Ο γιος μου θέλει να γίνει σεφ: Δεν θέλω το παιδί μου να δουλεύεις στο κουτούκι του Βαγγέλη – Τι να κάνω;

nikol peters

Ο γιος μου θέλει να γίνει σεφ: Δεν θέλω το παιδί μου να δουλεύεις στο κουτούκι του Βαγγέλη – Τι να κάνω; Την σημερινή μας ιστορία την μοιράστηκε μία μητέρα που ο γιος της, πέρασε Νομική και αποφάσισε να γίνει σεφ. Η μητέρα του όμως, φαίνεται πως το παιδί της, δεν θέλει να αφήσει την Νομική για να γίνει σεφ και είναι πολύ αγχωμένη για το μέλλον του.

Αποφάσισε λοιπόν να μοιραστεί την ιστορία του μαζί μας και περιμένει από εμάς την γνώμη μας. Διαβάστε την ιστορία της και μοιραστείτε μαζί μας την άποψή σας στα σχόλια. Μην ξεχνάτε να είστε ευγενικοί και να βάλετε τον εαυτό σας στην θέση αυτών των ανθρώπων. Διαβάστε παρακάτω: 

Ο γιος μου ήταν πάντα το καμάρι μου. Όμορφος, συνεσταλμένος, ευγενικός και χαμογελαστούς με όλους. Στο σχολείο ήταν πάντα ο καλύτερος μαθητής και χωρίς καμία πίεση από εμάς. Απλά του άρεσε. Στο Γυμνάσιο, είχε διαβάσει όλο το βιβλίο της Ιστορίας, απλά και μόνο επειδή βαριόταν στο σπίτι.

Δείτε ακόμα Ο αδερφός μου έχει σχιζοφρένεια, δεν παίρνει τα φάρμακά του & δημιουργεί προβλήματα – Τι να κάνω;

Είχε πολλούς φίλους και αρκετούς εχθρούς εξαιτίας του γεγονότος, ότι ήταν το καμάρι των καθηγητών. Όμως ποτέ δεν ήταν “σπασικλάκι” και ήξερε να απαντάει αναλόγως σε εκείνους που τον ζήλευαν. Μάλιστα μία φορά, οι καθηγητές τον είχαν αναφέρει στην προσευχή σαν παράδειγμα προς μίμηση.

Έτσι, δεν δυσκολεύτηκε να περάσει στην Νομική! Φυσικά ήμασταν πολύ περήφανοι γι’ αυτόν. Πέρασε λοιπόν στην Αθήνα και ξεκίνησε να μένει μόνος του εκεί. Ο γιος μου πριν τα φοιτητικά του χρόνια δεν είχε καμία σχέση με την μαγειρική.

Εκεί όμως χρειάστηκε να μάθει να μαγειρεύει. Ξεκίνησε λοιπόν και τον γοήτευε η μαγειρική. Μάθαινε νέες συνταγές, έκανε συχνά το τραπέζι στους φίλους του και γενικότερα ξεκίνησε να ξεφεύγει από την παραδοσιακή κουζίνα και να πειραματίζεται με την μαγειρική.

Έχω φάει από τα χέρια του και σίγουρα το ταλέντο του είναι αναμφίβολο. Και δεν το λέω μόνο εγώ που είμαι η μητέρα του. Οι φίλοι του στην Αθήνα τον “πρήζουν” σύμφωνα με τα δικά του λεγόμενα, για να τους μαγειρεύει συγκεκριμένες συνταγές μέσα στην εβδομάδα.

Αποφάσισε λοιπόν φέτος να αφήσει την Νομική και με το νέο έτος, αν όλα πάνε καλά με την  καραντίνα και όλα αυτά που βιώνουμε να ξεκινήσει μία ιδιωτική σχολή μαγειρικής. Αυτό μου το ανακοίνωσε πριν μερικές μέρες μέσω τηλεφώνου και η αλήθεια είναι ότι δεν χάρηκα καθόλου με την είδηση.

Σίγουρα το παιδί έχει μία κλίση στην μαγειρική και ένα ταλέντο. Και σίγουρα την ιδιωτική σχολή θα την πληρώσει με δικά του χρήματα από οικονομίες που έκανε, αφού συνδύαζε όλα αυτά τα χρόνια σχολή και δουλειά. Όμως η Νομική είναι μία σχολή που πολλά παιδιά έχουν ως όνειρο να την φτάσουν.

Προσφέρει επαγγελματική αποκατάσταση που αν το χειριστείς έξυπνα θα καταφέρεις να ζήσεις πλουσιοπάροχα. Και η μαγειρική, έχει προσφέρει πολλά χρήματα σε σεφ, όμως αυτοί οι σεφ είναι μετρημένοι στα δάχτυλα. Πολλοί θέλουν να γίνουν σεφ όμως λίγοι καταφέρνουν να πιάσουν την καλή.

Οι περισσότεροι καταλήγουν να δουλεύουν σε μικρές κουζίνες. Δεν θέλω το παιδί μου με τέτοιο μυαλό και τέτοια χαρίσματα, να καταλήγει να φτιάχνει μπριζόλες με πατάτες στον φούρνο στο Κουτούκι του Βαγγέλη *η ονομασία είναι ενδεικτική* .

Φυσικά του το είπα όμως δεν με άκουσε. Μου έλεγε ότι τα έχει όλα υπό έλεγχο, ότι πρέπει να του δείξω εμπιστοσύνη και ότι πρέπει να τον αφήσω να κυνηγήσει το όνειρό του. Όμως την μαγειρική την έχω στο μυαλό μου σαν χόμπι. Από χόμπι δεν έζησε ποτέ κανείς.

Η Νομική είναι μία ευκαιρία και μέχρι τώρα τα έχει καταφέρει πολύ καλά σε αυτήν την σχολή. Ο πατέρας του, τον υποστηρίζει και μου λέει ότι δεν πρέπει να τον παρεμποδίσουμε. Μερικές φορές όμως σκέφτομαι ότι δεν έχει συναίσθηση της πραγματικότητας.

Σε μία Ελλάδα με οικονομικά προβλήματα και ανεργία, πως θα στείλουμε το παιδί μας ξυπόλυτο στ’ αγκάθια; Επίσης το παιδί, δεν έχει καμία σχέση με το απαιτητικό περιβάλλον ενός εστιατορίου. Άλλο να μαγειρεύεις στην κουζίνα του σπιτιού σου και άλλο να έχεις τον κάθε άγνωστο να σου φωνάζει και να σε βρίζει για ένα φιλέτο κοτόπουλου.

Σίγουρα και η Νομική είναι μία απαιτητική σχολή και η δικηγορία ένα απαιτητικό επάγγελμα. Όμως στα δικαστήρια κανείς δε θα σε βρίζει. Είμαι τόσο παράλογη; Δεν λέω να αφήσει την μαγειρική. Λέω να την εξασκεί σαν χόμπι. Προσπαθώ να φέρω τα μυαλά στο κεφάλι του, όμως δεν τα καταφέρνω. Τι με συμβουλεύετε να κάνω;

Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο στο Daddy-Cool.gr 

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την γραπτή άδεια από τον εκδότη. 

Photo cover via: olivemagazine.gr

• αληθινές ιστορίες
• βιωματική ιστορία