Ήταν άραγε όταν σε πρωτοείδα; Όταν σε ένιωσα για πρώτη φορά μέσα μου; Ή μήπως πιο αργά; Ειλικρινά δεν ξέρω πότε ήταν όταν συνειδητοποίησα τι είσαι για μένα και όλα αυτά που νιώθω για σένα! Δεν ξέρω αν όλη η αγάπη που σου έχω ήρθε σε μια στιγμή ή σταδιακά, με τον καιρό… Το μόνο που ξέρω είναι πως όλα όσα είχα σαν δεδομένα στη ζωή μου άλλαξαν. Οι προτεραιότητές μου, τα θέλω μου, η καθημερινότητα μου, τα πάντα! Και οφείλω να σου πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» γι’ αυτό! Σε ευχαριστώ που ήρθες στη ζωή μου και την άλλαξες. Σε ευχαριστώ πριγκίπισσά μου που ομόρφυνες τον κόσμο μου!
Είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να σου πω. Άλλα κάθε φορά δεν μπορώ να βρω τα λόγια. Αλήθεια, υπάρχουν λόγια που μπορούν να περιγράψουν αυτό το μοναδικό συναίσθημα; Ξέρεις…πολλές φορές σκέφτομαι την πρώτη φορά που σε αντίκρυσα, που σε κράτησα στην αγκαλιά μου και έκλαψα! Πόσο πολύ έκλαψα! Και όχι δεν ήταν από πόνο, ούτε από κούραση, αλλά από συγκίνηση και αγάπη! Δεν ξέρω πως γίνεται να αγαπήσεις τόσο ένα πλάσμα που το βλέπεις για πρώτη φορά. Με τον μπαμπά σου να είναι δίπλα μου στη γέννα περάσαμε την πιο όμορφη στιγμή της ζωής μας. Ή για να είμαι ειλικρινής, την πρώτη από τις πολλές που ακολούθησαν!
Δεν θα ξεχάσω ποτέ το κλάμα σου, το ζαρωμένο δερματάκι σου και τα κατάμαυρα μαλλάκια σου όταν σε είδα! Ήσουν το κοριτσάκι μου και άργησα να το συνειδητοποιήσω αυτό. Θυμάμαι που βγήκα από τον τοκετό και με κοιτούσαν όλοι με δάκρυα στα μάτια γιατί πριν είχαν δει εσένα μάτια μου! Είδες; Είδες πόση αγάπη και ευτυχία έφερες στις ζωές μας;
Και τι δεν θα έδινα να ξαναζούσα εκείνες τις μέρες στο μαιευτήριο. Που ήταν όλα τόσο καινούργια και έντονα! Και μετά σε είχαμε σπίτι μας! Ήξερα πως έπρεπε να δώσω όλο μου τον εαυτό για να σε φροντίσω, παρόλο που δεν είχα ιδέα πώς να το κάνω. Ειδικά το πρώτο βράδυ δεν κοιμήθηκα λεπτό. Καθόμουν από πάνω σου όλη νύχτα. Να σε κοιτάζω και να έρχομαι συνέχεια κοντά σου να σε ακούσω να αναπνέεις. Να σιγουρευτώ ότι όλα είναι καλά! Ότι εσύ είσαι καλά.
Και άρχισαν τότε όλες οι πρώτες φορές. Η πρώτη φορά που σε έκανα μπάνιο, που σε άλλαξα, που σε τάισα. Τι μέρες και αυτές… Τρελάθηκα με τη μουρίτσα σου την πρώτη φορά που έφαγες κρέμα. Γούρλωσες τα μάτια σου και έκανες σαν τρελό! Χαχαχα Εντάξει, έγινε το αγαπημένο σου γεύμα αμέσως μαζί με το γιαούρτι αργότερα. Γελάγαμε κάθε φορά καθώς ήθελες μόνη σου να φας με το κουτάλι και τσίριζες και έκανες σαν παλαβό από τη λαχτάρα σου. Ακόμη βέβαια έτσι κάνεις!
