Τίποτα δε θα δοκιμάσει όσα νομίζατε ότι πιστεύετε – και όσα κάνατε-για τους ρόλους των φύλων τόσο όσο ο ερχομός ενός παιδιού στη ζωή σας. Σε ένα νέο άρθρο για το Newsweek, η καθηγήτρια και συνεργάτιδα ανθρωπιστικών επιστημών και κοινωνιολογίας του Ohio State University, Claire Kamp Dush αναφέρεται σε ένα φαινόμενο το οποίο έχουν βιώσει πολλά ανδρόγυνα από πρώτο χέρι — «Τα εργαζόμενα ζευγάρια μοιράζονται ισότιμα τις δουλειές του σπιτιού μέχρι τον ερχομό του πρώτου παιδιού»
Η Dush, μόνιμη καθηγήτρια και μητέρα 4 παιδιών περιγράφει τη δική της εμπειρία λέγοντας : «Από την αρχή ο σύζυγός μου, κλινικός φαρμακοποιός πλήρους απασχόλησης υπήρξε ένας αφοσιωμένος σύζυγος και πατέρας. Αλλά έμαθα ότι, ως προς το ισότιμο μοίρασμα των δουλειών σπιτιού και της ενασχόλησης με τα παιδιά, αποτελεί εξαίρεση». Και έτσι μοιράζεται τα αποτελέσματα μιας νέας έρευνας που συν-συνέγραψε και ονομάζεται «Η παραγωγή της ανισότητας: Το μοίρασμα των οικιακών εργασιών ανάμεσα στα φύλα κατά τη διάρκεια της μετάβασης στη γονεΪκότητα»
Σε ένα δείγμα 182 εργαζόμενων ζευγαριών, οι ερευνητές βρήκαν ότι «Πριν γεννηθεί το μωρό τους, οι άντρες και οι γυναίκες της μελέτης μας δούλευαν σκληρά τις ίδιες ώρες εντός και εκτός σπιτιού. Με τον ερχομό του παιδιού και πάλι δούλευαν τις ίδιες ώρες εκτός σπιτιού. Όμως, κατά τη διάρκεια των πρώτων εβδομάδων ως γονείς, οι άντρες μείωσαν την ενασχόλησή τους με τις οικιακές εργασίες κατά 5 ώρες την εβδομάδα ενώ οι γυναίκες κατά μία ώρα μόνο!» Αλλά αυτό που είναι ενδιαφέρον στην έρευνα είναι ότι λέει : «οι νέοι πατέρες δε συνειδητοποιούν ότι δε συντροφεύουν τις γυναίκες τους στην αύξηση του φόρτου εργασίας…Τα ημερολόγια, όμως, είπαν μια διαφορετική ιστορία, ότι η γονεϊκότητα προσέθεσε πολύ περισσότερη δουλειά στις γυναίκες από ό,τι στους άντρες.»
