Τα έθιμα με τα κόλλυβα το Ψυχοσάββατο των Αγίων Θεοδώρων η προσευχή και οι Παραδόσεις

Όλα τα έθιμα για το Ψυχοσάββατο των Αγίων Θεοδώρων . Το έθιμο με τα κόλλυβα, πότε είναι, η γιορτή και η προσευχή των Αγίων Θεοδώρων. Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων και Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι ο Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων είναι ίδιο πρόσωπο με τον Άγιο Θεόδωρο τον Στρατηλάτη, γιατί οι βίοι τους μοιάζουν. Η Εκκλησία, όμως, τους τιμά σα δυο διαφορετικά πρόσωπα.

Πότε είναι των Αγίων Θεοδώρων φέτος

Η εορτή των Αγίων Θεοδώρων είναι κινητή γιορτή η οποία, όπως οι περισσότερες κινητές γιορτές της Ορθόδοξης Εκκλησίας, εξαρτάται από την ημερομηνία που πέφτει το Πάσχα.

Δείτε ακόμη Η προσευχή για το Ψυχοσάββατο: Ευχή υπέρ αναπαύσεως των κεκοιμημένων

Η ημέρα των Αγίων Θεοδώρων γιορτάζεται πάντα μέρα Σάββατο και συγκεκριμένα το Σάββατο της πρώτης εβδομάδος των Νηστειών, που είναι γνωστό και ως ψυχοσάββατο των Αγίων Θεοδώρων.

Για το 2023 η ημέρα Θεοτοκίον  των Αγίων Θεοδώρων πέφτει το Σάββατο στις  ο4/03/23.

Άγιος Θεόδωρος Τήρων

Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων έζησε στα χρόνια των Ρωμαίων αυτοκρατόρων Μαξιμιανού και Γαλέριου, στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. Ονομάστηκε Τήρων επειδή είχε καταταγεί στο σώμα των νεοσυλλέκτων (tiro) της Ρωμαϊκής λεγεώνας.

Έγινε γνωστός για τη ανδρεία του όταν βοήθησε τους κατοίκους μίας περιοχής που ήταν τρομοκρατημένοι, εξαιτίας ενός γιγάντιου φιδιού. Κάνοντας προσευχή, έψαξε το φίδι και όταν το συνάντησε, εκτόξευσε εναντίον του το ακόντιό του, τραυματίζοντάς το θανάσιμα.

Βοήθησε, με κάθε τρόπο, ώστε να μην αλλαξοπιστήσουν ή φοβηθούν από τα βασανιστήρια οι χριστιανοί του τάγματος.

Κάποια στιγμή κατέστρεψε το ξύλινο είδωλο της θεάς Κυβέλης, και κλήθηκε σε απολογία για τη μεγάλη αυτή ασέβεια. Ο ίδιος είπε ότι το έκανε θέλοντας να διαπιστώσει αν όντως η θεά ήταν αληθινή. Αυτό που διαπίστωσε όμως ήταν ότι πρόκειται περί αψύχου πράγματος.

Ο τοπικός άρχοντας αμέσως διέταξε να τον μαστιγώσουν και να τον ρίξουν στη φυλακή χωρίς τροφή και νερό.

Δείτε ακόμη Ψυχοσάββατα 2022 : Πότε πέφτουν; Επίσημα και ανεπίσημα

Παρά τις ευκαιρίες που του δόθηκαν για να αλλαξοπιστήσει, ο Θεόδωρος ήταν ανένδοτος. Έτσι καταδικάστηκε σε κρεμάλα και να τον κόψουν με σίδερα. Η προσπάθεια, όμως, απέτυχε. Έτσι, διατάχθηκε να τον ρίξουν στο καμίνι, όπου και πέθανε. Η ημερομηνία της κοίμησής του, ήταν η 17η Φεβρουαρίου, οπότε και εορτάζεται η μνήμη του.

Αργότερα, ο αυτοκράτορας Ιουλιανός πραγματοποίησε μεγάλο διωγμό κατά των χριστιανών. Γνωρίζοντας για τη νηστεία των χριστιανών και θέλοντας να τους ταλαιπωρήσει διέταξε να αποσύρουν από την πόλη τα τρόφιμα που ήταν νηστίσιμα, υποχρεώνοντας τους χριστιανούς είτε να μη νηστεύσουν, είτε να μείνουν νηστικοί. Τότε σύμφωνα με την παράδοση εμφανίστηκε ο Θεόδωρος κι έδωσε εντολή να μην αγοράσουν τίποτα παρά να τρώνε μόνο κόλλυβα. Από τότε μέχρι και σήμερα εορτάζεται το πρώτο Σάββατο της Σαρακοστής το θαύμα αυτό.

Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης

Από την Ευχάιτα της Μικράς Ασίας, ο Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης έζησε στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. Από νεαρός διακρινόταν για την εξωτερική του εμφάνιση αλλά και την ρητορική του ικανότητα. Ήταν ηγετικός χαρακτήρας και ξεχώριζε για την ηθική του. Υπήρξε αθλητής κι από νεαρή ηλικία έγινε στρατιωτικός. Η φήμη του έφτασε γρήγορα και στα αυτιά του αυτοκράτορα Λικινίου, ο οποίος τον κάλεσε για να τον γνωρίσει από κοντά.

Ο Λικίνιος μαθαίνοντας πως είναι χριστιανός, θέλησε να προσηλυτίσει τον Θεόδωρο, στην δική του θρησκεία. Ο Θεόδωρος, όμως, αρνήθηκε ευγενικά και τον κάλεσε να επισκεφθεί την Ποντιακή Ηράκλεια, όπου ήταν διορισμένος στρατηλάτης. Αφού, λοιπόν, τον υποδέχθηκε σπίτι του με μια λαμπρή τελετή, του ζήτησε όλα τα χρυσά και ασημένια είδωλα που είχε φέρει μαζί του, με σκοπό να αποδώσει ο ίδιος τιμές σε αυτά. Όταν όμως τα πήρε, τα έσπασε σε κομμάτια και τα μοίρασε σε φτωχούς. Όταν το αντιλήφθηκε ο Λικίνιος τον οδήγησε στην φυλακή.

Παρά τα βασανιστήρια δεν μετανόησε.

