Στην κόλαση των αναμορφωτηρίων: Γυναίκα περιγράφει την εμπειρία της

nikol peters

Στην κόλαση των αναμορφωτηρίων: Γυναίκα περιγράφει την εμπειρία της! Η αλήθεια είναι πως αυτή η ιστορία μας συγκλόνισε. Κάνει λόγο για μία γυναίκα, που προέρχεται από χωρισμένους και αδιάφορους γονείς. Φυσικά στην εφηβεία έμπλεξε με κακές παρέες.

Και οι γονείς της, σκέφτηκαν ότι θα ήταν σωστό να την κλείσουν σε εκκλησιαστικό αναμορφωτήριο για ατίθασους εφήβους. Ένα εκκλησιαστικό αναμορφωτήριο που αποδείχθηκε σκέτη κόλαση. Δεν είναι λίγες οι ιστορίες με εκκλησιαστικά αναμορφωτήρια στην Αμερική, που κάνουν λόγο για κακομεταχείριση.

Δείτε ακόμα John Roderick: Ο πατέρας που προκάλεσε οργή στο διαδύκτιο

Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που υποστηρίζουν ότι τα αναμορφωτήρια εκκλησιαστικού τύπου στην Αμερική δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από μία αίρεση. Υπάρχουν ρατσιστικές και αναχρονιστικές απόψεις, κακομεταχειρίζονται τα παιδιά και είναι πολύ αυστηρά στους κανόνες τους.

Μία τέτοια ιστορία ανακαλύψαμε τυχαία στο internet, στο site lovewhatmatters.com! Πήραμε λοιπόν την πρωτοβουλία να μεταφράσουμε ελεύθερα αυτή την συγκλονιστική ιστορία. Διαβάστε παρακάτω και πείτε μας την άποψή σας: 

Μεγάλωσα στη Νότια Φλόριντα. Ο πατέρας μου ήταν στρατιωτικός και η μητέρα μου αστυνομικός που διεύθυνε το τμήμα των σ@ξουαλικών επιθέσεων. Ήταν μαζί για 10 χρόνια πριν έρθω στον κόσμο εγώ, κι ενώ τις περισσότερες φορές τα παιδιά κάνουν καλό στον γάμο, στην δική μας περίπτωση αυτό δεν ίσχυε. Χώρισαν λίγα χρόνια αργότερα.

Ο πατέρας μου, γνώρισε την δεύτερη γυναίκα του. Η μητριά μου είχε δύο κòρες από προηγούμενο γάμο και ο πατέρας μου μετακόμισε μαζί της. Μιας κι εγώ δεν έμενα τυπικά μαζί τους και τον επισκεπτόμουν τα Σαββατοκύριακα, μου έδωσαν απλά μία κουκέτα στο δωμάτιο των κòριτσιών.

Φυσικά και δεν είχα δικαίωμα να διακοσμήσω τίποτα εκεί μέσα. Η Σταχτοπούτα σταμάτησε να είναι απλά ένα παραμύθι. Έγινε η καθημερινότητά μου. Με έβαζαν και έκανα όλες τις αγγαρείες του σπιτιού. Κούρεμα του γκαζόν, τακτοποίηση των δωματίων, ενασχόληση με το νοικοκυριό.

Στην αρχή δεν είχα πρόβλημα, γιατί ήμουν ένα πολύ δραστήριο παιδί. Από ένα σημείο και μετά όμως, αυτές οι αγγαρείες έγιναν τρομαχτικές, αφού ο μεγαλύτερός μου φόβος ήταν ότι δεν θα είμαι τέλεια, στις δουλειές που μου έδιναν να κάνω. Δεν ένιωσα ποτέ ότι ανήκω σε αυτή την οικογένεια.

Η ζωή μου μαζί με τον μπαμπά έγινε μία κόλαση. Δεν νομίζω ότι η μητριά μου με αντιμετώπιζε έτσι επειδή είχε κάτι προσωπικό μαζί μου. Στα μάτια μου έβλεπε την μητέρα μου. Από την άλλη η δουλειά της μητέρας μου με ανάγκαζε πολλές φορές να βρίσκομαι στο γραφείο της δουλειάς της με τις ώρες.

Από πολύ νεαρή ηλικία έμαθα ότι ο κόσμος είναι πολύ κακός και εκτέθηκα σε μάτια ανθρώπων που έκαναν σ@ξουαλικές επιθέσεις σε άλλους ανθρώπους. Από την μία ήταν ψυχοφθόρο, αλλά από την άλλη με έμαθε να είμαι δυναμική και από μικρή ηλικία συνειδητοποίησα ότι ο κόσμος που ζούμε, δεν είναι αγγελικά πλασμένος.

