν ένα κουρέλι, σωματικά και ψυχικά,» έγραψε στο βιβλίο της, αφότου βγήκε απ’ το άσυλο.

Ένα “ειδικός” εξετάζει τη Μπλάι.

Το βιβλίο της με τίτλο «Δέκα μέρες σε ένα τρελάδικο», κυκλοφόρησε λίγο καιρό μετά και την έκανε διάσημη. Η έρευνά της προκάλεσε πολλές μεταρρυθμίσεις στο χώρο των φρενοκομείων.

Ο προϋπολογισμός, που αντιστοιχούσε στη φροντίδα των ψυχικά ασθενών, αυξήθηκε κατά 850.000 δολάρια και όσοι ασθενείς παρουσίαζαν ψυχικά προβλήματα, εξετάζονταν πολύ πιο εξονυχιστικά, πριν κλειστούν σε κάποιο ίδρυμα.

Ο γύρος του κόσμου σε 72 μέρες, 6 ώρες, 11 λεπτά και 14 δευτερόλεπτα

Η επόμενη μεγάλη περιπέτεια της Μπλάι, ξεκίνησε δύο χρόνια αργότερα.

Στις 14 Νοεμβρίου του 1889, η Μπλάι ξεκίνησε απ’ τη Νέα Υόρκη, για να κάνει τον γύρο του κόσμου σε 80 μέρες. Ήταν η πρώτη φορά, που το βιβλίο του Ιουλίου Βερν, θα γινόταν πραγματικότητα.

Χορηγός της Μπλάι, ήταν η εφημερίδα που δούλευε, η New York World. Ακριβώς την ίδια μέρα με εκείνη, ξεκίνησε για το γύρο του κόσμου κι η Ελίζαμπεθ Μπίσλαντ, μία άλλη δημοσιογράφος, απ’ την εφημερίδα Cosmopolitan.

Η New York World ξεκίνησε ένα διαγωνισμό μεταξύ των αναγνωστών της, για να μαντέψουν την ημέρα και την ώρα άφιξης της Μπλάι πίσω στη Νέα Υόρκη. Το μεγάλο βραβείο ήταν ένα ταξίδι στην Ευρώπη.

Η Μπλάι είχε πάρει μαζί της το φόρεμα που φορούσε, ένα γερό παλτό, μερικά εσώρουχα και μια μικρή τσάντα. Τα χρήματά της, 200nelli2 βρετανικές λίρες, ήταν σε ένα τσαντάκι, που είχε κρεμάσει απ’ τον λαιμό της.

Όταν έφτασε στη Γαλλία, γνώρισε τον Ιούλιο Βερν, ο οποίος την ενθάρρυνε να ολοκληρώσει το ταξίδι πιο γρήγορα απ’ τον χαρακτήρα του βιβλίο του. Από εκεί, η Μπλάι πήγε στο Μπρίντιζι, στη Διώρυγα του Σουέζ, στη Σιγκαπούρη, στο Χονγκ Κονγκ και στην Ιαπωνία.

Όταν διέσχισε τον Ειρηνικό ωκεανό, για να φτάσει στο Σαν Φρανσίσκο, οι κακές καιρικές συνθήκες καθυστέρησαν το ταξίδι, με αποτέλεσμα να φτάσει δύο μέρες καθυστερημένη. Θα είχε χάσει τη διορία, αν ο ιδιοκτήτης της εφημερίδας δεν είχε στείλει ιδιωτικό τρένο για να τη μεταφέρει στη Νέα Υόρκη.

Κατάφερε να φτάσει στο Νιου Τζέρσεϊ, στις 25 Ιανουαρίου του 1890, ώρα 3.51 το απόγευμα. Το ταξίδι της είχε διαρκέσει 72 μέρες, 6 ώρες, 11 λεπτά και 14 δευτερόπλεπτα.

Η αντίπαλός της, η Μπίσλαντ, ακόμα ταξίδευε.

Η Μπλάι πέθανε το 1922, σε ηλικία 57 ετών. Είχε αφήσει πίσω της μια λαμπρή καριέρα ως δημοσιογράφος, αφού είχε γίνει η πρώτη πολεμική ανταποκρίτρια της Αμερικής, κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου.

Εαν σας άρεσε κοινοποιήστε το με το μαγικό κουμπάκι του facebook κάτω από την ανάρτηση!