Μίλτος Τεντόγλου και Εμμανουήλ Καραλής: Δύο νέοι που αντιπροσωπεύουν εκτός από την χώρα τη γενιά τους ολόκληρη

Έλενα Τριανταφύλλου

Μερικές σκέψεις ύστερα από την ποιότητα χαρακτήρα που έδειξαν ο Μίλτος Τεντόγλου και ο Εμμανουήλ Καραλής από μία κοπέλα κοντά στην ηλικία τους.

Ο Μίλτος Τεντόγλου τα τελευταία χρόνια έχει κερδίσει το κοινό όχι μόνο για το ταλέντο του στο άθλημα που κάνει πρωταθλητισμό αλλά και για την ποιότητα του χαρακτήρα του. Φέτος και ο Εμμανουήλ Καραλής ή Manolo κατάφερε να κερδίσει τα πιο θετικά σχόλια και εγώ, έκανα μερικές σκέψεις με αφορμή την συζήτηση που γίνεται γύρω από το πρόσωπό τους. Διαβάστε παρακάτω:

Γιατί πήρε τόση αναγνωσιμότητα ο Μίλτος Τεντόγλου στην Ελλάδα; Επειδή παίρνει το ένα χρυσό μετάλλιο πίσω από το άλλο; Μπορεί. Επειδή οι Έλληνες είμαστε φανατικοί με τους Ολυμπιακούς Αγώνες; Χλωμό. Επειδή είναι ταπεινός, καθημερινός άνθρωπος; Σίγουρα.

Επειδή δεν είναι ποτέ ικανοποιημένος με τον εαυτό του, σαν να έχει βάλει ένα προσωπικό στοίχημα που αρνείται να αποκαλύψει μέχρι να το κερδίσει; Μπορεί. Ο Μίλτος Τεντόγλου κατά τη γνώμη μου αντιπροσωπεύει την γενιά μου. Ένα παιδί που μεγάλωσε σαν όλα τα υπόλοιπα παιδιά της χώρας, στα Γρεβενά.

Ολυμπιακοί Αγώνες 2024: Το πρόγραμμα και οι ώρες που αγωνίζονται σήμερα 06/08/2024 οι Έλληνες αθλητές

Δεν είχε ενδεχομένως πολλά λεφτά έτσι ώστε να πηγαίνει στα καλύτερα γυμναστήρια και δεν ξεκίνησε καν με το όνειρο να ασχοληθεί με αυτό επαγγελματικά. Έκανε παρκούρ στα 14, τον ανακαλύπτει ένας προπονητής και του λέει “θες αυτό που κάνεις, να το κάνεις μέσα σε γυμναστήριο και με λιγότερο κίνδυνο να χτυπήσεις;”.

Και το γυμναστήριο; Σύμφωνα με τον ίδιο τον προπονητή Γρεβενών αλλά και τον Δήμαρχο, έχει πολλές ελλείψεις και δεν τους επιτρέπει να βοηθήσουν παιδιά με ταλέντο να πάνε ένα βήμα παραπέρα. Οπότε ο Μίλτος Τεντόγλου, όπως και οι περισσότεροι νέοι της γενιάς μου, δεν του χαρίστηκε τίποτα. Είχε ένα ταλέντο; Ένα ψώνιο;

Ένα χάρισμα; Όπως θέλετε πείτε το… και απλά το πάθος του γι’ αυτό και φυσικά οι σωστοί συνεργάτες (οι προπονητές δηλαδή), τον βοήθησαν να εξελιχθεί. Και πάμε τώρα στον Μίλτο Τεντόγλου του σήμερα. Που πηγαίνει στους Ολυμπιακούς Αγώνες, παίρνει το ένα χρυσό μετάλλιο πίσω από τα άλλα και πάντα δείχνει μία τρομερή ταπεινότητα.

Ολυμπιακοί Αγώνες 2004 : Πώς είναι σήμερα η 10χρονη που έσβησε την φλόγα

Δείχνει αλληλεγγύη και στήριξη στους συναθλητές του, ακόμη κι αν τους κέρδισε, έχει δηλώσει ανοιχτά ότι “προτιμώ να τα πάω καλά και να χάσω από έναν καλύτερο, παρά να κερδίσω και να μην αποδώσω όπως θέλω” και ποτέ δεν θέλησε να γίνει σταρ μέσα από αυτό.