Μετά από επτά ημέρες ο αυτοκράτορας διέταξε να τον σταυρώσουν. Παρόλα αυτά, την επόμενη μέρα της σταύρωσης βρέθηκε αρτιμελής πάνω στο σταυρό. Οι στρατιώτες το ανέφεραν στον αυτοκράτορα και αυτός ζήτησε την εκτέλεσή του. Οι ίδιοι αρνήθηκαν και εκτελέστηκαν. Δεύτερο απόσπασμα τότε πήγε να εκτελέσει τη θέληση του αυτοκράτορα. Ο κόσμος όμως μαθαίνοντας το θαύμα, είχε σπεύσει, με αποτέλεσμα να εμποδίζονται από τις αντιδράσεις του κόσμου οι στρατιώτες. Ο Θεόδωρος, τους είπε ότι είναι καιρός να πάει στον Κύριο. Έτσι οι στρατιώτες τον εκτέλεσαν, αποκεφαλίζοντάς τον με σπαθί. Κοιμήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου, οπότε και εορτάζεται η μνήμη του.

Γιατί των Αγίων Θεοδώρων είναι ψυχοσάββατο

Σύμφωνα με την παράδοση, ο Θεόδωρος ο Τήρων κατά τη διάρκεια ενός λιμού στην περιοχή της αρχαίας Γαλατίας, τάισε τον πληθυσμό μιας ολόκληρης πόλης με κόλλυβα.

Από τότε καθιερώθηκε το Σάββατο της πρώτης εβδομάδας των Νηστειών, δηλαδή ανήμερα της γιορτής του, να μοιράζονται κόλλυβα στις εκκλησίες, ενώ σε κάποιες περιοχές καθιερώθηκε επίσημα ως ψυχοσάββατο.

Σύμφωνα με μια διαφορετική εκδοχή, τα κόλλυβα που μοιράζονται των Αγίων Θεοδώρων συνδέονται με ένα θαύμα που έκανε ο ίδιος ο Άγιος.

Δείτε ακόμη Μοναστηριακά κόλλυβα για το ψυχοσάββατο

Πιο συγκεκριμένα, κατά την προβυζαντινή περίοδο, ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Ιουλιανός, που ήταν εναντίον της νηστείας που έκαναν οι χριστιανοί, όταν πλησίαζε η πρώτη εβδομάδα των νηστειών διέταξε να εξαφανιστούν από την αγορά όλα τα τρόφιμα για να αναγκαστούν οι χριστιανοί να φάνε από αυτά που προέρχονταν από τις θυσίες.

ότε ο Άγιος Θεόδωρος φέρεται πως παρουσιάστηκε σαν όραμα στον τότε πατριάρχη και του αποκάλυψε το νοσηρό σχέδιο του αυτοκράτορα, λέγοντας του ότι οι χριστιανοί πρέπει να φάνε κόλλυβα αντί για οτιδήποτε άλλο.

Έτσι καθιερώθηκε το πρώτο Σάββατο των Νηστειών οι πιστοί να προσφέρουν κόλλυβα, κάτι σαν ψυχοσάββατο δηλαδή.

Τα έθιμα την παραμονή των Αγίων Θεοδώρων

Σύμφωνα με τον τοπικό λαογράφο Κώστα Λιάπη («Ώρες του Πηλίου»):

«Το βράδυ της Παρασκευής της Καθαροβδομάδας, παραμονιάτικα δηλαδή των Αγίων Θεοδώρων, οι κοπέλες ζητούσαν από τρία πρωτοστέφανα Μαρία κι από ένα παντρεμένο Θόδωρο λίγα σπειριά σιτάρι.

Αυτά τα πάνε στην εκκλησιά να διαβαστούνε και σα γυρίσουν στο σπίτι τους τα «σπέρνουν» κάτω απ’το προσκέφαλό τους, ή, σπανιότερα, και πίσω από την πόρτα της κάμαρής τους. Στα παλαιότερα μάλιστα τα χρόνια έβαζαν κι ένα δρεπάνι.

Την ώρα που λαβαίνει χώρα τούτο το εθιμικό γεγονός οι ίδιες κάνουν την έμμετρη επίκληση:

`Aγι’μ’ Θόδουρι μ’ καλέ μ’

κι καλέ μ’ θαυματουργέ μ’

απ’την έρημου πιρνάς

κι τις μοίρες χιριτάς

αν εύρεις κι τι μοίρα μου

να τηνε χαιριτήσεις.

.
Πλιένουμε δε σκουπίζουμι

να’ρθει να μι σκουπίσ’.

Βράζου στάρι κι κριθάρ’

στ’ `Aη-Θουδουριού τη χάρ’

κι όποιους είνι να μι πάρ’

να’ρθει να τουν’δω του βράδ’.

Σε κάποια χωριά της Ελλάδας αναβιώνει ακόμα το έθιμο, όπου την παραμονή της γιορτής των Αγίων Θεοδώρων,τα παλικάρια έκλεβαν διάφορα πράγματα, από τις αυλές των σπιτιών των ανύπαντρων κοριτσιών. Ανήμερα της γιορτής τα περιέφεραν σα λάφυρα στην πλατεία του χωριού.

«Άγιε Θόδωρε καλέ, και καλέ θαυματουργέ
κι στην έρημο που πας και τις τύχες συναντάς
άμα δεις και την δική μου να μου την εχαιρετάς.
Αν κάθεται, να σηκωθεί να ράνει
να αφήσει όρη και βουνά
να ‘ρθει να με μυράνει».

ή την παραλλαγή ΙΙ

«Άγιε Θόδωρε καλέ μου άξιε και θαυματουργέ μου
κει στην έρημο που πας και τις τύχες συναντάς,
σαν ιδείς και τη δική μου να τη διπλοχαιρετίσεις.
Αν κοιμάται, να σηκωθεί κι αν είναι μακριά να τρέξει
Πλούσια είναι ή φτωχή να ΄ρθει απόψε να με βρει
Και το στάρι μου που σπέρνω, μαζί να το θερίσω».
Τα κόλλυβα τα τοποθετούν κάτω από το μαξιλάρι για τρία συνεχόμενα βράδια.Τον άνδρα που θα ονειρευτούν ή το όνομα που αυτός θα φέρει θα έχει ο μέλλοντας γαμπρός.

Μια ακόμη μέθοδο ονειρομαντίας περιγράφει και ο λαογράφος Κώστας Λιάπης («Ώρες Πηλίου»):

«Στο Ανατολικό Πήλιο φυτρώνει ένα πολύφυλλο κι αρκετά ψηλό μονοετές φυτό που είναι γνωστό με το όνομα «Βεργογιάννης», όνομα που το’δωσε άγνωστο πως και γιατί, η πηλιορείτικη ντοπιολαλιά.

