Πάνος Κοκκινόπουλος: «Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη έπεσε πάνω σε αληθινό δολοφόνο της 10ης Εντολής»

daddy cool team

Άγνωστες ιστορίες από τα γυρίσματα, προφίλ εγκληματιών ή η νέα εποχή του εγκλήματος στην Ελλάδα; Τι ακριβώς να (πρωτο)συζητήσεις όταν έχεις τον Πάνο Κοκκινόπουλο απέναντί σου;

Ο άνθρωπος που συνέδεσε άρρηκτα το όνομά του με την καλλιτεχνική μορφή του εγκλήματος και κατάφερε οι πιο επιτυχημένες σειρές της ελληνικής τηλεόρασης να φέρουν τη δική του υπογραφή, μιλά στο Menshouse για όλα εκείνα που όσοι παρακολουθούν την καλλιτεχνική του πορεία θα ήθελαν να γνωρίζουν.

Νομίζατε πως ξέρετε τα πάντα για τα επεισόδια του «Κόκκινου Κύκλου» και της «10ης Εντολής» έχοντας τα παρακολουθήσει δεκάδες φορές; Κάνετε λάθος. Κι αυτό, διότι κάθε συζήτηση με τον Πάνο Κοκκινόπουλο έχει και κάτι καινούργιο να μας μάθει.
Γιατί σταμάτησαν τα γυρίσματα της «10ης Εντολής»; Πώς αντέδρασε η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη όταν συνειδητοποίησε πως κατά τύχη είχε μπει στο ταξί… δολοφόνου του οποίου η ιστορία είχε γίνει επεισόδιο της σειράς; Πότε θα δούμε το νέο σίριαλ του αγαπημένου σκηνοθέτη και τι πραγματεύεται η ταινία που γράφει αυτήν την περίοδο;

Αυτή τη φορά , στη δεύτερη συνέντευξη που κάναμε μαζί, τα είπαμε όλα. Πάντα με το πούρο -σήμα κατατεθέν του- στο χέρι και με ένα ποτήρι κρασί δίπλα.
Απολαύστε τον…

Μετά τον 4ο κύκλο της 10ης Εντολής ελπίζαμε πως η σειρά θα συνεχιζόταν. Γιατί έληξε η συνεργασία σας με τον ALPHA;
«Συνέχεια της 10ης Εντολής δεν θα δείτε. Όπως περιμένατε εσείς, περίμενα κι εγώ. Αλλά φέτος η τηλεόραση είναι στο έσχατο σημείο. Και να σκεφτεί κανείς ότι στην Ελλάδα το πηγάδι δεν έχει πάτο, πάντα υπάρχει περιθώριο και για χειρότερα. Να, όμως, που φτάσαμε στο ναδίρ. Μη νομίζετε ότι οι άνθρωποι των καναλιών είναι ιδιοφυίες… Συνήθισαν αυτό το χάλι, δεν τους κάνει εντύπωση».

Μείνατε ευχαριστημένος από τα νούμερα τηλεθέασης του τελευταίου κύκλου;
«Ναι. Αλλά συνέβη κάτι που με τρόμαξε, μα που μου άρεσε κιόλας. Παλιά, την επιτυχία μιας σειράς την καθόριζαν τα νούμερα. Πλέον, το αν κάτι αρέσει στον κόσμο ή όχι φαίνεται από τα σχόλια στο Twitter. Τα διάβαζα όλα ενώ παιζόταν το κάθε επεισόδιο. Είχα τρελαθεί! Μου έκανε εντύπωση που πολύς κόσμος κοιτάζει απλά για να γράψει».

Ταινία με την υπογραφή σας πότε θα ξαναδούμε;
«Έχει δουλειά ακόμα, γράφεται. Αυτό που ετοιμάζω τώρα, έχει να κάνει με την αιμομιξία. Στην Ελλάδα δεν είμαστε κοινωνία, είμαστε φυλές. Ο καθένας κοιτάει τον εαυτό του, το σπίτι του. Ποτέ τον διπλανό του και το κοινό καλό. Έχουμε τα σπίτια μας καθαρά, αλλά το τσιγάρο μας το πετάμε στους δρόμους. Αυτό θέλω να θίξω, αλλά στην πιο διεφθαρμένη του μορφή».

Τι σας ενέπνευσε για ένα τόσο ιδιαίτερο σενάριο;
«Κάθε εβδομάδα μου στέλνουν διάφοροι άνθρωποι και μου ζητούν να γράψω ένα σενάριο για κάποια προσωπική τους εμπειρία που θέλουν να μου διηγηθούν. Μια κοπέλα μου έστειλε μία ιστορία που με ενθουσίασε. Αποφάσισα να δουλέψω πάνω σ’ αυτό».

