Από όταν κάναμε την κoρη μας ο σύζυγός μου με παραμελεί & ασχολείται μόνο με το παιδί!

daddy cool team

Η ιστορία που θα μοιραστούμε σήμερα μαζί σας, μας προβλημάτισε αρκετά. Μια γυναίκα, η οποία πριν έναν χρόνο έκανε το πρώτο της παιδί, νιώθει παραμελημένη από τον σύζυγο της μετά τον ερχομό του παιδιού τους. Φαίνεται πως ο σύζυγος της, έχει ρίξει όλο το βάρος της προσοχής και ασχολείται μόνο με το παιδί και παραμελεί την γυναίκα του.

Διαβάστε την ιστορία παρακάτω και μην διστάσετε να μοιραστείτε τις απόψεις σας μαζί μας, στα σχόλια:

Το ξέρω ότι η ιστορία μου θα φανεί πολύ λάθος σε αρκετά μάτια που θα την διαβάσουν. Παρόλα αυτά θέλω να την πω, όχι μόνο για να τα βγάλω από μέσα μου, αλλά γιατί είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν κι άλλες γυναίκες εκεί έξω, που βιώνουν ακριβώς τα ίδια με εμένα και φοβούνται να μιλήσουν, γιατί δεν ξέρουν τι θα πει ο κόσμος.

Διαβάστε ακόμη νομίζω ότι η αδερφή μου με ζηλεύει και βάζει λόγια στον άντρα μου! Τι να κάνω;

Ανεξάρτητα από την γνώμη του κόσμου όμως, υπάρχουμε. Και οφείλουμε να μιλήσουμε ανοιχτά για τα παράπονα μας. Είμαι 33 ετών και πριν ένα χρόνο έκανα το πρώτο μου παιδί, το οποίο και λατρεύω. Το παιδί δεν έτυχε. Ήταν συνειδητή προσπάθεια και των δυο μας, λίγο μετά αφού παντρευτήκαμε.

Στην αρχή ήταν όλα υπέροχα…

Αποφάσισα να κάνω παιδί μαζί του γιατί φαινόταν ότι θα γίνει ένας αφοσιωμένος πατέρας. Από τις πρώτες κιόλας μέρες της γνωριμίας μας, μου έλεγε ότι αν πότε έκανε παιδιά, θα ήθελε να τους τα παρέχει όλα και δε θα έβαζε τίποτα πάνω από αυτά. Τότε, μου φαινόταν γλυκό. Τώρα δεν ξέρω πως να το πάρω.

Όταν λοιπόν έμεινα έγκυος ο άντρας μου φυσικά και χάρηκε πολύ. Όσο ήμουν έγκυος ένιωσα ότι η αγάπη μας και ο ερwτας μας ξανά φούντωσε. Γι’ αυτόν ένιωθα ότι ήμουν η ομορφότερη γυναικά του κόσμου. Και οφείλω να ομολογήσω ότι με βοηθούσε πολύ αυτό.

Με βοηθούσε να ξέρω ότι μπορεί να είχα πάρει πολλά κιλά, μπορεί τα ποδιά μου να είχαν πρηστεί και μπορεί τους τελευταίους μήνες η τουαλέτα να είχε γίνει το δεύτερο μου σπίτι, αλλά ο άντρας μου με θεωρούσε ακόμη ποθητή. Ένιωθα η πιο τυχερή γυναίκα του κόσμου.

Όταν γεννήθηκε το παιδί, ο άντρας μου από την πρώτη κιόλας μέρα έπεσε με τα μούτρα πάνω του. Στην αρχή μου άρεσε πολύ. Μου άρεσε που δεν χρειαζόταν να του ζητήσω, να σηκωθεί το βράδυ να την αλλάξει, αλλά το έκανε από μόνος του.

Διαβάστε ακόμη μετά την πρώτη μου εγκυμοσύνη πήρα πολλά κιλά και νομίζω ότι ο άντρας μου με απατά! Τι να κάνω;

Ασχολείται μόνο με το παιδί και ξεπερνάει τα όρια

Μου άρεσε που ενώ καλά – καλά δεν είχε κλείσει το πρώτο έτος της ζωής του, ο άντρας μου έβαζε χρήματα στην άκρη για τις σπουδές της. Μου άρεσε που ένιωθα ότι ανήκω σε αυτές τις λίγες γυναίκες, που δεν χρειάζεται να ζητήσουν την βοήθεια του συζύγου. Την έχουν απλόχερα.

Από ένα σημείο και μετά όμως, αυτό ξεκίνησε να γίνεται αρρωστημένο. Δεν με άφηνε να παίρνω τόσες πρωτοβουλίες και όσων αφορά το παιδί με διόρθωνε συνεχώς. Είχε γίνει υπερπροστατευτικός όσων αφορά την μικρή και πολλές φορές ξεπερνούσε τα όρια.

