Είμαι η μικρότερη αδερφή και είμαι πολύ τυχερή γι’ αυτό!

Έλενα Τριανταφύλλου

Μερικοί από εμάς είχαμε την τύχη να γεννηθούμε έχοντας αδέρφια. Άλλοι υπήρξαμε μοναχοπαίδια για ένα διάστημα και στη συνέχεια, ζητούσαμε από τους γονείς μας να μας κάνουν…ένα αδερφάκι. Ορισμένοι πάλι, δεν αποκτήσαμε ποτέ. Όπως και να ‘χει, το να έχεις αδέρφια είναι το σημαντικότερο και ωραιότερο συναίσθημα στη ζωή σου.

Μαθαίνεις από μικρή ηλικία να μοιράζεσαι τα πράγματά σου, να ακούς τις απόψεις των άλλων και οι γονείς σου άθελά τους, σου μαθαίνουν ότι δεν είσαι το επίκεντρο του πλανήτη. Πρέπει να κάνεις υποχωρήσεις για τα αδέρφια σου, κι αυτά για σένα.

Τα παιδιά τα οποία μεγάλωσαν σε οικογένεια με άλλα αδέρφια, έμαθαν να είναι πιο γενναιόδωρα και φυσικά είχαν πιο ανεπτυγμένες κοινωνικές δεξιότητες! Έτσι, το να κάνεις παραπάνω από ένα παιδί, πολλές φορές δεν είναι απλά για να κάνουν μεγάλη οικογένεια οι γονείς, αλλά για να είναι περισσότερο ολοκληρωμένα συναισθηματικά τα πρώτα παιδιά.

Η Έλενα Τριανταφύλλου, γεννήθηκε τελευταία μετά από πολλά χρόνια και έζησε το συναίσθημα του να ζεις με άλλα 3 πολύ μεγαλύτερα αδέρφια. Αποφάσισε λοιπόν να μοιραστεί αυτό το συναίσθημα μαζί μας γράφοντας ένα κείμενο. Διαβάστε παρακάτω:

Το να έχεις αδέρφια, είναι η μεγαλύτερη τύχη που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος. Αν η οικογένεια, έχει μεριμνήσει έτσι ώστε τα αδέρφια να είναι πάντα αγαπημένα και να μην αφήνουν τρίτα άτομα και οικονομικά συμφέροντα να μπαίνουν στην μέση τότε το μόνο σίγουρο είναι, ότι οι αδερφικοί δεσμοί είναι οι πιο ισχυροί από όλους σε αυτή τη ζωή!

Είχα την τύχη, να γεννηθώ σε μια οικογένεια με άλλα 3 αδέρφια. Είμαστε συνολικά δυο κoρίτσια και δυο αγoρια και η αλήθεια είναι, πως η δική μου ιστορία πάντα έκανε εντύπωση σε όποιον την άκουγε. Οι γονείς μου, με έφεραν στον κόσμο όταν η μητέρα μου ήταν 42 και ο πατέρας μου 45 στα 46.

Τα αδέρφια μου, είχαν ήδη ενηλικιωθεί οπότε όταν γεννήθηκα αποτελούσα για πολλά χρόνια, το…παιχνίδι της οικογένειας, με την καλή έννοια πάντα. Ασχολούνταν πολύ μαζί μου και οι φίλοι τους, ανυπομονούσαν να με φέρουν και μένα στη παρέα. Ήμουν το μικρό τους και αυτό μου άρεσε πάντα!

Είμαι καλομαθημένη. Έχω πάρει πολύ αγάπη στη ζωή μου κι έτσι έμαθα να δίνω κι εγώ! Το να είσαι η μικρότερη αδερφή είναι ένα πλεονέκτημα, που δεν μπορείς να το αφήσεις να περάσει απαρατήρητο. Ειδικά όταν έχεις τόσο μεγάλη διαφορά ηλικίας με τα αδέρφια σου, το πλεονέκτημα είναι ακόμη μεγαλύτερο.

Βλέπετε, από μικρή ηλικία ένιωθα ότι έχω 2 μαμάδες και 3 μπαμπάδες. Ήταν πάντα εκεί για μένα, με προστάτευαν και φυσικά δεν είχαμε αυτούς τους…αδερφικούς καυγάδες, που όλα τα συνομήλικα σχεδόν αδέρφια, έχουν μεταξύ τους! Δεν ένιωσα στιγμή να με ζηλεύουν. Ίσα – ίσα πολλές φορές, μου έκαναν χατίρια που οι γονείς μας δε θα επέτρεπαν ποτέ.

