Το να έχει εξωσυζυγική σχέση ο σύντροφός σου είναι κάτι πολύ δύσκολο. Πόσο μάλλον, όταν από αυτή την σχέση έρχεται κι ένα παιδί, το οποίο δεν έχει καμία ευθύνη και αλλάζει όλες τις ισορροπίες και τα δεδομένα.
Μια αναγνώστρια μοιράζετε μαζί μας την ιστορία της…
Ο σύζυγός της πριν μερικά χρόνια την απάτησε και απέκτησε από αυτή την εξωσυζυγική σχέση ένα παιδί. Τώρα αναρωτιέται η αναγνώστρια, τι μπορεί να κάνει για να το αντιμετωπίσει, αφού η ίδια δεν θέλει να έχει καμία σχέση το παιδί με την οικογένειά της.
Διαβάστε παρακάτω:
Με τον σύζυγό μου είμαστε παντρεμένοι 20 χρόνια κι ακόμη δεν έχουμε αποκτήσει δικά μας παιδιά. Υπήρξε ένα διάστημα που το θέλαμε αρκετά αλλά δεν τα καταφέραμε και αποφασίσαμε να αφήσουμε να γίνει στη τύχη. Είμαστε της άποψης, ότι ακόμη κι αν δεν κάνουμε παιδιά, δεν πειράζει.
Αυτά τα 20 χρόνια ήμασταν πολύ ερwτευμενοι. Υπήρξε όμως ένα χρονικό διάστημα πριν 4 χρόνια, που η δουλειά, οι αυξημένες υποχρεώσεις και κάποιες οικογενειακές ίντριγκες που είχαν συμβάλλει ιδιαίτερα οι γονείς μας σε αυτές, μας απομάκρυναν.
Εγώ ήμουν απορροφημένη με την δουλειά και είχα αμελήσει τον εαυτό μου, κι εκείνος δεν προσπάθησε ποτέ να μου το εξηγήσει διότι πίστευε ότι έπρεπε να το καταλάβω από μόνη μου. Λίγο η συνήθεια και η ρουτίνα, λίγο το ότι εγώ δεν θύμιζα γυναίκα, το κακό δεν άργησε να γίνει.
Δεν ξέρω πολλές λεπτομέρειες γι’ αυτήν την εξωσυζυγική σχέση διότι δεν θέλησα ποτέ να τις μάθω. Δεν ήξερα καν την ύπαρξη της, μέχρι που ένα ωραίο μεσημέρι χτύπησε το τηλέφωνο και είδα τον σύζυγό μου να χλομιάζει. Περάσαν περίπου δυο εβδομάδες που ήταν συνεχώς νευρικός και αγχωμένος.
Στην αρχή υπέθεσα ότι κάτι είχε γίνει με την δουλειά και απλά δεν έβρισκε τον λόγο να μου το πει. Κάποια στιγμή όμως, πάνω σε μια ένταση από τις πολλές που είχαμε εκείνο το χρονικό διάστημα, δεν άντεξα και τον ρώτησα τι ακριβώς συμβαίνει και ψάχνεται διαρκώς για καυγά.
Τότε λοιπόν ήταν που μου τα ξεφούρνισε όλα. Πριν 4 χρόνια λοιπόν και για 2-3 μήνες είχε εξωσυζυγική σχέση με μια κοπέλα που δούλευε στην καφετέρια του κτιρίου που στεγάζεται και το γραφείο του συζύγου μου.
Μέσα στο σοκ που είχα πάθει συνειδητοποιώντας ότι ο άνθρωπος μου τόλμησε να κοιτάξει και να αγγίξει άλλη γυναίκα, ήρθε να προστεθεί κι ένα μεγαλύτερο. Η γυναίκα αυτή έμεινε έγκυος, έκρυψε την εγκυμοσύνη από τον άντρα μου από φόβο μην την πιέσει να κάνει το μοιραίο και μεγάλωσε το παιδί μόνη της.
