Η νέα σύζυγος του πρώην άντρα μου φέρεται άσχημα στα παιδιά μας – Αναγνώστρια ζητάει τη συμβουλή μας

daddy cool team

Πολλά ζευγάρια  παίρνουν διαζύγιο. Μάλιστα, πολλά από αυτά καταφέρνουν να διατηρήσουν φιλικές σχέσεις και μετά τον χωρισμό για το καλό των παιδιών. Δεν είναι όμως σπάνιες οι φορές, που ένα ζευγάρι το οποίο παίρνει διαζύγιο, καταλήγει “στα μαχαίρια” κάνοντας κακό πρώτα απ’όλα στην ψυχολογία των παιδιών.

Μια αναγνώστρια, αποφάσισε να μας στείλει την δική της προσωπική ιστορία. Είναι μητέρα δυο παιδιών και αφότου ο πρώην σύζυγό της, έφτιαξε την ζωή του με μια νέα γυναίκα, τα πράγματα άλλαξαν δραματικά. Ο πρώην σύζυγός της έγινε εχθρικός απέναντί της και επιτρέπει στην νυν γυναίκα του, να μιλάει άσχημα στα παιδιά της.

Διαβάστε την ιστορία παρακάτω και μη διστάσετε να αφήσετε στα σχόλια, την γνώμη σας για το θέμα καθώς επίσης και μερικές συμβουλές, για το πως μπορεί να το διαχειριστεί η αναγνώστρια μας, χωρίς να επιβαρύνει ψυχολογικά τα παιδιά. Δείτε παρακάτω:

Με τον πρώην σύζυγό μου, ήμασταν μαζί από τα 19 μας χρόνια. Και οι δυο, εrωτευθηκαμε παράφορα και βιαστήκαμε να επισημοποιήσουμε την σχέση μας και να κάνουμε οικογένεια! Δεν είχαμε πολλές εμπειρίες, όμως τότε δε μας ενοχλούσε ιδιαίτερα αυτό.

Ουσιαστικά προβλήματα στον γάμο δεν υπήρχαν. Με τα πρώην πεθερικά μου, είχαμε μερικές μικρές κόντρες, αλλά ποτέ κάτι το τραγικό. Υπήρξαν σίγουρα και χειρότερα. Κάναμε μαζί δυο υπέροχα παιδιά. Ένα αγoρι κι ενα κoρίτσι. Είναι η ζωή μου!

Μερικά απανωτά λάθη τα οποία έγιναν και από τις δυο πλευρές, μας οδήγησαν μετά από πολλά χρόνια γάμου στο διαζύγιο. Φυσικά τα παιδιά ήρθαν μαζί μου, αλλά εγώ εξαρχής δεν τα στέρησα ποτέ από τον πρώην σύζυγό μου.

Πίστευα και πιστεύω ότι τα παιδιά έχουν ανάγκη και τους δυο γονείς, και προσπαθούσα από την πρώτη στιγμή, να παραμείνουμε οικογένεια έστω και χωρισμένοι. Στην αρχή, τα πράγματα κυλούσαν ομαλά. Ερχόταν και τα έπαιρνε κάθε Σαββατοκύριακο κι εγώ φυσικά δεν του το αρνήθηκα ποτέ.

Του είχα εμπιστοσύνη, γιατί γνώριζα ότι όσο τα αγαπάω εγώ, τα αγαπούσε και εκείνος. Μετά από το διαζύγιό μας, δεν προχώρησα τη ζωή μου. Φυσικά δεν…έκλεισα σαν γυναίκα, αλλά οτιδήποτε κάνω στην προσωπική μου ζωή, το κάνω με την κατάλληλη διακριτικότητα και χωρίς να επιβαρύνω τα παιδιά στο παραμικρό.

Οικογένεια δεν θέλω να ξανά κάνω. Έχω τα παιδιά μου και μου αρκούν. Τώρα που ο μεγάλος μου γιoς, έχει μπει στην εφηβεία και ξεκινάει να καταλαβαίνει λίγο περισσότερο τις ανθρώπινες σχέσεις, το έχουμε συζητήσει και έχω την πλήρη υποστήριξή του σε ότι κι αν αποφασίσω. Το μόνο που θέλει είναι να είμαι χαρούμενη.

Φυσικά, δεν ζήτησα από τον πρώην σύζυγό μου να ακολουθήσει το παράδειγμά μου. Είμαστε νέοι άνθρωποι και έχουμε δικαίωμα στη ζωή. Από τους πρώτους μήνες του χωρισμού μάλιστα, ακόμη κι αν μέσα μου δεν ήμουν σίγουρη ότι τον είχα ξεπεράσει, είχα προσαρμοστεί με την ιδέα ότι θα ξανά φτιάξει τη ζωή του κι ίσως κάνει κι άλλα παιδιά.