Και μετά ξεκίνησαν τα πρώτα δόντια.Τι ξενύχτια αυτά που περάσαμε. Μέχρι να βγάλεις τα πρώτα σου δοντάκια χάσαμε πόσα χρόνια από τη ζωή μας. Κλάμα; Πόνος; Ξυπνούσες κάθε βράδυ και σπάραζες από τον πόνο! Δεν ξέραμε πώς να το διαχειριστούμε. Ήμασταν και νέοι τότε και άμαθοι. Δεν ξέραμε τι μπορεί να φταίει. Πυρετούς όλο το βράδυ που δεν κατέβαιναν, μύξες. Μια γενικότερη αγωνία μέχρι να μεγαλώσεις.Θυμάμαι σαν χθες εκείνο το βράδυ που ανέβασες για πρώτη φορά πυρετό. Ξαφνικά έγραψε το θερμόμετρο 40!
Δεν θα ξεχάσω πως παρέλυσα από τον φόβο μου και δεν είχα ιδέα τι να κάνω. Ήταν η πρώτη φορά εκείνες τις μέρες που ένιωσα τόση αγωνία αλλά και την τόσο έντονη ανάγκη να σε προστατεύσω . Ανεξάρτητα αν μετά έμαθα πως όλο αυτό οφείλεται σε ένα δοντάκι. Ώσπου πέρασαν και τα δόντια και ηρεμήσαμε. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζαμε…
Άρχισαν τα βηματάκια. Εκεί να δεις γέλιο. Για σένα. Γιατί για εμάς, μέχρι να μάθεις να περπατάς, ήταν σκέτη τρέλα. Άλλη αγωνία και εκεί εννοείται. Δεν φαντάζεσαι πόσες φορές έπεφτες και χτυπούσες. Παντού. Σε έπιπλα, γωνίες, πάτωμα, όπου έβρισκες. Και να τα σημάδια, τα καρούμπαλα, τα κλάματα! Έκλαιγες και στεναχωριόμουν επί δέκα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος από αυτόν που περνάει το παιδί σου! Και εσύ μόνο στην αγκαλιά μου ηρεμούσες.
Ακόμη και όταν μεγάλωσες, ξέρεις πόσες φορές με έβγαζες από τα ρούχα μου με τη γκρίνια σου; Ήσουν ένα μέτρο γκρίνια και απαιτήσεις. Και την ώρα που θύμωνα και σου φώναζα τότε ήταν που μου χαμογελούσες η έπαιρνες γκριμάτσες και μου έφευγαν όλα. Τόσο απλά και γρήγορα! Ένα μικρό πειραχτήρι που δεν άφηνες τίποτα όρθιο. Αλλά αυτό αγαπώ πολύ σε σένα. Η ενέργεια σου, η επιμονή σου να πετύχεις και η περιέργεια που έχεις να μάθεις τον κόσμο και τους ανθρώπους γύρω σου.
Είσαι ολόκληρη κοπέλα τώρα. Όλα αυτά τα θυμάμαι σαν να ήταν χθες και όμως πέρασαν 9 χρόνια! Από τη μία θέλω να γυρίσω το χρόνο πίσω, και να ξαναζήσω τις στιγμές που ήσουν ένα μικρό γλυκό και απροστάτευτο πλασματάκι που σε φρόντιζα όλη μέρα. Να ξαναζήσω αυτό το κλάμα τη νύχτα, το πρώτο σου βήμα, την πρώτη φορά που με είπες «μαμά» και εγώ σε κράτησα με δάκρυα και δεν σε άφηνα λεπτό! Αλλά από την άλλη θέλω να σε δω να μεγαλώνεις. Θέλω να σε δω να κάνεις τα όνειρά σου πραγματικότητα, να χαρούμε μαζί για το αγόρι που γνώρισες και να κλάψουμε παρέα για εκείνον που σε πλήγωσε.
Για ότι και να γίνει στο μέλλον εγώ θα είμαι εδώ. Είσαι το μεγάλο μου το κορίτσι. Που όλα μαζί σου τα ζω για πρώτη φορά.Η σωτηρία της ψυχής μας. Το κορίτσι που μου έβαλε φτερά στους ώμους. Σε σένα χρωστάω όλη την εξέλιξή μου τα τελευταία χρόνια. Είμαι δίκη σου μάτια μου, να σε φροντίζω σε κάθε σου στιγμή, να σε βοηθάω και να σε αγαπάω. Χωρίς ανταλλάγματα. Είμαι η ΜΑΜΑ ΣΟΥ!
Γιατί όταν είσαι μαμά θέλεις το καλύτερο για το παιδί σου byDeltaAdvance
Το παραπάνω κείμενο είναι αφιερωμένο στην Ηρώ μου. Στο μεγάλο μου κορίτσι!