Όσο μου τα εξηγούσε όλα αυτά εγώ είχα λογικά ένα απαθές βλέμμα. Δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα ούτε να αντιδράσω κάπως. Νομίζω ότι θα σκάσει μύτη από κάπου κάποιος γνωστός δημοσιογράφος και θα μου πει, ότι μου κάνουν πλάκα.
Ότι τα έστησαν όλα αυτά, επειδή ο σύζυγός μου είναι πειραχτήρι και ήθελε να με κάνει χάζι στη τηλεόραση. Όμως δεν έκανε πλάκα. Το παιδί έφτασε 4 χρονών και ξεκίνησε να ρωτάει για τον πατέρα του. Κι εκείνη ξαφνικά, συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να έχουν σχέσεις και οπότε πίεσε τον σύζυγό μου να τον γνωρίσει.
Και τον γνώρισε. Τσακωθήκαμε πολύ άσχημα εκείνο το βράδυ και για περίπου δυο εβδομάδες έμενα στο σπίτι των γονιών μου. Δεν ήθελα να τον ξέρω. Παρόλα αυτά με διεκδίκησε και επειδή και οι γονείς μου, προσπάθησαν κάπως να μας τα βρουν, κατάφερε να με κάνει να γυρίσω πίσω.
Δεν έχω έρθει φυσικά αντιμέτωπη με κάτι παρόμοιο στο παρελθόν οπότε δεν ξέρω τι ακριβώς είναι το σωστό. Το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν θέλω αυτό το παιδί να έχει καμία σχέση μαζί μας. Με το σπίτι μου και την οικογένειά μου.
Φυσικά δεν ευθύνεται αυτό που 4 χρόνια πριν δυο επιπόλαιοι άνθρωποι που δεν σεβάστηκαν τα συναισθήματά μου, έκαναν ο,τι έκαναν αλλά δεν πρόσεχαν και καθόλου παράλληλα. Όμως, κάθε φορά που το αντικρίζω να μπαίνει μέσα στο σπίτι τα καθιερωμένα πλέον Σαββατοκύριακα, είναι σαν να βλέπω στα μάτια του την απιστία του συζύγου μου.
Προσπαθώ να μην είμαι εχθρική μαζί του, διότι είναι μικρούλης και δεν φταίει σε τίποτα. Όμως μερικές φορές δεν μου βγαίνει. Δεν είναι κάτι προσωπικό, απλά κάθε φορά που τον βλέπω ταράζομαι και έχω νεύρα. Και πολλές φόρες δεν μπορώ να συγκρατήσω τον εαυτό μου και ξεσπάω και στο παιδί.
Δεν με αναγνωρίζω. Πιθανότατα αν διάβαζα αυτό το κείμενο από κάποια άλλη λίγο καιρό πριν, να έλεγα ότι είναι σκύλα. Ότι ξεσπάει στο παιδί επειδή δεν την παίρνει να ξεσπάσει στον άντρα της. Όμως μπήκα στον χορό και διαπίστωσα ότι δεν είναι τόσο εύκολο όσο φαίνεται.
Τι να κάνω; Σκέφτομαι να χωρίσω. Δεν θέλω να του πω ότι δεν θέλω να έρχεται το παιδί του σπίτι μας. Θα μου πει ότι είναι παιδί του και ότι δεν γίνεται να του κλείσει την πόρτα. Ότι έχει χάσει ήδη αρκετές στιγμές μαζί του. Όμως εγώ δεν μπορώ να κάνω τα στραβά μάτια σε όλα αυτά!
Στη τελική, δεν έχουμε δικά μας παιδιά για να μεγαλώσουμε το ξένο; Δεν το δέχομαι. Και αυτή η γυναίκα, κατάφερε να κρατήσει κρυφή την εγκυμοσύνη και την ύπαρξη ενός παιδιού μέχρι τα 4 του χρόνια και ξαφνικά την έπιασε ο πόνος; Η δική μου η ζωή γιατί έγινε μπάχαλο για την απερισκεψία άλλων;
Photo cover via: zen.yandex.ru
© Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την γραπτή άδεια του εκδότη
