Μητέρα εθισμένη στο αλκοόλ : Το δύσκολο ταξίδι της απεξάρτησης. Το σημερινό μας άρθρο θα σας μιλήσει για την ιστορία μίας μητέρας που ήταν εθισμένη στο αλκοόλ. Κάθε είδους εθισμός είναι μία πολύ δύσκολη δοκιμασία. Δυστυχώς δεν έχουν καταφέρει όλοι να την φτάσουν μέχρι το τέρμα.
Πόσο μάλλον όταν είσαι εθισμένη στο αλκοόλ και έχεις παιδιά. Παιδιά που περιμένουν από σένα. Παιδιά που σε έχουν ανάγκη. Αυτή η μητέρα περιγράφει το δύσκολο ταξίδι της απεξάρτησης. Πως μεγάλωσε τα παιδιά της όντας εθισμένη και τι ήταν αυτό που την έκανε να απεξαρτηθεί.
Βρήκαμε το κείμενο στα αγγλικά και πήραμε την πρωτοβουλία να το μεταφράσουμε στα ελληνικά, σε ελεύθερη μετάφραση. Διαβάστε παρακάτω το δύσκολο ταξίδι της απεξάρτησης μέσα από τα μάτια μίας μητέρας, που ήταν εθισμένη στο αλκοόλ:
Μητέρα εθισμένη στο αλκοόλ: Το δύσκολο ταξίδι της απεξάρτησης
“Όλα θα πάνε καλά. Θα φύγω κάποια στιγμή από αυτόν. Όλα θα πάνε καλά, θα φύγω από αυτήν την κατάσταση κάποια στιγμή.” Όταν ήμουν στο Γυμνάσιο έγραψα ένα βιβλίο. Μιλούσε για ένα μικρό αγòράκι που είχε έναν κακ@ποιητικό, αλκοολικό πατέρα.
Δείτε ακόμα Μητέρα γέννησε δίδυμα με αυτισμό: Η ιστορία της
Το βιβλίο ήταν ουσιαστικά οι σκέψεις του παιδιού, όταν κλειδωνόταν στο μπάνιο για να ξεφύγει από τον πατέρα του. Η αλήθεια είναι ότι μεγάλωσα σε μία χαρούμενη οικογένεια. Είχα δύο υπέροχους γονείς. Ήταν και οι δύο δάσκαλοι και ο μπαμπάς μου, προπονούσε την ομάδα μπάσκετ στο Γυμνάσιο.
Αυτό το βιβλίο λοιπόν, δεν αντικατόπτριζε την παιδική μου ηλικία. Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν στην Έκτη Δημοτικού όμως ο χωρισμός τους δεν μου άφησε κανένα παιδικό τραύμα. Ποτέ δεν ένιωσα ότι δεν με αγαπούσαν ούτε ανησύχησα ποτέ για το πότε θα ξαναφάω.
Ποτέ δεν αναρωτήθηκα για ποιον λόγο έγραψα σε αυτήν την ηλικία για έναν αλκοολικό πατέρα. Μάλλον από πολύ νωρίς ο εγκέφαλός μου σκεφτόταν διαφορετικά από τους υπόλοιπους και ίσως να είχα την ανάγκη να μπω στη θέση αυτού του αγòριού.
Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν ένιωσα ότι ανήκω σε μία ομάδα ή ότι είχα σταθερούς φίλους. Πλέον σκέφτομαι ότι ήταν η ψυχική μου υγεία που μου έλεγε ότι δεν ανήκω στον κόσμο. Το πρώτο μου ποτό, το δοκίμασα στο Γυμνάσιο. Με έναν φίλο βάλαμε λίγη βότκα στην σόδα μας.
Δεν ήταν μεγάλη η ποσότητα της βότκας, όμως ήταν αρκετή για να την νιώσουμε. Θυμάμαι ένιωθα τα χέρια μου πιο ελαφριά. Θυμάμαι να γελάω συνέχεια χωρίς να συνειδητοποιώ ότι μπορεί όλη αυτή η φασαρία να ξυπνούσε τους γονείς μας. Περάσαμε υπέροχα.
Θυμάμαι ότι ήμουν ένα πολύ καλό παιδί. Ένα τυπικό παιδί, που μπορεί μερικές φορές να έλεγα ψέματα στους γονείς μου, αλλά αυτό ήταν όλο. Ήμουν στις αθλητικές ομάδες του σχολείου μου σε όλο το Γυμνάσιο και οι βαθμοί μου ήταν αρκετά καλοί.
