Η εξομολόγηση της Μίρκας Παπακωνσταντίνου: «Δεν θέλησα πολύ ένα παιδί, ήταν επιλογή μου»

daddy cool team

«Όσο μεγαλώνουμε, μεγαλώνει και η μοναξιά μας.»

Η ηθοποιός Μίρκα Παπακωνσταντίνου, η αγαπημένη «Αλεξάνδρα» του σίριαλ «Το σόι σου» του Alpha τα τελευταία χρόνια μίλησε στο Down Town Κύπρου και στον Αλέξανδρο Πρίφτη και ανάμεσα σε άλλα αναφέρεται στην προσωπική της ζωή, τη μοναξιά και απαντά για το αν είχε κάποτε την επιθυμία να αποκτήσει ένα παιδί.

Πού ξοδέψατε περισσότερο χρόνο, στη δουλειά ή στα ερωτικά σας;

Εύχομαι και στα δύο. Όχι ότι δεν με έτρωγαν σχεδόν πάντα και τα ερωτικά. Αλλά θα ήμουν δυστυχής αν πίστευα ότι δεν έδωσα πράγματα στη ζωή μου. Όταν μου τύχαινε, τότε ήμουν εκεί, ανταποκρινόμουν. Δούλευα κι ερωτευμένη. Είχα σχέση, είχα προσωπική ζωή και παράλληλα έκανα και τη δουλειά μου. Δεν είναι ότι δεν ερωτεύτηκα για το θέατρο ή ότι παράτησα τη δουλειά για έναν έρωτα. Μπορείς να τα κάνεις όλα, αλλά η ζωή δεν μας τα φέρνει πάντα όπως θα τα θέλαμε. Πολλές φορές μας πάει αλλού.

Μας πηγαίνει ή την πηγαίνουμε τη ζωή;

Νομίζω και τα δύο συμβαίνουν – κι όχι από μοιρολατρική άποψη. Έτσι έζησα εγώ ως τώρα. Μπορείς να οδηγήσεις κάποια πράγματα και κάποια άλλα είναι αναπόφευκτα να συμβούν.

Απολαμβάνετε πια τη μοναξιά;

Ναι, πολύ! Ξέρετε, η μοναξιά έχει και θετικά πράγματα. Η σιωπή έχει μεγάλη αξία και ωραίο θόρυβο. Μου αρέσει η μοναξιά όταν είναι επιλογή και όχι επιβεβλημένη. Μου έχουν συμβεί και τα δύο.

Τι σας αρέσει να κάνετε όταν είστε μόνη στο σπίτι σας;

Μου αρέσουν οι στιγμές που σκέφτομαι, αλλά ακόμη κι εκείνες που δεν σκέφτομαι. Μου αρέσει να βλέπω τηλεόραση, να ακούω ραδιόφωνο – ακούω όλα τα είδη μουσικής. Ή να πέφτω με τα μούτρα στα βιβλία, που όλο λέω να διαβάσω και δεν βρίσκω τον χρόνο. Και μου αρέσει να ακούω και τον ήχο της σιωπής. Επίσης, μου αρέσει να κοιμάμαι. Χρειάζομαι τον ύπνο και την ξεκούραση.

Η συντροφικότητα έχει θέση στη ζωή σας σήμερα;

Ασφαλώς, πάντα έχει θέση και είναι κάτι πολύ όμορφο. Ξέρετε κάτι όμως, νεαρέ μου; Όσο μεγαλώνεις βλέπεις ότι είναι και πιο δύσκολο να ανέχεσαι, να σε ανέχονται, να βλέπεις τα ελαττώματα να μεγαλώνουν. Θα το δείτε και στον εαυτό σας με το πέρας των χρόνων. Εγώ είμαι λίγο μεγαλύτερη από εσάς. Σας άρεσε το λίγο; (γελάει).

Όσο μεγαλώνουμε, όμως, δεν συμβιβαζόμαστε πιο εύκολα;

Και ναι και όχι. Εγώ πιστεύω ότι όσο μεγαλώνουμε, μεγαλώνει και η μοναξιά μας. Ή η ανάγκη για μοναξιά. Δηλαδή το «πάω μόνος μου εκεί» ή «θα το κάνω μόνος μου αυτό». Μεγαλώνει και η γκρίνια βέβαια…

Γκρινιάζετε;

Και μόνη μου, στον εαυτό μου! (γελάει).

Χωρίς να θέλω να γίνω αδιάκριτος, δεν επιθυμήσατε ποτέ ένα παιδί;

Δεν γίνεστε και θα σας πω. Δεν το επιθύμησα ποτέ πραγματικά θεωρώ, αλλιώς θα το είχα κάνει. Εννοώ ότι, αφού ιατρικώς ήμουν μια χαρά και δεν είχα πρόβλημα, άφησα τον χρόνο να περάσει. Ήταν επιλογή μου. Ενώ ήθελα τα παιδιά, πάντα έβρισκα ανόητες δικαιολογίες. Καταλήγω, λοιπόν, στο ότι μάλλον δεν το θέλησα πολύ. Ήταν επιλογή μου.

Τι θα θέλατε να αλλάξετε στη ζωή σας;

Στο κεφάλι μου θα ήθελα να αλλάξω πολλά! Άλλο τρόπο σκέψης, μπορεί και άλλα όλα.

Τον ανέχεστε τον εαυτό σας εύκολα;

Εύκολα δεν με ανέχομαι, αλλά με ανέχομαι. Δεν αγαπώ τον εαυτό μου πάση θυσία κι εναντίον των άλλων. Α, όχι, αγαπητέ μου, μουλάρι δεν έγινα. Αλλά τα έχω δει αυτά γύρω μου από άλλους. Δεν αγαπώ μόνο την πάρτη μου, αλλά και τους άλλους.