Δεν με ενοχλούσε τόσο η σκέψη. Το μόνο που με εξόργιζε ήταν να σκέφτομαι, ότι τα παιδιά που θα έρθουν στη ζωή του, θα παραμερίσουν τα δικά μας παιδιά. Δεν μου είχε δώσει ποτέ τέτοιο δικαίωμα βέβαια. Πάντα πίστευα ότι ήταν ένας πολύ στοργικός πατέρας, όμως δεν έχω ακούσει και λίγα όλα αυτά τα χρόνια.

Μετά από 1μιση χρόνο περίπου – θα σας γελάσω – μαθαίνω από τα παιδιά μας, ότι είχε σκοπό να τους γνωρίσει τη νέα του σύντροφο. Εγώ φυσικά τον είχα ξεπεράσει οπότε δε με ενόχλησε η ιδέα. Τα συμβούλευσα να είναι ευγενικά και διακριτικά και φυσικά να υποστηρίξουν τον πατέρα τους στην επιλογή του. Φυσικά τους τόνισα να μου αναφέρουν αν κάτι τα κάνει να νιώσουν άβολα.

Τα παιδιά γύρισαν στο σπίτι μετά τη γνωριμία τους με ένα αδιάφορο συναίσθημα. Δεν ήταν κακιά όμως δεν ήταν και καλή. Μέσα μου ικανοποιήθηκα λίγο. Δεν φοβόμουν την σύγκριση ανάμεσα σε έμενα κι εκείνη όσων αφορά τον πρώην σύζυγό μου. Έτρεμα όμως τη σύγκριση ανάμεσα σε έμενα κι εκείνη όσων αφορά τα παιδιά μου.

Μετά από μερικούς μήνες παντρεύτηκαν. Τα παιδιά πήγαν στον γάμο και περάσαν καλά. Μετά τον γάμο τους, ο πρώην σύζυγός μου ξεκίνησε να συμπεριφέρεται παράξενα. Έγινε επικριτικός απέναντι μου, όσων αφορά τον τρόπο που μεγάλωνα τα παιδιά μας.

Ποτέ ξανά στο παρελθόν δεν είχε προσπαθήσει να με κρίνει. Πάντα με συμβούλευε όμως ποτέ δεν μου έδινε να καταλάβω ότι με θεωρεί κακή μάνα. Στην αρχή δεν έδωσα πολύ σημασία, όμως τα πράγματα έγιναν πιο άσχημα, όταν ξεκίνησε να λέει αυτές τις απόψεις ακόμη και στα παιδιά.

Ο γιoς μου, ξεκίνησε να αλλάζει συμπεριφορά απέναντί μου. Βρίσκεται στην εφηβεία και είναι αντιδραστικός έτσι και αλλιώς.

Ξαφνικά, έγινα η κακιά μάνα που δεν τον καταλαβαίνει και τον καταπιέζει, κάθε φορά που του λέω ότι θα διαβάσει και δε θα παίξει παιχνίδια στο playstation και φυσικά ο πατέρας του, είναι ο καλός μπαμπάκας που του κάνει τα χατίρια και τον αφήνει να τρώει delivery, να μη διαβάζει και να βλέπει ταινίες μέχρι αργά.

Η κoρη μου, βρίσκεται στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού. Και αυτή, είναι σε μια ηλικία που δεν είναι σε θέση ακόμη να ξεχωρίσει το σωστό και το λάθος. Το δίκαιο και το άδικο. Και όπως όλα τα παιδιά, θυμώνουν εύκολα με τους γονείς τους και ξεχνούν ακόμη πιο εύκολα το πόσο καλοί είναι μαζί τους, κάθε φορά που τους χαλούν ένα χατίρι.

Στην αρχή με είχε πάρει πολύ από κάτω. Ένιωθα ότι χάνω τα παιδιά μου. Σιγά – σιγά ξεκίνησα να ανασκουμπώνομαι. Τους μίλησα και μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα – ή τουλάχιστον έμενα μου φάνηκε μεγάλο – ξεκίνησα να τα πλησιάζω και πάλι.

Δεν ξέρω όμως, αν αυτό που τα έκανε να με πλησιάσουν ήταν το γεγονός ότι τους μίλησα, ή ότι η νυν σύζυγος του πάτερα τους, ξεκίνησε να γίνεται εχθρική απέναντί τους, και έβλεπαν τον πατέρα τους να μην παίρνει θέση. Ξεκίνησε να τα προσβάλλει μέσα στο σπίτι.

Τα μάλωνε με το παραμικρό. Επειδή δεν έστρωσαν το κρεβάτι τους, όταν σηκώθηκαν από τον ύπνο. Επειδή, έφαγαν πολύ το βράδυ και έχουν “παχύνει” . Δεν έχει το δικαίωμα να το κάνει. Ο πατέρας τους είναι στο σπίτι και μπορεί να τα μαλώσει αυτός. Μπορεί να τα συμβουλεύσει αυτός.