Θυμάμαι μια φορά, είχε γίνει μεγάλος τσακωμός μέσα στο σπίτι, επειδή έκανα το “λάθος” να καλέσω μια θεία μου στο σπίτι, να δει την μικρή, η οποία είχε έρθει από μακριά. Ο άντρας μου φοβόταν από τα μικρόβια μέχρι και το…μάτι! Δεν ήθελε κανείς και τίποτα να αγγίξει την “μικρή του πριγκίπισσα” .

Όσο έπεφτε με τα μούτρα στην μικρή τόσο παραμελούσε εμένα. Η ερwτικη μας ζωή πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Εξαντλούσε όλη την φαντασία και την δημιουργικότητα του στο να απασχολήσει το παιδί ενώ στο κρεβάτι μας, ήταν πιο βαρετός και από την βαρεμάρα. Δεν έβαζε φαντασία, δεν προσπαθούσε να με ικανοποιήσει.

Νιώθω σαν την νταντά που δέχεται εντολές από το σύζυγο…βοηθητική

Αυτό συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Θεωρεί μάλλον, ότι επειδή έχουμε το παιδί έχει δέσει τον γάιδαρο του. Αυτό συνήθως γίνεται με τις γυναίκες, αλλά ο άντρας μου φαίνεται πως αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα. Στο μεταξύ η υπερπροστατευτικότητα του έχει πάει σε άλλο επίπεδο.

Ακόμη και με τους γονείς μου πολλές φορές είναι επιφυλακτικός. Ειδικά τώρα με τον κορονοϊό, ήρθε και έδεσε. Σαν γυναίκα έχω τις ανάγκες μου. Έχω ανάγκες που αφορούν το κρεβάτι μας. Έχω συναισθηματικές ανάγκες.

Κάθε φορά που προσπαθώ να του πω ένα πρόβλημά μου, αυτός κάνει πως με ακούει για 10 λεπτά και στη συνέχεια ξεκινάει και πάλι να ασχολείται μόνο με το παιδί. Φυσικά και δεν ζηλεύω το παιδί μου. Το πρόβλημα δεν είναι το παιδί και φυσικά θέλω να πάρει όση αγάπη της αξίζει και λίγη παραπάνω.

Όμως, δεν γίνεται το Α και το Ω στη ζωή του να είναι μόνο το παιδί. Σε αυτό το πράγμα είμαστε μαζί και εδώ και ένα χρόνο νιώθω πως μέσα στο σπίτι είναι μόνο αυτός και το παιδί. Εγώ είμαι ο κομπάρσος. Η νταντά, που υπάρχει μέσα στο σπίτι σαν αποκλειστική και πρέπει να δέχεται εντολές από τον σύζυγο.

Διαβάστε ακόμα ο σύντροφός μου έχει παιδί από τον πρώτο του γάμο & το παιδί δεν με αποδέχεται! Αναγνώστρια ζητάει την συμβουλή μας

Και εκτός αυτού, αυτή η νταντά νιώθει και μια απέραντη μοναξιά. Νιώθει ότι το αφεντικό του σπιτιού δεν την καταλαβαίνει και δεν ενδιαφέρεται. Στις φίλες μου και την οικογένειά μου δεν έχω πει όλη την αλήθεια. Πολλές φορές ανοίγομαι όμως όταν βλέπω ότι δυσανασχετούν μαζί του, αγχώνομαι και προσπαθώ να τα καλύψω.

Ασχολείται μόνο με το παιδί. Του έχω μιλήσει αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Τι να κάνω;

Δεν θέλω οι άλλοι να ξέρουν ότι περνάω κρίση στον γάμο μου. Για να σας προλάβω, φυσικά και προσπάθησα να του μιλήσω. Κάθε φορά μου υπόσχεται ότι θα αλλάξει και κάθε φορά γίνεται χειρότερος. Μια φορά μάλιστα, του βγήκε τόση άμυνα που τόλμησε να ξεστομίσει ότι συγκρίνω εμένα με το παιδί.

Είχα διαβάσει παλιότερα ένα άρθρο στο Daddy – Cool.gr από έναν σύζυγο που έλεγε ότι πάνω από όλα βάζει την γυναίκα του. Τα παιδιά του έλεγε, φυσικά και τα αγαπάει, όμως η γυναίκα του ήταν πριν από αυτά εδώ και φυσικά τα παιδιά του μεγαλώνοντας θα φύγουν, ενώ αυτή κατά πάσα πιθανότητα θα συνεχίσει να είναι εδώ. Με έπιασαν τα κλάματα.

Μερικά χρόνια πριν, αν διάβαζα αυτό το κείμενο, μπορεί να θεωρούσα ότι η γυναίκα που το έγραψε είναι μια εγωίστρια που το μόνο που σκέφτεται είναι ο εαυτός της. Παρόλα αυτά, δεν θεωρώ τον εαυτό μου εγωίστρια. Είμαι μητέρα ενός πανέμορφου κoριτσιου όμως είμαι και νέα γυναίκα και θέλω να ζήσω.

Τι να κάνω;

• αληθινη ιστορια