Ξανά παντρεύομαι και η κoρη μου δεν μου μιλάει – Πώς να το αντιμετωπίσω;

nikol peters

Ξανά παντρεύομαι και η κoρη μου δεν μου μιλάει – Πώς να το αντιμετωπίσω; Δυστυχώς η σημερινή μας ιστορία, είναι ένα κοινό πρόβλημα σε πολλές ελληνικές οικογένειες. Γάμοι με παιδιά που διαλύονται και παιδιά που εναντιώνονται στις νέες επιλογές των γονιών τους. Η αναγνώστρια αποφάσισε να μοιραστεί το πρόβλημά της μαζί μας για να πάρει την άποψη από κάποιους που δεν γνωρίζουν προσωπικά την οικογένειά της.

Πιστεύει ότι με αυτόν τον τρόπο θα έχει μία αντικειμενική άποψη για το σοβαρό πρόβλημά της. Εμείς αποφασίσαμε να δημοσιοποιήσουμε γρήγορα την ιστορία της, διότι πιστεύουμε ότι πολλές από εσάς θα ταυτιστείτε. Διαβάστε παρακάτω και διατηρήστε την ευγένειά σας στα σχόλια: 

Λέγομαι Τζένη, είμαι 47 ετών και έχω μία κoρη 16 ετών. Με τον πατέρα της μικρής έχουμε πάρει διαζύγιο όταν ακόμη το παιδί ήταν στην έκτη δημοτικού. Φυσικά έχει πολύ αδυναμία στον πατέρα της και οφείλω να ομολογήσω πως δεν έχει και άδικο.

Δείτε ακόμα Έμεινα έγκυος από τον ξάδερφο του άντρα μου – Τι να κάνω;

Σαν πατέρας είναι άριστος. Στις υποχρεώσεις του είναι πάντα κύριος. Ποτέ δεν στερήθηκε κάτι το παιδί και όσων αφορά την διατροφή ήταν πάντα συνεπής. Ο λόγος που χωρίσαμε ήταν το γεγονός ότι ήταν αρκετά άπιστος και ήρθε μία στιγμή που κουράστηκα να κουβαλάω αυτό το βάρος…στο κεφάλι μου.

Μετά τον χωρισμό μας υπήρχε ένα διάστημα που ήμασταν ανεπίσημα στα μαχαίρια. Δεν τραβηχτήκαμε στα δικαστήρια αλλά υπήρχε μία κόντρα που φυσικά προσπαθούσαμε να μην επηρεάσει το παιδί. Εγώ είχα τα παράπονά μου από αυτόν, αυτός ήθελε και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο.

Ήθελε να ξενοκοιτάει αλλά δεν ήθελε και να με χάσει διότι εμένα…με αγαπούσε. Οπότε καταλαβαίνετε ότι υπήρχαν κάποιες εντάσεις όταν το παιδί δεν ήταν μπροστά. Πέρασε όμως ο καιρός και τώρα αυτά πέρασαν.

Με τον πρώην άντρα μου έχουμε άριστες σχέσεις. Τόσο άριστες που πολλές φορές σκέφτηκα ότι σαν φίλοι ταιριάζουμε πολύ. Σαν ζευγάρι δεν ταιριάζαμε! Δεν ήταν λίγες οι φορές που με είχε στηρίξει με το παιδί και ακόμη και χωρισμένοι προσπαθεί να μην με εκθέσει στο παιδί.

Με δικαιολογεί όταν μαλώνουμε την κòρη μου και φυσικά κάνει τις παρατηρήσεις του σε μένα όταν το παιδί δεν είναι μπροστά. Απλά άψογος! Από τότε που χωρίσαμε όμως, δεν ξανά έφτιαξε την ζωή του. Σύμφωνα με τον ίδιο αφού έκανε παιδί δεν τον ενδιαφέρει να ξανά κάνει οικογένεια.