Δείτε ακόμη Συνταγή για αρτοκλασία: Ο πιο γλυκός άρτος, αφράτος  μυρωδάτος σαν τσουρέκι νηστίσιμο

Παραμονιάτικα λοιπόν των Αγίων Θεοδώρων τα κορίτσια του `Aη Δημητρίου (χωριού του Ανατολικού Πηλίου) αφού ζητήσουν και πάρουν από τρία «πρωτοστέφανα» τρεις διαφορετικού χρώματος κλωστές κεντήματος- μία απ’το καθένα- βρίσκουν ένα τέτοιο φυτό και το δένουν, δίχως να το κοιτάζουν και με τις τρεις κλωστές μαζί, διπλαρωμένες σε αλ’σίδι, ενώ σύγκαιρα κάνουν μέσα τους την ευχετική επίκληση στον `Aη Θόδωρο να τους στείλει στον ύπνο τους το σύντροφό τους για να λύσουν μαζί το «Βεργογιάννη»…

Τα έθιμα την ημέρα των Αγίων Θεοδώρων

Ο `Aη-Θόδωρος, ο παραδοσιακός προστάτης των κοριτσιών που βρίσκονται σε ώρα γάμου, ο αριθμός της καλοτυχιάς τρία, τα «πρωτοστέφανα» που φέρνουν πάντα γούρι, τα «Μαριά», η επιλογή των οποίων δεν είναι άσχετη με τη λατρεία της Παναγίας, το σιτάρι, που όμοια με το ρύζι θεωρείται απ’το λαό μας πάντα σαν καλοσήμαδο σύμβολο, τα «γράμματα» της εκκλησίας που φέρνουν τη σφραγίδα της θείας επικύρωσης και συνδρομής στο εθιμικό εγχείρημα και τέλος η επίκληση που αποτελεί απαραίτητο και αναφαίρετο συμπλήρωμα κάθε μαντικής πράξης.»

 

Αλλού το στάρι το έφερνε ο παπάς και το μοίραζε, αλλού οι «πρωτοστέφανες» ή οι νιόπαντρες το κουβαλούσαν μαζί στην εκκλησιά μέσα σε πουγκάκια ή χάρτινα χωνιά να διαβαστεί από τον παπά κι έπειτα το έπαιρναν τα κορίτσια.

 

Αυτή υπήρξε η εξέλιξη του εθίμου στη νεότερη γενιά. Το τραγούδι της επίκλησης ακούγεται με πολλές παραλλαγές.

Συνήθως όμως το έλεγαν από τρεις φορές πριν ρίξουν το στάρι κάτω από το μαξιλάρι τους κι επί τρεις συνεχόμενες βραδιές.

Μια παλιότερη μαρτυρία αναφέρει πως η επίκληση γινόταν αφού δέναν έναν ζωνάρι στη μέση τους, όπως οι θεριστάδες στη σπορά, και μερικές μάλιστα, κρατώντας συμβολικά, κι ένα δρεπάνι.

Το έθιμο αυτό ανθούσε σε όλη την Ελλάδα. Χαρακτηριστικά είναι και τα σχετικά αποσπάσματα του λαογράφου Γ.Α. Μέγα («Ελληνικές γιορτές και έθιμα της Λαϊκής λατρείας»):

«Με κόλλυβα των Αγίων Θεοδώρων . οι ανύπαντρες κοπέλες ζητούν να προκαλέσουν μαντικό όνειρο: βάζουν 3 ή 9 σπειριά σε άσπρο πανάκι δεμένο με μαύρη κλωστή κάτω απ’το προσκέφαλο και προσκαλούν τη Μοίρα με διάφορους τρόπους. [ …]

`Aλλη μέθοδος ονειρομαντείας, που συνηθίζεται την ημέρα αυτή, είναι η σπορά σιταριού ή κολλύβων με τρόπο μαγικό και η επίκληση της Μοίρας.

Δείτε ακόμη Συνταγή για πρόσφορο με την ευχή

Π.χ. στην Αράχωβα της Παρνασσίδας την Παρασκευή  παραμονή των Αγίων Θεοδώρων, το βράδυ σπίτια πού’χουν Γιάννη ή Θόδωρο κρεμάνε στην πόρτα τους ένα σακουλάκι με στάρι.

Τα κορίτσια πάνε σε δύο Θοδωράδες κι ένα Γιάννη και κλέβουν, δήθεν, απ’τα τρία αυτά σπίτια λίγο στάρι.

Κατόπιν έρχονται στο σπίτι, σκαλίζουν λίγο το χώμα και σπέρνουν το στάρι. Παίρνουν αμίλητο νερό στο στόμα και το φέρνουν ‘ στο δρόμο ακούν ονόματα.

Με το νερό ποτίζουν το στάρι λέγοντας: ‘Σε σπέρνω και σε ποτίζω κι όποιος είναι για νάν τον επάρω να’ρθει να το θερίσουμε μαζί’. Προσέχουν και τι ονείρατα θα ιδούν.

Σε μερικούς τόπους γίνεται το πρωί των Αγίων Θεοδώρων και συγκέντρωση γυναικών και κοριτσιών για μαντικούς σκοπούς και παρόλο που είναι Σαρακοστή ακολουθούν χοροί και διασκεδάσεις.

Έτσι στη Σκύρο ανήμερα των Αγίων Θεοδώρων μαζεύονται τα κορίτσια και κόβουν τ’αρμερόπ’το, χορεύουν, κάνουν μεγάλη διασκέδαση – τ’αρμερόπ’το το κάνουν την παραμονή με αλεύρι και αλάτι κλεμμένα από τρία απίκραντα σπίτια που να έχουν Μαριά ή Γιάννη.

Απ’την ίδια ζύμη κάνουν και όλα τα γράμματα του αλφαβήτου, τα ψήνουν κι αυτά πάνω σε κληματσίδες και τα ξαστρίζουν τη νύχτα στο λιακό μαζί με τ’αρμερόπιτο.

Τα ψηφιά από τη ζύμη τα σκεπάζουν μ’ένα κόκκινο πανί και καθεμιά χώνει από κάτω το χέρι και παίρνει ένα. Ό,τι γράμμα πιάσει, από κείνο θ’αρχίζει το όνομα εκείνου που θα πάρει.