Με το πέρασμα των μηνών, δεν δίσταζε να πετάει σπόντες για εμένα μπροστά τους, κάνοντας τα φυσικά να νιώθουν πολύ άβολα. Ο γιoς μου, μια φορά της αντιμίλησε σχετικά με κάτι που είχε πει για μένα και ο πατέρας του τον μάλωσε πολύ. Τσακώθηκαν πολύ εκείνη τη μέρα.

Όσο περνούσε ο καιρός κι εκείνη γινόταν εχθρική και ξεκινούσε να με βρίζει ακόμη και μπροστά στα παιδιά μου, αποφάσισα να την πάρω τηλεφωνώ θεωρώντας ότι θα της κόψω τον αέρα. Εκείνη τότε με θράσος, μου είπε ότι δεν με φοβάται και ότι να κοιτάω καλύτερα τη δουλειά μου.

ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΚΙ ΕΓΩ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΖΩ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ (;) . Ακόμη και κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν ήθελα να στερήσω τα παιδιά από τον πατέρα τους. Οπότε του μίλησα. Του είπα ότι δεν πρέπει να της επιτρέπει να κάνει αυτά που κάνει. Του είπα ότι δε θα ανεχτώ να μαλώνει άλλος τα παιδιά μου. Ότι τα στέλνω σε εκείνον, για να δουν εκείνον και να είναι κάτω από την επίβλεψη εκείνου.

Δεν θα ανεχτώ κανέναν τρίτο, να τα προσβάλλει και να τους μιλάει άσχημα. Αν θέλει, μπορεί να κάνει δικά της παιδιά και να τα μεγαλώσει όπως θέλει εκείνη. Τα δικά μας παιδιά όμως είναι και δική μας υπόθεση! Ξεκίνησε να μου λέει ότι τα παιδιά τα παραλένε.

Ότι πολλά από αυτά που μου είπαν είναι ψέματα επειδή ακόμη δεν μπορούν να συνηθίσουν ότι μπήκε άλλη γυναίκα στη ζωή του πατέρα τους. Του είπα ότι θα έπρεπε να ντρέπεται. Ότι ποτέ στο παρελθόν τα παιδιά δεν έχουν πει ψέματα για κανέναν και ότι δεν γίνεται να βγάζει ψεύτες τα παιδιά μας, για να σώσει μια γυναίκα η οποία σήμερα είναι και αύριο δεν είναι.

Καταλήξαμε να καυγαδίζουμε και του είπα ότι αργά ή γρήγορα αν συνεχίσει έτσι θα χάσει τα παιδιά. Και όχι επειδή εγώ θα κάνω κάτι, αλλά επειδή τα ίδια δε θα θέλουν να πηγαίνουν στο σπίτι τους. Μετά από εκείνη τη συζήτηση, τα πράγματα έδειχναν να ηρεμούν.

Αυτό όμως, δεν κράτησε για πολύ! Ο γιoς μου, αποφάσισε να κουρέψει τα μαλλιά του με έναν μοντέρνο τρόπο που οι περισσότεροι συμμαθητές του, ακολούθησαν. Όταν το είδε αυτό ο πατέρας του ξεκίνησε να τον κοροϊδεύει και η νυν σύζυγός του φυσικά συμπλήρωνε.

Το παιδί γύρισε σπίτι και μου ξεκαθάρισε ότι δεν θέλει να ξανά πατήσει το πόδι του εκεί πέρα. Ότι το επόμενο Σαββατοκύριακο δε θα πάει και ότι δεν δέχεται κουβέντα πάνω σε αυτό. Φυσικά και σεβάστηκα την επιλογή του. Ας πρόσεχε ο πρώην άντρας μου, να μην τον έφτανε σε αυτό το σημείο.

Το πρόβλημα είναι ότι φοβάμαι για την μικρή μου. Δεν θέλω να πηγαίνει εκεί και να περνάει άσχημα. Ξέρω ότι δεν πρόκειται να προφυλάξει τον εαυτό της με την πυγμή που το έκανε ο μεγάλος μου, γιατί είναι ακόμη πολύ μικρή για να παίρνει τόσο σοβαρές αποφάσεις και γιατί έχει αδυναμία στον πατέρα της.

Δεν ξέρω πως πρέπει να το διαχειριστώ. Της είπα ότι οτιδήποτε δεν της αρέσει πρέπει να μου το πει και να με αφήσει έμενα να δώσω λύση στο πρόβλημα. Παρόλα αυτά, δεν ξέρω αν μου τα λέει όλα και δεν θέλω η ψυχολογία της να επηρεαστεί αρνητικά με κανέναν τρόπο και σε κανέναν βαθμό. Τι να κάνω;

Photo via: onmed.gr

© Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την γραπτή άδεια του εκδότη

• αληθινές ιστορίες
• μάνα