Το πρόβλημα ήταν ότι έκανα τα σωστά πράγματα μόνο όταν ένιωθα ότι οι άλλοι μπορούσαν να με δουν. Δεν με ένοιαζε να είμαι καλό παιδί. Ήμουν καλό παιδί για να είναι ευχαριστημένοι οι άλλοι. Όταν σκέφτεσαι με αυτόν τον τρόπο δεν είναι παράλογο, όταν δεν σε κοιτούν οι άλλοι, να καπνίζεις, να πίνεις και να κάνεις βανδαλισμούς.
Στο Γυμνάσιο έπαιρνα που και που ποτό τα Σαββατοκύριακα, όμως οι υποχρεώσεις μου δεν με άφηναν να παρασυρθώ παραπάνω και γι’ αυτό ήμουν προσγειωμένη. Όταν τελείωσα το Λύκειο όμως όλοι ήξεραν ότι ο κόσμος μου είχε μετατραπεί σε ένα μεγάλο “Στην υγειά μας!” .
Πρώτη χρονιά στο Κολλέγιο και κανένας δε με υποχρέωνε να συμμετέχω σε αθλητικές ομάδες. Δεν ήταν αναγκαστικό να παίρνω καλούς βαθμούς και σίγουρα οι γονείς μου δεν μπορούσαν πια να μου κάνουν κουμάντο, για το που θα είμαι και με ποιον.
Στο Κολλέγιο ήταν που δοκίμασα πρώτη φόρα κοκ@ίνη. Θυμάμαι ότι απογοητεύτηκα λίγο από τις παρενέργειες την πρώτη μου φορά. Δεν με έκανε να είμαι νευρική, απλά μου έδινε παραπάνω ενέργεια.
Λίγες μέρες μετά την πρώτη μου δοκιμή με κοκ@ίνη, βρέθηκα στο νοσοκομείο από δηλητηρίαση εξαιτίας του αλκοόλ. Μετά από ένα έντονο Σαββατοκύριακο που δεν είχα κοιμηθεί καλά, αντί να ακούσω το σώμα μου και να πέσω να ξεκουραστώ, αποφάσισα να πιω αλκοόλ και ενεργειακά ποτά.
Δεν θυμάμαι τι συνέβη, αλλά μου είπαν ότι λιποθύμησα στο μπάνιο. Οι γιατροί με ρώτησαν πόσο είμαι κι εγώ χιουμοριστικά απάντησα πως δεν είμαι τόσο μεγάλη για να πίνω. Ένιωσα πολύ ντροπιασμένη. Έστειλα συγγνώμη στους επόπτες της εστίας και είχα αποφασίσει να γίνω καλύτερος άνθρωπος.
Για τα επόμενα δύο χρόνια είχα βελτιώσει τους βαθμούς μου και προσπαθούσα να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Μπορεί να μην ένιωθα ακόμη ότι ανήκω κάπου, αλλά προσπαθούσα να δείχνω στους φίλους μου πόσο χαριτωμένη είναι η καινούρια έκδοση του εαυτού μου.
Όμως έχασα πάλι τον έλεγχο και βρισκόμουν και πάλι από πάρτι σε πάρτι. Μέχρι που βρέθηκα μισόγυμνη στο σπίτι ενός άγνωστου άντρα. Δεν είχα πάρει απόφαση ακόμη να γραφτώ σε συνάντηση των Ανώνυμων Αλκοολικών. Σκέφτηκα όμως ότι αν μετακόμιζα στο Σιάτλ θα ξέμπλεκα.
Εκεί βρισκόταν ο αδερφός μου και η αδερφή μου, οπότε σίγουρα θα ένιωθα περισσότερο προστατευμένη. Το θέμα των αλκοολικών και των εθισμένων είναι ότι τείνουν να βρίσκουν άλλους αλκοολικούς και εθισμένους.
Όμως προσπαθώντας να δείχνω πόσο μη εθισμένη είμαι ξεκίνησα να κάνω παρέα με εθισμένους και αλκοολικούς. Ήθελα με αυτόν τον τρόπο να δείξω ότι εγώ δεν είμαι σαν κι εσάς και μπορώ να κάνω παρέα μαζί σας. Βέβαια είχα βρει κι έναν φίλο που δεν ήταν εθισμένος και μέσα μου ήθελα πολύ να του μοιάσω.
Κάποια στιγμή με αυτόν τον φίλο μου είχαμε βγει. Ξαφνικά πετάχτηκα κάπου και όντας μεθυσμένη βρέθηκα σε ένα ταξί και πήγα μέχρι το σπίτι μου. Ο φίλος μου όμως δεν ήξερε που βρίσκομαι και ξεκίνησε να με ψάχνει παντού. Δεν απαντούσα στα τηλέφωνα.