Μάλιστα συμβούλευα τους φίλους μου, πως μπορούν να αποφεύγουν τους ξένους και τα σκοτεινά σημεία των πόλεων. Όλες αυτές οι εμπειρίες φυσικά με κατέστρεψαν. Όταν έφτασα στο Γυμνάσιο, σύχναζα σε πάρτι και έπινα. Ξεκίνησα να πίνω από τα 13 μου. Έκανα παρέα με πολύ μεγαλύτερους από μένα.

Φυσικά οι βαθμοί στο σχολείο είχαν πέσει πολύ και οι καθηγητές με είχαν αποκόψει από όλες τις αθλητικές δραστηριότητες. Η μητριά μου, έδωσε τελεσίγραφο στον πατέρα μου και μετά από μερικές μέρες, ο ίδιος μου είπε ότι τα πράγματά μου βρίσκονται σε σακούλες στην μπροστινή βεράντα. Η μητριά μου βλέπετε, δεν ήθελε να παρασύρω τα…αγγελούδια της.

Ο πατέρας μου, μου είπε ότι θα με βλέπει τα Σαββατοκύριακα, όμως ένιωθα περισσότερο η ερωμένη του, παρά η κòρη του. Με έβγαζε για φαγητό και για χυμό, και μου έδινε χρήματα μέσα από έναν ιδιωτικό τραπεζικό λογαριασμό, που η μητριά μου, δεν ήξερε την ύπαρξή του.

Μέχρι να τελειώσω το γυμνάσιο, είχα πολλά χρήματα στην άκρη για νàρκωτικά. Με έδιωχναν από όλα τα σχολεία και δεν είχα σχεδόν καμία γονική επίβλεψη. Όταν οι γονείς μου έμαθαν ότι είχα μπλεξίματα με πολύ επικίνδυνους ανθρώπους, μέσα από την δουλειά της μητέρας μου, μου είπαν ότι θα έπρεπε για λίγο καιρό να μείνω με την γιαγιά μου.

Η αλήθεια είναι ότι μου άρεσε πολύ σαν ιδέα, αφού μόνο η γιαγιά μου με καταλάβαινε πραγματικά. Μπήκαμε λοιπόν στο αυτοκίνητο κι εγώ κοιμόμουν την περισσότερη ώρα αφού ήμουν πολύ κουρασμένη. Όταν φτάσαμε εκεί, συνειδητοποίησα ότι δεν ήμασταν στην γιαγιά.

Μία βαριά πόρτα έκλεισε πίσω μου κι ένας κύριος με βούτηξε από τους ώμους. Ξεκίνησα να κλαίω και να χτυπιέμαι. Ήμουν σε ένα μέρος με άλλα κòρίτσια. Ο κύριος, μου είπε με μία ανατριχιαστική φωνή, ότι θα μείνω εδώ είτε μου αρέσει είτε όχι και ότι σε λίγη ώρα πρέπει να αποχαιρετήσω τον πατέρα μου. Δε θα έμενα εκεί σε καμία περίπτωση.

Τα κòρίτσια που είδα, μιλούσαν και κινούνταν πολύ παράξενα. Ήθελα απλά την γιαγιά μου. Μετά από 6 ώρες ο πατέρας μου, έφευγε. Ξεκίνησα να του φωνάζω. Να τον παρακαλάω να μη φύγει. Του έλεγα ότι θα είμαι το καλύτερο κòρίτσι. Ότι θα αλλάξω. Του έλεγα ότι κάτι δεν πάει καλά, στο μέρος που αποφάσισε να με αφήσει.

Δεν μου έδινε καμία απολύτως σημασία. Τα υπόλοιπα κòρίτσια είχαν πέσει πάνω μου για να με εμποδίσουν να τον πλησιάσω. Βλέποντας ότι δεν μου έδινε καμία σημασία, ξεκίνησα να του φωνάζω ότι τον μισώ και ότι δε θα τον συγχωρούσα ποτέ γι’ αυτό που μου έκανε. Καμία αντίδραση.

Έπεσα στο πάτωμα από την ένταση και προτού προλάβω να συνειδητοποιήσω τι είχε συμβεί τα υπόλοιπα κòρίτσια με πήγαν σε μία αίθουσα με πλακάκι και ξεκίνησαν να μου σκίζουν τα ρούχα και να αφαιρούν τα σκουλαρίκια μου. Μπορεί να ήμουν μπλεγμένη, όμως ήμουν παρθένα και έπασχα από διατροφικές διαταραχές.

