Τα μεγαλύτερα αδέρφια μας μπορεί να μας παιδεύουν αλλά μας προσέχουν!

daddy cool team

Έχουν περάσει πολλοί άνθρωποι απ’ τη ζωή μας, λίγοι όμως είναι αυτοί που ήταν σημαντικοί κι αναντικατάστατο κομμάτι μας απ’ την αρχή. Ήταν παρόντες σε κάθε «πρώτο» της ζωής μας κι έπαιξαν ρόλο στο πώς διαμορφώσαμε το χαρακτήρα μας. Είναι το καλύτερο στήριγμα που θα μπορούσαμε να έχουμε ποτέ κι η παρουσία τους γεμίζει τη ζωή μας μ’ ένα φως χαράς και συντροφικότητας. Διώχνουν μακριά τη μοναξιά, ακόμη κι αν μας χωρίζουν χιλιόμετρα. Μόλις ακούσουμε τη φωνή τους, ηρεμούν οι σκέψεις μας κι η μεγάλη ανησυχία μας για το αν είναι καλά σιγά-σιγά σβήνει.

Γιατί τα μεγαλύτερα αδέρφια είναι τα χειρότερα βασανιστήρια κι οι καλύτεροι προστάτες ταυτόχρονα. Έχουν την απίστευτη ικανότητα να μας προσφέρουν αμέτρητες στιγμές καλής διάθεσης και να τις μετατρέπουν χωρίς καμία προειδοποίηση σε πεδία μάχης με το πείσμα και την επιμονή τους. Δε υποχωρούν ποτέ και διοχετεύουν όλη την ενέργεια που κρύβουν μέσα τους για να περάσει το δικό τους. Σωστό ή λάθος, δεν έχει καμία απολύτως σημασία.

Κρίσιμο ρόλο φυσικά παίζει κι η ανταγωνιστικότητα που τρέχει στις φλέβες τους και δεν τους αφήνει να ενδώσουν στα νάζια και τα παρακάλια μας. Πράγμα που μας τρελαίνει αφάνταστα, γιατί κατά βάθος ξέρουμε πως είμαστε ακριβώς το ίδιο και γι’ αυτό δε θα τους αλλάζαμε με τίποτα. Πώς θα μπορούσαμε άλλωστε ν’ απαρνηθούμε τον ίδιο μας τον εαυτό, απ’ τη στιγμή που ο χαρακτήρας τους είναι το πιο πιστό αντίγραφό του; Είναι η αντανάκλαση του τι κρύβεται μέσα μας και κάθε φορά που τους βλέπουμε μπροστά μας είναι σαν να βλέπουμε μέσα από καθρέφτη ποιοι πραγματικά είμαστε.

Και φυσικά, μεγαλύτερα αδέρφια σημαίνει πειράγματα μέχρι να σκάσουμε, είτε απ’ το πολύ γέλιο είτε απ’ το κακό μας. Οι ευφάνταστοι τρόποι που επικαλούνται για να μας βασανίσουν ξεπερνούν κάθε προσδοκία κι άνετα παίρνουν βραβείο για τη δημιουργικότητά τους. Είναι οι μόνοι που μπορούν να μας βγάλουν εκτός εαυτού με το πόσο ενοχλητικοί μπορούν να γίνουν, μόνο και μόνο για να ξεκινήσουμε πάλι απ’ την αρχή, πριν καν προλάβει ν’ ανατείλει ο ήλιος. Ένας φαύλος κύκλος, λοιπόν, που δε θα μπορούσε να είναι πιο διασκεδαστικός, αφού μας τη σπάει και μας προσφέρει αξέχαστες αναμνήσεις που θ’ αναπολούμε για μια ζωή. Κάτι που ίσως αργήσουμε λίγο να συνειδητοποιήσουμε.

Αυτό δεν αναιρεί το πόσο πολύτιμη είναι η παρουσία τους στη ζωή μας κι ούτε έχει κάποιο αντίκτυπο στην υπερβολική αγάπη που νιώθουμε για τ’ αδέρφια μας. Το αντίθετο μάλιστα. Ξέρουμε πως ό,τι κι αν γίνει θα ‘ναι πάντα στο πλευρό μας και θα μας ενθαρρύνουν, ακόμη κι όταν δεν μπορούν να καταλάβουν τη σημασία των επιλογών μας. Μας αποδέχονται ακριβώς όπως είμαστε και δεν έχουν καμία απαίτηση ν’ αλλάξουμε για να ικανοποιήσουμε τις απαιτήσεις μιας κοινωνίας που προσπαθεί να μας καταπιέσει. Θα έκαναν τα πάντα για να δουν ζωγραφισμένη έστω και μια μικρή δόση ευτυχίας στα πρόσωπά μας. Κι αν αργούσε να βρεθεί στο δρόμο μας, θα γυρνούσαν τον κόσμο ανάποδα για να μας τη χαρίσουν απλόχερα, ακόμη κι αν αυτό σήμαινε πως θα ‘πρεπε να ζήσουν χωρίς αυτή.

Αυτές οι υπέροχες προσωπικότητες που έχουμε την τιμή ν’ αποκαλούμε αδέρφια μας, αποτελούν αναπόσπαστα κομμάτια μας και δε θα τ’ αλλάζαμε με τίποτα. Όσο κι αν μας νευριάζουν με τις παραξενιές και τα καμώματά τους, ξέρουμε πως δε θα διστάσουν να σταθούν απέναντι απ’ τους χειρότερους εφιάλτες μας για να μη μας τρομάξουν. Θα έκαναν τα πάντα για να γίνουν πραγματικότητα τα πιο τρελά όνειρά μας και θα μας προσέφεραν ακόμη και κομμάτια απ’ την ίδια τους την ψυχή, για να φέρουμε εις πέρας τις πιο κρυφές επιθυμίες μας.

Και θα παραμείνουν συνοδοιπόροι μας κατά τη διάρκεια του ξέφρενου ταξιδιού της ζωής, ακόμη κι αν είναι γεμάτο μπόρες, ακόμη κι αν πρέπει να περάσουν μέσα από σαράντα κύματα για να μας χαρίσουν το πραγματικό νόημά της. Που κρύβεται στα μικρά που κάνουν τη ζωή μεγάλη και στους ανθρώπους που την κάνουν ακόμη μεγαλύτερη, μόνο και μόνο επειδή υπάρχουν.

Συντάκτης: Έλενα Γεωργίου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη

photo credit: pathwaycare