“Αυτοί που δουλεύουν στα sites δεν κάνουν κανονική δουλειά” Ήρθε ο καιρός να μπεις στη ζωή μας για λίγο

Λένα Γατσή

Τα τελευταία χρόνια, η πηγή εισοδήματος μου προέρχεται από τα άρθρα που γράφω σε sites του διαδικτύου.  Είμαι πολύ ευτυχισμένη που κατάφερα να κάνω τη δουλειά μου επάγγελμα, μια δουλειά όμως που είναι πολύ σκληρή όσο και να θέλετε να γελάσετε.

Όταν αναφέρω σε παρέες την δουλειά μου, έχω αντιληφθεί δυο βασικές αντιδράσεις. Η πρώτη αντίδραση είναι αυτή του θαυμασμού. Σκέφτεται ο άλλος “Αρθρογράφος ε; διαβάζουν αυτά που γράφει άνθρωποι από όλη την Ελλάδα. Πρέπει να τα πηγαίνει πολύ καλά με τον γραπτό λόγο όπως και να ‘χει” .

Η δεύτερη αντίδραση είναι αυτή των γέλιων και της ατάκας “Την δουλειά σου να είχα. Τι κάνεις δηλαδή όλη μέρα; Κάθεσαι σε ένα γραφείο, με τον υπολογιστή σου, τον καφέ σου και βγάζεις…άρθρα. Δουλειά είναι αυτή; Τι να πούνε άλλοι;” . Η δεύτερη αυτή αντίδραση όσο περνούν τα χρόνια με εκνευρίζει όλο και περισσότερο.

“Αυτοί που δουλεύουν στα sites δεν κάνουν κανονική δουλειά” Ήρθε ο καιρός να μπεις στη ζωή μας & ίσως αλλάξεις γνώμη!

Οι αρθρογράφοι και γενικότερα αυτοί οι άνθρωποι δουλεύουν σε sites δεν είναι άνθρωποι που κουράζονται λιγότερο από όλους τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Έχω δουλέψει και σε εργοστάσιο και σίγουρα την κούραση του εργοστασίου δεν την άντεξα.

Δείτε ακόμα Είμαστε μαζί με την κάθε Τουνη!

Δεν ήταν η σωματική κούραση που δεν άντεξα, αλλά επειδή δεν υπήρχε καμία δημιουργικότητα σε αυτό. Το να δουλεύεις σαν αρθρογράφος σίγουρα είναι δημιουργικό. Το να είσαι σε ένα γραφείο με το καφεδάκι σου, σίγουρα είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα που δυστυχώς, δε το απολαμβάνουν όλοι.

Όμως, αν δεν κάνεις αυτή τη δουλειά δεν μπορείς να καταλάβεις και τις δυσκολίες της. Μπορεί να μην κουράζονται τα μπράτσα και τα πόδια μας, κουράζεται όμως το μυαλό και τα μάτια μας.

Η πλάτη μας, επιβαρύνεται πολύ, διότι καθόμαστε για πολλές ώρες σε μια καρέκλα και πολλές φορές σε λανθασμένες στάσεις, επειδή “καιγόμαστε” την ώρα της δουλειάς και δε δίνουμε σημασία, στην στάση του σώματος.

Τα μάτια μας σίγουρα θα χρειαστούν γυαλιά – αν δεν χρειάζονται ήδη – γιατί δεν καταναλώνουμε μια και δυο ώρες μπροστά σε έναν υπολογιστή. Πολλές φορές κλείνουμε ακόμη και δεκαεξαωρα.  Τα χέρια μας κινδυνεύουν από αρθρίτιδες και άλλες παθήσεις, διότι τα δουλεύουμε πολύ και ακολουθούμε καθημερινά, συγκεκριμενες, μηχανικές κινήσεις.

Επιπλέον, δεν έχουμε ωράριο. Δεν ξέρουμε τι σημαίνει αργία και άδεια. Για να ξεκουραστούμε μερικές μέρες, βγάζουμε δουλειά για εκείνες τις μέρες από πριν. Με λίγα λόγια, δουλεύουμε υπερωρίες. Διότι έτσι είναι η φύση αυτού του επαγγέλματος. Ένα ενημερωτικό site δουλεύει εφτά στα εφτα 24 ώρες την ημέρα.

Δείτε ακόμα ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ με το flirting μέσω Facebook! Μίλησε μου από κοντά!

