Ανακάλυψα ότι είμαι το τρίτο πρόσωπο αλλά τον θέλω & δεν μπορώ να διακόψω

25 Νοεμβρίου 2020 | 06:47

Ανακάλυψα ότι είμαι το τρίτο πρόσωπο αλλά τον θέλω και δεν μπορώ να διακόψω! Γιατί φίλες και φίλοι είναι γνωστό ότι πολλοί από εμάς έχουμε μπλέξει σε ερ@τικά τρίγωνα και πολλές φορές χωρίς να το γνωρίζουμε καν. Κι αν δεν έχουμε έντονα συναισθήματα γι’ αυτόν ή γι’ αυτήν, το πρόβλημα λύνεται εύκολα. Όταν όμως είμαστε ερ@τευμένοι τι γίνεται;

Δείτε ακόμα Είμαι έτοιμη να παντρευτώ αλλά με έχει γοητεύσει ο πεθερός μου

Η σημερινή μας ιστορία λοιπόν αφορά μία αναγνώστρια, που ανακάλυψε πρόσφατα ότι είναι το τρίτο πρόσωπο σε έναν γάμο. Είναι ήδη πολύ ερ@τευμένη όμως και νιώθει πως είναι αδύνατο να διακόψει. Αποφάσισε να μοιραστεί την ιστορία της μαζί μας με σκοπό να της δώσουμε την συμβουλή μας. Διαβάστε παρακάτω:

Λέγομαι Χριστίνα και αποφάσισα να μοιραστώ την ιστορία μου μαζί σας, γιατί έχω παρατηρήσει από παλιότερες ιστορίες, ότι οι απόψεις σας είναι πολλές και τις μοιράζεστε με τους υπόλοιπους. Σίγουρα λοιπόν θα βρεθεί ένας άνθρωπος και για μένα, να δώσει την συμβουλή του.

Το καταλαβαίνω ότι θα υπάρχει κοινωνική κατακραυγή. Ίσως κι εγώ στην θέση σας να έκανε το ίδιο. Όμως “χορεύοντας” στον “χορό’ κατάλαβα ότι δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα όπως φαίνονται. Με τον σύντροφό μου γνωριστήκαμε σε ένα πάρτι πριν τρία χρόνια.

Δουλεύαμε σε διαφορετικές εταιρίες, όμως στην ίδια ειδικότητα. Έτσι γνωριστήκαμε τυχαία και η αλήθεια είναι πως από την πρώτη στιγμή, η σπίθα άναψε μεταξύ μας. Η σχέση μας εξελίχθηκε γρήγορα όμως τα πρώτα δύο χρόνια είχαμε σχέση από απόσταση.

Ο σύντροφός μου χρειάστηκε να μετακομίσει από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα εξαιτίας των επαγγελματικών του υποχρεώσεων σχεδόν αμέσως μετά την γνωριμία μας. Όμως επειδή είχα πολλά χρόνια να νιώσω τόσο έντονα συναισθήματα, αποφάσισα να το ρισκάρω και να εμπλακώ σε μία σχέση από απόσταση.

Παρόλο που παλιότερα δεν τις πίστευα καθόλου. Είχα κάνει το δρομολόγιο Θεσσαλονίκη – Αθήνα, κυριολεκτικά Παγκράτι – Κολιάτσου! Σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο ήμουν στην Αθήνα. Βλεπόμασταν πάντα σε ξενοδοχεία και στην αρχή μου είχε κάνει εντύπωση αυτό το γεγονός.

Όμως πάντα έβρισκε καλές δικαιολογίες. Μου έλεγε ότι αναγκαστικά μένει και πάλι με τους γονείς του, αφού τόσα χρόνια στην Θεσσαλονίκη είχε μπει σε μία δική του σειρά. Πλέον στην Αθήνα, βολεύτηκε με τους δικούς του. Τον πρώτο χρόνο το καταλάβαινα αλλά από ένα σημείο και μετά του έλεγα ότι είναι κρίμα 35 χρονών άνθρωπος να μένει ακόμη με τους δικούς του.

Μου έλεγε ότι δεν έχει πρόβλημα αφού η σχέση μας είναι από απόσταση και δεν υπάρχει λόγος να χαλάει τον μισθό του στα νοίκια όταν το όλο ζήτημα της Αθήνας ήταν προσωρινό. Σύμφωνα με τον ίδιο είχε σκοπό να ξανά ανεβεί Θεσσαλονίκη. Οι φίλες μου, αναρωτιόντουσαν για ποιον λόγο εκείνος δεν ερχόταν ποτέ Θεσσαλονίκη.