Τα κομμάτια απ’τ’αρμερόπιτο τα βάζουν το βράδυ κάτω απ’το προσκέφαλό τους και μελετούν να δουν, ποιόν θα πάρουν.»

Ένα αντίστοιχο έθιμο καταγράφεται και στο βιβλίο «Κοντά στις ρίζες μας (Λαογραφικά Μαγνησίας)», έκδοση του 11ου δημοτικού Βόλου το 1984:

«Την ημέρα των Αγίων Θεοδώρων οι ανύπαντρες κοπέλες έκαναν σε μερικά χωριά τις αρμυροκουλούρες. Αυτές ήταν κουλούρες φτιαγμένες με προζύμι και πολύ αλάτι.

Αυτές τις έψηναν και το κάθε κορίτσι έτρωγε από μία ολόκληρη, χωρίς να πιει νερό. Το βράδυ στο όνειρό τους, όποιον δουν να τους δώσει νερό, αυτόν θα πάρουν για άντρα τους.»

Στη σκόπελο Τα έθιμα των Αγίων Θεοδώρων

Επαιρναν τρία φύλλα συκιάς και έκαναν ένα σταυρό με αλάτι σε κάθε φύλλο. Στα δύο έγραφαν πάλι με αλάτι ένα όνομα γνωστού ενώ στο τρίτο ένα όνομα άγνωστου. Το πρωί κοιτούσαν πιο ήταν ζαρωμένο. Αν ζάρωνε το τρίτο θα παντρευόνταν άγνωστο απο άλλο μέρος ενώ αν ζάρωνε ένα απο τα άλλα δύο θα έπαιρναν πρόσωπο γνωστό τους. Το στάρι των αγίων Θεοδώρων το φύλαγαν για της Φανερωμένης.

Δείτε ακόμη Ψυχοσάββατο αύριο: πράγματα που δεν πρέπει να ξεχάσω

Στη Γλώσσα των αγίων Θεοδώρων ήταν παλιά αργία. Πήγαιναν στη θάλασσα, έτρωγαν θαλασσινά και στο γυρισμό μαζεύονταν στα σπίτια και έλεγαν αποκριάτικα τραγούδια, παρόλο που οι απόκριες είχαν περάσει. Η τάση των ανθρώπων για διασκέδαση δεν μπορούσε να φύγει εντελώς μετά τις αποκριές. Συνήθιζαν μάλιστα να λένε ένα τραγούδι αποκριάτικο, που άρχιζε “Τ’ άη Θοδώρου το βουνό το υψηλό , το μέγα…”.

Στο Κλήμα τα κορίτσια συνήθιζαν να κάνουν τις γνωστές μαντείες για τον γαμπρό.

Όλα αυτά τα παλιά έθιμα, δείχνουν τη σημασία που είχε για τους ανθρώπους και κυρίως τις γυναίκες ο “γαμπρός”, αλλά και την ανάγκη να γνωρίζουν κάτι από το μέλλον!

Στη Νέα Αρτάκη των Αγίων Θεοδώρων,  ρίχναμε στάρι και κριθάρι στη διασταύρωση τρίστρατου δρόμου. Ο άνδρας που θα περνούσε πρώτος, θα ήταν και ο γαμπρός.

και λέγαμε

Σπέρνω στάρι και κριθάρι για του Αγιου Θεοδώρου τη χάρη και όποιος είναι να με πάρει ας έρθει να με πάρει.

Η προσευχή των Αγίων Θεοδώρων (Απολυτίκιο)

Ἀπολυτίκιον Ἦχος β’. Εορτή Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος
Μεγάλα τά τῆς πίστεως κατορθώματα! ἐν τῇ πηγῇ τῆς φλογός, ὡς ἐπί ὕδατος ἀναπαύσεως, ὁ ἅγιος Μάρτυς Θεόδωρος ἠγάλλετο· πυρί γάρ ὁλοκαυτωθείς, ὡς ἄρτος ἡδύς, τῇ Τριάδι προσήνεκται. Ταῖς αὐτοῦ ἱκεσίαις, Χριστέ ὁ Θεός, σῶσον τάς ψυχάς ἡμῶν.

Παρακλητικός Κανών εις τους Αγίους και Ενδόξους Μεγαλομάρτυρας Θεοδώρους Τύρωνα και Στρατηλάτη

Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα άναγινώσκοντες τόν ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.

Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησιν μου ἔν τῆ άληθεία σου, εἰσάκουσον μου ἔν τῆ δικαιοσύνη σου. Καί μή εἰσέλθῃς εἵς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὗ δικαιωθήσεται ἐνώπιον σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὅ ἐχθρός τήν ψυχήν μου ἐταπείνωσεν εἵς γῆν τήν ζωήν μου. Ἐκάθισε με ἔν σκοτεινοῖς, ὦς νεκρούς αἰῶνος, καί ἡκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἔν ἐμοῖ ἐταράχθη ἤ καρδία μου. Ἐμνήσθην ήμερων ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἔν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἔν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός σε τάς χεῖρας μου ἤ ψυχῇ μου ὦς γῆ ἄνυδρος σοι. Ταχύ εἰσάκουσον μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου. Μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπον σου ἀπ’ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἵς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησόν μοι τό πρωΐ τό έλεός σου, ὅτι ἐπί σοι ἤλπισα. Γνώρισον μοι, Κύριε, ὀδόν ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου Κύριε, πρός σέ κατέφυγον δίδαξον με τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἷ ὅ Θεός μου.

Τό Πνεῦμα σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει με ἔν γῆ εὐθείᾳ ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος σου, Κύριε, ζήσεις με.

Ἔν τῆ δικαιοσύνη σου, ἐξᾴξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου. Καί ἔν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου. Καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος σοῦ εἰμί.

Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος α’. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καὶ ἐπικαλεῖσθε τὸ ὀνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β’. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσαν με, καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὑτούς.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ’. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Εἶτα τά παρόντα τροπάρια.

Ἦχος δ´. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τούς ἀθλοφόρους τού Χριστοῦ τούς γενναίους, ἀνευφημήσωμεν πιστοῖ θεΐοις ὕμνοις Θεόδωρον τόν Τύρωνα καί μίγαν ἀθλητήν καί κλεινόν Θεόδωρον Στρατηλάτην τόν θεῖον, πρός αὑτούς κραυγάζοντες ἀπό πάσης ἀνάγκης καί ἐπηρείας ῥύσασθε ἐχθρῶν τούς πεφευγότας τῆ σκέπη ὑμῶν Ἅγιοι.