Και κατά την γνώμη μου καλά κάνει, αφού δεν νομίζω ότι είναι από τους ανθρώπους που μπορεί να δεσμευτεί. Εγώ όμως από την άλλη ήμουν ανέκαθεν της σχέσης και μου αρέσει η συντροφικότητα. Πριν 2 χρόνια λοιπόν ένας καινούριος συνάδελφος ήρθε στην δουλειά.

Αυτός ο καινούριος συνάδελφος έμελλε να γίνει και το άλλο μου μισό. Δύο χρόνια μεγαλύτερος από μένα, διακριτικός, ευγενικός και υποστηρικτικός μαζί μου. Δεν έχει δικά του παιδιά αλλά δεν τον ενόχλησε ούτε στιγμή που εγώ είχα ολόκληρη κòπέλα για κòρη!

Άλλωστε αν είχε οποιοδήποτε πρόβλημα δεν θα ήταν ποτέ το άλλο μου μισό. Τίποτα δεν βάζω πιο πάνω από το παιδί μου. Ακόμη και τους δικούς μου τους γονείς – αν ζούσαν – . Όπως και να ‘χει το πήγαμε αργά. Βγαίναμε ραντεβού κρυφά τους πρώτους 7 μήνες.

Σίγουρα το παιδί είχε καταλάβει ότι η μητέρα του ξεκίνησε και πάλι τα ραντεβού αλλά δεν ήξερε ότι έχω σχέση. Φυσικά δεν τον έφερα σε επαφή με το παιδί, προτού σιγουρέψω μέσα μου ότι είναι ένας καλός άνθρωπος και φυσικά ότι εγώ έχω βαθιά συναισθήματα γι’ αυτόν.

Στον έναν χρόνο λοιπόν τον έφερα να τον γνωρίσει. Φυσικά στον 8ο μήνα της μίλησα για την σχέση μας. Στην αρχή δεν φάνηκε να νευριάζει. Αλλά ούτε και να χαίρεται. Ήταν απλά ανέκφραστη, αδιάφορη. Υπέθεσα ότι ήταν από το σοκ και της έδωσα χρόνο. Δεν περίμενα να πετάξει και την σκούφια της οπότε χάρηκα που δεν είχαμε καυγάδες.

Όταν της είπα ότι θα έρθει για φαγητό στο σπίτι δεν της άρεσε καθόλου. Μου είπε ότι δεν περίμενε να σοβαρέψει τόσο πολύ το πράγμα και ότι δεν έχει καμία διάθεση να γνωρίσεις τους γκ@@@νους της μαμάς. Φυσικά αυτό με πλήγωσε και με πρόσβαλλε, διότι μετά το διαζύγιό μου δεν είχα γνωρίσει κανέναν.

Και φυσικά ποτέ δεν ήμουν και δε θα γίνω από τις γυναίκες που κάθε φορά που γνωρίζω από έναν άντρα θα τον βάζω και στη ζωή της κòρής μου! Της εξήγησα με όμορφο τρόπο ότι έχω ανάγκη να τον δεχτεί γιατί η κòρη μου είναι το πιο σημαντικό άτομο στην ζωή μου, κι αν αυτή δεν δέχεται τις επιλογές μου, αυτό με πληγώνει πολύ.

Και ήταν η αλήθεια. Έτσι, έβαλε νερό στο κρασί της και φάγαμε όλοι μαζί. Υπήρξε μία απίστευτη ξινίλα από μεριάς της με τον καημένο τον Πέτρο να προσπαθεί να σώσει την κατάσταση. Προσπάθησε να την πλησιάσει με όποιον τρόπο μπορούσε αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

Ήταν όμως και πιο μικρή τότε, οπότε ο Πέτρος με καθησύχασε ότι έχουμε όσο χρόνο θέλουμε για να τον συμπαθήσει. Φυσικά το παιδί τα πρόφτασε στον πατέρα της κι εκείνος πέταξε μία μικρή χολή. Όχι όσων αφορά τον ρόλο μου σαν μάνα, απλά κάτι σαν ζήλεια.

