Κανείς δεν είπε ότι ο ρόλος της μητέρας είναι εύκολος. Όποιος το έχει υποστηρίξει στο παρελθόν είτε είναι αφελής, είτε δεν είναι μητέρα. Μπορεί στις ταινίες και στις τηλεοπτικές σειρές, να βλέπουμε ευτυχισμένες μητέρες που έχουν το μαγικό ραβδί και “σώζουν” την κατάσταση στο πάρα πέντε, όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική.
Στην πραγματικότητα, οι μητέρες τις περισσότερες ώρες της ημέρας τους, τις περνούν τρέχοντας δεξιά και αριστερά. Προσπαθούν να ανταπεξέλθουν τόσο στις επαγγελματικές όσο και στις οικογενειακές τους υποχρεώσεις.
Κι ακόμη κι αν όλοι οι γνωστοί, οι φίλοι και οι συγγενείς, τις θαυμάζουν για τον τρόπο που έχουν, να τα χωρούν όλα σε μια μέρα, εκείνες νιώθουν τύψεις. Νιώθουν τύψεις, γιατί θεωρούν ότι βάζουν την δουλειά πάνω από το παιδί τους. Όμως χωρίς την δουλειά, πως θα ταΐσουν το παιδί τους;
Οι δύσκολες μέρες θα περάσουν & τότε ο ρόλος της μητέρας θα είναι ο μόνος που θα σου ταιριάζει! – Μην τα παρατάς γλυκιά μαμά!
Και όταν αποφασίζουν να αφιερώσουν λίγο περισσότερο χρόνο στο παιδί, ξεκινούν να νιώθουν ανασφάλεια, ότι μπορεί να χάσουν την δουλειά τους. Οι νέες μητέρες, φοβούνται ότι δεν είναι ικανές. Ότι δε θα καταφέρουν να γίνουν ποτέ “άξιες” μητέρες.
Βλέπουν άλλες μητέρες εκεί έξω, που καταφέρνουν να επιβληθούν εύκολα, που μαγειρεύουν υπέροχα. Που έχουν χτίσει ένα μοναδικό σπιτικό με μοναδικούς ανθρώπους. Και γυρίζουν στο δικό τους σπίτι και βλέπουν ένα σπίτι ατακτοποίητο με τα άπλυτα πιάτα στο νεροχύτη να τις περιμένουν.
Βλέπουν παιδιά που γκρινιάζουν διαρκώς κι έναν σύζυγο που δύσκολα καταφέρνει να τα κουμαντάρει. Και σκέφτονται ότι κάτι κάνουν λάθος. Γιατί η κοινωνία μας, μας έχει πείσει ότι ο άντρας είναι η κολόνα του σπιτιού. Όμως από την αρχή της ιστορίας, η γυναικά κρατούσε το σπίτι.
Οι δύσκολες μέρες θα περάσουν & τότε ο ρόλος της μητέρας θα είναι ο μόνος που θα σου ταιριάζει! – Μην τα παρατάς γλυκιά μαμά!
Από την μια λοιπόν η κολόνα του σπιτιού είναι γένους αρσενικού. Από την άλλη όταν το σπίτι τραντάζεται από τον σεισμό, δεν ευθύνεται η κολόνα. Αλλά η γυναίκα, που λείπει πολλές ώρες από το σπίτι. Που δεν προλαβαίνει να μαγειρέψει. Που τόλμησε να φύγει χωρίς να ανάψει θερμοσίφωνα.
Τα στερεότυπα λοιπόν είναι πολλά. Η κοινωνία έχει χρεώσει πολλές ευθύνες στην γυναίκα και ελάχιστα ελαφρυντικά. Και όλες περιμένουμε να γίνουμε οι τέλειες μητέρες, γιατί δεν υπάρχει περιθώριο λάθους. Πρέπει να είμαστε χαμογελαστές. Πρέπει τα παιδιά μας να είναι ήσυχα.
Πρέπει να είναι καλοί μαθητές. Πρέπει να καταφέρνουμε να είμαστε άριστες μητέρες, άριστες νοικοκυρές και άριστες εργαζόμενες. Δεν μπορουμε να κάνουμε λάθη.
Οι δύσκολες μέρες θα περάσουν & τότε ο ρόλος της μητέρας θα είναι ο μόνος που θα σου ταιριάζει! – Μην τα παρατάς γλυκιά μαμά!
