Η γνωστή ηθοποιός Μάγδα Τσαγγάνη αναφέρθηκε για την μάχη της με τον καρκίνο . Ο φόβος έχει φωλιάσει από τότε στην καρδιά της. Δείτε παρακάτω:
Η Μάγδα Τσαγγάνη πριν από 15 ολόκληρα χρόνια έδωσε τη δική της μάχη με τον καρκίνο και κατάφερε να νικήσει και να βγει πιο δυνατή από αυτή. Όμως, όπως παραδέχεται σε συνέντευξή της στο περιοδικό Λοιπόν, ο φόβος έχει φωλιάσει από τότε στην καρδιά της.
Δείτε ακόμη Η Γη της Ελιάς: Ο Κουράκος επιστρέφει στο σώμα
Η αγαπημένη ηθοποιός εξιστορεί τον αγώνα που έδωσε, τους συμμάχους που είχε ενώ παραδέχεται ότι τη βοήθησε πολύ και η πίστη της.
Πέρασαν και 15 χρόνια από τη μάχη σας με τον καρκίνο…
Χειρουργήθηκα 9 Ιουνίου του 2009 από τον Αντώνη Κεραμόπουλο στο Ιασώ. Όλοι λένε ότι η τάδε και ο τάδε νίκησε τον καρκίνο. Όχι, θέλω να το βροντοφωνάξω ο καρκίνος δεν νικιέται, όπως πολύ σωστά είπε και η Γωγώ Μαστροκώστα. Εγώ ζω γιατί υπήρξα τυχερή και ο καρκίνος δεν έκανε μετάσταση.
Έχετε τον φόβο ότι μπορεί να επιστρέψει ο καρκίνος;
Βέβαια. Παρότι οι εξετάσεις μου είναι άψογες, φοβάμαι. Τώρα επειδή έχουν περάσει 15 χρόνια, κατά κάποιον τρόπο είμαι ήσυχη.
Πόσες χημειοθεραπείες κάνατε;
Μόνο έξι, οι οποίες δεν με πείραξαν. Έχω πολύ γερό οργανισμό, δεν έχω καπνίσει ποτέ, δεν πίνω, δεν ξενυχτάω.
Δείτε ακόμη Ο Παράδεισος των Κυριών: Προδίδουν την Αμαλία στο Παράδεισο
Το μόνο ελάττωμά μου είναι τα γλυκά, οι σοκολατίνες, τα παγωτά και οι μπουγάτσες (γέλια).
Όταν είδατε τον εαυτό σας χωρίς μαλλιά, τι αισθανθήκατε;
Δεν με πήρε από κάτω. Υπάρχει μια σαν περικεφαλαία παγωμένη και τη φορούσα όση ώρα έκανα χημειοθεραπεία για να μην πέσουν τα μαλλιά. Υπέφερα και έκλαιγα αλλά το έκανα. Τον εαυτό μου καραφλό δεν τον είδα ποτέ. Έβαλα περούκα όταν άρχισαν να αραιώνουν.
Δείτε ακόμη Η Γη της Ελιάς: Η Ασπασία καταδίδει τον Δημοσθένη κι αυτός βάζει να την σκοτώσουν
Γουλί δεν έμεινα ποτέ. Πάλι η οικογένεια του Μανώλη Τζαμπουνάκη, τα παιδιά του ο Κωνσταντίνος και η Μαριλένα και ο Σωτήρης Τζεβελέκος μου συμπαραστάθηκαν. Αυτοί οι άνθρωποι είναι για μένα σαν θεοί…
Φοβηθήκατε όταν διαγνωστήκατε με καρκίνο;
Όταν μου είπαν ότι έχω καρκίνο στο στήθος, φοβήθηκα ότι θα πεθάνω. Προσευχόμουν στον Άγιο Νεκτάριο να ζω και του χρόνου τέτοια μέρα. Επειδή από τη μεριά της μητέρας μου κρατάω από την Αίγινα, ο Άγιος Νεκτάριος είναι άνθρωπος δικός μας.
Κάνατε τάμα σ’ Εκείνον;
Βέβαια και όταν έκανα χημειοθεραπείες, ήμουν καθιστή στο κρεβάτι και από τη μια μεριά κράταγα μια φρυγανίτσα και από την άλλη μια εικόνα του Αγίου Νεκταρίου. Σήμερα ζω από το θαύμα του Αγίου Νεκταρίου, αλλά και της τύχης και του πολύ καλού γιατρού που είχα.
Δείτε ακόμη Παγιδευμένοι: Η Άννα πέφτει στο κενό
Φανταστείτε πως πριν λίγο καιρό όταν ανέβαινα στο κατεστραμμένο σπίτι για να πάρω μερικά ρούχα μου έλεγα Άγιε Νεκτάριε δώσε μου δύναμη γιατί εκεί ήταν ολόκληρο το βιός μου.
Η πίστη αποτελεί καταφύγιο για εσάς…
Ζω χάρη στην πίστη μου. Όταν ήμουν επτά ετών είδα την τελευταία στιγμή ένα αυτοκίνητο να έρχεται κατά πάνω μου. Δεν πρόλαβα να αντιδράσω. Το επόμενο που θυμάμαι είναι τον πατέρα μου από πάνω μου στο νοσοκομείο που έκλαιγε.
Δείτε ακόμη Σασμός: Ο Παύλος δεν θα προλάβει να δει την συμφιλίωση μεταξύ των οικογενειών
Έκλαιγε από τη χαρά του που έζησα, αφού οι γιατροί με θεωρούσαν κλινικά νεκρή. Ζω από θαύμα και το χρωστάω στην Παναγία και τον Άγιο Νεκτάριο. Είναι όμως μια ιστορία που δεν θέλω να φέρνω στη μνήμη μου.
Έχετε δει τον Άγιο μπροστά σας;
Ναι, είδα τον Άγιο Νεκτάριο πριν χειρουργηθώ για τον καρκίνο. Και όταν ήμουν 14 ετών έβαλα το αυτί μου στον τάφο του στο Μοναστήρι και άκουσα χτυπήματα.