Ποιοι είναι πιο δύσκολοι στη συνεργασία; Οι άντρες ή οι γυναίκες;
«Οι γυναίκες. Και στη συνεργασία και στη ζωή. Εμείς είμαστε από κάτω. Η γυναίκα είναι το τελειότερο είδος στην τροφική αλυσίδα, εμείς οι άντρες δε μπορούμε να σας καταλάβουμε. Έχετε δει πολλούς χήρους; Εγώ χήρες ξέρω! Αλλάζει το αίμα σας κάθε μήνα, δεν έχετε προβλήματα καρδιάς. Υπάρχουν άγγελοι, υπάρχουν και δαίμονες. Συνήθως είστε και τα δύο! Η δική σας σκέψη είναι δαιδαλώδης, εμείς έχουμε μυαλό μικρού παιδιού. Είμαστε ηλίθιοι».

Υπάρχουν stars στην Ελλάδα;

«Ελάχιστοι. Ποιοι είναι stars στην Ελλάδα; Μόνο ο Χατζηνικολάου, η Στάη, η Μενεγάκη και ο Ρουβάς. Η Ελένη και 2% να κάνει, πάλι star θα είναι. Ηθοποιοί stars δεν υπάρχουν και γι’ αυτό ευθύνεται η τηλεόραση. Παλιά πήγαινες στο σινεμά να δεις την Αλίκη και τον Αλεξανδράκη. Τώρα, έρχεται ο εκάστοτε τηλεοπτικός ήρωας στο σπίτι σου.

Για να καταλάβετε, βλέπει ο κόσμος τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση στον δρόμο –που είναι πολύ σοβαρός άνθρωπος και καταπληκτικό παιδί- και του λέει ‘’πες μας καμιά μαλακία να γελάσουμε’’ – επηρεασμένοι φυσικά από γνωστή τηλεοπτική σειρά που τον είδαν να πρωταγωνιστεί».

Ποια στοιχεία θα σας οδηγήσουν να λήξετε τη συνεργασία σας με έναν ηθοποιό;
«Καλοί ηθοποιοί υπάρχουν στην Ελλάδα. Το θέμα είναι ο άλλος να είναι και καλός συνεργάτης. Έληξα κάποτε μια συνεργασία με έναν ηθοποιό που λιποθύμησε στο γύρισμα από τα ναρκωτικά. Δεν τον ξαναφώναξα ποτέ. Έχει συμβεί και κάτι άλλο όμως. Εγώ το γύρισμα το κάνω πάντα με μία κάμερα. Μπαίνει μία μέσα, λοιπόν, και μου λέει ‘’Πού είναι η κάμερά μου;’’. ‘’Πρώτη πόρτα δεξιά’’, της λέω, ‘’Μπες’’. Και την κλείδωσα στην τουαλέτα».

Σε τι διαφέρει το έγκλημα στην Ελλάδα του 2017 από το έγκλημα παλαιότερων δεκαετιών;
«Όσο υπάρχουν άνθρωποι, υπάρχει και έγκλημα. Παλιά, όμως, οι άνθρωποι σκοτώνονταν για εδαφικές διαφορές. Εδώ και 20 χρόνια το έγκλημα έχει διαφοροποιηθεί -και τερατοποιηθεί- στην Ελλάδα, όπως συμβαίνει στην Ευρώπη. Τα τελευταία 7 χρόνια της κρίσης δε, ο κόσμος σκοτώνεται ακόμα και για μια θέση πάρκινγκ.

Βλέπουμε τρελά πράγματα, από κανιβαλισμό μέχρι τεμαχισμό. Είναι θυμωμένοι οι άνθρωποι, υπάρχει μια οργή η οποία δεν εκφράζεται. Δεν γίνονται και διαδηλώσεις πια. Βλέπετε, αυτοί που διαδήλωναν πλέον είναι στις καρέκλες…

Πλέον, υπάρχουν μαφίες, η αλβανική, η γεωργιανή και πολλές άλλες. Άγρια πράγματα που δεν υπήρχαν παλιά. Ακόμα και τα ερωτικά εγκλήματα διαφέρουν».