Δόξα. τό αὑτό. καί νῦν. Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσωμεν ποτέ Θεοτόκε τάς δυναστείας σου λαλεῖν οἵ ανάξιοι• εἷ μή γάρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς έρύσσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δέ διεφύλαξεν ἐῷς νῦν ἐλευθέρους; ούκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ σοΰ• σούς γάρ δούλους σῴζεις ἀεί ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ψαλμός Ν´(50).

Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημα μου. Ἐπί πλεῖον πλῦνόν με ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιον μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιον Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαι Σε. Ἰδού γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τά ἄδηλα καί τά κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσας μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι.

Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα.

Ἀπόστρεψον τό πρόσωπον Σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψῃς με ἀπό τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μή ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου.

Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσιν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὑκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὑκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σίων καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριον Σου μόσχους.

ᾨδῇ ἀ’, Ἠχός πλ. δ’’, Ἁρματηλάτην Φαραώ.

Πρός τήν ἡμῶν νῦν κραταιάν ἀντίληψιν, ἔν πεποίθησι ψυχῆς ἀθληταί Κυρίου, ἔν δεινούς ὑπάρχοντες, ταχύ ὡς καταφεύγωμεν ὀλοψύχως βοῶντες. Ἅγιοι σπεύσατε Μάρτυρες καί ἡμᾶς ἐκ τούτων λυτρώσασθαι.

Πάσαις ἰδέαις θλιβερῶν κυκλούμενοι καί ἀντιπνοίας ἀεί τῶν κινδύνων βίου, ὑπέρ νοῦν βαλλόμενοι, πρός τήν ὑμῶν Θεόδωροι, ταπεινήν προστασίαν, νῦν προσδραμόντες δεόμεθα, πάσης λυτρωθῆναι κακώσεως.

Τούς καθ’ ἡμῶν έγειρωμένους κλύδωνας ἕξ ἀοράτων ἐχθρῶν καί ἐπαπειλοῦντας παντελῆ κατάκλυσιν, Θεόδωροι τρισμέγιστοι, τῆ ὑμῶν παντευχίᾳ ἐκδυσωποῦμεν πραΰνατε, μάρτυρες Χριστοί καρτερόψυχοι.

Θεοτοκίον  Των Αγίων Θεοδώρων .

Οὗ σιωπήσω τοί βοᾶν τρανώτατα τά μεγαλεία τά σά, εἷ μή γάρ Σύ κόρη πάντοτε προΐστασο, ὑπέρ ἐμοῦ πρεσβεύουσα τῷ Υίώ καί Θεῶ σου, τίς ἐκ τοσούτου κλύδωνος καί δεινῶν κινδύνων ἐρρύσατο;

ᾨδῇ γ’ Οὐρανίας ἁψῖδος.
Ἐν κινδύνοις προστάται ὦς ἀληθῶς Ἅγιοι, τοῖς συνεχομένοις ἡμῖν πρός Θεοῦ ἐδόθητε, ἀφθονοπάροχον τῶν ἰαμάτων τήν χάριν, παρ’ αὐτοί πανεύφημοι ὡς κομισάμενοι.

Τίς δυνηθήσεται ὄντως, νῦν ἐξειπεῖν Ἅγιοι, τάς θαυματουργίας τῷ κόσμῳ, κλεινοί Θεόδωροι, ἆς ἐκτελεῖτε ἀεί, ὑπέρ ἡμῶν δυσωποῦντες, τόν Φιλανθρωπότατον καί Πανοικτίρμονα.

Συνελθόντες ἔν πίστει ἡμῶν σήμερον, εἰς ἐπικουρίαν καλοῦμεν ὑμᾶς παμμέγιστοι, διό νῦν σπεύσατε καί τῆς ἐχθρῶν κακουργίας ὦς ἀκαταμάχητοι ἡμᾶς λυτρώσατε.

Θεοτοκίον  Των Αγίων Θεοδώρων .

Ἀληθῆ Θεοτόκον ὁμολογῶ Δέσποινα, σέ τήν τοΰ θανάτου τό κράτος ἐξαφανίσασα ὦς γάρ φυσίζῳος, ἐκ τῶν δεσμῶν τῶν τοῦ ᾌδου, πρός ζωήν ἀνήγαγες εἰς γῆν μέ ῥεύσαντα.

Διάσωσον, ἀπό κινδύνων ἡμᾶς ξυνωρίς ἤ ἅγια, Ἀθλοφόροι Χρίστου τοΰ Θεοΰ παμμακάριστοι ὡς ἄγρυπνοι φρουροί ἁπάντων ἡμῶν.

Ἐπίβλεψον ἔν εὐμενίᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπί τήν ἐμήν Χαλεπήν τοΰ σώματος κάκωσιν καί ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τό ἄλγος.

Αῖτησις καὶ τὸ Κάθισμα

Ἦχος β’ Τά ἄνω ζητῶν.
Προστάται θερμοῖ καί πύργοι ἀδιάσειστοι, θαυμάτων πηγαί, τοῦ κόσμου ἀντιλήπτορες, ἐκτενῶς βοῶμεν ἡμῖν ἀθληταί Θεόδωροι προφθάσατε καί ἐκ κινδύνων λυτρώσατε ἡμᾶς, ταχέως οἵ πιστούς διασῴζοντες.

’ᾨδῇ δ’ Σύ μου ἰσχύς Κύριε.
Νΰν καταιγίς ἐφ’ ἤ μᾷς ἔπνευσεν, ἅγιοι, ἀθυμίας καί καταστρωνύειν τε ἐπαπειλεῖν ἄρδην ἔν βυθῶ ἀπελπισίας, ἤν πέρ ταῖς αὔραις δεήσεων ὑμῶν πρός τόν Δεσπότην, σταθερόν εἰς γαλήνην, διαμείβειν ήμάς ἱκετεύομεν.

Λύμης δεινά κύματα, φεῦ μέ χειμάζουσι, καί μηκέτι φέρων τήν ἀντίπνοιαν, τῶν ἐναντίων καί πονηρῶν, νῦν ἡμῖν προσφεύγω, τήν σωτηρίαν αἰτούμενος πρεσβείας εὐπροσδέκτοις ὑμῶν πρός τόν Σωτῆρα, ὑπέρ οὗ προθύμως ένηθλήσατε.

