Οι 8 παγίδες που πέφτουμε στη διαπαιδαγώγηση του παιδιού μας!!!

Τα έκαναν οι γιαγιάδες και ίσως και οι μαμάδες μας αλλά προσπάθησε να το αποφύγεις. Το να κάνεις το παιδί σου να σε ακούει επειδή φοβάται τον κάθε είδους “μπαμπούλα” μπορεί να λειτουργήσει εκείνη τη στιγμή, αλλά δημιουργεί μια στρεβλή πραγματικότητα στο μυαλό του. Εκτός από το γεγονός ότι ο τρόμος δεν είναι καθόλου ευχάριστο συναίσθημα (και ξέρουμε πως δε θες να μεταδίδεις αρνητικά συναισθήματα στο παιδί σου) με αυτό τον τρόπο το μαθαίνεις πως τα ψέματα είναι κάτι επιτρεπτό, κάτι που επίσης δεν επιθυμείς.

Αντί να καταφύγεις σε ψέματα δοκίμασε να εξηγήσεις στο μικρό σου πως δεν κάνουμε πάντα αυτό που θέλουμε. Όταν πχ δεν θέλει να πάει στο σχολείο, πες του πως καταλαβαίνεις και πως και εσύ κάποιες μέρες δεν θέλεις να πας στη δουλειά αλλά παρ” όλα αυτά, κάποια πράγματα απλά πρέπει να τα κάνουμε.

Ο πιο σίγουρος τρόπος να μάθεις ένα παιδί να μην σε ακούει είναι να εκτοξεύεις απειλές και μετά να μην κάνεις αυτό που “υποσχέθηκες”. Όταν πεις σε ένα απείθαρχο παιδί πως θα έχει δυσάρεστες συνέπειες για τη συμπεριφορά του και ύστερα δεν του επιβάλεις την “ποινή” είναι σαν να του λες πως ο λόγος σου δε μετράει.

Αντί για αυτό, προειδοποίησε ξεκάθαρα το παιδί για τις συνέπειες των πράξεών του και αν δεν συμμορφωθεί, κάνε αυτό που είπες ότι θα κάνεις. Σταδιακά εκείνο θα συνειδητοποιήσει πως δεν αστειεύεσαι και θα παίρνει τα λόγια σου πιο σοβαρά.

Δεν είναι εύκολο να συμφωνείς σε όλα με τον σύντροφό σου και από αυτό τον κανόνα δεν ξεφεύγουν ούτε τα ζητήματα των παιδιών σας. Όμως σε εκείνα πρέπει, σε κάθε περίπτωση, να φαίνεται πως συμφωνείτε στο τι επιτρέπεται και τι όχι. Συμφωνείστε από πριν που θα βάλετε τα όρια και προσπαθήστε να μην διαφωνείτε για αυτά μπροστά στα παιδιά γιατί αν εκείνα καταλάβουν ότι ο ένας από τους δύο είναι πιο ελαστικός, θα προσαρμόσουν αντίστοιχα τη συμπεριφορά τους.

Αν είσαι μαμά, το έχεις σίγουρα κάνει! Είτε πρόκειται για την υπόσχεση του γλυκού μετά τα λαχανικά, είτε για το παιχνίδι μετά από μια επίσκεψη στο γιατρό, όλες οι μαμάδες καταφεύγουν σε κάποιο είδος δωροδοκίας που και που. Ο τρόπος αυτός πιάνει σχεδόν πάντα και εσύ είσαι ήσυχη μέχρι το σημείο που το παιδί θα έχει καλή συμπεριφορά μόνο και μόνο προκειμένου να δεχτεί την επιβράβευση. Την επόμενη φορά αντί να πεις από πριν “Αν είσαι καλό παιδί θα σου πάρω…” προτίμησε να επιβραβεύσεις την καλή συμπεριφορά μόνο αφότου έχει ήδη συμβεί. “Μπράβο που ήσουν τόσο ήσυχος…”.

Αν συνηθίζεις να μαλώνεις το παιδί σου με ένα χτύπημα στα χέρια όταν κάνει κάτι κακό, τότε ετοιμάσου για εκπλήξεις! Τα παιδιά ρουφάνε τις συνήθειες και τις συμπεριφορές σου και θα τις αναπαράγουν όταν θεωρήσουν ότι βρίσκονται σε αντίστοιχη κατάσταση. Αν τα μαλώσεις με άσχημο τρόπο θα γίνουν επιθετικά, αν μιλάς άσχημα, θα κάνουν το ίδιο και μάλιστα συνήθως στο περιβάλλον του σχολείου ή σε κάποιον τρίτο. Συνήθισε έναν τρόπο τιμωρίας που δε βγάζει επιθετικότητα. Για παράδειγμα αν το βάζεις σε ένα μέρος μόνο του για λίγα λεπτά και του πεις να σκεφτεί τις πράξεις του θα το μάθεις παράλληλα να ηρεμεί και να σκέφτεται σαν απάντηση στα αρνητικά του συναισθήματα.

Είναι απολύτως λογικό να χάνεις που και που την ψυχραιμία σου. Κανείς δεν είναι τέλειος και ειδικά όταν έχεις ένα παιδί υπό την προστασία σου, οι στιγμές “τελειότητας” μοιάζουν ακόμα πιο δυσεύρετες. Η τεχνική του “time-out” που αναφέραμε στην προηγούμενη παράγραφο, δεν αναφέρεται μόνο στα παιδιά σου, ευτυχώς! Όταν νιώθεις να βράζεις από θυμό δώσε στον εαυτό σου την πολυτέλεια να αποχωρήσει και να ηρεμήσει. Αν δεν μπορείς να αφήσεις το παιδί μόνο του εκείνη τη στιγμή, πηγαίνετε μαζί σε άλλο δωμάτιο αφού και μια απλή αλλαγή σκηνικού θα βοηθήσει να ηρεμήσουν τα πνεύματα.

Η βραχυπρόθεσμη μνήμη των παιδιών κρατάει λίγο περισσότερο από μία ώρα. Αυτό σημαίνει πως όταν κάτι συμβεί στο πρωινό δεν έχει νόημα να του επιβάλεις μια τιμωρία που θα επέλθει το βράδυ. Το παιδί δεν θα συνδέσει τα δύο αυτά γεγονότα ακόμα και αν του θυμίσεις το συμβάν, ενώ η τιμωρία ξαφνικά θα μοιάζει με αδικία. Έτσι φρόντισε οι ποινές που θα επιβάλεις να έχουν άμεσο αντίκτυπο.

Αντίθετα με ότι πιστεύεις, τα παιδιά δεν είναι απλά μικροί ενήλικοι. Αν συνηθίζεις να δίνεις μακροσκελείς εξηγήσεις στο παιδί σου και περιμένεις να σε καταλάβει, κάνεις μάλλον λάθος. Όταν πχ ζητάει γλυκό πριν το φαγητό, πες του απλά πως δεν μπορεί να το έχει και απόφυγε την διάλεξη για το πώς ακριβώς το γλυκό πριν το φαγητό κόβει την όρεξη. Προσάρμοσε το μήκος αλλά και την ίδια την απάντηση ανάλογα με την ηλικία του.

Πηγη : newsitamea.gr