Δεν προσπάθησε να μπει στη showbiz με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, παρέμεινε ο εαυτός του δείχνοντας από την στάση ζωής του, από την συμπεριφορά του μέσα στο γήπεδο, από τις δηλώσεις του, ότι απλά κάνει αυτό που αγαπάει και τίποτα από όλα τα άλλα, τα φώτα, οι κάμερες, ο θαυμασμός, δεν τον πολύ ενδιαφέρουν.

Σίγουρα χαίρεται από τα μηνύματα αγάπης και στήριξης, αλλά δεν θα κάτσει και να αλλάξει τον χαρακτήρα του για να τα πάρει. Είναι απλά αυτός που είναι. Και πάμε τώρα στον Manolo ή Εμμανουήλ. Ένας αθλητής ο οποίος σαν παιδί βίωσε σχολικό εκφοβισμό και ρατσιστικά σχόλια επειδή η μητέρα του ήταν από άλλη χώρα.

Η κυρία Σουλτάνα πήρε απολυτήριο λυκείου με 19.8 στα 76 της και γίνεται παράδειγμα προς μίμηση

Που βίωσε το πως είναι να είσαι μόνος σου, χωρίς να ξέρεις τον λόγο, να κλαις στο παγκάκι και κάνεις παρά μόνο η οικογένειά σου να μη νοιάζεται γι’ αυτό και παρόλα αυτά, πέτυχε αυτό που ήθελε και το κυριότερο; Δεν έσβησε το χαμόγελο ποτέ από τα χείλη του.

Ακόμη και όταν προσπαθεί με το ζόρι να συγκρατήσει τα δάκρυά του σκεπτόμενος το τι παιδικές αναμνήσεις έχει. Ένα παιδί που ξεκίνησε από τα χαμηλά…Από τα πολύ χαμηλά και σε μία χώρα που δεν έδειξε και την απαραίτητη φιλοξενία, πήγε κόντρα στα άσχημα σχόλια, κόντρα στον καιρό και πέτυχε.

Οι ίδιοι άνθρωποι που όταν ήταν μικρός τον κατέκριναν για το χρώμα που έτυχε να έχει η επιδερμίδα του, τώρα μπορεί να του σφίγγουν το χέρι ή να λένε πόσο περήφανοι είναι γι’ αυτόν στα social media. Και θα μου πείτε, γιατί έχει ταυτιστεί τόσο ο κόσμος μαζί τους;

Η απίστευτη ιστορία ενός αυτιστικού παιδιού που ξεκίνησε να μιλά στα 11 και σήμερα είναι καθηγητής στο Κέιμπριτζ

Γιατί τα νέα παιδιά ταυτίζονται μαζί τους; Επειδή είναι νικητές; Επειδή έχουν όλα τα φώτα στραμμένα πάνω τους; Για μένα όχι. Μπορεί φαινομενικά η γενιά μου να ασχολείται με τους influencers και τα gossips, αλλά δεν νομίζω να είναι η πλειοψηφία.

Οι περισσότεροι από εμάς, προσπαθούμε να επιβιώσουμε με πενιχρά μέσα, ο καθένας στον τομέα του. Από φτωχές οικογένειες ή μικροαστικές οικογένειες, χρειάστηκε να δουλέψουμε για να σπουδάσουμε, χρειάστηκε να δουλέψουμε από μικροί έτσι ώστε να μην επιβαρύνουμε τους γονείς μας.

Είμαστε μία γενιά που μεγάλωσε με το γκλάμουρ της τάδε influencer και την μιζέρια της δικής τους ζωής. Που ασχολείται με το τι έκανε ο ένας και το τι έκανε ο άλλος, για να ξεχάσει ότι οι γονείς μας στην ηλικία μας είχαν 3 παιδιά, ένα αυτοκίνητο κι ένα σπίτι, κι εμείς μετράμε τα ρέστα μας για να πάμε σινεμά και βάζουμε δόσεις για να αγοράσουμε ένα ψυγείο.

