Ζήλεια στη σχέση: Πότε και γιατί ξεπερνάει τα όρια του "φυσιολογικού"

24 Μαρτίου 2020 | 06:57

Όταν βρισκόμαστε σε μία σχέση, απολαμβάνουμε κάθε στιγμή με τον σύντροφό μας, περνάμε όμορφα, και του δείχνουμε πόσο τον θέλουμε και τον νοιαζόμαστε καθημερινά.

Αναπτύσσονται αμοιβαία -συνήθως- συναισθήματα αγάπης, φροντίδας και σεβασμού. Σε μία υγιή σχέση βέβαια, τις περισσότερες φορές, υπάρχει και η ζήλεια, ασχέτως αν εκδηλώνεται φανερά από κάποιον από τους δύο.

Πρόκειται για εκείνο το αίσθημα της αβεβαιότητας και του φόβου μήπως χάσουμε τον σύντροφό μας, το οποίο όμως, όταν βρίσκεται στα πλαίσια του “φυσιολογικού”, μας κάνει να του δείχνουμε ακόμη περισσότερο πόσο τον αγαπάμε και αναπτερώνει το πάθος.

Τι γίνεται όμως όταν η ζήλεια αυτή ξεπερνάει τα όρια; Όταν μας κάνει να φερόμαστε κτητικά προς το ταίρι μας και αυτό έχει φυσικό επακόλουθο τσακωμούς, φωνές και άσχημες καταστάσεις; Τι και ποιος φταίει σε αυτήν την περίπτωση; Γιατί να γινόμαστε κτητικοί προς τον σύντροφό μας, ή εκείνος προς εμάς;

Γράφει ο Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)

Μερικές φορές όταν αισθανόμαστε ότι ζηλεύουμε τον σύντροφο μας δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό, μάλιστα όταν υπάρχει μέτρο θα μπορούσε να θεωρηθεί ως «φυσιολογικό». Με αυτό τον τρόπο, δύο σύντροφοι θα δείξουν την έγνοια τους, το πάθος τους… την αγάπη τους. Συνήθως όταν βιώνουμε ζήλια, νιώθουμε πως «απειλείται» η σχέση από κάποιον τρίτο. Είναι μία λογική αντίδραση καθώς θέλουμε να προστατέψουμε τη σχέση μας και να μην οδηγηθούμε σε δυσάρεστες καταστάσεις πχ απιστία, χωρισμός.

Στην περίπτωση όμως, που το συναίσθημα της ζήλιας ξεπερνάει το όρια του «φυσιολογικού» τι γίνεται; Τι προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει στη σχέση; Και αν ο σύντροφος μας επιλέξει να μην είμαστε η προτεραιότητα του; Τότε είναι που μας κατατρώει τα σωθικά η ζήλεια και μας δημιουργεί ένα τεράστιο πλήγμα.

Ποιοι είναι οι πραγματικοί λόγοι όμως που κρύβονται πίσω από αυτήν την συναισθηματική κατάσταση;

Η χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση προκαλούν αισθήματα πως υστερούμε συγκριτικά με τους άλλους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην εμπιστευόμαστε ούτε τον εαυτό μας , ούτε κανέναν άλλον, εκδηλώνοντας έντονη κτητικότητα στον σύντροφο μας. Υπάρχει η φοβία πως θα χάσουμε τον σύντροφο μας γιατί εμείς οι ίδιοι δεν «αξίζουμε».

Σκόπιμο θα ήταν να αναρωτηθείτε: Είστε καλά με τον εαυτό σας; Η σχέση με τον σύντροφο σας βασίζεται στην αγάπη, τον σεβασμό και την αλληλοκατανόηση; Αν η σχέση σας σε λογικά πλαίσια δεν έχει προβλήματα αλλά παρόλα αυτά δεν νιώθετε ολοκληρωμένη μέσα σε αυτήν… μάλλον το πρόβλημα αρχίζει από εσάς.

Οι κακές εμπειρίες που είχαμε στο παρελθόν όπως για παράδειγμα μία ερωτική απογοήτευση, ένας αδύναμος οικογενειακός δεσμός, μία προδοσία από το φιλικό περιβάλλον, μία «άδικη» απόλυση επηρεάζουν σε σημαντικό βαθμό τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τα γεγονότα γύρω μας. Αν έχουμε αισθήματα ανεπάρκειας, και πιστεύουμε πως κανείς δεν μας αγαπάει και στο τέλος θα μας εγκαταλείψουν όλοι, τότε το φυσικό επόμενο είναι η ζήλεια – ως ένα τελευταίο σημείο σύνδεσης με τους άλλους, μία προσπάθεια να μείνουμε κρατημένοι (εξαρτημένοι) σε μία σχέση.

Προβληματίστε εποικοδομητικά όταν έχετε το αίσθημα της ζήλιας και εξελιχθείτε . Συζητήστε το με τους δικούς σας ανθρώπους, ζητήστε βοήθεια από κάποιον ειδικό. Αγαπήστε και πιστέψτε στον εαυτό σας και μην αφήνετε να δηλητηριαστεί η σχέση!

Photo via cooperativetherapy.com