Αυξητικά άλγη: Οι πόνοι στα άκρα των παιδιών που τα βασανίζουν

nikol peters

Αυξητικά άλγη: Οι πόνοι στα άκρα των παιδιών που τα βασανίζουν.  Τα αυξητικά άλγη σαν όρος εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1823 από τον Γάλλο γιατρό Marcel Duchamp. Ο Γάλλος γιατρός μετά από κάποιες παρατηρήσεις που έκανε σε ένα μεγάλο βαθμό εφήβων, οι οποίοι εμφάνισαν άλγη στα κάτω άκρα κατέληξε σε αυτόν τον όρο.

Έβγαλε το συμπέρασμα ότι η γρήγορη ανάπτυξη του σκελετού σε αυτήν την περίοδο, ήταν η αιτία κι έτσι επινόησε τον συγκεκριμένο όρο, για να περιγράφει αυτούς τους πόνους. Είναι πόνοι που βασανίζουν τα παιδιά και λίγοι γονείς γνωρίζουν, πως μπορούν να τους αντιμετωπίσουν.

Δείτε ακόμα Η νόσος που μοιάζει με την Kawasaki προσβάλλει τα παιδιά με κορονοϊό! Πως συνδέονται;

Στο παρακάτω άρθρο θα σας εξηγήσουμε αναλυτικά τί είναι τα αυξητικά άλγη, ποια είναι τα συμπτώματα που μαρτυρούν την ύπαρξή τους, πως γίνεται η διάγνωση κι αν υπάρχει θεραπεία. Ένα άρθρο που αξίζει να διαβαστεί. Συνεχίστε την ανάγνωση παρακάτω:

Τι είναι τα αυξητικά άλγη;

Όπως αναφέραμε και στην εισαγωγή τα αυξητικά άλγη είναι πόνοι που παρουσιάζονται στα άκρα των παιδιών. Οι συγκεκριμένοι πόνοι δεν προσβάλλουν όλα τα παιδιά και δεν είναι σταθεροί καθ’ όλη την διάρκεια της αύξησης.

Αντιθέτως, εμφανίζονται, γίνονται πιο έντονοι και στην συνέχεια με τρόπο περιοδικό εξασθενούν. Εμφανίζονται συνήθως στην ηλικία των 3 έως 12 ετών. Αυτή η περίοδος είναι που ο σκελετός του παιδιού υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν αναπτύσσεται τόσο γρήγορα.

Υπάρχουν πολλές απόψεις σχετικά με τα αυξητικά άλγη. Είναι όμως κοινώς αποδεκτό ότι αυτά τα άλγη σταματούν με το τέλος της ανάπτυξης και σίγουρα αποτελούν το συχνότερο πρόβλημα του μυοσκελετικού συστήματος στην παιδική ηλικία.

Ποια είναι η συχνότητα και η αιτιολογία των αυξητικών αλγών;

Η συχνότητα των αυξητικών αλγών κυμαίνεται από 2.6 εώς 49.4% ενώ όσων αφορά την αιτιολογία τους παραμένουν αδιευκρίνιστοί οι μηχανισμοί που τα προκαλούν.

Έχουν διατυπωθεί διάφορες θεωρίες. Οι θεωρίες αυτές είναι η ανατομική, η θεωρία της κόπωσης, η ψυχοσωματική και η υπερελαστικότητα των αθρώσεων. Αξίζει να σημειωθεί όμως ότι καμία από αυτές τις θεωρίες δεν είναι ακόμη αποδεδειγμένη.

Ποια είναι τα συμπτώματα των αυξητικών αλγών;

Το 90% των παιδιών αναφέρουν πόνο και στα δύο πόδια ή πόνο που εκδηλώνεται πότε στο ένα και πότε στο άλλο πόδι. Οι πόνοι αυτοί εμφανίζονται κυρίως την νύχτα. Συγκεκριμένα το 67% των περιπτώσεων αναφέρθηκαν σε πόνους που εμφανίζονται την νύχτα και μόλις το 16% μίλησαν για νυχτερινή αφύπνιση.

Το 11,5% των παιδιών αναφέρει ότι ο πόνος είναι ιδιαίτερα ισχυρός και τους προκαλεί κλάμα και άλλες πιο έντονες αντιδράσεις. Ένα ποσοστό που κυμαίνεται από 38% έως 78% αναφέρει ότι εμφανίζονται άλγη μετά από έντονη δραστηριότητα. Αυτό είναι ένα στοιχείο που ενισχύει την θεωρία της μυϊκής κόπωσης.