Τα ερωτικά εγκλήματα λοιπόν. Τι τα ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα; Πιστεύετε ότι ένας άνθρωπος που φτάνει στο έγκλημα δεν αγαπάει;
«Τι σημαίνει ‘’αγαπάω’’»;

Βάζω τον άλλο πάνω από μένα.
«Αυτό είναι ουτοπικό. Η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Το να αγαπάς πολλές φορές είναι μία εγωιστική πράξη. Για πολλούς, ‘’αγαπάω’’ σημαίνει ‘’είσαι δικιά μου, μου ανήκεις. Αν δεν ανήκεις σε μένα, δε θα ανήκεις σε κανέναν’’. Μιλάμε για κτίση δηλαδή, δεν είναι αγάπη αυτό. Είναι ένα τερατούργημα.

Ο πραγματικός έρωτας είναι πάθος, είναι να χάνεσαι μέσα στον άλλο. Ποιον ερωτευόμαστε; Εκείνον που μας θυμίζει στοιχεία του εαυτού μας. Τον εαυτό μας ψάχνουμε. Ο έρωτας είναι η απάντηση στην ερώτηση ‘’ποιος είμαι;’’».

Άρα η εκφυλισμένη μορφή αγάπης και έρωτα μπορεί να φτάσει κάποιον στο έγκλημα;
«Το να φτάσεις στο έγκλημα είναι μια άλλη ιστορία. Δε μπορώ να δικαιολογήσω κανέναν που φτάνει σε αυτό το σημείο. Μέσα από τα επεισόδια των υποθέσεων εγκλημάτων, προσπαθώ να καταλάβω πώς κάποιος φτάνει στο έγκλημα. Δεν τον δικαιολογώ, ούτε τον κατακρίνω. Δεν είναι αυτή η δουλειά μου».

Ποιο είναι το πιο φρικτό έγκλημα των τελευταίων ετών;
«Υπόθεση μικρής Άννυς. Δεν υπάρχουν λόγια…».

Υπάρχουν υποθέσεις με τις οποίες δεν αντέξατε να ασχοληθείτε;
«Την ιστορία του Δουρή δεν την έκανα ποτέ, δε μπορούσα. Ήταν ένα 5χρονο παιδάκι… Αν και θα είχε ενδιαφέρον, είναι κάτι που με ξεπερνά. Η παιδοφιλία για μένα είναι κάτι το συγκλονιστικό. Συγγνώμη, δε μπορώ.

Και για το trafficking έχω την ίδια άποψη, όμως, το κάναμε το επεισόδιο στον τελευταίο κύκλο της 10ης Εντολής με τη Λένα Παπαληγούρα γιατί είχε κοινωνικές προεκτάσεις».

Δε δεχτήκατε απειλές;
«Κάθε άλλο. Η τελευταία σκηνή του μπαρ γυρίστηκε σε ένα από τα μαγαζιά των ανθρώπων που φέρνουν τις περισσότερες γυναίκες στην Ελλάδα».

Έχει γίνει λόγος περί αποφυλάκισης Θεόφιλου Σεχίδη. Μπορεί αυτός ο άνθρωπος να επανενταχθεί στην κοινωνία;
«Το αγοράκι μας… Όχι φυσικά, ο άνθρωπος είναι παράφρων, σχιζοειδής. Θέλει παρακολούθηση».

Κάτι αντίστοιχο συνέβη και με τον Κυριάκο Παπαχρόνη.
«Κάποιοι που τον έχουν δει μου είπαν ότι είναι ένας άνθρωπος που δε μιλάει, κυκλοφορεί με κάτι φόρμες και πηγαίνει συνέχεια από τη Λάρισα στη Θεσσαλονίκη να δει τη σύζυγό του»…

Θα θέλατε να τους γνωρίσετε αυτούς τους ανθρώπους;
«Δε με αφορά. Το ενδιαφέρον μου γι’ αυτούς είναι καθαρά καλλιτεχνικό. Δεν μου κεντρίζει το ενδιαφέρον ο πραγματικός δολοφόνος, αλλά ο εξωραϊσμένος. Το πώς ο ηθοποιός θα τον ενσαρκώσει. Και το καλύτερο; Έχει τύχει να γνωριστούν ηθοποιοί που έπαιξαν στα δικά μου επεισόδια με τους πραγματικούς δολοφόνους».

Για τις ανάγκες του ρόλου;
«Κι όμως, όχι! Είχα κάνει στην ‘’Ανατομία ενός Εγκλήματος’’ μια ιστορία με τον Δράκο της Βουλιαγμένης, έναν φυσικοθεραπευτή. Τον ενσάρκωσε ο Άκης Σακελλαρίου. Σε μια παράσταση που έκανε στις Φυλακές Κορυδαλλού ο Άκης, τον είδε. Εκείνος πήγε, του μίλησε και του είπε ‘’Μου άρεσε πολύ το επεισόδιο. Ένα σημείο μόνο δεν κατάλαβα… Αλλά ήσουν πολύ καλός’’.