Εγώ όμως όντας τυφλή πίστευα ότι ο φόρτος εργασίας του είναι αυξημένος. Λες και ο δικός μου δεν ήταν! Τα πράγματα κυλούσαν σχετικά όμορφα αν και η δυσκολία της απόστασης με περιόριζε. Πριν από ένα χρόνο πήρα την απόφαση να δεχτώ μία θέση εργασίας στην Αθήνα.

Σίγουρα τα χρήματα ήταν καλύτερα και ήταν ο λόγος που πήρα αυτή την απόφαση. Όμως δεν σας κρύβω ότι το έκανα γι’ αυτόν. Γιατί ήθελα να τον βλέπω πιο συχνά και ήθελα να ξεκινήσουμε να χτίζουμε την σχέση μας μετά από 2 χρόνια και κάτι σε πιο σοβαρές βάσεις.

Μου φάνηκε παράξενο που από την πρώτη στιγμή αντέδρασε. Όμως μου το δικαιολόγησε λέγοντας πως εφόσον είχε σκοπό να ξανά ανέβει Θεσσαλονίκη μόνιμα, ήταν άδικος κόπος να μετακομίσω εγώ. Του εξήγησα και παρόλο που είπε ότι το δέχεται η στάση του ήταν αρκετά αρνητική και αυτό φαινόταν.

Όταν όμως του το έλεγα μου έλεγε ότι είναι η ιδέα μου και ότι ξεσπάω τα νεύρα της αλλαγής πάνω του. Όσο περνούσε ο καιρός, ζώντας στην Αθήνα ξεκίνησα να κάνω σχέδια για το μέλλον. Του πρότεινα μάλιστα από τους πρώτους 5 μήνες να συγκατοικήσουμε.

Κι εκεί ξεκίνησαν να μου μπαίνουν ψύλλοι στ’ αυτιά. Γιατί μετά από 2μιση χρόνια σχέσης, στο άκουσμα της συγκατοίκησης ήταν πολύ αρνητικός χωρίς σοβαρά επιχειρήματα. Θα μπορούσα να σκεφτώ ότι ήταν βολεψάκιας και μαμμόθρεφτο, όμως δεν πήγε εκεί το μυαλό μου.

Αφήστε που σπάνια διανυκτέρευε σπίτι μου βρίσκοντας χαζές δικαιολογίες. Δεν άργησα λοιπόν να τον παρακολουθήσω. Βασικά όχι εγώ. Μία συνάδελφος από την δουλειά. Και τότε τα ανακάλυψα όλα. Ο άνθρωπος είχε διπλή ζωή.

Μου έδειξε φωτογραφίες να μπαίνει σε ένα σπίτι και από το ίδιο σπίτι να βγαίνει πότε μία γυναίκα, πότε οι δυο τους, πότε και δύο παιδάκια. Σοκαρίστηκα. Δεν ήξερα τι να σκεφτώ. Το ίδιο βράδυ τον πήρα τηλέφωνο λέγοντας πως είναι επείγον να τον δω.

Του έδειξα τις φωτογραφίες και η προσπάθειά του να βγει από πάνω λέγοντας πως καταπάτησα την ιδιωτικότητά του, φυσικά δεν έπιασαν. Τότε ξεκίνησε να μου λέει ότι ζει σε έναν δυστυχισμένο γάμο και ότι είναι μαζί της μόνο για τα παιδιά.

Μου έλεγε ότι θα μπορούσε να το είχε τελειώσει μαζί μου, αλλά δεν μπόρεσε γιατί τα συναισθήματά του είναι έντονα για μένα. Μου ζήτησε να κάνω υπομονή λίγο καιρό ακόμη για να το φέρει με τρόπο στην οικογένειά του και ότι δεν θέλει να φύγω τώρα και να με χάσει.

Μου είπε ότι θα με πάρει και θα φύγουμε στην Θεσσαλονίκη. Η αλήθεια είναι ότι από την μία είχα άπειρα νεύρα και κατάθλιψη και από την άλλη ένιωθα να ανατριχιάζω από ικανοποίηση στο γεγονός ότι με παρακαλούσε να μείνω. Κι έμεινα. Και κλείνουμε σε λίγο τρία χρόνια από τότε κι εγώ δεν μπορώ να φύγω.

Και μένω να κάνω υπομονή μέχρι να το πάρει απόφαση να μιλήσει. Δεν θέλω όμως να βολευτεί σε μία κατάσταση. Τι πρέπει να κάνω για να του επιβάλλω με τον τρόπο μου να πάρει μία απόφαση, και γρήγορα μάλιστα;