H Άννα Ανδριανού παραχώρησε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο περιοδικΌ ΛΟΙΠΟΝ.Η ηθοποιός μιλάει για προσωπικά της ζητήματα, το στίγμα που έχουν αφήσει οι απώλειες στη ζωή της αλλά και τον φύλακα άγγελο που έχει.
Είστε πολλά χρόνια με τον σύζυγό σας, ο έρωτας περνάει με τον καιρό;
Όχι (γέλια). Εξαρτάται βέβαια για τι έρωτα μιλάμε. Και εγώ έχω ερωτευτεί με τρόπο που μου έχει περάσει. Πολλές φορές λέμε έρωτα κάτι που είναι απλώς ένας ενθουσιασμός, μια έλξη πολύ έντονη. Στην «Ελαφρότητα του Είναι» κάπου λέει ότι ερωτευόμαστε έναν άνθρωπο που χτυπάει την πόρτα της ποιητικής μας μνήμης. Αν ο έρωτας δεν έχει βάθος μετά νιώθουμε μια ματαίωση. Αν πραγματικά έχεις ερωτευτεί με το πέρασμα του χρόνου ο έρωτας αυτός εμπλουτίζεται και με αγάπη. Οτιδήποτε έχει αληθινή αγάπη κρατάει τον έρωτα. Η αγάπη κινεί τον κόσμο και γεμίζει την ψυχή σου.
Δείτε επίσης : Η Μαίρη Παναγάκου μιλά για πρώτη φορά μετά την αυτοκτονία του γιου της
Με τον πρώην σύζυγό σας, τον Γιάννη Βούρο πώς καταφέρατε και διατηρείτε άριστες σχέσεις;
Ήμασταν πολύ μικροί όταν παντρευτήκαμε και ήταν φυσικό να μην πάει καλά. Υπήρχε όμως και υπάρχει αγάπη φιλική ανάμεσά μας. Όταν με έναν άνθρωπο έχεις μοιραστεί μια κοινή ζωή και κάποια πράγματα δεν μπορείς να το πετάξεις. Είναι ένα κομμάτι από τον εαυτό σου… Πάντα ένας χωρισμός έχει και θυμό, αλλά δεν ήταν ποτέ εχθρικός. Πάρα πολύ σύντομα μέσα σε 2-3 μήνες στηρίξαμε πολύ ο ένας τον άλλον σε διάφορα πράγματα που χρειάστηκαν.
Μέσα από τις επιτυχίες που έχετε ζήσει, καταφέρατε να δημιουργήσετε μια αξιόλογη περιουσία που σας επιτρέπει να μην δουλεύετε;
Για πάρα πολλά χρόνια όχι. Επιπλέον το χρήμα δεν με ενδιαφέρει. Ξέρω ότι ακούγεται άσχημο αυτό, αλλά δεν είναι αυτοσκοπός μου. Ναι, μπόρεσα να ζήσω αξιοπρεπώς χωρίς να σημαίνει ότι έχω τεράστια περιουσία. Μεγάλωσα και με έναν πατέρα που δεν τον διέφεραν καθόλου τα λεφτά. Ένιωθε πάντα πολύ χορτάτος. Δεν έπαιξαν ρόλο στη ζωή μου τα χρήματα, αλλά αυτό που ήθελα να κάνω. Πάντα είχα τα λεφτά που χρειαζόμουν, αλλά ποτέ δεν τα χρειάστηκα για να νιώσω ασφαλής.
Από την γλυκύτητα με την οποία αναφέρεστε στον πατέρα σας, καταλαβαίνω πως ήταν το πρότυπό σας…
Ναι, ήταν τα πάντα. Ήταν ο μπαμπάς, ο αδελφός, το φιλαράκι, ο φιλόσοφός μου, το πρότυπό μου όλα. Στο τέλος επειδή ήταν πολύ αδύναμος και έμενε σπίτι μου για να τον φροντίζω έγινε και το παιδάκι μου.
Δείτε επίσης : Η Στάθα Καραϊβάζ μιλάει για την δολοφονία του συζύγου της Γιώργου Καραϊβάζ και συγκλονίζει
Με το πέρασμα του χρόνου ο πόνος μας απώλειας αυτής ξεπεράστηκε;
Όχι. θαμπώνει δεν γίνεται μετά από τόσα χρόνια να κλαίει κάθε τρεις και λίγο. Εξακολουθεί να υπάρχει ο πόνος της απώλειας, αλλά υπάρχει και σαν χαρά γιατί όπως θα μου έλεγε ο ίδιος σκέψου πώς θα ήταν αν δεν το είχες ζήσει. Δυστυχώς η απώλεια μετράει όταν χάνουμε κάτι που ήταν καλό που άξιζε. Πληρώνεις αυτό το τίμημα.
Εσείς πώς πληρώσατε αυτό το τίμημα;
Έπαθα κατάθλιψη και έβγαλα ένα αυτοάνοσο που αντιμετώπισα με ομοιοπαθητική. Είχα βγάλει πληγές στα πέλματα και δεν μπορούσα να περπατήσω. Όταν πήγα στο ομοιοπαθητικό μου είπε πως κάθε αρρώστια αντιπροσωπεύει κάτι μέσα μας. Έτσι λοιπόν χάνοντας τον πατέρα μου, μου είπε ότι ένιωσα ότι δεν έχω πού να πάω. Έπαθα διάφορα, ο οργανισμός κατέρρευσε.
Δείτε επίσης : Άννα Ανδριανού: Η απώλεια που τη σημάδεψε και το αυτοάνοσο που της άλλαξε τη ζωή
Είχατε χάσει και τον αδερφό σας σε νεαρή ηλικία έτσι δεν είναι;
Από απώλειες είμαι enough. Όταν έχασα τον αδερφό μου ένιωθα ότι ο πατέρας μου με χρειάζεται. Μπορώ να σου πω πως τον αδερφό μου τον πένθησα χρόνια ν μετά. Το πρώτο διάστημα προσπαθούσα να δω πώς θα μπορέσω να στηρίξω και να παρηγορήσω τους γονείς μου. Το καλύτερο παυσίπονο όταν πονάμε είναι να προσφέρουμε κάτι σε κάποιον άλλον που ενδεχομένου να είναι σε ακόμη χειρότερη θέση.
Έχετε βιώσει στη ζωή σας κάποιο θαύμα;
Πάρα πολλά συνεχώς και κάθε μέρα. Αν ξέρεις να δεις τα θαύμα χωρίς καχυποψία βλέπεις κάθε μέρα πάρα πολλά. Έχω έναν άγγελο με τον οποίο μιλάω και τον αισθάνομαι κοντά μου. Οποιαδήποτε στιγμή ένιωσα αβοήθητη και ζήτησα βοήθεια, ήρθε με έναν μαγικό τρόπο.
Πηγή: Λοιπόν
