Σύμφωνα με την Carol Dweck, καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Stanford, το μέλλον ενός επιτυχημένου ανθρώπου εξαρτάται κατά κύριο λόγο από τον τρόπο σκέψης που του «δίδαξαν» οι γονείς του. Έτσι, διαχωρίζει τη νοοτροπία των γονιών σε δύο κατηγορίες: σ’ εκείνη που μας κρατάει στάσιμους και σ’ εκείνη που μας προτρέπει να προσπαθήσουμε κι άλλο για να βελτιωθούμε.
1.Αν έχει πολύ καλές επιδόσεις στο σχολείο και έχει «ανεβάσει» τους βαθμούς του, αντί να πείτε: «Μπράβο, είσαι τόσο έξυπνος!», προτιμήστε να επικεντρωθείτε στην προσπάθειά του: «Προσπάθησες πολύ και τα κατάφερες. Μπράβο σου!».
Με τον τρόπο αυτό το παιδί επιβραβεύεται ξεκάθαρα για την προσπάθειά του και όχι για ένα χαρακτηριστικό του, όπως η οξυδέρκειά του.
2.Αν καταφέρει να λύσει μια δύσκολη άσκηση ή να βρει τη λύση ενός γρίφου, αποφύγετε φράσεις του τύπου «Τι έξυπνο παιδί που έχω εγώ. Πόσο σε καμαρώνω.» και εστιάστε στο ότι μπορεί να φέρει εις πέρας ακόμα δυσκολότερες προκλήσεις, «Σου έδωσα να φτιάξεις ένα εύκολο παζλ, την επόμενη φορά θα παίξουμε ένα πιο δύσκολο παιχνίδι, ξέρω ότι μπορείς να τα καταφέρεις!»
Έτσι, το παιδί παίρνει συνεχώς το έναυσμα να πρσπαθήσει κι άλλο, για κάτι ακόμα πιο δύσκολο, βλέποντας ότι τα έχει ήδη καταφέρει.
3.Αν σε ένα διαγώνισμα του σχολείου πάει καλά, αντί να του πείτε: «Πήρες 8 στα 10 στο διαγώνισμα; Μπράβο!», προτιμήστε να το εμψυχώσετε λέγοντάς του «Πήρες πολύ καλό βαθμό. Αυτό σημαίνει ότι μπορείς να τα πας ακόμα καλύτερα. Αν έβλεπες ποια ήταν τα λάθη σου και τα καταλάβαινες, πιστεύω ότι θα έπαιρνες άριστα 10!”.
Ενδεχομένως για κάποιους ακούγεται λίγο «πιεστική» φράση και ίσως δεν ενδείκνυται να την «χρησιμοποιούμε» συχνά. Ωστόσο, αν την λέμε πού και πού στο παιδί, του δίνουμε να καταλάβει ότι μπορεί να προσπαθήσει όλο και περισσότερο. Δεν χρειάζεται να είναι τέλειος/ τέλεια, απλώς να βάλει τα δυνατά του και να δει πώς μπορεί να μάθει από τα λάθη του.
4.Όταν το παιδί δυσκολευτεί, χρειαστεί τη βοήθειά σας ή πολύ απλά θέλει να μάθει κάτι καινούριο, η φράση- κλειδί είναι η πρόταση «Ας προσπαθήσουμε μαζί!». Με τον τρόπο αυτό, βοηθάτε το παιδί, χωρίς όμως να του δίνετε τη λύση ή να τρέχετε να το σώσετε από μια δυσκολία. Του δείχνετε ότι είστε δίπλα του σε ό,τι χρειαστεί και το καθοδηγείτε έτσι ώστε να βρει μόνο του τη λύση! Έτσι, φαίνεται ότι το στηρίζετε και το βοηθάτε χωρίς να παίρνει την έτοιμη, «μασημένη» τροφή από εσάς, κάτι που δεν πρόκειται να το βοηθήσει στο μέλλον.Όταν λέμε «μπράβο» στο παιδί όχι για τα ταλέντα ή τα χαρίσματα που έχει, αλλά για την προσπάθεια που κατέβαλλε για να πετύχει κάτι, επιβραβεύουμε αυτή του ακριβώς την πράξη. Έτσι, το βοηθάμε να συνειδητοποιήσει ότι η επιτυχία του δεν οφείλεται σε κάποιες έμφυτες ικανότητες ή ταλέντο, αλλά στην υπομονή, την επιμονή και τον συνεχή αγώνα, εφόδια πολύ σημαντικά για την εξέλιξή του.Αυτή η νοοτροπία δεν σχετίζεται μόνο με το «τώρα», με το να έχει το παιδί καλές επιδόσεις στο σχολείο, αλλά και με το «αύριο», γι’ αυτό είναι και τόσο σημαντική. Είναι το καλύτερο μάθημα που μπορούμε να του δώσουμε για να πιστέψει στον εαυτό του και να καταλάβει ότι είναι ικανό να πετύχει ό,τι θέλει, αρκεί να το προσπαθήσει. Μόνο έτσι θα καταφέρει να γίνει ένας ενήλικας που θα κυνηγά τους στόχους του!