Ξανά και ξανά κατά τη διάρκεια πολλών χρόνων γονεϊκότητας έχουμε ακούσει εργαζόμενες μητέρες που είναι εξαιρετικές στη δουλειά τους να μιλάνε με κούραση για το πώς δεν τα καταφέρνουν με τα άπλυτα ή να απολογούνται σε playdates ή γεύματα για την ακατάστατη και βρώμικη κατάσταση του σπιτιού τους. Και αυτό που είναι πολύ θλιβερό είναι ότι τόσο συχνά αυτές οι συζητήσεις καταλήγουν με μια έκφραση ευγνωμοσύνης για τον άντρα σύντροφο ο οποίος «βοηθάει» στις δουλειές ή με γέλια : «Το πιστεύεις ότι έκανε τέτοιο πράγμα»; σα να είναι πλάκα το γεγονός ότι ο άντρας έκανε κάποια δουλειά μια που ως άντρας είναι ανίκανος στις σπιτικές δουλειές. Γυναίκες, σε ποιο βαθμό τελικά αυτές οι πληγές είναι αυτοπροκαλούμενες; Γιατί είναι δεδομένο για σας ότι η ηλεκτρική σκούπα είναι δουλειά σας ενώ είναι χάρη όταν γίνεται από τον σύζυγό σας;;;
Νωρίτερα αυτή τη χρονιά η Guardian παρουσίασε μια πρόσφατη μελέτη από το πανεπιστήμιο του Warwick, η οποία βρήκε ότι «οι διαφορετικές προσεγγίσεις των αντρών σε σχέση με τις οικιακές εργασίες πιθανώς σχετίζονται με την κοινωνική τάξη και το εισόδημα. Ενώ οι γυναίκες ακόμα κάνουν τις περισσότερες δουλειές σπιτιού και οι άντρες ακόμα χρησιμοποιούν τη δικαιολογία της αντρικής τους ανικανότητας οι άντρες λένε, επίσης, ότι πιστεύουν στην ισότητα των φύλων. Πάντως, ενώ οι άντρες που έχουν χαμηλότερα εισοδήματα σταδιακά εμπλέκονται περισσότερο στις οικιακές εργασίες, οι άντρες με υψηλότερα εισοδήματα δεν το κάνουν και τόσο.» Με λίγα λόγια, είναι αυτοί οι μορφωμένοι, επιτυχημένοι άντρες που δεν κάνουν βήματα προκειμένου να εξισορροπηθεί το βάρος των οικιακών υποχρεώσεων και αυτό συνδέεται με το ότι πάρα πολλές γυναίκες είτε αποδέχονται σιωπηλά ότι η φροντίδα του σπιτιού βαραίνει μόνο τις ίδιες ή ηθελημένα δεν προσκαλούν τους συντρόφους τους σε αυτή την διαδικασία. Η Dush λέει «Δυστυχώς, οι γυναίκες έχουν μάθει να πιστεύουν ότι είναι κυρίως αυτές υπεύθυνες για το σπίτι και τη φροντίδα των παιδιών. Συνεπώς κάποιες θα επιβλέπουν σχολαστικά τη γονεΪκότητα των συντρόφων τους»
Φυσικά τα δεδομένα μπορούν πάντα να αμφισβητηθούν και η έρευνα της Dush είναι μόνο μια πηγή. Μια μελέτη οικογενειών και οικιακής φροντίδας που έγινε το 2011 ανακάλυψε ότι ενώ, όντως, οι γυναίκες κάνουν περισσότερες δουλειές στο σπίτι, οι άντρες κάνουν περισσότερες εξωτερικές δουλειές. Όμως, αναμφισβήτητα η μοιρασιά όλων των ειδών εργασίας είναι προτιμότερη για όλους. Μια έρευνα του 2014 , που δημοσιεύτηκε στο Psychological Science ανακάλυψε ότι οι μπαμπάδες που κάνουν περισσότερες εργασίες στο σπίτι έχουν κόρες που είναι πιο φιλόδοξες και έχουν περισσότερα όνειρα για το μέλλον τους και επιπλέον είναι πιο πιθανό να οραματίζονται τους εαυτούς τους σε πεδία που δεν είναι παραδοσιακά γυναικοκρατούμενα. Και μία έρευνα του 2010 που έχει τον τίτλο «Ισορροπία ανάμεσα στην εργασία και τη ζωή» βρήκε ότι οι οικογένειες που μοιράζονται ισότιμα τις εξωτερικές δουλειές και τις δουλειές στο σπίτι είναι πιο ευτυχισμένες. Η υπεύθυνη της έρευνας Dr Caroline Gatrell είπε στη Guardian τότε ότι ενώ υπάρχει μεγάλη βελτίωση στον καταμερισμό εργασιών οι γυναίκες κάνουν ακόμα τις περισσότερες οικιακές εργασίες.
Θέλουμε οι κόρες μας να ξέρουν πώς να κάνουν οικιακές εργασίες αλλά θέλουμε να ξέρουν ότι πρόκειται μόνο για αυτό :οικιακές εργασίες, όχι γυναικείες.
Από την Mary Elizabeth Williams
Πηγή : απόσπασμά από το άρθρο που δημοσιεύτηκε στο salon.com
Το διαβάσαμε στο betterparents.gr
