Η αληθινή αγάπη σε όλο της το μεγαλείο!

 

 

Η αληθινή αγάπη στο μεγαλείο της

Έχουμε ακούσει πολλές συγκινητικές ιστορίες για μαμάδες και παιδιά. Αυτή όμως μας συγκίνησε όσο τίποτα. Στην ιστορία αυτή οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί και τι εννοούμε με αυτό;

 

 

Σε ένα ιατρείο εισέρχονται μια μητέρα με μια κόρη. Το δίδυμο αυτό όμως δεν είναι όπως το φανταζόμαστε. Η μαμά έχει γίνει το μωρό και η κόρη έχει πάρει το ρόλο της μάνας. Πως συνέβη αυτό; Η μητέρα πάσχει από Alzheimer και Parkinson. Το μυαλό της δε λειτουργεί σωστά κι έτσι νομίζει ότι είναι ακόμη μωρό. Ανάγκη της αποτελεί να μην εγκαταλείπει ποτέ την κούκλα της και  να την παίρνει όπου και αν πηγαίνει, ακριβώς όπως κάνουν τα μικρά κοριτσάκια. Aπό την άλλη η κόρη καλείται να την προσέχει και να την φροντίζει σα να είναι εκείνη η μάνα.
Μπαίνοντας, λοιπόν, στο ιατρείο όλα τα βλέμματα στράφηκαν πάνω τους. Δεν είναι και ότι πιο νορμάλ να κρατάει μια ηλικιωμένη μια κουκλίτσα στα χέρια. Και ενώ όλοι πίστευαν ότι η κόρη θα νιώθει ντροπιασμένη, εκείνη κοίταζε με υπερηφάνεια τη μητέρα της να φροντίζει και να παίζει με την κούκλα της. Η εικόνα μαγική. Η ηλικιωμένη γυναίκα είχε ένα λαμπερό χαμόγελο στα χείλη και έδειχνε να απολαμβάνει τη στιγμή. Χάιδευε την κούκλα, τη φιλούσε και η κόρη της την κοιτούσε χαμογελώντας. Η κόρη της ηλικιωμένης γυναίκας αντιδρούσε σαν να ήταν απολύτως φυσιολογικό αυτό που συνέβαινε. Κανένας ενδοιασμός, καμιά ντροπή.

 

 

 

Όταν φεύγοντας από το ιατρείο ένας κύριος της είπε ότι τη θαυμάζει που είναι τόσο στοργική με τη μητέρα της εκείνη απάντησε: «Aγαπώ τη μητέρα μου, αλλά τώρα καλούμαι να είμαι εγώ η μητέρα της». Ακούγοντας τα λόγια της κόρης της, η ηλικιωμένη γυναίκα την κοίταξε και της χαμογέλασε, σαν να κατάλαβε, σαν να ένιωσε…
Κάτι τέτοιες ιστορίες μητέρας-κόρης μας συγκινούν αφάνταστα. Είναι τόσο σημαντικό να βλέπεις παιδιά να αγαπάνε με όλη τη δύναμη της ψυχής τους.

Μαθήματα ζωής λέγονται αυτές οι ιστορίες..

 

ΠΗΓΗ : iliastoutsoglidis