Παλιότερα το νοικοκυριό ενός σπιτιού, αποτελούσε αποκλειστικά γυναικεία υπόθεση. Οι γυναίκες σε πολλές περιπτώσεις δεν εργάζονταν γιατί δεν προλάβαιναν να ασχοληθούν και με την δουλειά και με τις δουλειές του σπιτιού. Στην Ελλάδα ειδικότερα υπήρχε η νοοτροπία, ότι μια γυναίκα είναι υπεύθυνη για ένα καθαρό σπίτι και για τα παιδιά ενώ ένας άντρας, ήταν υπεύθυνος μόνο για τα οικονομικά της οικογένειας.
Πλέον αυτό, δεν ισχύει. Οι γυναίκες έχουμε ίσες αρμοδιότητες και ίσες υποχρεώσεις σε ένα σπίτι με τους άνδρες. Δουλεύουμε, μεγαλώνουμε τα παιδιά μας και προσπαθούμε να διατηρήσουμε το σπίτι μας καθαρό και τακτοποιημένο όχι μόνο για εμάς αλλά για την ψυχολογία των παιδιών μας.
Παρόλο που στο σήμερα οι γυναίκες έχουν κι εκείνες πολύ φορτωμένο πρόγραμμα και στην κοινωνία γίνεται αποδεκτό ένας άντρας να βοηθάει στις δουλειές του σπιτιού, υπάρχουν ακόμη εκείνοι που πιστεύουν ότι η κουζίνα και το καθάρισμα, δεν είναι αντρική αρμοδιότητα.
Ακόμη και όταν για τις δουλειές του σπιτιού χρησιμοποιούμε το ρήμα “βοηθάω” και όχι “κάνω” όσων αφορά τους άντρες, δείχνουμε ότι είναι μια αρμοδιότητα η οποία γίνεται επειδή το άλλο μας μισό, είναι αρκετά συμπονετικό και όχι επειδή είναι υποχρεωμένος να το κάνει.
Υπάρχουν λοιπόν άντρες που ξεχνούν ότι το σπίτι δεν είναι αποκλειστικά γυναικεία υπόθεση διότι δεν μένουν μόνο οι γυναίκες σε αυτό. Ξεχνούν ότι οι υποχρεώσεις μιας γυναίκας του σήμερα είναι ακριβώς ίδιες με ενός άντρα και όπως εκείνοι, θέλουν να γυρίζουν σπίτι τους μετά τη δουλειά και απλά να ξεκουράζονται, την ίδια ανάγκη έχουν και οι γυναίκες τους.
Παρακάτω ακολουθεί ένα κείμενο το οποίο βρήκαμε από την σελίδα “Σπίτι Συναισθημάτων” στο Facebook και περιγράφει το πως σκέφτεται ένας σύγχρονος άντρας ο οποίος ξέρει τις αρμοδιότητες του μέσα στο σπίτι. Ένας άντρας, ο οποίος φαίνεται να είναι ο ιδανικός για κάθε γυναίκα Διαβάστε παρακάτω:
“Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου”
Ένας φίλος ήρθε στο σπίτι μου για καφέ, καθίσαμε και συζητήσαμε. Σε κάποιο σημείο της συζήτησης, είπα, “Πάω να πλύνω τα πιάτα και θα επιστρέψω”.
Με κοίταξε σαν να του είπα ότι επρόκειτο να φτιάξω έναν διαστημικό πύραυλο. Τότε μου είπε με θαυμασμό αλλά λίγο αμήχανα: “Χαίρομαι που βοηθάς τη σύζυγό σου, εγώ δεν βοηθάω γιατί όταν το κάνω, η γυναίκα μου δεν με συγχαίρει. Την περασμένη εβδομάδα σφουγγάρισα το πάτωμα και δεν μου είπε ευχαριστώ”.
Επέστρεψα να καθίσω μαζί του και εξήγησα ότι δεν “βοήθησα” τη σύζυγό μου. Στην πραγματικότητα, η σύζυγός μου δεν χρειάζεται βοήθεια, χρειάζεται συνεργάτη. Είμαι συνεργάτης στο σπίτι, δεν είμαι μια “βοήθεια” για να κάνουμε τις δουλειές του σπιτιού.
Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου να καθαρίσει το σπίτι επειδή ζω κι εγώ εδώ και πρέπει να το καθαρίσω κι εγώ.
Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου να μαγειρεύει γιατί θέλω επίσης να φάω και πρέπει να μαγειρέψω κι εγώ.
Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου να πλένει τα πιάτα μετά το φαγητό, επειδή χρησιμοποιώ κι εγώ αυτά τα πιάτα.
Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου με τα παιδιά, επειδή είναι και παιδιά μου και η δουλειά μου είναι επίσης να είμαι γονιός.
Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου να πλένει, να απλώνει ή να διπλώνει τα ρούχα, επειδή τα ρούχα είναι και δικά μου και των παιδιών μου.
Δεν είμαι βοήθεια στο σπίτι, είμαι μέρος του σπιτιού.
Και όσον αφορά τον έπαινο, ρώτησα τον φίλο μου πότε ήταν η τελευταία φορά που ευχαρίστησε τη γυναίκα που καθάρισε το σπίτι, έπλυνε τα ρούχα, άλλαξε τα σεντόνια, έκανε μπάνιο τα παιδιά, μαγείρεψε, κ.λπ.
Και εννοώ μια ευχαριστία του τύπου: Ουαου, αγάπη μου! Είσαι φανταστική!!!(που καθάρισες/έπλυνες/μαγείρεψες/σιδέρωσες/κτλ.)
Αυτό σας φαίνεται παράλογο; Κοιτάζετε περίεργα; Όταν εσείς, μία φορά στη ζωή σας, καθαρίσατε το πάτωμα, περιμένατε τουλάχιστον ένα βραβείο αριστείας με μεγάλη δόξα … γιατί; Ποτέ δεν το σκεφτήκατε;
Ίσως επειδή για σας, η κουλτούρα του macho έχει δείξει ότι όλα είναι δική της δουλειά.
Ίσως έχετε διδαχθεί ότι όλα αυτά πρέπει γίνουν χωρίς να χρειαστεί να κουνήσετε ένα δάχτυλο; Τότε να την επαινέσετε όπως θα θέλατε να επαινεθείτε, με τον ίδιο τρόπο, με την ίδια ένταση. Δώστε της ένα χεράκι, φερθείτε σαν ένας πραγματικός σύντροφος, όχι σαν επισκέπτης που έρχεται μόνο για φαγητό, ύπνο, μπάνιο και ικανοποίηση αναγκών … Νιώστε σαν στο σπίτι. Στο σπίτι σας.
Η πραγματική αλλαγή της κοινωνίας μας αρχίζει στα σπίτια μας – ας διδάξουμε στους γιους και τις κόρες μας το πραγματικό νόημα της συντροφικότητας!
Photo via: jarm.com
© Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την γραπτή άδεια του εκδότη