Κάτι ανάλογο βίωσε και η Καριοφυλλιά Καραμπέτη. Μπήκε σε ένα ταξί και παρατήρησε ότι ο ταξιτζής την κοιτούσε έντονα από τον καθρέφτη. Κάποια στιγμή γυρνάει και της λέει ‘’Ξέρεις ποιος είμαι εγώ; Εκείνος που κάνετε την ιστορία του επεισόδιο’’.

Αναφερόταν στο επεισόδιο της ‘’10ης Εντολής’’ με την Ιωάννα Παππά και τον Γιάννη Στάνκογλου. Η Καρυοφυλλιά κατατρόμαξε. Μου είπε ότι πήγε κι έπεσε πάνω στον δολοφόνο! Πως έχει βγει, ότι κυκλοφορεί έξω και εργάζεται ως ταξιτζής».

Η Καραμπέτη, πάντως, είναι μια γυναίκα που έχετε «τσαλακώσει» πολύ μέσα από τους ρόλους που της έχετε δώσει.
«Μα εγώ φταίω; Με το που τη βλέπεις λες ‘’Να, αυτή το’ κανε’’! Είναι και ένα inside joke αυτό πλέον».

Γιατί ποτέ δεν παρουσιάζετε τις υποθέσεις ως έχουν και πάντα επιλέγετε να αλλάζετε σημαντικά στοιχεία;
«Για δύο λόγους. Ο ένας είναι ηθικής τάξης και ο άλλος καλλιτεχνικής υφής. Από τη μία, δε θέλω να εκθέσω θύματα, θύτες και συγγενείς – αρκετά κάνει η τηλεόραση γι’ αυτό. Από την άλλη, πάντα είχα την αίσθηση ότι η τέχνη είναι ένα βήμα μπροστά από την πραγματικότητα.

Θέλω να πω στο κοινό: ‘’Δείτε αυτή την ιστορία, σίγουρα σας θυμίζει κάτι. Τα πράγματα θα μπορούσαν να έχουν γίνει και έτσι’’. Δε θέλω να τους πω ‘’Αυτή είναι η ιστορία’’.

Κάποια στιγμή μου είχατε πει πως μισείτε τα κοσμικά. Είναι αυτός ο λόγος που συνεργάζεστε συνεχώς με ηθοποιούς χαμηλών τόνων;
«Πράγματι τα μισώ. Αυτό το είδος ηθοποιού –που πασχίζει να είναι στα φώτα απλά για να είναι- προσωπικά το σιχαίνομαι. Δεν τους θεωρώ ηθοποιούς αυτούς, τους θεωρώ καραγκιοζάκια».

Τα νέα πρόσωπα πώς τα επιλέγετε;
«Δεν κάνω ποτέ auditions. Προτιμώ να αφιερώνω χρόνο να συζητάω με τους ανθρώπους. Όταν σπούδαζα και δούλευα στη Γαλλία, είχα αναλάβει χρέη βοηθού σκηνοθέτη. Οργάνωνα auditions. Είχα δει πόσο σκληρά και απάνθρωπα φέρονται οι παραγωγοί και οι σκηνοθέτες στους ηθοποιούς.

Ορκίστηκα ότι αν γίνω ποτέ σκηνοθέτης δεν θα κάνω ακροάσεις. Οι σπουδές μου στην ψυχανάλυση, άλλωστε, με βοηθούν να βγάζω από τους ηθοποιούς τον καλύτερό τους εαυτό, να πετάω τα αρνητικά στοιχεία και να καταλαβαίνω ποιος μου κάνει και ποιος όχι».

Για τη σημερινή κατάσταση της τηλεόρασης θεωρείτε πως ευθύνονται και τα reality παιχνίδια;
«Στο εξωτερικό αντίστοιχες παραγωγές ήταν πολύ ακριβές. Εδώ το Survivor είναι… δέκα χρόνια πίσω. Τι να πω; Για το καρναβάλι του Μένιου ή το καρναβάλι του Αρναούτογλου;

Αυτό το τελευταίο πέντε λεπτά το είδα και ήθελα να σπάσω την τηλεόραση. Ο Αρναούτογλου είναι ο Αβραμόπουλος της τηλεόρασης. Μιλάει χωρίς να λέει τίποτα. Το ‘’The Voice’’ είναι αξιοπρεπές. Και ο Μουζουράκης έχει αυτό το star quality που στην Αμερική θα τον έκανε μεγάλο αστέρα».