Μεταβολαί χαλεπαί περιστάσεων, θεία ψήφῳ, ἐφ’ ἡμᾶς συνέρρευσαν, ὦς μακρυνθέντες τού θεϊκοῦ νόμου σωτηρίου, καί χοίρους οἶμοι ποιμένοντας, παθῶν παντοία πάθη, ἔν ἀβάτοις ἐρήμοις, ἕξ ὤν ἡμᾶς λυτρώσατε ΄Αγιοι.

Θεοτοκίον  Των Αγίων Θεοδώρων .

Πῶς ἐξειπεῖν σοῦ κατ’ ἀξίαν δυνήσομαι τούς ἀμέτρου οἰκτιρμούς, ὦ Δέσποινα τούς τήν ἐμήν πάντοτε ψυχήν, δεινῶς πυρουμένην, ὦς ὕδωρ περιδροσίσαντας. ἀλλ’ ὦ τῆς Σής προνοίας καί τῆς εὐεργεσίας ἦς ἀφθόνων, αὑτός παραπήλαυσα.

ᾨδῇ ε΄ Ἶνα τί μέ ἀπώσω.

Ἰσχυρούς θεμελίους, καί ἀραγεστάτους ὑμᾶς πύργους κέκτημαι κατ’ ἐχθρῶν ποικίλων, Ἀθλοφόροι Χριστοί ἀξιάγαστοι, ὅθεν με παντοίοις κλυδωνιζόμενον κινδύνοις σωτηρίας εἰς ὅρμον με ἰθύνατε.

Τῷ ναῶ ὑμῶν πίστει, νῦν προσπεφευγώς χαλεπῶς χειμαζόμενος, ἐν παντοίαις νόσοις, ἀθλοφόροι Θεόδωροι ἔνδοξοι ὑμῶν αἰτοῦμαι πρεσβευτικήν τῶν ἰαμάτων ἀκεσώδυνον χάριν, θεόσοφοι.

Ὀμβροφόρους καθάπερ, καί χαριτοβρόχους νεφέλας πλουτίσαντες τῶν πιστῶν οἵ δῆμοι, προχεούσας βροχήν τῶν ἰάσεων, ὑμᾶς εὐφημοῦμεν, τῶν πειρασμῶν τούς λαυροτάτους καταψῦξαι αἰτούμενοι καύσωνας.

Θεοτοκίον  Των Αγίων Θεοδώρων .

Τί σοί δῶρον προσάξω τῆς εὐεργεσίας, ἀνθ’ ὧνπερ ἀπήλαυσα, τῶν σῶν δωρημάτων καί τῆς σής ἀμετρήτου χρηστότητος; τοι γάρ οὖν δοξάζω, ὑμνολογῶ καί μεγαλύνω, σοΰ τήν άψατον πρός με συμπάθειαν.

ᾨδῇ στ’. Τήν δέησιν έκχεώ.
Ἐκύκλωσαν ώσεί κύνες ἄγριοι, ἀντιπάλων νοητῶν ἡμᾶς στίφη, ἐκπολεμοῦντες καί θλίβοντες λίαν, καί εἰς κολάσεις ὠθοῦσι σφαδάζοντες• σύ οὖν ὦ θεία ξυνωρίς Θεοδώρων ὁρμήν τούτων σύστειλον.

Οἵ μώλωπες τῶν παθῶν ὦς ἔοικεν, ἔν ἡμῖν σαφῶς προσώζεσαν, οϊμοι! παραχωρήσει διόπερ Κυρίου, συμπεριφέρονται ἄλγη πρός ἴασιν μοτώσει πρεσβειῶν ὑμῶν, θεραπεύσατε τάχος Θεόδωροι.

Ἐφρύαξαν ἀληθῶς οἵ μάταιοι κοσμοκράτορες, κινοῦντες τάς γλώσσας καί τά πυρφόρα αὑτῶν τόξα καί βέλη νῦν καθ’ ἡμῶν οἵ ὠμοί επισείοντες• ὑμῶν τῷ ξίφει πρεσβειῶν, πρός Θεόν μάρτυρες θείοι συγκόψατε.

Θεοτοκίον  Των Αγίων Θεοδώρων .

Ἐκύκλωσαν αἵ τοῦ βίου με ζάλαι, ὤσπερ μέλισσαι κηρίον Παρθένε, καί τήν ἐμήν κατασχοῦσαι καρδίαν, κατατιτρώσκουσι βέλη τῶν θλίψεων, ἀλλ’ εὕροιμι σε βοηθόν καί διώκτην καί ῥύστην Πανάχραντε.

Διάσωσον ἀπό κινδύνων ἡμᾶς ξυνωρίς ὦ ἀγία! ἀθλοφόροι Χριστοῦ γενναιότατοι ὦς ἄγρυπνοι φρουροῖ πιστῶν ἁπάντων.

Ἄχραντε ἤ διά λόγου τόν Λόγον ἀνερμηνεύτως ἐπ’ έσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα, δυσώπησον ὦς ἔχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Αἴτησις καὶ τὸ Κοντάκιον

Ἦχος β’ Προστασία τῶν Χριστιανῶν.
Ἀγληδόνων παντοίων ἡμᾶς ἀπαλλάξατε, μεσιτείαις ὑμῶν πρός Θεόν παναοίδιμοι, ἐπικαμπτόμενοι οἰκτραῖς δεήσεσιν ἡμῶν, ἆς προσφέρωμεν καί νῦν ὑμῖν ἐν ταπεινώσει ψυχῆς ὁμοφώνως κραυγάζοντες• σπεύσατε εἰς πρεσβείαν καί ῥύσασθε τῶν κινδύνων, οἵ προστατεύοντες ἀεί τήν τιμῶσαν ὑμᾶς ποίμνην Ἅγιοι.

Προκείμενον
Θαυμαστός ὅ Θεός ἔν τοῖς ἁγίοις αὐτοί.
Στίχος: Τοῖς ἁγίοις τοῖς ἔν τῆ γῆ αὐτοί ἐθαυμάστωσεν ὅ Κύριος.