Το 36% σχετίζεται με ταχεία αύξηση ύψους ενώ στο 53% εμφανίζονται τα άλγη τουλάχιστον μία φορά τον μήνα. Όσων αφορά το κλινικό προφίλ των παιδιών, με μία ελαφρά επικράτηση, προβάλλονται συχνότερα τα κòρίτσια. Το σωματικό τους βάρος είναι περίπου ίδιο με αυτό του γενικού πληθυσμού.

Το 5% έχει συνοδά ορθοπεδικά προβλήματα ενώ φαίνεται σε υψηλότερο ποσοστό τα παιδιά αυτά κοιμούνται ανεπαρκώς. Επίσης, αναφέρεται πως το 70% δηλώνει ότι υπάρχει οικογενειακό ιστορικό σχετικά με τα αυξητικά άλγη.

Πώς γίνεται η διάγνωση των αυξητικών αλγών;

Η διάγνωση των αυξητικών αλγών γίνεται αφού πρώτα έχουν αποκλειστεί όλα τα πιθανά αίτια πόνου με βάση το ιστορικό, την ενδελεχή φυσική εξέταση και τον εργαστηριακό – απεικονιστικό έλεγχο εφόσον χρειαστεί.

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος στα παιδιά είναι η παρουσία σοβαρών παθολογικών καταστάσεων. Σοβαρών παθολογικών καταστάσεων που προκαλούν άλγη, τα οποία κακώς πολλές φορές αποδίδονται στην αύξηση του σκελετού.

Ποια είναι τα κριτήρια που γίνεται η διάγνωση των αυξητικών αλγών;

Τα κριτήρια καταγράφηκαν από τον Peterson το 1986 και διακρίνονται σε αυτά που ενισχύουν και σε αυτά που αποκλείουν την διάγνωση των αυξητικών αλγών. Τα άλγη είναι συνήθως αμφοτερόπλευρα, έχουν διαλείποντα χαρακτήρα και εντοπίζονται στον μπροστινό μηρό, την γαστροκνημία ή και την πίσω πλευρά του γόνατου.

Συνήθως εμφανίζονται αργά το απόγευμα ή προς το βράδυ. Δεν είναι λίγες οι φορές που απουσιάζουν τελείως όταν ξημερώνει το επόμενο πρωί. Συνοδεύονται από αρνητικά ευρήματα όσων αφορά την φυσική εξέταση και τον εργαστηριακό έλεγχο.

Ο πόνος είναι προοδευτικά αυξανόμενος, ετερόπλευρος, εντοπισμένος στις αρθρώσεις ή σε οστά που συνοδεύονται από αντικειμενικά ευρήματα από την φυσική εξέταση και τον εργαστηριακό έλεγχο. Δεν μπορεί να είναι αυξητικός.

Υπάρχει θεραπεία για τα αυξητικά άλγη; Αν υπάρχει από ποιους εφαρμόζεται;

Η θεραπεία για τα αυξητικά άλγη εφαρμόζεται κυρίως από τους γονείς. Περιλαμβάνει μία απλή ανάπαυση και θερμικά επιθέματα έως και παυσίπονα. Μπορούν επίσης να κάνουν εντριβές με οινόπνευμα και κρέμες ενώ μπορούν να προβούν σε επίδεση του σκέλους.

Σε κάποιες ακραίες περιπτώσεις, εφαρμόζονται χωρίς κανένα επιστημονικό δεδομένο ακόμη και γυψονάρθηκες ή και επιδέσμοι γύψου. Τα αυξητικά άλγη δεν υποκρύπτουν κάποια επικίνδυνη κατάσταση. Είναι τελείως αθώα.

Όμως επειδή και πολλά άλλα νοσήματα έχουν ίδια συμπτώματα, πρέπει οι γονείς να δείξουν ιδιαίτερη προσοχή. Να επιλέξετε έμπιστους γιατρούς που θα προχωρήσουν στις απαραίτητες εξετάσεις έτσι ώστε να είναι σίγουρο ότι το παιδί έχει αυξητικά άλγη και όχι κάτι σοβαρότερο.

Photo cover via: iatronet.gr

Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο στο Daddy-Cool.gr 

• παιδική υγεία