Φώναζα αλλά κανείς δεν άκουγε. Με έβαλαν στο ντουζ, με έκαναν μπάνιο, μου έδωσαν φάρμακα και με έντυσαν με ένα μακρύ φόρεμα που κάλυπτε όλο μου το σώμα. Η κόλαση μόλις είχε ξεκινήσει.

Πέρασα δυόμιση χρόνια στο Mountain Park Baptist Boarding Academy στο Patterson κι άλλα δυόμιση χρόνια στο αδελφό σχολείο Palm Lane Academy στην Arcadia της Φλόριντα. Τόσα χρόνια μου έκαναν διανοητικά και σωματικά βασ@νιστήρια.

Ήταν μία στρατιωτική θρησκευτική σχολή για προβληματικούς εφήβους. Ήταν σαν αίρεση. Μας έλεγαν καθημερινά ότι δεν αξίζουμε τίποτα και ότι οι γονείς μας δεν δίνουν δεκάρα για εμάς. Μέχρι που το πιστέψαμε. Έβαζαν τα κòρίτσια να κάνουν μπάνιο στον πάγο και τα αγòρια να φωνάζουν και να μιλούν άσχημα στα κòρίτσια που δεν έτρωγαν.

Μας έλεγαν συνεχώς ρατσιστικές απόψεις και προσπαθούσαν να μας κάνουν πλύση εγκεφάλου. Μας ανάγκαζαν να απομνημονεύσουμε τρεις στίχους της Βίβλου την ημέρα, μέχρι να ολοκληρώσουμε ολόκληρα κεφάλαια.

Επιβάλλονταν σωματική τιμωρία και οποιαδήποτε συζήτηση για ψυχική ασθένεια ή οτιδήποτε εκτός των διδασκαλιών τους θα ήταν αιτία για συνέπειες. Όλες οι τηλεφωνικές κλήσεις ήταν εισερχόμενες, περιορισμένες και παρακολουθούμενες. Υπήρχαν γιγάντια συρματοπλέγματα, κλειδωμένες πόρτες, συναγερμοί και αισθητήρες κίνησης.

Λίγο καιρό αργότερα ξεκίνησα να κάνω εμετό. Με πήγαν σε ένα νοσοκομείο αλλά είπαν ότι έπρεπε να μεταφερθώ σε ένα καλύτερο νοσοκομείο για καλύτερη διάγνωση. Ευτυχώς ο πατέρας μου συμφώνησε αλλά τελικά αποδείχθηκε ότι δεν είχα τίποτα. Κατηγορήθηκα ότι είπα ψέματα και γύρισα πίσω στο μπουντρούμι μου.

Όμως συνέχιζα να νιώθω άρρωστη. Κάποια στιγμή με είχαν βάλει να τρέχω 5 μίλια και σε κάποια φάση απλά έκανα έμετο. Ήταν ταπεινωτικό γιατί ο σκύλος του καθηγητή μου, με κυνηγούσε για να φάει τον εμετό. Οι γονείς μου ξεκίνησαν μέσα στο μήνα να με πηγαίνουν στους γιατρούς.

Είχα κάνει ό,τι εξέταση μπορούσε να περάσει από το μυαλό σας. Όλες έβγαιναν καθαρές, εγώ ήμουν η ψεύτρα και στη συνέχεια γύριζα στο μπουντρούμι μου. Και αυτό διήρκησε αρκετό καιρό. Τελικά ένας γιατρός αποφάσισε να μου κάνει μία επιπλέον εξέταση.

Αυτή η εξέταση έδειξε ότι είχα καρκίνο. Όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι θα φοβόντουσαν στην σκέψη. Εγώ ένιωσα ανακούφιση που τελικά αποδείχτηκε ότι δεν ήμουν ψεύτρα. Κανένας συγγενής δεν ήταν δίπλα μου. Πέρασαν την ασθένεια αυτή με ανθρώπους που με έκαναν να νιώθω ένα σκουπίδι επειδή αρρώστησα.

Πλέον όμως είμαι πιο δυνατή. Χρειάστηκε να κάνω πολλές επεμβάσεις αλλά κατάφερα να ξεπεράσω τον καρκίνο και να ξεφύγω από αυτή την αίρεση! Είμαι μία χαρούμενη μητέρα και ήθελα να μοιραστώ την ιστορία μου μαζί σας, για να σας δείξω ότι ακόμη κι όταν έχουμε πιάσει πάτο, δεν πρέπει ποτέ να το βάζουμε κάτω.

Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο στο Daddy-Cool.gr

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την γραπτή άδεια από τον εκδότη. 

All photos via: lovewhatmatters.com

• αληθινές ιστορίες