Ακόμη και σήμερα, όπου τα αδέρφια μου έχουν τις δικές τους οικογένειες, πάντα νιώθω ότι μπορώ να βασιστώ. Είμαι ακόμη 22 ετών και τα πρώτα βήματα στην ενήλικη ζωή είναι δύσκολα. Παρόλα αυτά, δεν έχω νιώσει ποτέ “ξεκρέμαστη” .

Δεν ένιωσα ποτέ την οικονομική ανασφάλεια κι ας μην είχαμε ποτέ πολλά λεφτά, μόνο και μόνο επειδή είχα τα αδέρφια μου, να με στηρίζουν. Γνώρισα το πανέμορφο συναίσθημα του να γίνεσαι θεία, από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού! Με τον μεγαλύτερο μου ανιψιό, έχουμε μόλις 3 χρόνια διαφορά.

Το συναισθήματα του να είσαι η “όμορφη και νέα θεία” για τους φίλους του ανιψιού σου είναι υπέροχο. Όπως επίσης η ικανοποίηση που παίρνεις, κάθε φορά που τα ανίψια σου, νιώθουν πιο άνετα να μιλήσουν σε σένα πάρα σε οποιοδήποτε άλλον στην οικογένεια, απλά και μόνο επειδή ηλικιακά είστε κοντά, είναι απερίγραπτο!

Το να είσαι η μικρότερη αδερφή σε μια οικογένεια και μάλιστα να έχεις τόσο σημαντική διαφορά με τα αδέρφια σου, είναι παγίδα. Μπορεί να βγεις ένα πολύ κακομαθημένο πλάσμα, που δεν έχει μάθει στο “όχι” και δεν μπορεί να βασιστεί στα δικά του πόδια, αφού μια ζωή έχει άλλους από πίσω, να το…βγάζουν από την δύσκολη θέση.

Οι γονείς μου, πολλές φορές μου συμπεριφέρονται ακόμη και σήμερα σαν παιδί. Πάντα θα είμαι το μικρό τους ακόμη κι αν φτάσω 30 χρονών κι εκείνοι ακόμη ζουν για να με καμαρώσουν. Παρόλα αυτά, τα αδέρφια μου, μου έμαθαν από μικρή ηλικία ότι δεν είμαι και τόσο…μικρή.

Μου έμαθαν να βασίζομαι στα δικά μου πόδια. Με έκαναν πιο ώριμη. Συζητούσαμε για θέματα που άλλα παιδιά της ηλικίας μου δεν είχαν συζητήσει ποτέ και εγώ ήμουν σε θέση να αρθρώνω άποψη. Εμπεριστατωμένη άποψη.

Πλέον, οι απόψεις μου είναι ακόμη πιο εξελιγμένες από τις δικές τους, κι ακόμη κι αν σε μερικά πράγματα διαφωνούμε, ξέρω ότι μέσα τους με καμαρώνουν. Το να είσαι η μικρότερη αδερφή σε κάνει πάντα να νιώθεις ασφάλεια.

Νιώθεις ότι δεν πρόκειται ποτέ να μείνεις μονή στη ζωή σου. Έχεις ανθρώπους να σου κάνουν τα χατίρια, να σε αγαπούν χωρίς να ζητούν τίποτα πίσω και να γίνονται ασπίδα κάθε φορά που το χρειάζεσαι. Αυτό, δεν είναι αυτονόητο.

Αν θα μπορούσα να δώσω μια συμβουλή σε εσάς σήμερα, είναι να μην κάνετε μόνο ένα παιδί. Μπορεί να μην το παραδεχτούν ποτέ, όμως μέσα τους πάντα θα ήθελαν ένα αδελφάκι να μοιράζονται τα μυστικά τους και να στηρίζουν ο ένας τον άλλον στα δύσκολα. Εγώ είχα 3 και είμαι πολύ τυχερή γι’ αυτό.

Photo via: flowmagazine.gr

© Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την γραπτή άδεια του εκδότη

• αδέρφια