Σας έχει τεθεί θέμα χαμηλού budget για κάποια από τις σειρές σας;
«Πάντα υπάρχει ένα συγκεκριμένο budget. Αν μπορώ το κάνω, αν δε μπορώ… γεια σας. Όταν έκανα τον ‘’3ο Νόμο’’ στο Mega, μας είχαν ζητήσει να συνεχίσουμε, αλλά ήταν η χρονιά που το κανάλι είχε αρχίσει να μην πληρώνει. Εμείς τότε ήμασταν οι τελευταίοι που πληρωθήκαμε από το Mega. Ευτυχώς, μας φώτισε ο Θεός και σταματήσαμε».

Θα γυρνούσατε στο Mega;
«Φυσικά. Ήταν το καλύτερο κανάλι που υπήρξε. Πληρώθηκα μέχρι τελευταίας δεκάρας και προώθησαν τα ‘’Μαύρα Μεσάνυχτα’’ όσο κανείς άλλος δεν είχε κάνει με δική μου σειρά».

Υπήρξε κάποιος ηθοποιός που πήρε ρόλο στα «Μαύρα Μεσάνυχτα» χωρίς καν να τον έχετε στο μυαλό σας;
«Ήταν απίστευτο αυτό που συνέβη. Ο Παναγιώτης Καρμάτης (ο γιος του Θράσου) ήταν μαθητής μου στη δραματική σχολή. Μόλις έμαθε ότι θα κάνω τη σειρά ήρθε και μου είπε ‘’Δάσκαλε, υπάρχει και για μένα κανένας ρόλος’’; ‘’Υπάρχει’’, του λέω, ‘’αλλά είναι για χοντρό παιδί. Εσύ είσαι αδύνατος’’.

Με ρώτησε πότε θα κλείσω ηθοποιούς για τον ρόλο και μείναμε εκεί. Έρχεται λοιπόν και είχε πάρει 25 κιλά! Δεν τον είχα σκεφτεί ποτέ γι’ αυτόν τον ρόλο. Αλλά αυτό που έκανε με συγκίνησε πολύ.

Έβαλε τόσα κιλά τρώγοντας επί τρεις μήνες κάθε μέρα πίτσες και σουβλάκια και πίνοντας μπύρες. Κάναμε πρόβες όλο το καλοκαίρι. Τον πέθανα γιατί ήταν άκαφτος τότε. Ήταν ο πρώτος του ρόλος».

Πόσο περίπου κοστίζει ένα αυτοτελές επεισόδιο;
«Ανάλογα τις απαιτήσεις του. Εγώ –όπως σας έχω ξαναπεί σε παλαιότερη συνέντευξή μας- δουλεύω πάντα με έναν άνθρωπο. Τη Μπέση Βουδούρη που υπήρξε και σύζυγός μου. Πλέον, είναι ο άνθρωπός μου, το alter ego μου. Οι αποφάσεις μας είναι κοινές.

Εκείνη είναι που κανονίζει τα οικονομικά, σε εμένα έχει μείνει το καλλιτεχνικό κομμάτι. Πριν την κρίση ήμουν ο πιο ακριβοπληρωμένος σκηνοθέτης. Μετά, τα χρήματα για όλη την παραγωγή μειώθηκαν. Αλλά εγώ ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τα ποσά, δεν ασχολούμαι».

Πότε θα σας ξαναδούμε τηλεοπτικά;
«Αυτή τη στιγμή γράφω το σενάριο της νέας μου σειράς, ένα αστυνομικό θρίλερ με στοιχεία μαύρης κωμωδίας και αρκετή δόση χιούμορ. Η ιστορία μας γυρνά στο 2009, όταν η κρίση ήταν εδώ αλλά κανείς δεν την έβλεπε. Θα ξεκινά με την απόπειρα αυτοκτονίας ενός βουλευτή… Έχω ήδη συζητήσει με δύο κανάλια, αλλά λόγω τηλεοπτικών αδειών δε γνωρίζω ακόμα πού θα τη δείτε».

Το μεγαλύτερό σας επίτευγμα μέχρι σήμερα;
«Οι φιλικές συμμετοχές στα αυτοτελή επεισόδια. Είναι το καλύτερο βραβείο που έχω πάρει. Με ένα τηλεφώνημα καταξιωμένοι ηθοποιοί, έρχονται, κάνουν μια λήψη, λένε μια ατάκα και φεύγουν. Χωρίς χρήματα. Η σχέση που έχω μαζί τους είναι η μεγαλύτερή μου χαρά».