Εὐαγγέλιον. Ἐκ τοῦ κατά Λουκᾶν

Εἶπεν ὅ Κύριος τοῖς ἑαυτοῖς μαθηταῖς• Προσέχετε ἀπό τῶν ἀνθρώπων ἐπιβαλοῦσι γάρ ἐφ’ ὑμᾶς τάς χεῖρας αὑτῶν καί διώξουσι, παραδιδόντες εἰς συναγωγάς καί φύλακας, ἀγομένους ἐπί βασιλεῖς καί ἡγεμόνας, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος μου. Ἀποβήσεται δε ὑμῖν εἰς μαρτύριον. Θέσθε οὖν εἰς τάς καρδίας ὑμῶν μή προμελετᾶν ἀπολογηθῆναι ἐγώ γάρ δώσω ὑμῖν στόμα καί σοφίαν, ἡ οὐ δυνήσονται ἀντειπεῖν οὐδέ ἀντιστῆναι πάντες οἵ ἀντικείμενοι ὑμῖν. Παραδοθήσεσθε δέ καί ὑπό γονέων καί συγγενῶν καί φίλων• καί θανατώσουσιν ἕξ ὑμῶν καί ἔσεσθε μισούμενοι ὑπό πάντων διά τό ὄνομα μου• καί θρίξ ἐκ τῆς κεφαλῆς ὑμῶν οὗ μή ἀπολεῖται. Ἔν τῆ ὑπομονή ὑμῶν κτήσασθε τάς ψυχάς ὑμῶν.

Δόξα.
Ταῖς τῶν ἀθλοφόρων πρεσβείαις Ἐλεήμων ἐξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καί νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στιχ. έλεησόν με ὅ Θεός…
Ἦχος πλ. β’ ὅλοι ἀποθέμενοι..
Λύπη συνεχόμενοι ἀσθενειῶν ἀνείκαστον, καί ἐχθρῶν ἐφόδους μή αἰσθητῶν βαλλόμενοι, ἀοράτων τε καί πικραῖς θλίψεσι ἀλγηνοῖς τε ἅπασι, τοῖς τοῦ βίου οἵ ταλαίπωροι, ὑμῖν προσπίπτωμεν λύσιν τῶν κακῶν ἐξαιτούμενοι, Θεόδωροι θεόσοφοι, ταῖς ὑμῶν πρεσβείαις πρός Κύριον, ὅπως λυτρωθέντες πειρασμῶν, ὑμνῶμεν εὐχαρίστως ἐσαεί ὑμᾶς, πανεύφημοι μάρτυρες παμμακάριστοι.

Ὁ Σῶσον, ὁ Θεός, τόν λαόν σου…
Κύριε, ἐλέησον (ιβ´),
καί ψάλλομεν τάς λοιπάς ᾠδάς τοῦ Κανόνος.

’ᾨδῇ ζ’ παῖδες Ἑβραίων ἔν καμίνῳ.

Σκότος ἐκύκλωσεν ἀμέτρων περιστάσεων, τῶν θλῖψιν προξενούντων καί εἰς Ἄδην ὑμᾶς ὡς τάχος άπωθούντων• ἕξ ὤν σοφοῖ λυτρώσατε τούς ὑμᾶς ἀνευφημοῦντας.

Ὤσπερ ἐρρύσῳ πιστούς πάλαι, κινδυνεύοντας μιάσμασιν χρανθῆναι, ὀξυτάτῃ τῆ σή σοφέ, ἐπιστασία, κινδύνων νῦν τε λύτρωσαι, ὦ Θεόδωρε, σούς δούλους.

Χείμαροι ὄντως ἀνομίας ἐξετάραξαν τήν τάλαιναν ψυχήν μου, ἀπωλείας βυθῶ καθέλκοντες βιαίως, ἐξ, ὤν με νῦν διάσωσον, Στρατηλάτα ὦ τρισμάκαρ.

Θεοτοκίον  Των Αγίων Θεοδώρων .

Βλέψον ίλέω ὄμματι σου καί ἐπίσκεψαι τήν κάκωσιν ἤν έχω• καί δεινῶν συμφορῶν καί βλάβης καί κινδύνων καί πειρασμῶν με λύτρωσαι, ἀμετρήτῳ σου έλέει.

ᾨδῇ ἡ’ Τόν ἔν ὄρει ἁγίῳ δοξασθέντα.
Ἐν τῷ βάθει πεπτώκαμεν παντοίων συμφορῶν τε δεινῶν, καί θλίψεων τοΰ βίου, μεθ’ ἡμῶν μέμνησθε ἅγιοι πάντων εὐσεβῶν, κακῶν λύσιν, εὑρεῖν ἡμᾶς Θεόδωροι γενναῖοι.

Συνεσχέθην τῷ ζόφῳ τῶν πταισμάτων, καί ἔν ἀπωλείας κατήντησα βαράθροις* διό ὑμῖν προσπίπτω νΰν ἔν δάκρυσιν χεῖρα βοηθείας, μάρτυρες Κυρίου, αἰτούμενος ὅ τάλας.

Συνήθεια ἡττώμενος τῆ φαύλη, ὀλισθαίνω όιμοι! εἰς βάραθρα αἰσχύνης, διό, κακοῖς παντίοις περιπέπτωκα, θεία συγχωρήσει, ὤν με ἀθλοφόροι λυτρώσατε εἰς τάχος.

Θεοτοκίον  Των Αγίων Θεοδώρων .

Χαῖρε θρόνε πυρίμορφε Κυρίου. Χαῖρε θεία καί μανναδόχε στάμνε. Χαῖρε χρυσῇ λυχνία, λαμπάς ἄσβεστε. Χαῖρε τῶν παρθένων δόξα, καί μητέρων ὡράισμα καί κλέος.

ᾨδῇ δ’ Ἐξέστη ἐπί τούτῳ ὅ οὐρανός.
Πυρί καταφλεγόμενοι πειρασμῶν καί ίώ λυπηρῶν δαπανώμενοι πρός τήν πηγήν τῶν ἰαμάτων, ὦς ἀληθῶς δεῦτε πιστοῖ συνδράμωμεν θείων Θεοδώρων τῶν ἀθλητῶν, ἀντλοῦντες ἀενάως ἀκεσώδυνα ῥεῖθρα ἰάσεων καί φλογμῶν ποικίλων σβεστήρια.

Πολλοί ἡμᾶς χειμάξουσι πειρασμοί προσβολαί τε καί θλίψεις καί μάστιγες καί ἀλγηνῶν, πέλαγος παντοίων ἐκδηματοῦν, σκάφους ψυχῆς κατάκλυσιν, σκήνους τε γαιώδους διαφθοράν, προφθάσατε οὖν τάχει, Θεόδωροι γενναῖοι καί τῶν κινδύνων διασώσατε.