Προχώρησε γρήγορα όμως από αυτό και μου είπε ότι το παιδί είναι λογικό να νευριάσει και να δώσω χρόνο. Είχε δίκιο. Έδωσα λοιπόν χρόνο. Όλα αυτά τα χρόνια προσπαθώ να τους φέρω πιο κοντά αλλά χωρίς σοβαρό αποτέλεσμα. Ο πατέρας της προσπάθησε να της μιλήσει αλλά νευρίασε και με αυτόν.

Μάλιστα του είπε ότι παρατάει πολύ εύκολα τις προσπάθειες όσων αφορά την σχέση μας. Λογικά το παιδί βλέποντας τον πατέρα της να μένει ελεύθερος και βλέποντας εμάς να έχουμε τόσο καλές σχέσεις, πίστεψε ότι υπήρχε ελπίδα για επανασύνδεση.

Παρόλες τις αντίξοες συνθήκες αποφάσισα να παντρευτώ τον Πέτρο. Τώρα θα μου πείτε ότι κάνω την κατάσταση χειρότερη με αυτές τις συνθήκες όμως είμαι νέα γυναίκα και θέλω να ξανά φτιάξω την ζωή μου. Η κòρη μου θα μεγαλώσει, θα κάνει την δική της ζωή κι εγώ θα μείνω μόνη και έρημη, επειδή φέρεται εγωιστικά εκείνη;

Στην τελική ποτέ δεν της είπα ότι ο Πέτρος θα αντικαταστήσει τον μπαμπά της ούτε ότι θα κάνω άλλα παιδιά. Άλλωστε ο Πέτρος δεν θέλει δικά του παιδιά γι’ αυτό και ταιριάξαμε τόσο. Επειδή ούτε εγώ θα ήθελα κι άλλα παιδιά. Φυσικά όταν έμαθε το νέο του γάμου έγινε έξαλλη.

Το πρωί πήγε σχολείο και το μεσημέρι πήγε κατευθείαν στο σπίτι του πατέρα της. Τον έβαλε μάλιστα να μου πει ότι αν παντρευτώ τον Πέτρο δε θα ξανά γυρίσει στο σπίτι. Ο ίδιος με καθησύχασε ότι θα της μιλήσει και να ηρεμήσω. Λείπει από το σπίτι δυο εβδομάδες όμως και οι προσπάθειες που έχω κάνει να την πλησιάσω ήταν άκαρπες.

Έχω πάει από εκεί πολλές φορές αλλά δεν λέει να αλλάξει γνώμη. Ο πρώην άντρας μου προσπαθεί να την λογικέψει αλλά τίποτα. Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Και δεν θέλω να αναβάλω τον γάμο. Γιατί βάζω το παιδί μου πάνω από όλα αλλά πρέπει κι εκείνη να καταλάβει ότι οι γονείς της δεν είναι κτήμα της.

Κι όπως εμείς σεβόμαστε τις αποφάσεις της στη ζωή εφόσον δεν πιστεύουμε ότι κάνουν κακό σε εκείνη ή στους άλλους έτσι κι αυτή πρέπει να σεβαστεί τις δικές μας ελευθερίες. Δεν θέλω να γίνω υποχείριο του παιδιού μου κάνοντάς την να πιστεύει ότι έχει εξουσία πάνω μου.

Γιατί ποτέ δεν άσκησα εξουσία εγώ πάνω της στα προσωπικά της. Εκτός αν κάτι ήτα επικίνδυνο. Δεν θέλω λοιπόν το παιδί μου να γίνει μία εγωίστρια που αύριο μεθαύριο θα επιβάλλεται έτσι στα παιδιά της ή στον άντρα της.

Θέλω να καταλάβει ότι ο κάθε άνθρωπος έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου και ότι κανένας δεν είναι σε θέση να πάρει του ενός ή του άλλου την θέση. Αυτή είναι η βασίλισσα στην καρδιά μου, αλλά δεν θέλω να εκμεταλλευτεί αυτή την αδυναμία κάνοντάς με δυστυχισμένη. Έχω άδικο;

Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο στο Daddy-Cool.gr 

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την γραπτή άδεια από τον εκδότη. 

Photo cover via: ediva.gr

• αληθινές ιστορίες
• σχεση μαμας κορης