Κάποια στιγμή με βρήκε λιπόθυμη στο σπίτι μου από το ποτό. Από εκείνη την μέρα λοιπόν έπιασα δουλειά βράδυ για να ξεφύγω από το αλκοόλ. Σκεφτόμουν ότι αν δουλεύω βράδυ δεν πρόκειται να μπορώ να πιω. Μία μέρα όμως με ειδοποίησαν ότι δεν με χρειάζονται.
Είχα 30 λεπτά στη διάθεσή μου για να κλείσει η κάβα αλλά εμένα μου πήρε μόλις ένα λεπτό, για να το πάρω απόφαση και να βρεθώ στο αυτοκίνητό μου, για να πιω. Πήγα λοιπόν στην κάβα και αγόρασα τα ποτά που χρειαζόμουν.
Και τότε ήρθε ο νηφάλιος φίλος μου, είδε την ποσότητα αλκοόλ και δεν γέλασε όπως θα έκαναν όλοι οι άλλοι μεθυσμένοι φίλοι μου. Τότε ήταν που μου είπε ότι υπάρχει πρόβλημα. Κι εγώ ήξερα ότι μπορώ να κάνω μεγάλα πράγματα στη ζωή μου, αλλά φοβόμουν ότι δε θα τα καταφέρω σε αυτό.
Παρόλα αυτά με την στήριξη του φίλου μου γράφτηκα για τρεις εβδομάδες σε κέντρο αποκατάστασης. Μετά τις τρεις εβδομάδα βγήκα γεμάτη αυτοπεποίθηση για να ευχαριστηθώ τον νέο μου εαυτό. Όμως, εκτεθειμένη στον κόσμο έγινα νευρική και επιθετική.
Και κανείς δεν μου είπε ότι αυτό είναι φυσιολογικό να γίνεται τον πρώτο καιρό. Έτσι πίστεψα ότι αυτός ήταν ο πραγματικός μου εαυτός και ότι ο πραγματικός μου εαυτός, ήταν άθλιος. Τότε ήταν που συνειδητοποίησα ότι είμαι έγκυος. Και μπορεί μετά από όλα αυτά με τον πατέρα μου να είχαμε τυπικές σχέσεις, όμως όταν το έμαθε αυτό αποφάσισε να με στηρίξει.
Και να γίνουμε μία μικρή όμορφη οικογένεια. Μέχρι που ήρθε στον κόσμο ο γιòς μου. Και έμεινα νηφάλια εξαιτίας του. Σίγουρα υπήρχαν μέρες που μεθούσα, όμως γνώριζα ότι με είχε ανάγκη και έμενα νηφάλια για χάρη του. Γύρισα στο πατρικό μου, επανενώθηκα με τους δικούς μου και ακόμη και τις μέρες που μεθούσα, ποτέ δεν έχανα τον έλεγχο.
Όμως από ένα σημείο και μετά ξεκίνησα πάλι να χάνω την μπάλα. Και τότε ήταν που ήρθαν στην ζωή μου τα δίδυμα. Μπορεί να σοκαρίστηκα επειδή δεν το είχα προγραμματίσει, όμως δεν αγχώθηκα. Ήταν άλλη μία αιτία για να μείνω καθαρή.
Μόνο που όταν γεννήθηκαν το σώμα μου κάπως ξέσπασε και δεν τα ένιωθα δικά μου. Ήταν από τον τοκετό, όμως όλα πήγαν καλά. Ευτυχώς αυτά τα παιδιά δεν με θυμούνται ποτέ μεθυσμένη. Κι ενώ έκανα προσπάθειες να μείνω νηφάλια βρέθηκα σε ένα φιλικό τραπέζι και το βρήκα έξυπνο να πιω.
Κι εκεί κατρακύλησα. Και δεν εμφανίστηκα στην δουλειά. Και μεθυσμένη όπως ήμουν βρέθηκα στο γκαράζ και για μία στιγμή σκέφτηκα ότι αν πέθαινα εδώ, θα ήταν καλύτερο για όλους. Το επόμενο που θυμάμαι είναι να ξυπνάω στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου.
Κι εκεί ήταν που το πήρα απόφαση να τελειώσω. Σήμερα είμαι δυόμιση χρόνια καθαρή και τίποτα δε θα με ξαναρίξει σε αυτά τα χάλια.
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο στο Daddy-Cool.gr
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την γραπτή άδεια από τον εκδότη.
All photos via: lovewhatmatters.com
