Να ‘σαι βάτραχος και να προσποιείσαι τον πρίγκιπα, να το καταλάβω.
Αλλά να ‘σαι πρίγκιπας και να
προσποιείσαι το βάτραχο, γιατί;
Eίναι κάποιοι άντρες, που θέλουν να αγαπηθούν.
Είναι κάποιοι αντρες, σχεδόν υπέροχοι.
Είναι κάποιοι άντρες, που απλώς δεν διακρίνονται με την πρώτη.
Συναισθηματικοί, βαθιά γενναιόδωροι, καλόκαρδοι, σαν να ξεπήδησαν μόλις από Άρλεκιν.
Μόνο που θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να μην το καταλάβεις.
Θα τους ακούσεις να εκσφενδονίζουν βέλη κατά πάντων. Κυρίως κατά των γυναικών.
Αγενείς, αφοριστικοί, απόλυτοι.
Θα σε εξοργίσουν και δικαίως θα το πάθεις.
Πριν ομως εξοργιστείς, αφιέρωσε λιγοστά λεπτά να λύσεις το παζλ.
Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο.
Όπως αρέσκομαι να λέω μετά από μερικά κρασιά, η νόσος της γενιάς μας ή της εποχής μας, είναι το αυτοσαμποτάρισμα.
Κάποτε οι άνθρωποι έπεφταν στον έρωτα με τα μπούνια, με την καλύτερη δυνατή εκδοχή τους.
Τώρα πέφτουν με το καλύτερο δυνατό κουστούμι τους.
Έτσι και ο Θάνος.
Το προβάρισε πέντε-δέκα φορές, κάποιος του είπε οτι τον κολακεύει και αποφάσισε να το υιοθετήσει.
Θα τον ακούσεις να σε ειρωνεύεται, να σε προσβάλει ενωπίων αλλων, να σε κάνει να ψάχνεις τρύπα να κρυφτείς.
Θα σε κολλήσει στο απόσπασμα και θα αρχίσεις να αναρωτιέσαι ποια συμπλέγματα τον έχουν οδηγήσει στην τωρινή του εικόνα.
Το πιθανότερο είναι πως θ’ανοίξεις διάπλατα τα δάκτυλά σου, να ρίξεις μια ξεγυρισμένη μούτζα.
Πριν το κάνεις, αναλογίσου.
Έχω πολλούς φίλους Θάνους. Οι περισσότεροι είναι βαθιά μοναχικοί και εσωστρεφείς.
Το καλύπτουν πίσω από μια ψευδαισθητική άνεση.
Το πασπαλίζουν με το ύφος του εκκολαπτομενου Player.
Είναι πλαστελίνη στα χέρια σου, διψάνε μόνο για ειλικρινή, ατόφια αγάπη.
Ο Θάνος, πάτησε προσφάτως τα τριανταπέντε.
Πολυλογάς σε σημείο να προκαλεί πονοκεφάλους, χιουμορίστας, ενεργητικός, εντελώς παθιασμένος σε όλες τις εκφάνσεις του.
Αγωνία του μεγάλη, να τραβήξει όλα τα βλέμματα επάνω του σε μια παρέα.
Είναι τόσο φωνακλάς, που συνήθως το πετυχαίνει και γελάνε ως και τα μουστάκια του.
Ζει για τη βιτρίνα και τη σκηνή.
Οι ατάκες του -πολλές φορές κονσέρβα- βγαίνουν από τα χείλη του με ύφος έμπειρου σχολιαστή.
Οι απόψεις του, αρκετά συχνά ακραίες και προκλητικές, δεν είναι παρά ένα ακόμη από τα όπλα, αυτού που εκείνος θεωρεί “γοητεία”.
“Σε συμπαθώ γιατί βρίζεις τους πάντες, στα άρθρα σου”, μου είπε προχτές και με άφησε ν’ αναρωτιέμαι από πού και ως πού έχει κάποιος αντλήσει αυτό το συμπέρασμα.
Σε μια δεύτερη ανάγνωση, δεν ήταν καθόλου δύσκολο να καταλάβω πως απλώς περιέγραφε τον εαυτό του.
Με αφοπλιστική ειλικρίνεια που φλερτάρει εντόνως την αγένεια και με την ωμότητα πόρνης, θα τον ακούσεις να σε αποκαλεί “χοντρή, άσχημη, ηλίθια ή ρεντίκολο”.
Στο ίδιο μοτίβο, ξέρεις οτι δεν θα σου χαριστεί στην περίπτωση που χρειαστείς παρηγοριές και όμορφα λόγια.
Γενικώς οι λέξεις του διαπερνάνε τα αυτιά σου και προκαλούν ηλεκτροσόκ.
Αν η αλήθεια έχει πολλούς τρόπους να ειπωθεί, ο Θάνος θα διαλέξει το χειρότερο δυνατό.
Αυτοί οι άντρες, συνήθως είναι τόσο ευφυείς, που ή αργείς να το καταλάβεις ή στα διαπροσωπικά τους τα κάνουν μαντάρα ή συνηθέστερα και τα δύο.
