Το να χάνεις τον άνθρωπο σου είναι από τις πιο δύσκολες στιγμές που μπορεί να περάσεις. Όταν “χτίζεις” μια οικογένεια μαζί με έναν άλλον άνθρωπο, μαθαίνεις να μοιράζεσαι τις ευχάριστες και τις δυσάρεστες στιγμές. Νιώθεις ότι πάντα έχεις ένα στήριγμα. Κάποιον να σε διορθώνει στα λάθη σου.
Οι ευθύνες των παιδιών ακόμη κι αν είναι πολλές, γίνονται πιο υποφερτές όταν τις μοιράζεσαι. Η αγάπη που συναντάς στα μάτια του άλλου, κάνουν την ρουτίνα της καθημερινότητας πιο εύκολη. Όσο περνούν τα χρόνια, δυσκολεύεσαι να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς το άλλο σου μισό και αυτό είναι απολύτως λογικό.
Μερικές φορές όμως, η ζωή μας παίζει περίεργα παιχνίδια. Πολλοί και πολλές είναι εκείνοι κι εκείνες που έμειναν χήροι ή χήρες από μικρή ηλικία. Έμειναν μόνοι τους, να προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το δικό τους πένθος αλλά και το πένθος των παιδιών τους.
Ξαφνικά έπρεπε όλα να περνούν από το χέρι τους και τους επιβλήθηκε να στέκονται “δυνατοί” μπροστά στη θλίψη, την απώλεια, το πένθος αλλά και τις δυσκολίες της καθημερινότητας που δεν σε ρωτούν, για να έρθουν. Παρακάτω θα διαβάσετε μια τέτοια ιστορία.
Ένας άντρας, έμεινε χήρος από μικρή ηλικία γιατί έχασε τη γυναίκα του από καρκίνο. Στη προσπάθειά του να μοιραστεί τον πόνο του και να διδάξει σε όλους εμάς να μη θεωρούμε τίποτα δεδομένο, δημοσίευσε ένα γράμμα του, το οποίο βρήκαμε στο site lovewhatmatters.com. Διαβάστε το παρακάτω:
“Κάθε μέρα είναι όλο και πιο δύσκολο. Λένε ότι γίνεται πιο εύκολο με την πάροδο του χρόνου. Μέχρι στιγμής, δεν έχει γίνει ευκολότερο. Στην πραγματικότητα, μπορεί να έχει γίνει ακόμη πιο δύσκολο. Δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί, ξέρω απλώς ότι κάθε μέρα που περνάει, μου φαίνεται να λείπει όλο και περισσότερο.
Τις περισσότερες φορές βρισκόμουν στο πάτωμα πίσω από το ντουλάπι – εδώ ακριβώς που βρίσκομαι και αυτή τη στιγμή δηλαδή – για να μπορώ να κρύψω από τα παιδιά ότι κλαίω για τουλάχιστον 15 με 30 λεπτά. Δεν είναι ότι δεν θέλω να με δουν να κλαίνε. Δεν έχει περάσει μια μέρα που δεν κλαίμε μαζί.
Αλλά αυτές οι κραυγές είναι διαφορετικές κραυγές. Δεν σημαίνουν μόνο «μου λείπει». Αυτά συμβαίνουν όλη την ώρα. Σημαίνουν “φοβάμαι τον θάνατο όταν ζω μια ζωή χωρίς αυτή” . Σημαίνουν “πως θα καταφέρω να ζήσω μόνος μου;” . Σημαίνουν “δεν έπρεπε να συμβεί σε εσένα και θα ήθελα να ήμουν εγώ στη θέση σου” . Σημαίνουν ” δεν υπάρχει μια ημέρα που να δω μια φωτογραφία ή να ακούσω ένα τραγούδι και να μη σε σκέφτομαι κλαίγοντας” .
Σημαίνουν “Λυπάμαι που δεν αγωνίστηκα σκληρότερα, λυπάμαι που δεν έκανα περισσότερα και λυπάμαι που ένιωσα κάποτε ότι ήθελα να εγκαταλείψω” . Αυτές οι κραυγές είναι διαφορετικές κραυγές. Πολλά πράγματα συνέβησαν κατά τη διάρκεια αυτών των 39 νυχτών που περάσαμε στο νοσοκομείο που με φέρνουν σε αυτές τις κραυγές.
Τόσα πολλά πράγματα συνέβησαν τα τελευταία 2 χρόνια από όταν ξεκίνησαν οι αρχικές μας διαγνώσεις που με φέρνουν σε αυτές τις κραυγές. Τόσα πολλά πράγματα συνέβησαν τα τελευταία 10 χρόνια του γάμου μας που με φέρνουν σε αυτές τις κραυγές. Μακάρι να μπορούσα να την κρατήσω για μια τελευταία φορά.
Θα ήθελα να της ζητήσω συμβουλές, για το πως θα τα καταφέρουμε χωρίς αυτήν. Μακάρι να μπορούσα να μιλήσω μαζί της. Μακάρι να μπορούσα να παρακολουθήσω μια ακόμα επίδειξη μαζί της. Να ακούσω τη φωνή της για μια ακόμη φορά. Να την αγκαλιάσω. Να έχω ακόμη ένα δείπνο μαζί της. Να την παρακολουθήσω για ακόμη μια φορά να είναι μητέρα.
Θα έδινα τα πάντα για να μπορέσω να μπω σε καραντίνα μαζί της, για μια τελευταία φορά. Όλα αυτά τα λέω για να μη θεωρήσετε τίποτα στη ζωή σας δεδομένο. Μπορεί να μην υπάρξει “επόμενη φορά” στη ζωή μας, όπου θα έχουμε τον χρόνο να δείξουμε στον άλλον πόσο τον αγαπάμε.
Δεν ξέρουμε πώς θα τελειώσει αυτό. Δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει αυτό. Αλλά ξέρουμε ότι τελικά, θα τελειώσει. Και ελπίζω ότι ξέρετε όλοι πως έχουμε μόνο μια επιλογή για το πώς θα το αντιμετωπίσουμε. Καθισμένος στο πάτωμα πίσω από το ντουλάπι σας ζητώ να μην αφήσετε για την “επόμενη φορά” το να δείξετε την αγάπη σας.
Τίποτα μην αφήσετε να σας χωρίσει. Ή να δώσετε τόση σημασία στο πόσο ενοχλητικός ή ενοχλητική είναι. Θα έδινα τα πάντα για να γίνει η Ρέιτσελ πιο ενοχλητική από εμένα. Θα έδινα τα πάντα για να είναι εδώ και να με αγαπάει. Για μια φορά δείξτε το πόσο αγαπάτε αυτούς που βρίσκονται δίπλα σας.
Αγαπήστε τους γείτονες σας. Αγαπήστε την οικογένειά σας. Αγαπήστε τους δικούς σας ανθρώπους. Κάντε ο,τι θα έκανε και η Ρέιτσελ. Αγαπήστε τους ανθρώπους όπως θα τους αγαπούσε η Ρέιτσελ.
All photos via: lovewhatmatters.com
© Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την γραπτή άδεια του εκδότη