Όμως δεν είναι έτσι! Οι γυναίκες είναι άνθρωποι και έχουν το δικαίωμα στα λάθη. Καμία μητέρα δεν έχει βρει την χρυσή τομή με τα παιδιά τους. Και αυτές που υποστηρίζουν ότι το έκαναν, ψεύδονται. Όλες έχουμε ανασφάλειες. Όμως το σπίτι και τα παιδιά δεν είναι μόνο δική σου υποχρέωση!
Όμως αυτό δε το ξέρεις. Και πνιγμένη από τις υποχρεώσεις σου, σε πιάνουν ανασφάλειες. Ένα κείμενο το οποίο δημοσιεύθηκε από την σελίδα στο Facebook Blossom – Pregnancy, Childbirth & Postpartum περιγράφει την δύσκολη καθημερινότητα μιας μητέρας.
Όμως αυτή η δύσκολη καθημερινότητα κάποια στιγμή θα σταματήσει να υπάρχει. Και τότε θα καταλάβεις ότι μέσα από τις ατέλειές σου, είσαι μια μοναδική μαμά που τα παιδιά σου θα σε αγαπούν πάντα. Γιατί μπορεί να μην ήταν καλοί μαθητές αλλά έγιναν καλοί άνθρωποι.
Μπορεί να μην έμαθαν να τρώνε με μαχαιροπίρουνα, αλλά έμαθαν να αγκαλιάζουν δυνατά τους άλλους. Μπορεί η οικογένειά σου να μην είναι αυτή η τέλεια οικογένεια που φανταζόσουν ότι θα ήταν, αλλά μέσα από τον αυθορμητισμό σας σίγουρα, είναι μια ζωντανή οικογένεια. Διαβάστε παρακάτω:
Οι δύσκολες μέρες θα περάσουν & τότε ο ρόλος της μητέρας θα είναι ο μόνος που θα σου ταιριάζει! – Μην τα παρατάς γλυκιά μαμά!
“Θα υπάρξουν μέρες που θα πρέπει να τις περνάς ώρα την ώρα, λεπτό το λεπτό, ή ακόμη και ανάσα την ανάσα. Θα υπάρχουν μέρες που θα νιώθεις να πνίγεσαι κάτω από το βάρος όλων – απ’ αυτή την απίστευτα τεράστια, συντριπτική αγάπη, την ευθύνη που σε κατακλύζει, τις συγκλονιστικές αλλαγές για τις οποίες ποτέ δεν θα μπορούσες να προετοιμαστείς.
Θα υπάρξουν μέρες που το μεγαλύτερό σου κατόρθωμα θα είναι να αδειάζεις τον κάδο με τις πάνες. Μέρες που θα είσαι ακόμα με τη ρόμπα σου, στις 3 το πρωί, και δεν θα μπορείς να θυμηθείς αν έχεις φάει, ή ακόμη και τι μέρα είναι, και θα βρίσκεις φλιτζάνια με κρύο πια τσάι, αφημένα σε κάθε τραπέζι του σπιτιού.
Θα υπάρξουν μέρες που θα μπορείς να μετράς τις ώρες του ύπνου σου στα δάχτυλα του ενός μόνο χεριού σου. Μέρες που το σώμα σου θα πονάει, και τα μάτια σου θα καίνε από την εξάντληση, και θα νιώθεις τόσο ευάλωτη που θα σου προκαλεί πόνο.
Θα υπάρξουν μέρες που θέλεις να τρέξεις και να κρυφτείς, επειδή αισθάνεσαι πως ο ρόλος της μαμάς είναι πολύ μεγάλος και δεν είσαι σίγουρη ότι μπορείς να σταθείς επάξια σ’ αυτόν. Μέρες που θα αναρωτιέσαι πώς θα καθοδηγήσεις αυτόν τον μικρό άνθρωπο στην πορεία του μέσα στον κόσμο, όταν προσπαθείς ακόμα να βρεις το δρόμο σου.
Αλλά οι μέρες – οι πραγματικά, πραγματικά δύσκολες – θα τελειώσουν κι αυτές. Ακόμη και αν πρέπει να μετράς αντίστροφα τις ώρες για να τις περάσεις. Λίγο λίγο, θα βρεις τα πατήματά σου. Ακριβώς όπως το μwρό σου μαθαίνει και μεγαλώνει καθημερινά, το ίδιο κάνεις κι εσύ, γλυκιά μαμά.
Και σύντομα αυτός ο τίτλος της “μητέρας” θα σε περιβάλει με τέτοια ευκολία, που θα ξεχάσεις πώς ένιωθες προτού γνωρίσεις αυτήν την αγάπη, προτού μεταμορφωθείς απ’ αυτήν”.