Πρέπει να είμαστε στις επάλξεις για να μπορείτε να διαβάζετε θέματα που σας ενδιαφέρουν. Και μας αρέσει πολύ αυτό που κάνουμε, όμως δεν είναι μια δουλειά “χόμπι” . Το να δουλεύεις σε μια δουλειά χωρίς ωράριο σημαίνει ότι παραμελείς πράγματα από την προσωπική σου ζωή, που άλλοι δεν τα παραμελούν.

Όταν δουλεύεις σε μια δουλειά με  ωράριο ξέρεις ότι στις 3 η ώρα το μεσημέρι έχεις τελειώσει. Θα κοιμηθείς λίγες ώρες το μεσημέρι και το απόγευμα μπορείς να παίξεις με τα παιδιά σου. Οι άνθρωποι που δουλεύουν στο site χάνουν χρόνο από τα παιδιά και την οικογένεια τους, διότι η δουλειά το απαιτεί. Ξέρετε πόσες φορές έχω ακούσει από τη κόρη μου μαμά ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ με αυτον τον υπολογιστή!!!! Πόσες φορές μαγειρεύω και ακριβώς πάνω στο πάγκο της κουζίνας έχω τον υπολογιστή και γράφω; Πόσα βράδια έχω κάτσει και εχώ ξενυχτήσει πάνω από ένα υπολογιστή για να μπορέσω την επόμενη ημέρα να πάω στη σχολική γιορτή;

Το στομάχι μας πονάει και αγχωνόμαστε τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα, επειδή τα κλικς πέφτουν. Το ξέρουμε ότι τα κλικς μια θα πέσουν και μια θα ανέβουν. Δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι η δουλειά μας είναι καλύτερη όταν ανεβαίνουν και χειρότερη όταν πέφτουν. Απλά πέφτουν.

Εμείς όμως τα κυνηγάμε και αγχωνόμαστε γιατί σκεφτόμαστε “μα γιατί πέφτουν; τι κάνουμε λάθος; πως θα ξανά κερδίσουμε το κοινό μας;”

Έχετε νιώσει ποτέ πως είναι να σας μιλάνε κι εσείς απλά να είστε…απενεργοποιημένοι; Αν όλη την ημέρα, έχεις στο μυαλό σου σε έναν υπολογιστή και σε μερικά άρθρα που πρέπει να βγουν, τότε όταν ξεκουράζεσαι, δεν μπορείς να αντιληφθείς καμία άλλη πληροφορία.

Δείτε ακόμα Κλείνω τα 23 μου σε…καραντίνα και θα ήθελα να μοιραστώ κάτι μαζί σας!

Το σημερινό άρθρο δεν το γράφω με την προϋπόθεση να λυπηθείτε εμένα και τους συναδέλφους μου. Αυτό που κάνουμε είναι μια δουλειά και θα συνεχίζουμε να την κάνουμε για όσο αντέξουμε ή για όσο μας αρέσει.

Απλά την επόμενη φορά που θα βρίσετε κάποιον αρθρογράφο με τον όρο “τεμπέλη” και “χαραμοφάη” , την επόμενη φορά που θα σκεφτείτε ότι το να δουλεύεις σε site δεν είναι κανονική δουλειά, σκεφτείτε πόσες ώρες της ημέρας έχουμε χαλάσει, για να διαβάζετε εσείς πράγματα που σας αρέσουν.

Σκεφτείτε ότι την ίδια στιγμή που εσείς σκρολάρετε στο Facebook και περνάτε καλά, εμείς δεν θέλουμε να δούμε “οθόνη” για τουλάχιστον έναν μήνα, αφού τελειώσουμε με την δουλειά της ημέρας. Είναι κανονική δουλειά. Είναι κουραστική δουλειά. Είναι δύσκολη δουλειά και φυσικά δεν είναι για όλους.

Φυσικά υπάρχουν και πιο κουραστικές δουλειές. Φυσικά και η κάθε δουλειά έχει τις δυσκολίες της. Όμως μην υποτιμάτε έναν κλάδο εργασίας, στον οποίο δεν έχει τύχει να δουλέψετε ποτέ, μόνο και μόνο επειδή “σας φαίνεται εύκολος” .

Και μένα στα 24 μου, εύκολος μου φαινόταν και πλέον έχω κλάψει πολλές φορές πίσω από μια οθόνη, επειδή “είχα δύσκολη μέρα στη δουλειά” .