Τόν πόνον μου νῦν τοῦτον τόν εὐτελῆ ἀθλοφόροι Κυρίου προσδέξασθε, ὄν περ ὑμῖν, πόθῳ ὦς κρατούμενος τῷ ὑμῶν, πίστει πολλή προσέφερον καί ἐν βίῳ, ‘ἔσεσθε μοι παντί ἐπίκουροι, τήν νίκην βραβεύοντες τελείαν κατά ἐχθρῶν τῶν πολεμούντων με.

Θεοτοκίον  Των Αγίων Θεοδώρων .

Τήν δέησιν ὑμῶν δέξαι τήν πενιχρῶν καί κλαυθμόν μή παρίδῃς καί δάκρυα καί στεναγμόν, ἀλλ’ ἀντιλαβοῦ ἡμῶν ὦς ἀγαθῇ, καί τάς αἰτήσεις πλήρωσον, δύνασαι γάρ πάντα ὦς πανσθενοΰς Δεσπότου Θεοῦ Μήτηρ, εἷ νεύσεις ἔτι μόνον πρός τήν ἡμῶν οἰκτράν ταπείνωσιν.

Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς μακαρίζειν σε τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον σέ μεγαλύνομεν.

καί τά παρόντα Μεγαλυνάρια,
Τυρῶν, Στρατηλάτα, Θεόδωροι, Μάρτυρες Κυρίου πανθαύμαστοι, ὦς κραταιοῖ φύλακες καί προστάται πάντων ἡμῶν. Δυάς ἤ μακαρία Τριάδα τήν ἀγίαν ὑπέρ ἡμῶν καθικετεύσατε.

Ἄναρχε Θεότης τρισοφεγγής τούς δύο φωστῆρας τούς τηλαυγεῖς, δέδωκας σοῖς δούλοις προστάτας ἐν κινδύνοις καί πάσαις περιστάσεσιν ἀντιλήπτορας.

Τούς ήμών προμάχους τε καί φρουρούς καί ἐν τοῖς κινδύνοις ἀντιλήπτορας ταπεινούς τούς ἔν ἀθληφόροις Κυρίου Θεοδώρους ὑμνήσωμεν συμφώνως ἐνθέοις ἄσμασι.

Δεῦρο ὦ μαρτύρων ἤ καλλονή, Θεοδώρων θεία θεοδόξαστος ξυνωρίς, στῆτε ήμών μέσῳ ὑμᾶς ἀνευφημούντων, βραβεύοντες εἰρήνην, δεινῶν τε λύτρωσιν.

Οἱ τῆς φερωνύμου μονῆς φρουροῖ καί τῶν ἔν κινδύνοις ἀπροσμάχητοι βοηθοῖ ταχέως λυτροῦνται τοῖς ἐπικαλουμένοις, Θεόδωροι οἵ θείοι μεγαλομάρτυρες.

Τούς στρατευσαμένους τῷ Ἰησοῦ καί ήριστευτικότας ἔν άγώσι τοῖς λογικοῖς, ὦς Θεοδωρήτους εἰς ἐκκλησίας βάσεις τούς θείους Θεοδώρους ὕμνοις ὑμνήσωμεν.

Εκλελαμπρισμένοι μαρτυρικῶς καί κατεστεμμένοι ἀφθαρσίας ταῖς καλλοναῖς ῥύσασθε κινδύνων ἡμᾶς καί συμπτωμάτων Θεόδωροι ὁπλῖται τοῦ Παντοκράτορος.

Μνήμην τήν Ἀγίαν ὑμῶν πιστῶς τούς ἐπιτελοῦντας ἐκ παντοίων φθοροποιῶν σῴζητε κινδύνων, ὑμῶν πρός τόν Σωτῆρα πρεσβείαις εὐπροσδέκτους ἀξιοθαύμαστοι.

Δήμοις ἠριθμήθητε ἀθλητῶν ἔν ἐπουρανίοις, παναοίδημοι τού Χριστοῦ ἔνδοξοι ὁπλῖται Θεόδωροι πρεσβείαν ὑπέρ παντός τοῦ κόσμου ὄντως ποιούμενοι.

Πᾶσαι τῶν ἀγγέλων αἵ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἤ δωδεκάς, οἵ ΄Αγιοι Πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.

Τὸ Τρισάγιον\

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καί τό ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.

Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Ἀπολυτίκιον ΄Ηχος δ’’. Ὅ ‘Ὑψωθείς.

Δῶρον Θεοῦ, ἀγίαν κλῆσιν λαβόντες, πρός εὐαρέστησιν αὑτοῦ πάντα πράξαντες, ὦ Στρατηλάτα ἔνδοξε καί Τηρῶν κλεινέ, ΄Αγιοι Θεόδωροι ἁμιλλώμενοι ζήλῳ, άμψω ἠξιώθητε μαρτυρίου γενναίου• διό συνόντες νῦν ἔν οὐρανοῖς, ὑπέρ ἡμῶν Κυρίῳ πρεσβεύετε.

Ἐκτενής καί Ἀπόλυσις, μεθ’ ἥν ψάλλομεν τό ἑξῆς·

Ἦχος β´. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Δεῖτε ἀνυμνήσωμεν πιστοί τῶν θαυματουργῶν τήν δυάδα τούς ἀθλητάς τοῦ Χριστοῦ Στρατηλάτην καί Τήρωνα ἡμῶν προστάτας θερμούς Ὑμῶν αἱμάτων τοῖς ῥεύμασιν Θεόδωροι θείοι βλύζετε ἰάματα μεγαλομάρτυρες ὅθεν τῆ ὑμῶν μεσιτείᾳ ῥύσασθε παντοίων κινδύνων πειρασμῶν ἡμᾶς καί περιστάσεων.

Δέσποινα, πρόσδεξαι τάς δεήσεις τῶν δούλων σου καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.

Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην σου.

Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν.
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὅ Θεός ἡμῶν έλέησον ἡμᾶς.
’Ἀμήν.

Εσείς έχετε κάποιο έθιμο την γιορτή Των Αγίων Θεοδώρων; Γράψτε μας στα σχόλια.

Με πληροφορίες από : kokkinovraxos.blogspot.com,

coolweb.gr

oikohouse

 

• ψυχοσαββατο