Η ιστορία της μικρής Άννα με το φωτεινό χαμόγελο που έσβησε νωρίς και έγινε η αιτία να ανακαλυφθεί ένα ελπιδοφόρο φάρμακο για τον καρκίνο

Στην πραγματικότητα όμως δεν έχουμε ανάγκη αυτό. Έχουμε ανάγκη και ταυτιζόμαστε περισσότερο με παιδιά που έφαγαν τα ίδια ή παρόμοια σκ@τα και όχι μόνο κατάφεραν να μεγαλουργήσουν στα όνειρά τους αλλά φτύνουν και στη μούρη όλο αυτό το σταριλίκι που άλλοι κάνουν ό,τι μπορούν για να το κερδίσουν έστω και πρόσκαιρα.

Ταυτιζόμαστε μαζί τους, γιατί χρειάστηκε να κάνουμε γυμναστική σε φθαρμένα γυμναστήρια, να απορρίψουμε όνειρα γιατί δεν είχαμε λεφτά να πληρώσουμε τις ιδιωτικές σχολές ή χρήματα να σπουδάσουμε σε άλλο μέρος. Που φάγαμε bullying επειδή ήμασταν μετανάστες, lgbtqi, χοντροί, αδύνατοι.

Που οι καθηγητές μας (όχι όλοι φυσικά) προσπαθούσαν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι για να προκόψουμε σε αυτή τη ζωή, πρέπει να γίνουμε ένα με τη μάζα. Καμία διαφορετική σκέψη, ό,τι ακολουθούν οι περισσότεροι. Και έρχεται ξαφνικά ένας Μίλτος Τεντόγλου, ένας Manolo και μας λέει “δεν χρειάζεται να γίνεις ένα με τη μάζα για να πετύχεις.

5χρονος με πρόσθετα μέλη περπάτησε 6 μίλια και μάζεψε 1 εκ. ευρώ για το νοσοκομείο που τον έσωσε

Απλά αγνόησε τους πάντες, κάνε ό,τι θες, θέσε ψηλά τον πήχη για σένα, σεβάσου τον δίπλα σου, αγάπα τον ακόμη κι αν δεν τον ξέρεις και όλα τα άλλα θα έρθουν. Και μη θαμπώνεσαι από τα φώτα, τη δημοσιότητα, το εύκολο χρήμα. Μείνε ο εαυτός μου“.

Οπότε ναι, η δική μας γενιά έχει πρότυπα αυτούς τους δύο και άλλους με παρόμοιες ιστορίες, που μπορεί να μην είναι διάσημοι αλλά ίσως και να γίνουν. Αλλά και να μην γίνουν, τουλάχιστον οι ιστορίες τους θα έχουν κάποιο ενδιαφέρον.

Και μπορεί που και που να θαμπωνόμαστε από τα φλας, τα likes και τους followers, αλλά σίγουρα η δική μου γενιά έχει ανάγκη από τέτοια πρότυπα. Και δεν πιστεύω στα ανθρώπινα πρότυπα, αλλά αν είναι να αποτελέσει πηγή έμπνευσης κάποιος για την ζωή μου, ας είναι αυτοί οι δύο.

Διαγνώστηκε με αυτισμό, υπέφερε από το bullying: Η ιστορία της Δεκάχρονης που έχει υψηλότερο IQ από τον Αϊνστάιν και τον Χόκινγκ

Ας είναι άλλα τόσα παιδιά και άλλοι τόσοι νέοι που παλεύουν στο μεροκάματο και τα καταφέρνουν. Τα καταφέρνουν να μείνουν μόνοι τους, τα καταφέρνουν να επιβιώσουν, τα καταφέρνουν σε πράγματα που μερικά χρόνια πριν ήταν αυτονόητα, αλλά στο σήμερα δεν είναι.

Διαβάστε όλες τις ιστορίες στο Daddy-Cool.gr

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την γραπτή άδεια από τον εκδότη.

• απόψεις
• Ολυμπιακοί Αγώνες