Η εσωτερική τους πάλη μην τυχόν και φανερωθούν συναισθηματικά ψίγματα, μιας και αυτό στα μάτια τους θα ήταν μεγάλη ήττα, τους οδηγει στο να συμπεριφέρονται σαν αλαζονικά, κακότροπα πεντάχρονα.
Ωστόσο αν αποφασίσεις να αφήσεις για λίγο στην άκρη την αρχική άσχημη εντύπωση που με βεβαιότητα θα σου προκαλέσουν, μάλλον θα βρεθείς μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη.
Έχε κατά νου πως είναι τόσο εκπαιδευμένοι στο να καλύπτουν τα τρωτά τους σημεία, ώστε αν τους κάνεις εσύ μια ευθεία λεκτική επίκληση, θα αποσυντονιστούν.
Στην πραγματικότητα, δεν ποθούν παρά μόνο αποδοχή.
Αποδοχή της ουσίας και όχι της εικόνας.
Θα πρέπει να σε εμπιστευτούν πριν αποφασίσουν να στην αποκαλύψουν.
Η όλη συμπεριφορά τους, δεν είναι παρά ένα τεστ διαρκείας.
Τεστάροντας τον απέναντί τους, θα αποφασίσουν σε ποιους αξίζει να ξεγυμνωθούν και σε ποιους όχι.
-Παραδέξου πως το κάνεις και εσύ-.
Απλώς οι εκεί έξω “Θάνοι”, ως πιο φοβισμένοι το κάνουν λίγο πιο θεατρικά, πολλές φορές καταστρέφοντας συνειδητά τις αρχικές εντυπώσεις που δημιουργούν.
Ίσως ο θησαυρός αποδειχτεί άνθρακας, ίσως και όχι.
Αν έχεις την υπομονή, θα σου πρότεινα έστω μία φορά στη ζωή σου να το δοκιμάσεις.
Όταν τον γνώρισα, κοντά δέκα χρόνια πριν, τον αντιπάθησα τόσο πολύ, που σχεδόν ένιωσα ναυτία.
Πολλές φορές απέφευγα ακόμη και να τον χαιρετήσω, αν τύγχανε να βρεθούμε στο ίδιο μέρος.
Ανήκω στους ανθρώπους που εκτιμούν βαθιά την πραγματική ευγένεια.
Όχι όμως αυτή που συνοψίζεται σε πληθυντικούς, χειραψίες, κολακείες και διπλωματικές αερολογίες.
Στα δεκαοχτώ μου, το ανεπιτήδευτο θράσος του Θάνου μου είχε πέσει βαρύ για να το διαχειριστώ.
Ξεστόμισα ένα “άξεστος” και με συνοπτικές διαδικασίες, άφησα αυτή τη γνωριμία στο πρώτο σκαλοπάτι.
Είχα ωστόσο μια επιφύλαξη ότι ίσως έχω πέσει έξω.
Την καταχώνιασα γρήγορα όμως, γιατί εγώ πάσχω από το σύνδρομο του “αλάνθαστου” και τότε ήμουν σε έξαρση.
Ώσπου βρέθηκα μπροστά σε μερικά στιχάκια του και δεύτερες σκέψεις άρχισαν να τρυπώνουν στο μυαλό μου.
Στους στίχους του η καθημερινή του φορεσιά ευτυχώς δεν είχε θέση.
Σε κάθε στροφή διακρίνεται βάθος, ουσία, πηγιαίος ρομαντισμός και τόση αγάπη, που είναι ικανή να σπάσει όλες τις βιτρίνες που μόνος έχει στήσει.
Μετά από λιγοστές συναντήσεις, του είπα μερικά χαράματα πριν, ότι τον θεωρώ ίσως την καλύτερη ψυχή που έχω ποτέ συναντήσει. Το εννοώ πέρα ως πέρα.
Δεν μπορώ πια να θυμώσω μαζί του, ακόμη και αν συμβεί να είμαι εγώ η τυχερή που θα αποκαλέσει “ρεντίκολο”.
Δεν μπορώ καν να του μουτρώσω.
Συνήθως απλώς γελάω, τις περισσότερες φορές όμως, στεναχωριέμαι.
Στεναχωριέμαι για τις γυναίκες που αφήνουν μαζί του τις ιστορίες στο πρώτο ραντεβού και ας κατανοώ απόλυτα τους λόγους.
Στεναχωριέμαι για εκείνον που θα προσποιηθεί ότι αυτές οι “αποτυχίες” δεν τον αγγίζουν και θα τα κάνει μαντάρα για άλλη μια φορά.
Να ‘σαι βάτραχος και να προσποιείσαι τον πρίγκιπα, να το καταλάβω.
Αλλά να ‘σαι πρίγκιπας και να
προσποιείσαι το βάτραχο, γιατί;
Αν σας άρεσε κοινοποιήστε το με το μαγικό κουμπάκι του facebook κάτω από την ανάρτηση
eyedoll.gr
